Yπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια

Μια ανακουφιστική δικαστική απόφαση

Διαρκής αγώνας για την προστασία των παιδιών

Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Απριλίου 2024

Ενώ γράφεται αυτό το άρθρο, ανακοινώνεται η δικαστική απόφαση για την υπόθεση της 12χρονης στα Σεπόλια. Ο βασικός κατηγορούμενος Ηλίας Μίχος κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες (βιασμό, μαστροπεία με σκοπό το κέρδος, κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια, παράνομη κατοχή όπλων και πυρομαχικών), απαλλάχτηκε όμως για την εμπορία ανθρώπων[i]. Παράλληλα αθωώθηκε η μητέρα για τα αδικήματα της διακεκριμένης μαστροπείας και πορνογραφίας, αλλά κρίθηκε ένοχη για το αδίκημα της εκβίασης (πλημμέλημα)[ii].

Η απόφαση έγινε δεκτή με ανακούφιση από τη μητέρα και την κόρη, μετά από την ανατριχιαστική πρόταση της εισαγγελέως, που ζητούσε αθώωση του Μίχου και πλήρη ενοχή της μητέρας. Αυτή η σοκαριστική πρόταση, όπως και η «συζήτηση» και τα «επιχιειρήματα» στα τηλεδικαστήρια, έφεραν στην επιφάνεια έναν βόρβορο, που προμηνύει ένα ζοφερό μέλλον στα θέματα προστασίας ανήλικων από σεξουαλική εκμετάλλευση και βιασμό.

Πολιτικά στοχευμένη εκστρατεία

Από την πρώτη στιγμή, αστυνομία, υπουργεία, δικαστική εξουσία υποβάθμισαν ποικιλοτρόπως την υπόθεση. Τελικά σε δίκη παρεπέμφθηκαν μόνο 26 κατηγορούμενοι, ενώ τα στοιχεία δείχνουν εκμετάλλευση του παιδιού από πολύ περισσότερους! Για βιασμό παραπέμπονταν μόνο ο Μίχος, όλοι οι άλλοι (βιαστές στη λαϊκή συνείδηση) παραπέμφθηκαν για γενετήσια πράξη με ανήλικο κάτω των 12 και επ’ αμοιβή. Οι καταθέσεις της μητέρας ότι πιθανότατα πρόκειται για μεγάλο κύκλωμα, έπεσαν στο κενό. Το ίδιο και η διασταυρωμένη κατάθεση της 12χρονης ότι ο Μίχος απείλησε με όπλο ότι θα την σκοτώσει, αν δεν υποκύψει στις κτηνώδεις «ορέξεις» του ή την οικογένειά της, αν αποκαλυφτεί η αλήθεια.

Αντί να επικεντρώσουν στην ανάδειξη του κυκλώματος, στόχευσαν την καταγγέλλουσα μητέρα. Η δίκη έγινε κεκλεισμένων των θυρών, υποτίθεται για την προστασία του ανήλικου θύματος, που όμως δικάζεται και καταδικάζεται εδώ και μήνες στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εκεί παρήλαυναν επί μήνες τηλε-εισαγγελείς, αργυρώνητοι δημοσιογράφοι και δικηγόροι υπεράσπισης (εκ των οποίων κάποιοι όλως τυχαίως υπερασπίζονται τον Κασιδιάρη και έχουν στηρίξει τους Λιγνάδη-Φιλιππίδη). Με ανατριχιαστικούς ισχυρισμούς υπονοούσαν ότι ένα ανήλικο κοριτσάκι έκανε μια συνειδητή επιλογή («υπήρχε συναίνεση  της 12χρονης», «το παιδί καθόταν», «οι κατηγορούμενοι δεν γνώριζαν την ηλικία της», «φαινόταν πιο μεγάλη»). Από παντού εκπέμπονταν το επικίνδυνο μήνυμα: η σεξουαλική επαφή ενός 55χρονου και άλλων ενηλίκων με μια 12χρονη δεν είναι από μόνο της αυτονόητα ένα φρικτό έγκλημα («ο Μίχος ήταν ερωτευμένος με την 12χρονη», «η 12χρονη εκδιδόταν» κ.α.).

Η πρόταση της εισαγελέως: Ένοχος ο φτωχός

Η πρόταση της εισαγγελέως σόκαρε την ελληνική κοινωνία. Ζήτησε πλήρη απαλλαγή του Μίχου λόγω αμφιβολιών από τις κατηγορίες του «βιασμού», της «μαστροπείας μέσω εξαναγκασμού, με αποκόμιση πορνικών εσόδων» και της «εμπορίας ανθρώπων». Η εισαγγελέας θεώρησε τον Μίχο ένοχο μόνο για «διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου» και «κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικο κάτω των 12 ετών», αλλά χωρίς εξαναγκασμό και κερδοσκοπία, διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται καθώς και οπλοκατοχή. Πρότεινε επίσης την πλήρη ενοχή της μητέρας, για τα αδικήματα της πορνογραφίας (δηλ. ότι διένειμε υλικό της κόρης της) και μαστροπείας (δηλ. την εξωθούσε να εκδίδεται για να φέρνει λεφτά).

Δεν ήταν πρόταση-πλάνη ή απόπειρα συγκάλυψης, αλλά κατάφωρη μεροληψία υπέρ των ισχυρών, καθαρό ταξικό μίσος προς τους αδύναμους, με ή χωρίς υλικά ανταλλάγματα (δεν αποκλείονται κι αυτά).

Από τη μια ο Μίχος: Βασικό τοπικό στέλεχος της ΝΔ, επιχειρηματίας που συναγελαζόταν με τους Σαμαρά, Πλεύρη, Πατούλη, Προκόπη Παυλόπουλο, αλλά και με παπάδες, μητροπολίτες, αστυνομικούς. Με αναθέσεις προμηθειών από κρατικές υπηρεσίες, Δήμους και Περιφέρεια. Της ΝΔ, όπου έχουν βρει καταφύγιο πλήθος παιδόφιλων και παιδεραστών (π.χ. ο «άριστος» Νίκος Γεωργιάδης, πρώην βουλευτής και στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη, που καταδικάστηκε για παιδεραστία στο κύκλωμα της Μολδαβίας, με μάρτυρα υπεράσπισης την ευρωβουλευτή Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, γνωστή και από το σκάνδαλο με τα email σε απόδημους).

Από την άλλη, μια πάμφτωχη πολυμελής οικογένεια, με πατέρα τοξικομανή και μια μάνα που παλεύει να τα βγάλει πέρα. Ειδικά στο πρόσωπο της μητέρας επιχειρήθηκε η μετακύλιση της κατηγορίας της μαστροπείας και η κατασκευή ενός ενόχου. Ένω λοιπόν η μητέρα, μόλις έμαθε για τους βιασμούς και τη μαστροπεία της κόρης της, αμέσως το κατάγγειλε στο ΑΤ Κολωνού φέρνοντας στο φως αυτή την ερεβώδη υπόθεση, η ίδια βρέθηκε προφυλακισμένη από τις 12/10/22, την ώρα που οι παιδοβιαστές κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Ενώ το ίδιο το κορίτσι και όλοι όσοι την γνώριζαν επιβεβαίωναν πως έκανε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για την καλύτερη διαβίωση των παιδιών της, ήταν η μητέρα που διασύρθηκε με άπειρες συκοφαντίες ότι «επέτρεψε τον εκμαυλισμό της κόρης της». Τι υποκρισία! Όλοι όσοι θέλησαν να συγκαλύψουν τους παιδοβιαστές, έδειχναν υποκριτικά με το δάχτυλο τη «μητέρα-τέρας» που είχε δήθεν «πλημμελή εποπτεία των παιδιών». Τι κι αν αυτή η μητέρα πάλευε για τη στήριξη μιας δεκαμελούς οικογένειας, δουλεύοντας από εδώ και από εκεί, με την καθημερινή αγωνία της επιβίωσης, χωρίς ποτέ καμιά βοήθεια από το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος; Αυτό δεν απασχόλησε τους φαρισαίους εισαγγελείς και δημοσιογράφους, που βρήκαν άλλον ένα φτωχό ως αποδιοπομπαίο τράγο.

Τέλος, η εισαγγελική πρόταση θέλησε να αποτρέψει άλλα θύματα από το να καταγγείλουν τον βιασμό, την εξώθηση στην πορνεία, με την απειλή ότι όχι μόνο δε θα τις προστατέψει κανείς, αλλά θα βρεθούν  ένοχες, θα βασανιστούν εκ νέου ψυχικά, θα φυλακιστούν!

Πόρισμα από το μέλλον;

Πάνω από όλα όμως, το πόρισμα της εισαγγελέως ήταν μια απολύτως συνειδητή πράξη με συγκεριμένο πολιτικό στόχο και περιεχόμενο, την κανονικοποίηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Έκανε δεκτούς τους φριχτούς ισχυρισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης, των αργυρώνητων δημοσιογράφων, των αξιότιμων «κρατικών αρχών» στο σύνολό τους, οδηγώντας τους στο «λογικό» άκρο τους. Και γι’ αυτό αποτελεί τομή, άσχετα αν τελικά κατέπεσε στο δικαστήριο.

Οι σκανδαλοθηρικές εκπομπές και τα ανθρωποφαγικά πάνελς άφησαν στο απυρόβλητο τη μόνη μεγάλη αλήθεια, ότι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται πίσω και από το συγκεκριμένο περιστατικό και από τόσα άλλα, απότοκα μιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας σε σήψη, όπου όλα γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για το κέρδος.  Η παιδική σεξουαλική εκμετάλλευση και η παιδική πορνογραφία έχουν συγκλονιστικές διαστάσεις, είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων. Εκτιμάται πως 1 στα 4 κορίτσια και 1 στα 6 αγόρια, θα πέσουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης πριν τα 18 τους (Unicef, 2020). Τα μεγέθη της παιδοφιλίας/παιδεραστίας πανευρωπαϊκά είναι τρομερά ανησυχητικά. Κάθε χρόνο στη χώρα μας καταγράφονται περίπου 400 υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης (ανάμεσα σε αυτές και βιασμοί) ανηλίκων και πορνογραφίας, με το φαινόμενο σε έξαρση.

Ενώ εγκαταλείπονται οι κοινωνικές δομές και υποδομές, απαραίτητες για την προστασία ευάλωτων παιδιών και οικογενειών, οι πνευματικοί ταγοί του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού ανοίγουν τον δρόμο για την αποποινικοποίηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα: Ακαδημαϊκοί καθηγητές «ηθικής», που δηλώνουν ότι δεν είναι απαραίτητα ανήθικο να έλκονται σεξουαλικά από τα παιδιά οι ενήλικες ή ακόμη ότι η παιδεραστία έχει ευεγερτικές ιδιότητες και «εξελικτικά πλεονεκτήματα». Πληθαίνουν οι φωνές των «δικαιωματιστών» για την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας στο όνομα της άρσης όλων των «σεξουαλικών ταμπού». Το νόμιμο κόμμα των παιδεραστών στην Ολλανδία είναι ένα μόνο παράδειγμα. Μπορεί προς το παρόν η παιδεραστία να εξαιρείται από τον κατάλογο των σεξουαλικών προσανατολισμών, αλλά η συζήτηση έχει ανοίξει, πχ. με την προσπάθεια αντικατάστασης της επιβαρυμένης λέξης παιδεραστία με την φράση «άτομα που προσελκύονται από ανήλικους». Γενικά, μια επιχείρηση σεξουαλικοποίησης των παιδιών βρίσκεται σε εξέλιξη, με την ώθησή τους να πειραματιστούν με το φύλο, να έχουν σεξουαλικές σχέσεις όσο το δυνατόν νωρίτερα, με την εισβολή των drag queens (άντρες ντυμένους ως σεξουαλικά προκλητικές γυναίκες) στα σχολεία (ακόμη και στην Ελλάδα). Πίσω από την ατζέντα των «ατομικών δικαιωμάτων» και του «πολέμου ενάντια στις διακρίσεις» κρύβονται οι ακόρεστες επιθυμίες των ελίτ ενάντια σε κάθε φυσικό και ηθικό όριο, που απειλούν να βυθίσουν την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα.

Ένα ανήλικο παιδί δεν μπορεί να συναινέσει σε σεξουαλική πράξη με ενήλικα

Σε ανακοίνωσή της η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος ξεκαθαρίζει ότι είναι «ηθικά απορριπτέα όσο και επιστημονικά αβάσιμη, οποιαδήποτε πρόταση που βασίζεται στο ότι ένα παιδί 12 ετών θα μπορούσε να συναινέσει σε σεξουαλική πράξη με ενήλικα». Για να υπάρχει τέτοια συναίνεση, πρέπει να υπάρχει η απαραίτητη ψυχοσεξουαλική ωρίμανση, καθώς και η δυνατότητα ελεύθερης και συνειδητής έκφρασης. Η ευαλωτότητα της παιδικής ηλικίας δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα απ’ αυτά, επομένως η ηλικία και μόνο του θύματος και των δραστών αρκεί για να αποδειχθεί το έγκλημα του βιασμού (νομικά και ηθικά). Δεν απαιτείται άλλη απόδειξη, ούτε χρήση βίας ή απειλή (που υπήρχαν στη συγκεκριμένη περίπτωση). Οποιαδήποτε αμφισβήτηση αυτής της βασικής αρχής, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη κοινωνικά.

Οι δικαιολογίες ότι «δεν φαινόταν η ηλικία», είναι γνωστό ότι αποτελούν συνήθη υπερασπιστική γραμμή όλων των κατηγορουμένων για αποπλάνηση ανήλικων παιδιών: δεν θα έπρεπε καν να λαμβάνονται υπόψιν.

Κόντρα στη βαρβαρότητα των ελίτ, μόνη ασπίδα η ταξική πάλη

Η διαρκής κινητοποίηση των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που όλους τους προηγούμενους μήνες στάθηκαν σταθερά στο πλευρό της 12χρονης και της οικογένειάς της, έκαναν τις φωνές τους να ακουστούν. Ειδικά η πρόταση της εισαγγελέως έγινε σωστά αντιληπτή ως κήρυξη πολέμου από το λαϊκό ένστικτο, ξεσηκώνοντας ένα κύμα αντιδράσεων από συλλόγους γονέων, δασκάλων, συλλογικοτήτων και αλληλέγγυων, συμβάλλοντας καθοριστικά στη δικαίωση του θύματος με τη σημερινή δικαστική απόφαση.

Διεκδικούμε και παλεύουμε για να μεγαλώνουν τα παιδιά απαλλαγμένα από τη βία, τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση. Η προστασία των παιδιών είναι κατάκτηση του εργατικού κινήματος, και υποχρέωση μιας ανθρώπινης κοινωνίας, γι αυτό πρέπει να αποτελεί πρώτιστο μέλημα όλων μας.

[i] Παρά τις καταθέσεις της 12χρονης, ότι οδηγούνταν από τον Μίχο σε οίκο ανοχής και σε συγκριμένο «ξενοδοχείο» στο Μεταξουργείο.

[ii] Παρότι η μητέρα έστειλε το μήνυμα του δήθεν «εκβιασμού», μετά την καταγγελία του βιασμού της κόρης της, ως απτό αποδεικτικό στοιχείο της ενοχής του Μίχου.