Γαλλία: μεγάλη απεργία, χτύπημα για τον Μακρόν Νίκη στους Γάλλους εργαζόμενους και νέους!
Γαλλία: μεγάλη απεργία στις 5/12, χτύπημα για τον Μακρόν
Νίκη στους Γάλλους εργαζόμενους και νέους!
–
Από την Εργατική Πάλη Δεκεμβρίου
–
Η κυβέρνηση Μακρόν εδώ και έναν χρόνο προετοιμάζει την επίθεση στο συνταξιοδοτικό και ευρείες «μεταρρυθμίσεις». Το καλοκαίρι παρουσιάστηκε η έκθεση του κυβερνητικού αξιωματούχου, υπεύθυνου του χαρτοφυλακίου, Jean–Paul Delevoye, ενώ οι κυβερνητικές και προεδρικές δηλώσεις πολλαπλασιάζονται το τελευταίο διάστημα, ενόψει της παρουσίασης του σχεδίου νόμου, που σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό θα πάει για ψήφιση την άνοιξη του 2020, πιθανόν μετά τις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου.
Σύμφωνα με τον Μακρόν, σκοπός είναι κάθε ευρώ εισφορών να δίνει «ίδια δικαιώματα σε όλους», στο πλαίσιο ενός ενιαίου συνταξιοδοτικού συστήματος με πόντους, που θα αντικαταστήσει τα 42 διαφορετικά εν ενεργεία ταμεία. Η λογική του νέου συνταξιοδοτικού είναι η συγκέντρωση ενός στοκ πόντων από κάθε εργαζόμενο: κάθε πόντος θα κοστίζει 10 ευρώ εισφορών, θα έχει απόδοση 5,5%, δηλαδή θα αποφέρει 0,55 ευρώ σύνταξης ετησίως. Επιπλέον προβλέπεται υπολογισμός της σύνταξης επί των μισθών όλου του εργασιακού βίου (τώρα υπολογίζεται επί των 25 καλύτερων μισθολογικά ετών στον ιδιωτικό τομέα και επί των 6 τελευταίων μηνών στο δημόσιο), επιφέροντας μειώσεις. Τέλος, ο Μακρόν είχε δηλώσει προεκλογικά ότι το όριο συνταξιοδότησης θα παραμείνει στα 62 έτη. Εντούτοις, στην έκθεση, αν και τα 62 έτη διατηρούνται, τίθεται νέο ορόσημο στα 64 έτη: Όσοι συνταξιοδοτούνται πριν τα 64 έτη θα λαμβάνουν συντάξεις μειωμένες κατά 5% για κάθε έτος που προηγείται της ηλικίας αυτής, ενώ όσοι συνταξιοδοτούνται μετά τα 64 θα λαμβάνουν συντάξεις προσαυξημένες κατά 5% αντίστοιχα για κάθε έτος. Αυτή η ηλικία–ορόσημο σχεδιάζεται να ακολουθεί το προσδόκιμο ζωής: έτσι, για την γενιά του 1990 θα ανέρχεται στα 66,25 έτη. Επιπλέον, μέρα με τη μέρα, έρχονται στη δημοσιότητα ολοένα και πιο πολλές λεπτομέρειες, αποκαλύπτοντας τον αντεργατικό–αντιλαϊκό χαρακτήρα των κυβερνητικών σχεδιασμών και εξοργίζοντας τον κόσμο.
Η «μεταρρύθμιση» γίνεται κάτω από την πίεση του ελλείμματος του συνταξιοδοτικού συστήματος (2,9 δισ. το 2018, εκτιμάται μεταξύ 8 και 17 δισ. το 2025). Ο Μακρόν και η κυβέρνησή του επιχειρούν το πρώτο βήμα στον δρόμο προς πιο βαθιές νεοφιλελεύθερες αλλαγές, προς ένα συνταξιοδοτικό σύστημα κεφαλαιοποιητικό. Η κυβέρνηση πλασάρει το τέλος των προνομίων των «ειδικών ταμείων», όπως των σιδηροδρομικών, των εργαζόμενων στη γαλλική ΔΕΗ (EDF), στο μετρό. Λέει ότι θα μειώσει το χάσμα των συντάξεων ανδρών–γυναικών, ότι οικοδομεί ένα δίκαιο σύστημα. Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων έχει όμως αντιληφθεί ότι πρόκειται για την ίδια και πιο σκληρή λιτότητα, ενώ ο Μακρόν και η κυβέρνησή του εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, τους πλούσιους και προκαλούν με την πολυτελή ζωή τους.
Ο κοινωνικός αναβρασμός είναι διαρκής. Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων έχει αναδέψει τα βάθη της γαλλικής κοινωνίας. Υπάρχει διαρκής κινητικότητα στο φοιτητικό κίνημα, στους φοιτητές και μαθητές, όπου μάλιστα τον τελευταίο μήνα έχουμε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις αυτοπυρπόλησης ενάντια στις συνθήκες διαβίωσης και τις πολιτικές της κυβέρνησης. Το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό στα επείγοντα και πλέον σε ολόκληρα νοσοκομεία βρίσκεται σε απεργία διαρκείας από τα τέλη της άνοιξης, ενώ στις 14/11 πραγματοποίησε μια τεράστια διαδήλωση στο Παρίσι, που μάλλον συγκρίνεται μόνο με το μεγάλο κίνημα του νοσηλευτικού προσωπικού του 1988. Οι σιδηροδρομικοί βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με την κυβέρνηση, με τοπικές απεργίες και στάσεις εργασίας, ενώ σε διάφορα εργοστάσια εκδηλώνεται κάποια κίνηση προς διεκδίκηση μισθολογικών αυξήσεων και πριμ, με απεργίες και στάσεις εργασίας.
Η κινητοποίηση της Πέμπτης 5/12 ήταν πετυχημένη. Ήταν μια γενική απεργία, που είχε καλεστεί από τα συνδικάτα CGT, FO, Solidaires, FSU και τις νεολαιίστικες ομοσπονδίες UNL, MNL, UNEF. Η απεργία στο δίκτυο μετρό, τρένου και λεωφορείων στο Παρίσι (RATP) και στα προάστιά του ήταν σχεδόν καθολική, ενώ το εθνικό δίκτυο σιδηρόδρομων (SNCF) είχε παραλύσει, αφού ως και η συντριπτική πλειοψηφία των σιδηροδρομικών απεργούσαν. Στους δύο κλάδους, η απεργία συνεχίστηκε και την Παρασκευή, εξίσου πετυχημένη, ενώ τα συνδικάτα δηλώνουν έτοιμα για απεργία διαρκείας. Πάνω απ’ τους μισούς εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας απεργούσαν την Πέμπτη, στο Παρίσι το ποσοστό άγγιξε το 80%. Η απεργία του προσωπικού εδάφους της Air France οδήγησε σε ακύρωση του 30% των εσωτερικών πτήσεων. Ένας στους δύο εργαζόμενους της EDF απεργούσαν. Σύμφωνα με τα μάλλον υποτιμημένα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, το ποσοστό στον δημόσιο τομέα άγγιξε το 26%. Η απεργία άγγιξε και τον ιδιωτικό τομέα, όχι μόνο ως απουσία από την εργασία (αδυναμία μετακίνησης σε Παρίσι και προάστια). Εφτά από τα οχτώ διυλιστήρια απεργούσαν, ενώ τα καλέσματα από συνδικαλιστικά παραρτήματα επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα ήταν πολυάριθμα.
Τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών δίνουν 806 χιλιάδες διαδηλωτές πανεθνικά, ενώ η CGT κάνει λόγο για 1,5 εκ. Στο Παρίσι, η διαδήλωση ήταν γιγάντια και ασφυχτικά πυκνή, γεμίζοντας την λεωφόρο Magenta και τα γύρω στενά. Κράτησε σχεδόν όλη τη μέρα. Είναι βέβαιο ότι δεκάδες χιλιάδες ακόμη θα συμμετείχαν, αν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση, δεδομένων των τεράστιων αποστάσεων από τα προάστια ως το κέντρο. Μαζικές ή και μαζικότατες διαδηλώσεις οργανώθηκαν σε πάρα πολλές μεσαίες, μικρές και μεγάλες πόλεις.
Τα συνδικάτα, CGT, FO, Solidaires, FSU, βασιζόμενα και πιεζόμενα από την επιτυχία της απεργίας αποφάσισαν νέα γενική απεργία, αν και οι ηγεσίες τους είναι εδώ και πολύ καιρό αναξιόπιστες στα μάτια των εργαζομένων. Η μάχη που έχει ξεκινήσει θα βαρύνει με το αποτέλεσμά της όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
