ΠΑ.Σ.Ε. Vodafone: πρόγραμμα «εθελούσιας» ανεργίας
Η διοίκηση της Vodafone ανακοίνωσε ένα ακόμα πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου», που ξεκίνησε στις 23/1 και θα ολοκληρωνόταν στις 30/1. Στόχος της να ξεφορτωθεί το 10–15 % του προσωπικού των διευθύνσεων Ανθρώπινου Δυναμικού και Εξυπηρέτησης Πελατών, δηλαδή περίπου 50 συναδέλφους. Τα λεγόμενα «κίνητρα», που προσφέρει η εταιρία για τη συμμετοχή στην «εθελουσία», είναι: (1) Καταβολή ενός ποσού που αντιστοιχεί στην τρέχουσα νόμιμη αποζημίωση απόλυσης, και το οποίο καταχρηστικά και για λόγους παραπλάνησης των συναδέλφων το χαρακτηρίζουν «οικειοθελή παροχή». 2) Καταβολή της λεγόμενης «εφάπαξ οικειοθελούς παροχής», η οποία περιλαμβάνει το ποσό που αντιστοιχεί στο επίδομα ανεργίας ενός έτους, προσαυξημένο κατά μόλις ένα μισθό για άγαμους συναδέλφους, 2 μισθούς για έγγαμους με ένα παιδί και 3 μισθούς για έγγαμους με δύο παιδιά και πάνω. 3) Ένα επιπλέον ποσό σύμφωνα με μια «μαθηματική φόρμουλα» (ηλικία επί προϋπηρεσία επί 1,5%), δηλ. μερικούς μισθούς επιπλέον. Πχ. για έναν εργαζόμενο 33 ετών με 12 χρόνια προϋπηρεσία 33 x 12 x 1.5%=5,94 μισθοί επιπλέον. 4) Επέκταση του προγράμματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλη την οικογένεια για ένα έτος.
Το αποκορύφωμα όμως είναι ότι, από την έναρξη του προγράμματος, οι προϊστάμενοι, σ’ ένα ρεσιτάλ χυδαιότητας και θράσους, υπόσχονται στους εργαζόμενους πως θα τους επαναπροσλάβουν σαν «ενοικιαζόμενους», αν αποδεχτούν το «πακέτο»!
Η Διευθύντρια Προσωπικού υποσχέθηκε ότι το πρόγραμμα θα είναι αυστηρά «εθελοντικό» και σ’ ένα ρεσιτάλ φιλεργατισμού απείλησε με απόλυση όποιον προϊστάμενο ασκήσει πιέσεις σε εργαζόμενο για να ενταχθεί σ’ αυτό! Πριν όμως ένα χρόνο, το Νοέμβριο του 2012, στο πρώτο πρόγραμμα «εθελουσίας», η Διοίκηση μοίραζε τις ίδιες υποσχέσεις, χωρίς να εφαρμόσει καμία απ’ αυτές στην πράξη. Και τότε ορκιζόταν ότι δεν θ’ ασκηθούν πιέσεις από προϊσταμένους, όταν όμως είδαν ότι η ανταπόκριση των εργαζομένων δεν ήταν μεγάλη, προχώρησαν σε όργιο εκβιασμών και απειλών, άμεσων και συγκαλυμμένων. Και τότε μιλούσαν για 60–80 άτομα, όμως με τις απειλές και το κλίμα πανικού που έσπειραν, κατάφεραν να διώξουν τελικά πολύ περισσότερους.
Το επιχειρησιακό Σωματείο κινητοποιήθηκε άμεσα και πραγματοποιήθηκε έκτακτη Γενική Συνέλευση, με σημαντική συμμετοχή και κύριο θέμα την οργάνωση της αντίστασης στην «εθελουσία». Στη συζήτηση που έγινε, διατυπώθηκε ξεκάθαρα πως πίσω απ’ τις υποσχέσεις της εργοδοσίας κρύβεται μία ακόμη προσπάθεια πετάγματος κι άλλων εργαζομένων στον καιάδα της ανεργίας και περαιτέρω διάλυσης των σταθερών σχέσεων εργασίας στην εταιρία. Επίσης εκφράστηκε μια σχεδόν καθολική καταδίκη του «προγράμματος» λόγω: α) της πικρής εμπειρίας από την τελευταία «εθελουσία», που έχει δημιούργησε ένα προηγούμενο στη συνείδηση των συναδέλφων και β) του τρόμου που δημιουργεί η σκληρή πραγματικότητα των Μνημονίων, του 1 εκ. απλήρωτων εργαζομένων, των 1,5 εκ. ανέργων, ανάμεσα σ’ αυτούς και της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων που είχαν φύγει με την προηγούμενη «εθελουσία» και ένα χρόνο μετά παραμένουν άνεργοι.
Ωστόσο, η πρόταση του Σωματείου για επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας δεν πέρασε στη συνέλευση, που αποφάσισε πραγματοποίηση στάσης εργασίας «σε περίπτωση πιέσεων από πλευράς των προϊσταμένων» (πράγμα αρκετά πιθανό, όσο το «πρόγραμμα» πλησιάζει στη λήξη του έχοντας μικρή «συμμετοχή») με ταυτόχρονη σύγκληση νέας Γενικής Συνέλευσης.
