Διεθνή

Η κρίση του κρατικού μηχανισμού και του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην Τουρκία, αν και πυροδοτήθηκε από αποκαλύψεις σκανδάλων (απ’ τους ίδιους εισαγγελείς που αποκάλυψαν την παρακρατική οργάνωση Εργκένεκον, πλήττοντας το κεμαλικό «βαθύ κράτος»), βρίσκεται σε έμμεση σχέση με την εξέγερση του Πάρκου Γκεζί. Η εξέγερση, εκτός από ριζοσπαστικοποίηση, έφερε και όξυνση της

Την παραίτηση του πρωθυπουργού της Ουκρανίας Αζάροφ έκανε δεκτή στις 28/1 ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς, προσθέτοντας ένα ακόμη κομμάτι στο περίπλοκο παζλ που έχει στηθεί στη χώρα. Είχε προηγηθεί η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων από τα τέλη Δεκέμβρη, με συνεχείς καταλήψεις και αποκλεισμούς δημοσίων κτιρίων από τους διαδηλωτές, με αποκορύφωμα την κατάληψη του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση

Σε ποσοστό 98% εγκρίθηκε το προτεινόμενο απ’ τη στρατιωτική χούντα νέο σύνταγμα της Αιγύπτου στο δημοψήφισμα στις 14–15/1. Ωστόσο, στις κάλπες προσήλθε μόλις το 38% των ψηφοφόρων, σε κλίμα απόλυτης τρομοκρατίας και σκληρής καταστολής οποιασδήποτε διαδήλωσης ή διαμαρτυρίας, με 360 χιλ. αστυνομικούς και στρατιωτικούς να επιτηρούν τη διαδικασία, όλη την ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων και

Έκρυθμη παραμένει η κατάσταση στο Μπανγκλαντές μετά τις βουλευτικές εκλογές στις 5 Ιανουαρίου. Οι εκλογές, καθώς και η προεκλογική περίοδος, χαρακτηρίστηκαν ως οι πιο βίαιες και αιματηρές από την ανεξαρτησία της χώρας το 1971. Αν και η θητεία της κυβέρνησης είχε λήξει, η πρωθυπουργός Σέιχ Χασίνα Ουαζέντ αρνούνταν να προκηρύξει νέες εκλογές. Η αντιπολίτευση κατήγγειλε

Στις 23 Νοεμβρίου, η Κίνα κήρυξε Αναγνωριστική Ζώνη Αεροπορικής Άμυνας (ΑΖΑΑ) την Ανατολική Σινική Θάλασσα, νότια της Ιαπωνίας. Η Ζώνη βρίσκεται πάνω από τα αμφισβητούμενα νησιά Σενκάκου για την Ιαπωνία, Ντιαογιού για την Κίνα και Τιαογιουτάι για την Ταϊβάν. Κίνα και Ταιβάν τα διεκδικούν απ’ το 1969, όταν ανακοινώθηκε πιθανή ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού

Aντικυβερνητικές διαδηλώσεις συνεχίζονται στην Ουκρανία από τις 24 Νοέμβρη με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να ακυρώσει τη συμφωνία με την Ε.Ε., που είχε προγραμματιστεί να υπογραφεί στη σύνοδο στις 28–29 Νοεμβρίου στο Βίλνιους, πρωτεύουσα της Λιθουανίας. Η Ε.Ε. είχε θέσει ως όρο την απελευθέρωση της πρώην πρωθυπουργού Τιμοσένκο, που δεν δέχτηκε το ουκρανικό κοινοβούλιο.

Δώδεκα χρόνια μετά το Αργεντινάτζο, ο Δεκέμβρης παραμένει ένας «στοιχιωμένος» μήνας για την αργεντίνικη μπουρζουαζία. Όσο και να ήθελε η κυβέρνηση Κίρχνερ να γιορτάσει τα τριάντα χρόνια απ’ το τέλος της χούντας και την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στις 10/12/1983, τον τελευταίο λόγο τον είχαν κι αυτό το Δεκέμβρη οι φτωχές λαϊκές μάζες. Η αρχή γίνεται

Την 14η Δεκέμβρη, φατρίες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν (ΛΑΣΣ), που αποτελούνται από στρατιώτες της εθνικότητας Νούερ και με την ενίσχυση του Απελευθερωτικού Κινήματος του Νοτίου Σουδάν (ΑΚΝΣ) –πολιτικής του πτέρυγας– και λευκών μισθοφόρων, στασίασαν ενάντια στον πρόεδρο Σάλβα Κίιρ (από τη φυλή των Ντίνκα). Οι κυβερνητικές δηλώσεις ήταν καθησυχαστικές για την απόπειρα πραξικοπήματος,

Ένας μόλις χρόνος πέρασε από την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Μάλι και η κυβέρνηση Ολάντ εξαπέλυσε στις αρχές Δεκέμβρη νέα στρατιωτική επιχείρηση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Η δίνη της κρίσης της ευρωπαϊκής οικονομίας και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στη Μαύρη Ήπειρο ωθεί τη γαλλική μπουρζουαζία να συμπεριφέρεται ως λυσσασμένη γάτα και ν’ απλώνει τ’ αποικιοκρατικά νύχια της