Η μόνη διέξοδος βρίσκεται στους αγώνες

Η τεράστια αποχή στον α΄ γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών δείχνει το κενό που έχει δημιουργηθεί στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Την αποστροφή πλατιών κομματιών των εργαζομένων και της νεολαίας για τις επίσημες δυνάμεις και τους «τοπικούς παράγοντές» τους, που είναι υπεύθυνοι για καταστροφές και εγκλήματα όπως στη Θεσσαλία, για το διαρκές χτύπημα των δικαιωμάτων μας και της υποβάθμισης της ζωής μας σε Αθήνα, Αττική κ.ά.

Αντί να εκφράζεται (όπως μέχρι τώρα) κυρίως με έναν παθητικό τρόπο, είναι ανάγκη αυτό το κενό να καλυφθεί με την άνοδο των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας, με την ενεργή συμμετοχή τους σε αυτούς, με ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας που να βάζει μπροστά τα δικά τους ανεξάρτητα ταξικά συμφέροντα και λύσεις.

Να παλέψουμε έμπρακτα γι’ αυτή την κατεύθυνση σημαίνει την Κυριακή 15/10 να ρίξουμε παντού ΛΕΥΚΟ–ΑΚΥΡΟ.

Να μαυρίσουμε τους υποψήφιους της ΝΔ και κάθε δήθεν «αντάρτη». Τους πρωτεργάτες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και καταστροφών, που εκβιάζουν για να εκλεγούν π.χ. για να δώσουν κάποια αποζημίωση σε όσους καταστράφηκαν από τις πλημμύρες. Αυτούς που επαίσχυντα και δολοφονικά έχουν συστρατευτεί, στην πρώτη γραμμή, με το εγκληματικό σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ που σφάζει τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό.

Να μαυρίσουμε κάθε ψευτοπροοδευτικό του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Δούκας στην Αθήνα. Γιατί είναι εξίσου νεοφιλελεύθεροι, συνένοχοι και συνεφαρμοστές της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεση, των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. και επίσης ευθυγραμμισμένοι στη διεθνή ιμπεριαλιστική εκστρατεία ενάντια στους Παλαιστίνιους. Ιδιαίτερα πρέπει να τσακίσουμε τα σχέδια του άθλιου ΣΥΡΙΖΑ του «αριστερού επιχειρηματία» Κασσελάκη, που θέλει να εδραιωθεί για να χτυπήσει ακόμα πιο βαθιά τους εργαζόμενους, να μετατοπίσει ακόμα πιο δεξιά το πολιτικό σκηνικό. Κάθε συζήτηση για «κριτική στήριξη» και «χωρίς αυταπάτες» είναι εκτός πραγματικότητας, εκτός κάθε ορίου μιας ταξικής πολιτικής. Είναι μια αντίληψη και πρακτική που σπέρνει πολύ άσχημες αυταπάτες, που είναι καταστροφική για την υπόθεση της αναγκαίας ανασυγκρότησης-ανασυνθεσης του εργατικού κινήματος και οικοδόμησης μιας ισχυρής επαναστατικής αριστεράς.

Δεν ψηφίζουμε τη Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ. Γιατί δεν αποτελεί καμία λύση η «φιλολαϊκή» διαχείριση που προτάσσει, με τους «αγωνιστές δημάρχους» σε ρόλο σωτήρα, ενώ υποκλίνεται στο υπάρχον πλαίσιο (εργολάβοι, συμπράξεις κ.λπ.) και δεν συγκρούεται πουθενά μαζί του στην πράξη. Και ακόμα γιατί όλη η προσπάθεια του ΚΚΕ έχει ολοένα και πιο εκλογικίστικα, απολίτικα χαρακτηριστικά, με συνθήματα όπως «εκλέγουμε τον δικό μας δήμαρχο». Και γιατί την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ δίνει όλη την προσοχή του σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, δεν καλεί αυτές τις κρίσιμες ώρες και μέρες σε κεντρικές κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη.