Επιτυχημένες οι εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια της ΟΚΔΕ – Χαιρετισμοί οργανώσεων
Αθήνα, 15/10
Ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου 12-13 Οκτωβρίου στη Νομική σχολή (Αθήνα), για τη διπλή επέτειο των 90 χρόνων από την ίδρυση της ΟΚΔΕ και της συγκρότησης του τροτσκιστικού ρεύματος στην Ελλάδα (1934), καθώς και των 50 χρόνων πάλης της οργάνωσης στη Μεταπολίτευση (1974).
Την πρώτη μέρα, μετά από την προβολή συνέντευξης-βίντεο του ιστορικού ηγετικού στελέχους της ΟΚΔΕ σ. Σωφρόνη Παπαδόπουλου, όπου παρουσιάστηκε και οπτικοακουστικό υλικό από την ιστορική πορεία της οργάνωσης, ακολούθησε μια πολύ όμορφη συναυλία με επίκεντρο το πολιτικό και επαναστατικό τραγούδι. Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη σε συζητήσεις.
Ευχαριστούμε θερμά:
– Τους πολλούς συντρόφους, συναγωνιστές και φίλους, που μας τίμησαν με την παρουσία τους ή εργάστηκαν για την επιτυχία του 2μέρου.
– Τους ομιλητές των συζητήσεων, που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας παρουσιάζοντας πλούσιο υλικό.
– Τους μουσικούς και τεχνικούς, που έδωσαν μια ξεχωριστή μουσική βραδιά,
– Τους συντρόφους από τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς, που απέστειλαν χαιρετισμούς.
Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ανάδειξης της ιστορίας του εργατικού κινήματος – ως αναπόσπαστο τμήμα της πάλης για τη συγκρότηση των νέων αγωνιστών, για τον εμπλουτισμό της μαρξιστικής θεωρίας και για την οικοδόμηση μιας ισχυρής επαναστατικής αριστεράς.
Ακολουθούν οι χαιρετισμοί των οργανώσεων:
Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων
Ως Ένωση Παλαιστίνιων Εργαζομένων συμπορευόμαστε με τους συντρόφους της ΟΚΔΕ κυρίως τον τελευταίο χρόνο, μετά τις εξελίξεις στον κόσμο και ιδιαίτερα στην Μεσόγειο και στη Γάζα. Συμπορευόμαστε με τους συντρόφους στις κινητοποίησες που γίνονται μαζί με την Πρωτοβουλία των Εργατικών Σωματείων για την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, όπου η ΟΚΔΕ έπαιξε σημαντικό ρόλο στήριξης όλων των κινητοποιήσεων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, η δικιά σας αλληλεγγύη και όλων των αλληλέγγυων στην Ελλάδα και όχι μόνο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απομόνωση του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ και βοηθήσατε να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας η αντίσταση του λαού μας από τις 8/10 και έπειτα. Βοηθήσατε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο προστασίας στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Ελλάδα.
Οι σημαντικές εξελίξεις στον κόσμο δείχνουν καθαρά την πρωτοφανή επίθεση των δυτικών ιμπεριαλιστών στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την πρωτιά και την ηγεμονία τους πάνω σε όλους τους λαούς. Μετά την 7/10, οι ισραηλινοί σε άμεση συνεργασία με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές βάλανε μπρος το παλιό τους σχέδιο, να διαλύσουν οποιαδήποτε εστία αντίστασης στέκεται απέναντι στα δικά τους σχέδια που εκφράστηκαν με τις συμφωνίες του Αβραάμ με το νέο δόγμα (πρώτα η ομαλοποίηση των σχέσεων του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο χωρίς να λυθεί το Παλαιστινιακό και να υπάρχει η κατοχή τους στα εδάφη μας, de facto με βάση την δικιά τους αντίληψη για τον παλαιστινιακό λαό και του ζητήματος του ανεξάρτητου κράτους), δημιουργώντας νέα τετελεσμένα πολιτικά γεγονότα στην περιοχή.
Η 7/10 ήρθε και καθυστέρησε αυτό το σχέδιο, όμως ακόμα δεν το έχει ακυρώσει, γι’ αυτό αρνούνται την κατάπαυση του πυρός στην Γάζα και προχωρούν στην γενοκτονία και στην εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού. Αυτή την στιγμή ο πόλεμος έχει επεκταθεί στην περιφέρεια και έχει ανοίξει σε πολλά μέτωπα (Λίβανο, Υεμένη, Ιράκ, Ιράν, Συρία και φυσικά Παλαιστίνη).
Οι αντιστάσεις των λαών μας της περιοχής έρχονται σε σύγκρουση με τους Αμερικάνους και όλους τους δυτικούς Ιμπεριαλιστές και αυτό εξηγεί την λυσσαλέα στήριξη στο κράτος του Ισραήλ. Από την άλλη αυτός ο πόλεμος έδειξε το πραγματικό πρόσωπο του σιωνιστικού κράτους που δεν λογαριάζει ακόμα και τα αστικά ψευτοδημοκρατικά δικαιώματα των λαών. Επίσης έδειξε πως όλη η ανθρωπότητα θέτει ως επιτακτική ανάγκη την λύση του Παλαιστινιακού κράτους, ως μόνη λύση για την ειρήνη. Το κίνημα αλληλεγγύης δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα και εμπόδια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Σύντροφοι οι αγώνας των λαών πάντα θα είναι νικηφόρος παρόλα τα πανάκριβα θύματα. Νίκη στην Αντίσταση όλων των λαών και της Παλαιστίνης και πάντα η νίκη ξεκινάει με μικρά βήματα. Σας χαιρετίζουμε ξανά και ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εκδηλώσεις σας και θα είμαστε μαζί στους αγώνες για ένα καλύτερο μέλλον της ανθρωπότητας.
Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡ.Α.Σ.)
9.10.2024
Σύντροφοι και συντρόφισσες της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος,
Εκ μέρους της Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Συσπείρωσης, χαιρετίζουμε τις εκδηλώσεις σας και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στις διαδικασίες και συζητήσεις σας.
Η οργάνωσή σας αλλά και το ιστορικό πολιτικό ρεύμα που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα έχει μακρά πορεία δεκαετιών στους ταξικούς αγώνες στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Έχει συμβάλλει πολύπλευρα, όπως και άλλες οργανώσεις, στην ανάπτυξη της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα. Παρά τις διαφορές των ιδεολογικών και θεωρητικών ρευμάτων στα οποία αναφερόμαστε, αποτελούμε όλοι μας τμήματα της ιστορίας της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα, ενώ ιδιαίτερης αναγνώρισης χρήζουν οι παλαιότερες από τις οργανώσεις του χώρου μας που έδρασαν σε δύσκολες συνθήκες μετεμφυλιακού κράτους, χούντας, μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα. Ο χώρος της επαναστατικής αριστεράς συνολικά έχει σημαντική συμμετοχή στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για την ανατροπή του απάνθρωπου, εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
Αλλά και ευρύτερα σε διεθνές επίπεδο, τμήματα του τεταρτοδιεθνιστικού – τροτσκιστικού ρεύματος έχουν συμβάλλει στην συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς. Έχουν συμμετάσχει στα μεγάλα εργατικά και λαϊκά κοινωνικά κινήματα, αλλά και στα αντιπολεμικά – αντιιμπεριαλιστικά κινήματα. Έχουν, επίσης, αναπτύξει με τις αναλύσεις τους πλευρές μίας ορθής κριτικής του ρεφορμιστικού μετασχηματισμού της παραδοσιακής αριστεράς.
Ειδικά η οργάνωση σας με τις πολιτικό- θεωρητικές αναφορές στον σημαντικό Έλληνα μαρξιστή Π. Πουλιόπουλο, αλλά και σε εξέχοντες μαρξιστές διανοητές όπως ο Έρνεστ Μαντέλ, ακολουθεί σε μια σειρά ζητήματα ορθότερες, κατά την άποψή μας, προσεγγίσεις σε σχέση με άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στο τεταρτοδιεθνιστικό ρεύμα.
Σε δύσκολες εποχές, επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού για το τσάκισμα, των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού, αλλά και του απελευθερωτικού οράματος της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, η ελληνική επαναστατική αριστερά, αντιστάθηκε στην ενσωμάτωση, αλλά και την ήττα, ανέπτυξε δράση και ριζοσπαστικές πρακτικές και κράτησε ψηλά τη σημαία και τη σπίθα της επαναστατικής προοπτικής.
Ιδίως στη Μεταπολίτευση με την πορεία της ρεφορμιστικής αριστεράς, του δρόμου της «ειρηνικής συνύπαρξης» σοσιαλισμού – καπιταλισμού και της ευρωκομμουνιστικής ενσωμάτωσης, αλλά και την πορεία της ενσωμάτωσης της επίσημης, ρεφορμιστικής αριστεράς στην Ελλάδα «των συγκυβερνήσεων», οι οργανώσεις και τα ρεύματα της επαναστατικής, ριζοσπαστικής αριστεράς έπαιξαν θετικό ρόλο στις κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας. Με συγκρούσεις, αποφασιστικότητα, ριζοσπαστισμό, μπόλιασαν με τις πρακτικές τους στιγμές – σταθμούς με κορυφαία την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στην οποία είχαν σημαντικό ρόλο και στελέχη της οργάνωσής σας, αλλά και σε όλη τη Μεταπολίτευση και συνέβαλαν σε κατακτήσεις των εργαζόμενων, ενώ μετέτρεψαν το φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία σε καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων της μεταπολίτευσης.
Σήμερα, αυτές οι κατακτήσεις βρίσκονται στο στόχαστρο μιας τεράστιας επίθεσης. Σε διεθνές επίπεδο, εν μέσω πολλαπλών αντιφάσεων του καπιταλισμού, βρισκόμαστε υπό την απειλή γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, λόγω της οξυμμένης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και των συμμάχων της, με πρώτο το κράτος – τρομοκράτη του Ισραήλ που συνεχίζει τη γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων και τις πολεμικές επεμβάσεις σε αραβικά κράτη. Σήμερα, αναπαράγονται οι τάσεις αστάθειας και ρευστότητας στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και ρήγματα στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ μέσα από την ανάδυση αργά αλλά σταθερά δυνητικών ανταγωνιστικών πόλων στις ΗΠΑ, τις οποίες το νατοϊκό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο αντιμετωπίζει με πολεμικές εξάρσεις και γενικευμένη επιθετικότητα απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βαλθεί να αποτελειώσει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που κέρδισαν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες με ιστορικούς αγώνες, βαθαίνοντας τη ληστεία των εργαζόμενων στρωμάτων μετά από τα μνημόνια. Ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, διάλυση κάθε κοινωνικά χρήσιμης υποδομής και δημόσιας υπηρεσίας όπως το ΕΣΥ, ακρίβεια, κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, πλειστηριασμοί και αφαίμαξη των εργαζόμενων είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο λαός, όσο το κεφάλαιο αλώνει κάθε σπιθαμή γης υπέρ ενός υπερτροφικού τουρισμού και ενός μοντέλου ανάπτυξης που καταπατά το περιβάλλον και βασίζεται στους μισθούς πείνας και τη φτώχεια.
Ενόψει της πολιτικής μηδενικών παραχωρήσεων, το κεφάλαιο σκληραίνει την κρατική καταστολή απέναντι στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και το κίνημα. Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, ο χώρος της επαναστατικής αριστεράς βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της προσπάθειας του κράτους να περιθωριοποιήσει από την κοινωνία τον επαναστατικό αριστερό λόγο και πρακτικές. Στο επίκεντρο της κατασταλτικής εκστρατείας βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς στη νεολαία, γιατί καταφέρνουν ακόμη να γεννούν μεγάλα κινήματα που ανατρέπουν πολιτικές, σταματούν μεταρρυθμίσεις και κλονίζουν το πολιτικό σκηνικό.
Σε μια τέτοια συνθήκη, είναι κρίσιμη η πολιτική και ιδεολογική συγκρότηση του χώρου της επαναστατικής αριστεράς για να αντιμετωπίσει την επίθεση και να πρωτοστατήσει στην αντεπίθεση του λαού. Η γνώση και κατάκτηση από τις νεότερες γενιές της ιστορίας της επαναστατικής αριστεράς και της συνεισφοράς της είναι κεντρικής σημασίας για να διατηρηθεί ζωντανός και μαχητικός ένας ιστορικός πολιτικός χώρος που είναι αναγκαίος για να μπορεί η αριστερά να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες καπιταλιστικές, μικρές και μεγάλες, κρίσεις με ορίζοντα κατακτήσεων και ανατροπών υπέρ των εργαζόμενων τάξεων. Εκδηλώσεις όπως αυτές που πραγματοποιείτε συμβάλουν σε αυτή την ανάγκη και στις σύγχρονες προσεγγίσεις του ρόλου και των καθηκόντων της επαναστατικής αριστεράς μέσα από την χάραξη μιας ταξικής πολιτικής, με τα εργαλεία του επαναστατικού μαρξισμού, σε μια εποχή ιδίως που αστικής προέλευσης ιδεολογήματα επιχειρούν να παρουσιάσουν την αποκαθήλωση του μαρξισμού ως δήθεν προοδευτική πολιτική. Αυτά τα εργαλεία πρέπει να αξιοποιήσουμε και να αναπτύξουμε περαιτέρω για να χαράξουμε για στρατηγική και μια τακτική ωφέλιμη για τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες, τη νεολαία, μια πολιτική που θα έχει ορίζοντα μια κοινωνία δίκαιη, το σοσιαλισμό της εποχής μας και την απελευθέρωση του ανθρώπου από τον εκμεταλλευτικό ζυγό του καπιταλισμού που γεννά ξανά τα χειρότερα τέρατα, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, το φασισμό, τον πόλεμο. Είναι, έτσι, σημαντικό όλα αυτά τα ρεύματα που έχουν με την ευρύτερη αναφορά στον επαναστατικό μαρξισμό να αναπτύξουν μία μετωπική πολιτική συνεργασίας και σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους αλλά και σε βασικά πολιτικά μέτωπα της περιόδου.
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ)
Προς την ΟΚΔΕ, για την επέτειο των 50 χρόνων της δράσης της και των 90 χρόνων από τη συγκρότηση του τροτσκιστικού ρεύματος στην Ελλάδα.
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες
Χαιρετίζοντας τις εκδηλώσεις σας, αποδίδουμε τιμή στους αγώνες πολλών και δύσκολων δεκαετιών και σας ευχόμαστε ολόψυχα καλή συνέχεια σε αυτήν την πορεία και την καλύτερη δυνατή πολιτική αποτελεσματικότητα.
Η συνεισφορά του τροτσκιστικού ρεύματος διεθνώς, στα 90 χρόνια που προηγήθηκαν, είναι ανεκτίμητης αξίας. Την ώρα της ντροπιαστικής κατάρρευσης του σταλινισμού, με την αυτοδιάλυση της ΕΣΣΔ και την ανοιχτή στροφή της Κίνας προς τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική βαρβαρότητα, αυτή η ιδεολογική και οργανωτική διαφοροποίηση που είχε προηγηθεί, έγκαιρα και με μεγάλο κόστος, απέκτησε μεγάλη πολιτική αλλά και ηθική σημασία.
Το βιβλίο του Παντελή Πουλιόπουλου, που αναφέρετε ως ορόσημο για τη συγκρότηση του τροτσκιστικού ρεύματος πριν 90 χρόνια στην Ελλάδα, είναι αναντικατάστατο. Θέτει τα θεμέλια για κάθε σοβαρή ταξική ανάλυση του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά και -προδρομικά- τη βάση για να ερμηνευτούν οι μετέπειτα διαδοχικές ήττες που επέφερε η επικράτηση της ρεφορμιστικής στρατηγικής των σταδίων μέσα στο οργανωμένο αριστερό κίνημα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Βαδίσαμε μαζί, αν και ξεχωριστά και ανιχνεύοντας διαφορετικές διαδρομές, τα 50 χρόνια από τη μεγάλη ανάταση της εργατικής και νεολαιίστικης αγωνιστικότητας που συνόδευσε την κατάρρευση της δικτατορίας.
Σεβόμαστε, σε όλα αυτά τα χρόνια, το πείσμα, την επιμονή της ΟΚΔΕ «προς τον τελικό στόχο». Στις μέρες που ζούμε αυτά δεν είναι δευτερεύουσες αρετές.
Γύρω μας διαμορφώνεται μια δύσκολη συνθήκη. Παρά τις δεκαετίες των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων, το σύστημα αδυνατεί να επιστρέψει σε «φωτεινό κύκλο», και αυτό ωθεί τους καπιταλιστές σε μια πρωτοφανή επιθετικότητα σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η γενοκτονική εκστρατεία του Ισραήλ στη Γάζα και στον Λίβανο, προαναγγέλουν μια περίοδο όξυνσης, γενίκευσης και κλιμάκωσης των ανταγωνισμών μεταξύ χορτάτων και πεινασμένων ιμπεριαλισμών, που παραπέμπουν στην εποχή προ του 1914. Η απειλή της κλιματικής κατάρρευσης είναι πλέον άμεση και προειδοποιεί ότι η σήψη του καπιταλισμού μπορεί να εξελιχθεί σε μια εποχή καταστροφής για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη. Αυτή η εξαχρείωση του συστήματος ωθεί στην επιφάνεια αχρείες πολιτικές δυνάμεις. Η ενίσχυση της ρατσιστικής-εθνικιστικής και σεξιστικής ακροδεξιάς πρέπει να λειτουργήσει για όλους μας ως καμπάνα συναγερμού.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι, κατά τη γνώμη μας, απαραίτητη η αναβάθμιση της αναφοράς μας στη στρατηγική του Ενιαίου Μετώπου, που αποτελεί ένα ακόμα πολύτιμο στοιχείο της τροτσκιστικής παράδοσης.
Γνωρίζουμε, όπως κι εσείς, ότι η εποχή μας έχει αναλογίες, αλλά και σημαντικές διαφορές, με την εποχή που ο Λένιν εισηγήθηκε, οι μαθητές της Ρόζα Λούξεμπουργκ ακολούθησαν και ο Τρότσκι υπεράσπισε υποδειγματικά, τη μέθοδο του Ενιαίου Μετώπου. Είναι άλλος σήμερα ο ρυθμός της ταξικής πάλης και τελείως διαφορετική η ποιότητα -σε μέγεθος, σύνθεση, δύναμη κλπ- των κομμάτων και οργανώσεων που δρουν μέσα στην εργατική τάξη, σε σύγκριση με τις δεκαετίες του 1920-30.
Όμως τα κριτήρια και η λογική που αναπτύχθηκαν σε εκείνη την «τελευταία μεγάλη στρατηγική συζήτηση» στο εσωτερικό του διεθνούς επαναστατικού μαρξισμού, διατηρούν απολύτως την αξία και την επικαιρότητά τους σήμερα.
Κατά τη γνώμη μας, η συστηματική υποστήριξη της ενότητας στη δράση της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με επιδίωξη τη συγκέντρωση πολιτικής δύναμης και με στόχο να τεθούν σε κίνηση τα ευρύτερα εφικτά κάθε φορά εργατικά και λαϊκά στρώματα, είναι αναντικατάστατο γνώρισμα της τακτικής που ταιριάζει στην εποχή μας.
Η ενότητα στη δράση πρέπει να μεταφράζεται και στην πολιτική συζήτηση που χρειάζεται μεταξύ μας. Είναι απολύτως φυσιολογικό η α΄ ή η β΄ οργάνωση να κάνει κάποτε λάθος σε μια εκτίμηση, σε μια ερμηνεία, σε μια τακτική κίνηση. Η διατήρηση ενός πλαισίου συντροφικής συζήτησης μεταξύ μας, είναι ενίσχυση των δυνατοτήτων όλων μας και του καθενός ξεχωριστά. Και αυτή η εκτίμηση πρέπει να οδηγεί στην αποφασιστική απόκρουση κάθε μορφής διοικητικών αποκλεισμών και εξαγρίωσης των συνθηκών που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα στις οργανώσεις μας.
Με αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε την καλύτερη επιτυχία στις εκδηλώσεις σχετικά με τις σημαντικές επετείους της ΟΚΔΕ και την καλή συνέχεια στην πολιτική δράση σας.
Συντροφικά,
η ΚΕ της ΔΕΑ
Κίνηση Ενωτικής Μαχόμενης Αριστεράς (Κ.Ε.Μ.Α.)
Η Κ.Ε.Μ.Α. παρευρίσκεται και χαιρετίζει το διήμερο των εκδηλώσεων της Ο.Κ.Δ.Ε. το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Οκτωβρίου που αφορούν μεταξύ των άλλων τη συζήτηση για την ιστορική αποτίμηση του ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος που δημιουργήθηκε με την ίδρυση της Ο.Κ.Δ.Ε. στις αρχές της δεκαετίας του ’30 του περασμένου αιώνα.
Η ιστορική αποτίμηση και γνώση βοηθά στην καλύτερη κατανόηση του παρόντος.
Ωστόσο έχουμε τη γνώμη ότι δεν αρκεί από μόνη της ώστε να ανοίξουν νέοι ελπιδοφόροι ορίζοντες για τις λαϊκές τάξεις της χώρας μας.
Η Ε.Ε. της φτώχειας ,του ρατσισμού ,του πολέμου και η συνεχής επιδείνωση, μετά από τρία μνημόνια, της κατάστασης των εργαζομένων της χώρας μας, με την ακρίβεια ,την ανεργία, σε συνθήκες κλιματικής κρίσης αναζητούν νέες απαντήσεις και μετωπική δράση των δυνάμεων που επαγγέλονται την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σήμερα 12 Οκτωβρίου 2024 συμπληρώνονται 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 από τις ναζιστικές δυνάμεις.
Σήμερα όμως η χώρα μας, συμμετέχοντας σε δύο πολέμους στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη, παραμένει δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Η χώρα μας εμπλέκεται άμεσα με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που θέτει τη χώρα μας στην υπηρεσία των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλη την περιοχή.
Με την αναβάθμιση των Αμερικανικών βάσεων στη Σούδα, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη, η χώρα μας γίνεται κόμβος προώθησης πολεμικού υλικού των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προς την Ουκρανία και οι βάσεις των ΗΠΑ στη χώρας μας στόχοι πιθανών αντιποίνων.
Η ΕΕ συμμετέχει στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή και τους ενισχύει αναπτύσσοντας την πολεμική της βιομηχανία και η χώρα μας συμμετέχει σε ένα κυνήγι εξοπλισμών, ενταγμένη σε αυτούς τους σχεδιασμούς, που επιβαρύνουν τη ζωή των πολιτών με σκληρές πολιτικές λιτότητας, ενώ παράλληλα αυξάνουν τους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας στην περιοχή μας.
Η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου πλησιάζει και η ανάγκη για αντιπολεμικό κίνημα καθώς και για σοβαρές πρωτοβουλίες ειρήνευσης είναι επιτακτικές.
Η ΚΕΜΑ θα συνεχίσει να συμβάλει στο δυνάμωμα του αντιπολεμικού κινήματος στη χώρα. μας σε κοινή δράση με την ΟΚΔΕ και με όλες τις οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς.
Λαϊκή Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά
9.10.2024
Σύντροφοι και συντρόφισσες της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος,
Σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εκδηλώσεις σας που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμβάλλουν σε μια αναγκαία συζήτηση για την αριστερά της εποχής μας. Σε μια περίοδο γεμάτη κινηματικά καθήκοντα και υποχρεώσεις έχει σημασία για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής, αγωνιστικής αριστεράς να βρίσκουν το χρόνο για πιο βαθιές συζητήσεις, για τη θεωρία, την ιστορία και τα μεγάλα ερωτήματα για τους μαρξιστές, τους σοσιαλιστές – κομμουνιστές της εποχής μας.
Τιμούμε και κρατάμε την πολύτιμη συμβολή που έχει ένας πλούτος δυνάμεων και ρευμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς που γεννήθηκε μέσα από τους μεγάλους εργατικούς, κοινωνικούς αγώνες στην Ελλάδα και ειδικά μέσα από το αντιδικτατορικό κίνημα και τη Μεταπολίτευση, μια περίοδο που έδωσε έναν πλούτο οργανώσεων, συνεπείς αγωνιστές και αγωνίστριες στη σοσιαλιστική υπόθεση, αλλά και απτές κατακτήσεις για τις λαϊκές τάξεις και τη νεολαία, κατακτήσεις που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο μιας πρωτοφανούς επίθεσης.
Αποτελεί διαχρονική θέση της Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά η ανάγκη για ενότητα και συνεργασία των αγωνιστικών, ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων με σκοπό να τονωθούν οι αγώνες και η αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης και του κόσμου του αγώνα, και να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά η επίθεση του κεφαλαίου και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα κεκτημένα του λαού.
Μέσα από ενωτικούς αγώνες για τα εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά και ενάντια στους πολέμους και το θάνατο που σπέρνει η ιμπεριαλιστική μηχανή του ΝΑΤΟ, στηρίζοντας σήμερα τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, μπορούν όχι μόνο να κερδηθούν νίκες και να μπλοκαριστούν τα σχέδια για ακόμη μεγαλύτερη βαρβαρότητα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος που ζούμε, αλλά και να ανοίξουν ορίζοντες για μεγαλύτερες ανατροπές και τελικά για μια κοινωνία δίκαιη, αλληλέγγυα, μια κοινωνία σοσιαλιστική.
Με τα μάτια στραμμένα σε αυτόν τον ορίζοντα, επιβεβαιώνουμε την διάθεσή μας για ενωτικούς αγώνες και για τη συστράτευση όλων των δυνάμεων της ριζοσπαστικής, επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής αριστεράς απέναντι στον κοινό αντίπαλο και χαιρετίζουμε τις προσπάθειές σας να προσεγγίσετε αυτά τα μεγάλα ζητήματα σε μια εποχή που ο δρόμος για το σοσιαλισμό μπορεί να φαίνεται μακρινός, ωστόσο είναι αναγκαίος όσο ποτέ.
METABAΣΗ – Οργάνωση για την Κομμουνιστική Προοπτική
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Χαιρετίζουμε θερμά το πολιτικό διήμερο της ΟΚΔΕ και ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε αυτό. Ένα διήμερο για τα 90 χρόνια του τροτσκιστικού ρεύματος στην Ελλάδα και για τα 50 χρόνια δράσης της ΟΚΔΕ. Ανεξαρτήτως των διαφορετικών θεωρήσεών μας, το πολιτικοϊδεολογικό ρεύμα στο οποίο εντάσσεται η οργάνωσή σας έχει συμβάλει στην ανάδειξη κρίσιμων λαθών και αντιφάσεων σε ζητήματα όπως η ταξική κριτική για την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, η κριτική στη «θεωρία σταδίων» και λογικές συμμαχίας με κάποια υποτιθέμενη «εθνική αστική τάξη», η κριτική στο γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό στην κοινωνία και το κόμμα κλπ. Μία συμβολή που έγινε σε σημαντικό βαθμό σε πραγματικό πολιτικό χρόνο και όχι «εκ των υστέρων», ανεξάρτητα αν δεν δικαιώθηκε, κατά τη γνώμη μας, σε όλες τις όψεις της. Αντίστοιχα σημαντική είναι και η συμβολή κομμουνιστών στη χώρα μας (όπως π.χ. ο Παντελής Πουλιόπουλος) που επιχείρησαν να τεκμηριώσουν μία κριτική στην κυρίαρχη γραμμή του τότε ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος και κόμματος με στοιχεία για την ένταση της εγχώριας καπιταλιστικής ανάπτυξης, αναζητώντας το αντίστοιχο πολιτικό πρόγραμμα για την επανάσταση στη χώρα μας. Από αυτή τη σκοπιά, είστε συνεχιστές ενός σημαντικού πολιτικού ρεύματος και ιστορίας.
Είναι αλήθεια ότι η δραματική υστέρηση του επαναστατικού υποκειμένου ορίζει ως καθοριστικό καθήκον την ανάγκη για συγκέντρωση διανοητικών και εργατικών δυνάμεων με στόχο ένα άλμα στη μαρξιστική θεωρία και το κομμουνιστικό πρόγραμμα. Ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται σε μια μακρά περίοδο κρίσης του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Την οποία δεν μπορεί να αντιστρέψει ούτε ένας εγκεφαλικός αντικαπιταλισμός ή ο σεχταρισμός και ο «επαναστατικός» βερμπαλισμός, ούτε ένας επί της ουσίας συντηρητισμός που αναφέρεται απλά στην αναπαραγωγή της ταυτότητας και της φυσιογνωμίας ρευμάτων του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος (χωρίς να απαξιώνουμε την συμβολή τους). Πρόκειται για ένα πολύμορφο έργο που χρειάζεται να συγκεντρωθεί σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα προοπτικά, κάτι όχι άμεσα εφικτό όμως, είναι στόχος για μια ολόκληρη περίοδο.
Θεωρούμε ότι ο κόσμος της εργασίας, η Αριστερά και το μαζικό κίνημα της χώρας μας δεν χρειάζονται απλά κομμουνιστικές οργανώσεις που κινούνται στην πεπατημένη οδό. Χρειάζονται ένα σύγχρονο κομμουνιστικό εγχείρημα που θα επιχειρήσει να υπερβεί αυτά τα όρια, με επίγνωση των παλιότερων λαθών, αποτιμώντας τις εμπειρίες μίας ολόκληρης ιστορικής πορείας. Χρειάζεται μία νέα πορεία προς την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα στρώματα και μία νέα διαλεκτική μετώπου και κόμματος-οργάνωσης ως αναγκαίο στρατηγικό πυρήνα για τη διαπάλη για την ηγεμονία της επαναστατικής αντίληψης. Χωρίς να συγχέονται τα επίπεδα αυτά ή να εμφανίζεται ταύτιση που «φορτώνει» στα μέτωπα καθήκοντα και στρατηγικό βάθος κομμάτων και ιδεολογικών ρευμάτων. Και κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό σε κοινωνικό και πολιτικό κενό, ούτε αρκεί η πίστη στη μία ή την άλλη εκδοχή ιστορικών αναφορών ως επαρκών όρων για την κομμουνιστική στρατηγική. Στις νέες συνθήκες χρειάζεται μία αναγκαστικά πρωτότυπη απόπειρα επανίδρυσης του κομμουνιστικού κινήματος σε επίπεδο στρατηγικής, τακτικής και μορφών οργάνωσης. Αυτή η υπόθεση είναι και η ραχοκοκαλιά της θεωρητικής, προγραμματικής και οργανωτικής προσπάθειάς μας.
Χρειάζεται τολμηρή (αυτο)κριτική αναμέτρηση με το παρελθόν του κομμουνιστικού κινήματος. Από την πλευρά μας, υπερασπιζόμαστε την Οκτωβριανή Επανάσταση και τις άλλες μεγάλες κοινωνικές και αντιαποικιακές επαναστάσεις στην Κίνα, την Κούβα, το Βιετνάμ κ.ά. Υπερασπιζόμαστε τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών. Αυτές οι επαναστατικές μεταβατικές κοινωνίες άνοιξαν δρόμους σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, όμως μετεξελίχθηκαν σταδιακά σε εκμεταλλευτικές κοινωνίες, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄20 – αρχές του ΄30 στην ΕΣΣΔ και σχεδόν εξ αρχής στις Λαϊκές Δημοκρατίες, με ενδιάμεσο άλμα στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Η διεθνής μαρξιστική συζήτηση για τη φύση και το χαρακτήρα τους παραμένει σημαντική και ανοικτή και μας αφορά, με κύριο αντικείμενο την εκτίμηση για το εάν έγιναν εκμεταλλευτικές όπως εκτιμούμε ή όχι και τον θεωρητικό προσδιορισμό των ανάλογων εκμεταλλευτικών σχέσεων. Υπερασπιζόμαστε και αναφερόμαστε και τις μεγάλες εφόδους στον ουρανό που ηττήθηκαν αφήνοντας όμως έναν πλούτο εμπειρίας (από την Παρισινή Κομμούνα μέχρι το Μάη του ’68 και τις μεγάλες σύγχρονες εξεγέρσεις, όπως και τη δική μας «νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε» των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ). Γενικότερα, εμπνεόμαστε από τη μεγάλη θεωρητική παράδοση του επαναστατικού μαρξισμού, από τις απαρχές της μαρξικής θεωρίας έως τη μεγάλη και ανοιχτή στρατηγική συζήτηση της δεκαετίας του ’70 και τις σύγχρονες μαρξιστικές θεωρήσεις σε ένα πλήθος πεδίων (κράτος & εξουσία, σύγχρονος ιμπεριαλισμός, κοινωνικές τάξεις, περιβαλλοντική – κλιματική κρίση, φεμινισμός κ.ά.).
Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις ελπίζουμε τόσο στην εμβάθυνση ενός διαλόγου μεταξύ μας για τις πολιτικές και προγραμματικές προϋποθέσεις της αναγκαίας κομμουνιστικής επανίδρυσης και ανασύνθεσης, αλλά και για την τόσο αναγκαία κοινή δράση στο κίνημα για να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση των αστικών κυβερνήσεων, του κράτους και του κεφαλαίου.
Καλή επιτυχία στο διήμερό σας!
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Συντρόφισσες – Σύντροφοι
Οι εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια της οργάνωσής σας πραγματοποιούνται σε μία περίοδο που εξελίσσεται μια όλο και περισσότερο κλιμακούμενη όξυνση της καπιταλιστικής επίθεσης σε όλα τα πεδία της ζωής και της επιβίωσης της εργατικής τάξης και αναδεικνύεται συχνά με έκδηλο τρόπο η κυριαρχία της αστικής στρατηγικής στην άμεση κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση. Από την άλλη, εκκωφαντική είναι η απουσία σε διεθνές επίπεδο, μιας άλλης στρατηγικής απέναντι στον καπιταλισμό, μιας άλλης συνολικής πολιτικής εναλλακτικής, παρά το γεγονός ότι υπάρχει υπόγεια κοινωνική ευρεία δυσαρέσκεια -που εντός της τίθενται αναβαθμισμένα στρατηγικά ερωτήματα-, κατά καιρούς κοινωνικά ξεσπάσματα και αγώνες ή και ενστικτώδεις πολιτικές άμυνας από μεριάς εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Είμαστε σε μια εποχή που οι πολύμορφοι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται και ο καπιταλιστικός κόσμος πολώνεται σε έναν σκληρό ανταγωνισμό δύο βασικών πόλων-μπλοκ: «δυτικές» δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ κ.α.) από τη μια και από την άλλη ο ανερχόμενος υπό διαμόρφωση πόλος κρατών με κεντρικό ρόλο της Κίνας και της Ρωσίας. Η ένταση των πολεμικών ανταγωνισμών περνά από νέα επεισόδια δείχνοντας ότι δεν έχει παροδικό χαρακτήρα και εγκυμονούνται διαρκώς νέοι και πιο απειλητικοί κίνδυνοι. Το Ισραήλ κλιμακώνει την επίθεση στην Παλαιστίνη παρά τις λαϊκές αντιδράσεις προσπαθώντας να κάμψει την ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και επιχειρεί με κάθε τρόπο να ανάψει την φωτιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Ενώ οι εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας αναδεικνύουν ότι ο πόλεμος δεν θα λήξει εύκολα, παρά τις σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις που έχει στις χώρες της Ευρώπης. Η γενική τάση διαγράφει την είσοδο σε μια νέα πολεμική εποχή του καπιταλισμού.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ, εκμεταλλευόμενη και τη στάση της συναινετικής αντιπολίτευσης των ΣΥΡΙΖΑ,ΠΑΣΟΚ, Νε.ΑΡ., Πλεύσης Ελευθερίας υποστηρίζει με συνέπεια και αποφασιστικότητα την ανάγκη της αστικής τάξης να επιταχυνθούν και να ολοκληρωθούν οι αντιδραστικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός φορτώνοντας την κρίση στον λαό και αυξάνοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει την Ελλάδα σε «καλό στρατιώτη» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, από την Ουκρανία έως την Ερυθρά θάλασσα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Η πολιτική αυτή χειροτερεύει την ήδη άσχημη κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, ενισχύει την δυσαρέσκεια και τον θυμό που μπορεί να εκδηλωθούν προς τα έξω με ορμητικό τρόπο. Στο αστικό πολιτικό σύστημα εμφανίζονται σοβαρά προβλήματα σταθερότητας. Βάση αυτών των προβλημάτων είναι το εξαιρετικά εύφλεκτο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε σοβαρές ανακατατάξεις και από την πλευρά της αστικής τάξης και σε περαιτέρω αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος. Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής ρευστότητας που τόσο οι «πάνω» όσο και οι «κάτω» αναζητούν πολιτικές μορφές έκφρασης για τη νέα φάση αναμετρήσεων. Για την κατάληξή τους, καθοριστικός παράγοντας και καταλύτης είναι η ταξική πάλη, η ένταση και η μορφή που θα λάβει.
Η αντικαπιταλιστική-κομμουνιστική αριστερά πρέπει να παρέμβει σε αυτή την κατάσταση με στόχο να συγκροτηθεί εργατικό ανατρεπτικό ρεύμα, να μετατραπεί η κοινωνική δυσαρέσκεια σε ανατρεπτική πολιτική και κοινωνική δράση και η κοινωνική και πολιτική βάση αμφισβήτησης του συστήματος να συνδεθεί και να μπολιαστεί με ένα συνολικό αντικαπιταλιστικό κομμουνιστικό σχέδιο.
Τίθεται ως επιτακτική αναγκαιότητα το κίνημα, η αριστερά και η επαναστατική αριστερά ειδικά, να επανεξοπλιστούν με ένα θετικό κομμουνιστικό πρόταγμα και αντικαπιταλιστική γραμμή μάχης. Απαιτείται η ανάπτυξη της εργατικής πολιτικής και της μαχόμενης Αριστεράς με κρίκο την ανεξαρτησία της από την αστική πολιτική. Έτσι ώστε να μπορεί να ενισχύεται η αποτελεσματική αναμέτρηση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και η προοπτική της επαναστατικής αλλαγής.
Για να ανταποκριθούμε σε αυτές τις απαιτήσεις αναδεικνύεται, κατά τη γνώμη μας και εργαζόμαστε γι’ αυτό, η ανάγκη συγκρότησης σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος, επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης στην εποχή μας, καθώς και αντικαπιταλιστικού πλαισίου πάλης και μετώπου, αντίστοιχα με τη νέα εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Η ιδέα του μετώπου των αντικαπιταλιστικών-επαναστατικών δυνάμεων μπορεί να συνενώσει ευρύτερες δυνάμεις και αγωνιστές, ζήτημα κρίσιμο στην σημερινή περίοδο. Παράλληλα απαιτείται η ανάπτυξη της επαναστατικής τακτικής και της άμεσης πολιτικής παρέμβασης σε όλες τις κοινωνικές και τις πολιτικές μάχες και η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, σε μορφές και περιεχόμενο.
Αποκτά μεγάλη σημασία οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής-κομμουνιστικής αριστεράς να αναβαθμίσουν την κοινή δράση τους σε μια σειρά κρίσιμα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα όπως τα θέματα της ακρίβειας, των κοινωνικών αγαθών, των λαϊκών ελευθεριών και ιδιαίτερα του πολέμου. Θεωρούμε πολύ σημαντικό ότι ως οργανώσεις καταφέρνουμε να συνεργαστούμε σε τέτοια ζητήματα και ιδιαίτερα στην Αντιπολεμική Πρωτοβουλία αριστερών οργανώσεων και θεωρούμε πως αυτό πρέπει να συνεχιστεί και να αναπτυχθεί προς όφελος του μαζικού κινήματος και της μαχόμενης αριστερής παρέμβασης.
Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εκδηλώσεις σας.
9 Οκτωβρίου 2024.
Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡΜΑ)
Σύντροφοι – Συντρόφισσες,
Χαιρετίζουμε τις σημαντικές εκδηλώσεις που πραγματοποιείτε για την ιστορία του τροτσκισμού στο ελληνικό εργατικό κίνημα. Η συγκρότηση της Επαναστατικής Αριστεράς της εποχής μας αποτελεί καθήκον των κομμουνιστών και η Οργάνωσή σας αποτελεί σημαντικό τμήμα της σύγχρονης ιστορίας του εργατικού κινήματος.
Ζούμε σε μια περίοδο που η στρατηγική της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού βρίσκεται σε σημαντική υποχώρηση. Ακόμη και οργανώσεις που προέκυψαν από τη «Νέα Αριστερά» της περιόδου του γαλλικού Μάη λυγίζουν και υποκύπτουν σε ένα πολιτικό ρεαλισμό και οδηγούνται σε μια νέα εκδοχή «μακράς νομίμου ύπαρξης» πολιτικής στάσης.
Ο καπιταλισμός είτε ιδεολογικά με το «τέλος της ιστορίας» είτε με αντεπαναστατικές πολιτικές προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε ίχνος της κομμουνιστικής, αντικαπιταλιστικής πολιτικής πρότασης από την ταξική πάλη. Η μελέτη και η υπεράσπιση της ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος αποτελεί βασικό καθήκον των επαναστατών της εποχής μας. Μελετάμε και βασιζόμαστε στις σημαντικές εμπειρίες των επαναστατικών κινημάτων και των πολιτικών πρωτοποριών τους σε κάθε ιστορική περίοδο, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Αλλά αυτό δεν αποτελεί πανάκεια.
Η αναπαραγωγή του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Μαρξ – Ένγκελς και του «Ιμπεριαλισμού» του Λένιν δεν εμποδίζουν την παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία και τον σταλινισμό να ισχυριστούν πως αποτελούν την «πραγματική» εκδοχή της αριστεράς. Ο Τρότσκι και η Διεθνής Αριστερή Αντιπολίτευση στον μεσοπόλεμο αποτέλεσαν την τότε σύγχρονή επαναστατική αριστερά που έπρεπε να απαντήσει σε καινούριες προβληματικές. Έπρεπε όχι μόνο να μελετήσουν την πρώτη επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά έπρεπε να επεξεργαστούν και τακτικές για κόμματα που γεννήθηκαν επαναστατικά, όμως μετασχηματίστηκαν σε φορείς αντεπανάστασης. Το γερμανικό SPD του Ένγκελς, είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του, στήριξε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δολοφόνησε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Το Ρώσικο Κομμουνιστικό Κόμμα του Λένιν και της νικηφόρας επανάστασης, είκοσι χρόνια αργότερα αποτέλεσε τον εκφραστή της γραφειοκρατικής αντεπανάστασης, δολοφονώντας τον Τρότσκι και όλη την Κεντρική Επιτροπή του 1917. Η τότε επαναστατική αριστερά έπρεπε να εξηγήσει τη μετάλλαξη, να αναδείξει τον αντεπαναστατικό ρόλο τους αλλά και να προσπαθήσει να χτίσει ενιαιομετωπικές τακτικές με τους δολοφόνους των επαναστατών. Η νίκη του Φράνκο στην Ισπανία ενταφιάζει όχι μόνο το ισπανικό εργατικό κίνημα αλλά και την τελευταία ελπίδα του παγκόσμιου προλεταριάτου να μπορεί να έχει ανεξάρτητη αντιφασιστική πολιτική χωρίς τις λαϊκομετωπικές στρατηγικές του σταλινισμού που οδήγησαν σε Βάρκιζες και Γιάλτες.
Οι ιδέες του Τρότσκι αποτέλεσαν σημαντικό καύσιμο και εργαλείο για να αναλυθεί η φύση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, όμως στην επαναστατική πτέρυγα του εργατικού κινήματος κυριάρχησαν οι ιδέες του μαοϊσμού, του γκεβαρισμού και της αυτονομίας. Χωρίς να μηδενίζουμε τις σημαντικές εμπειρίες και διδάγματα από επαναστατικά κινήματα που νίκησαν, έστω προσωρινά, τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό δεν μπορέσαμε σε κανένα σημείο του πλανήτη να έχουμε μια νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση.
Ο γαλλικός Μάης και τα κινήματα εκείνης της εποχής γέννησαν μια νέα επαναστατική αριστερά. Στην Ελλάδα η Μεταπολίτευση δεν ήταν μια ελεγχόμενη φιλελευθεροποίηση της Χούντας αλλά η εισβολή του μαζικού κινήματος στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το χτίσιμο των εργοστασιακών σωματείων, των καταλήψεων σε σχολές και εργοστάσια αποτέλεσε την ύλη της τότε Επαναστατικής Αριστεράς που και πάλι, όμως, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό της και τη λογική της κινηματικής αντιπολίτευσης και να προβάλλει μια πρόταση λαϊκής σοσιαλιστικής αυτοκυβέρνησης. Αυτή, ίσως, είναι και η αιτία που αδυνατεί πενήντα χρόνια αργότερα να θυμηθεί και να επαναφέρει τις επαναστατικές στρατηγικές.
Μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το κεφάλαιο βρέθηκε σε κρίση στρατηγικής. Σήμερα που η κρίση βαθαίνει ο καπιταλισμός ανασύρει τα πιο άγρια και κανιβαλιστικά εργαλεία του: την πολεμική οικονομία, τον πληθωρισμό της απληστίας, τον ρατσισμό, τον πόλεμο και, εν τέλει, την ακροδεξιά. Το εργατικό κίνημα θα βρει ξανά ευκαιρίες σαν κι αυτές του κινήματος των πλατειών όπου «η αστική τάξη δεν θα μπορεί να κυβερνήσει όπως πριν αλλά ούτε και η εργατική τάξη δεν θα θέλει να κυβερνηθεί όπως πριν».
Ο Τρότσκι και η Επαναστατική Αριστερά του Μεσοπολέμου μπόρεσαν να προσφέρουν ένα σημαντικό υλικό αλλά και θεωρητικό εργαλείο. Η νίκη της Ρώσικης Επανάστασης ήρθε μέσα από την Τέχνη της Εξέγερσης κόντρα σε λογικές υποκατάστασης αλλά και κινηματικής ανάθεσης. Κάθε οργάνωση, κάθε εκδήλωση που μελετά και υπενθυμίζει την ιστορική παράδοση των Επαναστατών Κομμουνιστών δεν είναι μόνο χρήσιμη, αλλά απαραίτητη στις σύγχρονες απαιτήσεις του ταξικού κινήματος.
Είμαστε σίγουροι και σίγουρες για την επιτυχία των εκδηλώσεών σας και θα μπορέσουμε να βαδίσουμε μαζί στο δρόμο για τη Νικηφόρα Σοσιαλιστική Επανάσταση!
Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
ΟΡΜΑ
