Άλλες 4 πολιτικές δολοφονίες του καθεστώτος Ερντογάν
Harika Kızılkaya, Burak Ağarmış, Özkan Güzel, Erdoğan Çakır
Στις 30 Οκτωβρίου, στα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας, στις τουρκικές όχθες του ποταμού Έβρου, οι Harika Kızılkaya, ο Burak Ağarmış, ο Özkan Güzel και ο Erdoğan Çakır σφαγιάστηκαν. Ήταν τούρκοι αγωνιστές, που είχαν εκδιωχθεί από το αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν, επειδή πάλευαν μέχρι το θάνατό τους ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, υπερ της επανάστασης, των δημοκρατικών ελευθεριών, του σοσιαλισμού.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Λαϊκού Μετώπου, οι 4 αγωνιστές έπεσαν νεκροί από τις τούρκικες αρχές, με τις συνθήκες της δολοφονίας τους να μην έχουν διευκρινιστεί. Ακόμα, οι πολιτικές τους κηδείες, καταγγέλεται πως καθυστερούσαν επίτηδες με διάφορους τρόπους από το τουρκικό κράτος, είτε με το να μην παραδίδουν τα σώματά τους στις οικογένειές τους άμεσα, είτε με την αστυνομία που δεν δίστασε να συλλάβει συντρόφους τους την ώρα που πήγαιναν στην κηδεία.
Μάλιστα, οι Harika και Burak έγιναν γνωστοί από τη δίκη των 11 τούρκων αγωνιστών, δύο χρόνια πριν. Τότε, αφού αρχικά καταδικάστηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη πρωτοδίκως για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, κατάφεραν μετά από 96 ημέρες απεργία πείνας, μια τεράστια νίκη απέναντι στην ελληνική και τουρκική κυβέρνηση, που όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν το εργατικό κίνημα και τους αγωνιστές, οι δύο αστικές τάξεις βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους, παρά τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς — η καταδίκη των αγωνιστών ήταν δώρο στην κυβέρνηση Ερντογάν. Ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας δήλωνε δημόσια πως τους παρακολουθούσε η MIT στην Ελλάδα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνέβαλε στο χτύπημα του αγώνα του τουρκικού λαού.
Οι τούρκοι και κούρδοι αγωνιστές που έρχονται στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν ένα στυγνό καθεστώς, βασανιστήρια και κάθε λογής κινδύνους στην Τουρκία, ενώ ο αγώνας τους στη χώρα μας συνεχίζεται με τη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, τις οργανώσεις και δυνάμεις του κινήματος. Πρέπει να χτίσουμε ένα κίνημα αλληλεγγύης ενάντια στην εξόντωση των αγωνιστών και την κρατική καταστολή. Ενάντια στο τουρκικό Κράτος Έκτακτης Ανάγκης του Ερντογάν, που κυνηγά αγωνιστές, τους απαγάγει, τους βασανίζει και τους δολοφονεί (οι δολοφονίες είναι χιλιάδες).
Οι φωνές των νεκρών πια αγωνιστών αλλά και χιλιάδων άλλων πολιτικών κρατουμένων και αγωνιστών μέσα και έξω από τις φυλακές μας αφορούν όλους. Είναι φωνές που υψώνονται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την άγρια ταξική εκμετάλλευση. Ενάντια στον πόλεμο που εξαπολύουν κυβερνήσεις και καπιταλιστές ενάντια στους εργαζόμενους και τους λαούς, χρειάζεται να απαντήσουμε με τον δικό μας ταξικό πόλεμο για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας.
