Η άποψη μας: 2019, χρονιά των μεγάλων εξελίξεων και εκρήξεων

2019: Χρονιά των μεγάλων εξελίξεων και εκρήξεων

Από τη στήλη “Η άποψη μας” της Εργατικής Πάλης Ιανουαρίου

Το 2019 ήρθε με τις χειρότερες προοπτικές για την ανθρωπότητα και τη χώρα μας. Η κρίση στην οποία βυθίζεται όλο και περισσότερο το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και ο αποσυντιθέμενος ελληνικός καπιταλισμός δεν αφήνουν καμία αυταπάτη για τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται.

Δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς και την έκρηξη της κρίσης, η «πυρίτιδα» που έχει συσσωρευτεί στα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας έχει φτάσει σε αστρονομικά ύψη και φυσικά χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του καπιταλισμού. Μερικά στοιχεία είναι ενδεικτικά:

  1. Σύμφωνα με την ESMA (European Securities & Markets Authority), στα τέλη του 2017 το τραπεζικό σύστημα της ΕΕ διαχειριζόταν παράγωγα και σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα, το ύψος των οποίων εκτιμάται ότι είχε φτάσει στα 660 τρισ. ευρώ! Με βάση αυτόν τον αριθμό, υπολογίζεται ότι το ύψος αυτών των προϊόντων σε παγκόσμια κλίμακα ξεπερνά τα 2,2 εκατ. δισεκατομμύρια δολάρια! Ακόμη, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, τα 5/6 αυτών βρίσκονται εκτός οποιουδήποτε θεσμικού/κρατικού έλεγχου και περισσότερο εκτεθειμένες σ’ αυτά τα προϊόντα είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες (σε σχέση με τις αμερικανικές και ιαπωνικές) και κυρίως ο συνήθης ύποπτος, η Ντόυτσε Μπανκ. Βασική αιτία της εκτόξευσης των τεράστιων παρασιτικών προϊόντων, που κατατρώνε την παγκόσμια οικονομία, είναι οι πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης που ακολούθησαν οι κεντρικές τράπεζες των ιμπεριαλιστικών χωρών και ιδιαίτερα η αμερικανική Fed και η ΕΚΤ. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που αυτές οι πολιτικές σταματούν, αλλά μάλλον είναι πολύ αργά.
  2. Το παγκόσμιο χρέος στο δεύτερο τρίμηνο του 2018 έφθασε στο αστρονομικό επίπεδο των 260 τρισ. δολαρίων, πάνω από το 320% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αντίθετα με τον θόρυβο που προκαλούν οι νεοφιλελεύθεροι, από αυτό το χρέος μόνο το 23% είναι δημόσιο, ενώ ένα τμήμα της τάξης του 61% είναι ιδιωτικό χρέος του μη χρηματοοικονομικού τομέα. Ακόμη, αξίζει να σημειώσουμε 2-3 περιπτώσεις που καταρρίπτουν ορισμένα από τα ψέματα με τα οποία βομβαρδίζουν τους εργαζόμενους οι άχρηστες ελίτ που βρίσκονται στην εξουσία. Το συνολικό χρέος του Λουξεμβούργου ανέρχεται στο 434% του ΑΕΠ, με το μεγαλύτερο μέρος (346%) να αφορά ιδιωτικό χρέος, της Πορτογαλίας στο 333%, της Γαλλίας στο 304%, ενώ της Ελλάδας στο 294%.

Μόνο από τα παραπάνω στοιχεία εύκολα μπορεί να καταλάβει ο οποιοσδήποτε ότι αυτή η κατάσταση δείχνει την τεράστια κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και ότι αργά ή γρήγορα θα έχουμε μια κατάρρευση, που θα προξενήσει πολύ μεγαλύτερο κακό από την κρίση του 2008.

…και ο ελληνικός καπιταλισμός

Ο Τσίπρας και η παρέα του εδώ και αρκετούς μήνες έχουν ξεκινήσει το δικό τους success story (βγήκαμε από τα μνημόνια, ανάπτυξη της οικονομίας, έρχονται καλύτερες μέρες, η Ελλάδα δύναμη σταθερότητας στην περιοχή κ.ά.), το οποίο εντείνεται όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. Το success story του Τσίπρα ξεπερνάει κατά πολύ εκείνο των Σαμαρά-Βενιζέλου, πρόκειται για καθαρή απάτη, μεγαλύτερη απ’ όλες τις προηγούμενες που διέπραξαν αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανέλθουν στην εξουσία. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού μεγαλώνει και βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης. Αυτό μας δείχνουν οι βασικοί/ζωντανοί δείκτες της οικονομίας, από τους οποίους θα παραθέσουμε μερικούς. Όμως, προτού προχωρήσουμε σ’ αυτό, η γενική εικόνα του ελληνικού καπιταλισμού είναι τέτοια που, μάλλον, σπάνια συναντιέται στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας, ακόμα και σε χώρες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «αποικίες χρέους». Αυτή τη στιγμή ο ελληνικός καπιταλισμός: α) δεν έχει τραπεζικό σύστημα (είναι χρεοκοπημένο, δεν πραγματοποιεί καμιά από τις βασικές του λειτουργίες, ανήκει εξ’ ολοκλήρου σε ξένα funds, χρειάζεται, πιθανότατα, τέταρτη κατά σειρά ανακεφαλαιοποίηση), β) οι πιο σημαντικές δημόσιες επιχειρήσεις έχουν ξεπουληθεί και σύντομα θα ξεπουληθούν και οι ελάχιστες που απομένουν, γ) το σύνολο της δημόσιας περιουσίας έχει υποθηκευτεί για 99 χρόνια στον μηχανισμό χρέους της ΕΕ και ξεπουλιέται, μέσω του υπερταμείου, ενώ η Γερμανία απαιτεί να μπει ενέχυρο και ο λιγοστός ελληνικός χρυσός, δ) η βιομηχανία, ιδιαίτερα η μεγάλη, φθίνει διαρκώς, τόσο ως μέγεθος όσο και ως ποσοστό στον σχηματισμό του ΑΕΠ.

Αυτή η γενική εικόνα θα χειροτερεύσει, όπως δείχνουν οι βασικοί οικονομικοί δείκτες: 1) Σύμφωνα με στοιχεία της  ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 23,2% σε σχέση με το 3ο τρίμηνο του 2017!, 2) οι δαπάνες του δημοσίου κατακρημνίστηκαν, εκτός των άλλων και για να επιτευχθεί το υπερπλεόνασμα, που πολυδιαφημίζουν οι ψεύτες της κυβέρνησης, 3) το εμπορικό ισοζύγιο χειροτέρευσε, λόγω της αύξησης των εισαγωγών κατά 15% σε σχέση με το 3ο τρίμηνο του 2017, ενώ στην ίδια περίοδο υπήρξε αύξηση των εξαγωγών κατά 7,6%, 4) η ανεργία, η υποαπασχόληση και γενικά η ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων, μισθών, συνθηκών εργασίας που επικρατεί έχουν υποβιβάσει το γενικό επίπεδο ζωής. Έτσι, σύμφωνα με τη Γιούροστατ, το ποσοστό φτώχειας στη χώρα μας το 2017 έφτασε στο 46,3%, από 20% που ήταν το 2008.

…και όμως κινείται

Η τεράστια κρίση του καπιταλισμού και ο νεοφιλελευθερισμός, που σταδιακά μετατρέπεται σε ολοκληρωτισμό, απειλούν την ανθρωπότητα με οικονομικό, κοινωνικό και πολεμικό ολοκαύτωμα. Αυτός ο τεράστιος κίνδυνος φαίνεται να αφυπνίζει τις εργαζόμενες και λαϊκές μάζες, όπως δείχνουν οι κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» στη Γαλλία και άλλες χώρες. Είναι τα πρώτα ενθαρρυντικά μηνύματα απέναντι στην κρίση του συστήματος και τις άθλιες ελίτ τύπου Μακρόν/Τσίπρα, που έχουν ανέβει στην εξουσία εξαπατώντας τους λαούς και φροντίζοντας μόνο για τα συμφέροντα μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, κερδοσκόπων και μαφιόζων των hedge funds. Ένα είναι βέβαιο, το τέλος τους δεν είναι μακριά. Όλοι φωνάζουν φτάνει πια με τις «μεταρρυθμίσεις» σας, την κωδική ονομασία του κανιβαλισμού των εργασιακών σχέσεων, των συστημάτων παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Φτάνει πια με τα θανατηφόρα δυστυχήματα των εργαζομένων για 2-3 ευρώ την ώρα και χωρίς ασφάλιση. Φτάνει πια με τα «κοινωνικά μερίσματα», που «μοιράζουν» οι Αντουανέτες σας. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την οργή και το μίσος των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών, είναι θέμα επιβίωσης.