Βίαιη διάλυση του 38ου Συνεδρίου της ΟΙΥΕ από το ΠΑΜΕ
Βίαιη διάλυση του 38ου Συνεδρίου της ΟΙΥΕ από το ΠΑΜΕ
Εκφυλιστικά και αποκρουστικά φαινόμενα για το συνδικαλιστικό κίνημα
–
Από την Εργατική Πάλη Μαρτίου
–
Αποκρουστικά και απίστευτα γεγονότα συνέβησαν κατά την έναρξη του 38ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) στις 23/2, που πραγματοποιήθηκε την εκλογή νέου ΔΣ και αντιπροσώπων στην ΓΣΕΕ. Το συνέδριο θα γίνονταν ενόψει του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, που θα πραγματοποιηθεί 14/3 – 17/3 στην Καλαμάτα. Ομάδες τραμπούκων της ΔΑΣ/ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) υπό την καθοδήγηση υψηλόβαθμων στελεχών και βουλευτών του ΚΚΕ και των Γιώργου Πέρρου (αντιπροσώπου στο Συνέδριο της ΟΙΥΕ, μέλους της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και επικεφαλής του ΠΑΜΕ), Αθανάσιου Γκώγκου, Κωνσταντίνας Γκογκάκη, και Μουσταφά Άχμετ (μέλη της Διοίκησης της ΟΙΥΕ), έφεραν εις πέρας οργανωμένο σχέδιο του ΚΚΕ για την βίαιη διάλυση του Συνεδρίου.
Όργιο αθλιότητας και τραμπουκισμών
Στις 23/3 στο ξενοδοχείο «Νοvotel» βρίσκονταν 400 σύνεδροι, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι πρωτοβάθμιων σωματείων από όλη την Ελλάδα, για να παραλάβουν τις κάρτες συμμετοχής τους στο Συνέδριο. Τραμπούκοι του ΠΑΜΕ είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ξενοδοχείο, ουρλιάζοντας και φορώντας μάσκες μαϊμούδων (!), δημιουργώντας μία χαοτική κατάσταση έντασης και εκφοβισμού. Διακόσιοι έως διακόσιοι πενήντα εφόρμησαν μέσα σε αίθουσα του ξενοδοχείου, προπηλάκισαν και βιαιοπράγησαν εναντίον άλλων συνέδρων, ακόμα και γυναικών, βρίζοντάς τους χυδαία και εκτοξεύοντας απειλές που ακόμη και νονοί της νύχτας θα ζήλευαν: «θα λιώσετε», «θα γίνει κόλαση» κ.ά. Επιτέθηκαν μέχρι και σε σχολική καθαρίστρια, σκίζοντας την κάρτα της. Το συνέδριο τελικά διαλύθηκε και ακολούθησε ανταλλαγή μηνύσεων ανάμεσα στην πλειοψηφία του απερχόμενου ΔΣ της Ομοσπονδίας και μελών του ΠΑΜΕ. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας κάλεσε ξανά σε Συνέδριο (δεύτερη επαναληπτική συνέλευση) στις 6/3 – 7/3, που όμως δεν πραγματοποιήθηκε λόγω μη προσέλευσης των αντιπροσώπων. Για τις 12/3 -13/3 έχει κληθεί τρίτη επαναληπτική συνέλευση.
Οι φασιστοειδείς οργανωμένες επιθέσεις, οι παρεμποδίσεις, οι βιαιοπραγίες, οι προπηλακισμοί, οι απειλές, είναι μέρος της τακτικής που ακολουθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα το τελευταίο διάστημα. Οι τραμπούκικες επιθέσεις στα Εργατικά Κέντρα Πάτρας, Κατερίνης, Τρικάλων, Φλώρινας κ.ά είναι μερικά από τα δεκάδες αντίστοιχα περιστατικά. Έτσι προσπαθεί το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ να κρύψει την πολιτική και οργανωτική του γύμνια και να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες που έχει παντού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ γνώριζαν πως θα εξέρχονταν από το συνέδριο με σημαντικά μειωμένες δυνάμεις και κατέφυγαν για άλλη μία φορά στη βία και την τρομοκρατία, για να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την επικείμενη μεγάλη πτώση τους, ειδικά ενόψει και του επερχόμενου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.
Στελέχη και μέλη του ΠΑΜΕ ούρλιαζαν και τσίριζαν, κατηγορώντας τους πάντες ως «εργοδοτικούς» και «τσιράκια». Έχουν αναλάβει αυτοβούλως το ρόλο της δήθεν εξυγίανσης και κάθαρσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αναρωτιόμαστε, δεν είναι οι ίδιοι που στα σωματεία/σφραγίδες που ελέγχουν, εγγράφουν ως μέλη διευθυντικά στελέχη (ή είναι και οι ίδιοι διευθυντές); Δεν είναι οι ίδιοι που καταφεύγουν συνεχώς στο αστικό κράτος κάνοντας ασφαλιστικά μέτρα ενάντια σε σωματεία που δεν ελέγχουν; Δεν είναι οι ίδιοι που ως μέλη ΔΣ σωματείων έρχονται σε συμφωνίες με τις εργοδοσίες, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων για να διασφαλίσουν τις καρέκλες τους; Πρόκειται για τις γνωστές πλέον σε όλους πρακτικές του σταλινισμού στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα βουλιάζει μέσα στον εκφυλισμό του
Η διάλυση του συνεδρίου της ΟΙΥΕ επιβεβαιώνει και αναδεικνύει για ακόμα μία φορά με πολύ σκληρό τρόπο την βαθιά κρίση και τον εκφυλισμό του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Κύρια ευθύνη για αυτή την απερίγραπτη κατάσταση έχουν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αστικοποιημένης (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ/ΕΑΚ) και σταλινικής (ΠΑΜΕ). Με την πρακτική τους φέρνουν τους μηχανισμούς του κράτους μέσα στα συνδικάτα. Τα απαξιώνουν και τα ευτελίζουν συνεχώς στα μάτια των εργαζόμενων. Κανένας απλός εργαζόμενος δεν μπορεί να συμμετέχει ή έστω να παρακολουθήσει αυτές τις αποτρόπαιες κα αποκρουστικές εξελίξεις. Τρίβουν τα χέρια τους οι αστικές/μνημονιακές δυνάμεις.
Έκπληξη προκαλεί, η στάση δυνάμεων της άκρας αριστεράς και των παρατάξεών τους, που υιοθέτησαν πλήρως την ρητορική και τα επιχειρήματα του ΠΑΜΕ. Διαβάσαμε σε ανακοίνωση του ΝΑΡ ότι «η διάλυση του συνεδρίου της ΟΙΥΕ είναι χαρακτηριστική έκφραση της εκφυλιστικής πορείας του αστικοποιημένου συνδικαλισμού. Έρχεται λίγο καιρό μετά την φιέστα της “πανεθνικής μέρας δράσης” στις 30 Μάη και της “κοινωνικής συμμαχίας”, αλλά και της ανοιχτής και απροκάλυπτης απεργοσπαστικής δράσης της ΓΣΕΕ. […] «Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτό που έχουμε πολλές φορές τονίσει με τις θέσεις, τις ανακοινώσεις και με την δράση μας: Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, μια σειρά από μεγάλες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, δεν είναι απλά μια “γραφειοκρατία”, αλλά αποτελούν φορείς εμπέδωσης και προώθησης της αστικής πολιτικής μέσα στους εργαζόμενους». Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε ανακοίνωση της παράταξης ΑΤΕ/ΕΚΑ: «Τα αποτρόπαια σκηνικά και η διάλυσή του συνεδρίου της ΟΙΥΕ υπογραμμίζουν την ακραία σήψη και εκφυλιστική πορεία του κρατικού-κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού». Ούτε κουβέντα για τις αισχρές πρακτικές του ΠΑΜΕ και τα αποτελέσματά τους! Αυτό ξεπερνά ακόμη και τον τυφλό ακολουθητισμό στην πολιτική του σταλινισμού.
Συνδικάτα εργατών – όχι γραφειοκρατών
Η οργάνωση και η συμμετοχή των εργαζομένων στην ζωή των συνδικαλιστικών ενώσεων είναι η μόνη που μπορεί να σταματήσει αυτή την εκφυλιστική πορεία. Είναι η μόνη λύση που μπορεί να ξηλώσει τους γραφειοκράτες από τις θέσεις τους, να αποκρούσει τις σταλινικές επιθέσεις του ΠΑΜΕ, να περιφρουρήσει πραγματικά τα σωματεία. Για να μπορέσουν όμως τα συνδικάτα να επανακτήσουν τη χρησιμότητά τους στα μάτια της εργατικής τάξης, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν την υποχρέωση να παλέψουν για την ενότητα του εργατικού/συνδικαλιστικού κινήματος – και όχι να βοηθούν ή να νομιμοποιούν την ακραία διάσπαση που επιβάλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αστικοποιημένη και σταλινική. Για ένα συνδικαλιστικό κίνημα αποτελεσματικό και νικηφόρο, για συνδικάτα πραγματικά εργαλεία αντίστασης και αγώνα, που θα εξυπηρετούν και θα επιβάλουν τα συμφέροντα της τάξης μας!
