ΚΥΠΡΙΑΚΟ – Απο τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στο σχέδιο Ανάν, Συλλογική Εργασία

Χρονολογία: Φεβρουάριος2005

Σελίδες: 93

Τιμή: 5 ευρώ

Πρόλογος

Το βιβλίο που εκδίδουν οι “Εκδόσεις Εργατικά Πάλη” κάτω από το γενικό Κυπριακό: Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στο σχέδιο Ανάν, είναισυλλογή τριών άρθρων που καλύπτουν ιστορικά γεγονότα και πολιτικές εξελίξεις μισού αιώνα. Επιπλέον, στα δύο πρώτα άρθρα υπάρχουν ιστορικές αναφορές στο απώτερο παρελθόν-από την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους-που βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση του προβλήματος της Κύπρου.

Το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα εξαιρετικά δύσκολο, όχι γιατί πάνω σ’ αυτό το νησί ζουν δυο “φυλετικές” και θρησκευτικές κοινότητες, αλλά γιατί συγκρούονται τεράστια συμφέροντα. Τα συμφέροντα αυτά δε σχετίζονται με τον πλούτο της Κύπρου-είναι ανάξιος λόγου-αλλά με τη γεωπολιτική θέση της που, μάλιστα, είναι παγκόσμιας σημασίας. Μια γεωπολιτική θέση που παίζει κρισιμότατο ρόλο για τον έλεγχο του πλούτου δυο περιοχών (πετρέλαια Μ. Ανατολής και τα τελευταία χρόνια Κασπίας και Κ. Ασίας), για τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων της ευρύτερης περιοχής, είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω της στήριξης του Ισραήλ, επιθετικού κριού των ιμπεριαλιστών, για τις ανάγκες στραγγαλισμού της παλαιστινιακής αντίστασης και του πολέμου στο Ιράκ και όχι μόνο, για τον έλεγχο της Ν. Α. Μεσογείου, για την επιτήρηση σημαντικών διόδων πετρελαίου και της παγκοσμίου σημασίας διώρυγας του Σουέζ και φυσικά για τα συμφέροντα στην περιοχή των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας.

Είναι προφανές ότι σ΄ αυτή τη γιγαντιαία σύγκρουση συμφερόντων με παγκόσμια διάσταση, οι Ε/κύπριοι και οι Τ/κύπριοι είναι κάτι λιγότερο από κομπάρσοι και κυρίως τα θύματα, και οι αστικές τάξεις έχουν δευτερεύοντα ρόλο, βασικά εξυπηρέτησης των ίδιων συμφερόντων τους μέσα από την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, ειδικά στη σημερινή εποχή. Το Κυπριακό είναι δισεπίλυτο πρόβλημα, διεθνή κλπ, όχι βέβαια γιατί δε βρίσκεται μια λύση συμβίωσης των δυο κοινοτήτων, αλλά γιατί συνδέεται με όλα τα παραπάνωνε τα οποία εμπλέκονται οι κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ, Ε. Ένωση, Αγγλία κλπ (παλαιότερα εμπλέκονταν και η ΕΣΣΔ).

Όποιος δεν ακολουθεί αυτή την γραμμή εξήγησης των γεγονότων και των πολιτικών εξελίξεων, δηλαδή τη μαρξιστική εξήγηση-είναι προφανές ότι δεν εξηγεί τίποτα, καταλήγει ν’ ασχολείται με θέματα χωρίς καμία αξία ή δευτερεύοντα εθνικιστικού χαρακτήρα και κατανάλωσης.

Για το ελληνικό εργατικό κίνημα, μια το πρόβλημα συνδέεται πολύ στενά με τη χώρα μας (στην ίδια περιοχή, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και ιδιαίτερα λόγω του ελληνοκυπριακού πληθυσμού), παρουσίαζε και παρουσιάζει “δυσκολίες” που οδήγησαν πολύ συχνά σε λανθασμένες προσεγγίσεις και πολιτικά λάθη κάθε είδους: εθνικιστικά, φιλοϊμπεριαλιστικά ή ταύτισης με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Ε. Ένωσης.

Τα δυο πρώτα κείμενα, Κύπρος: Η ανατομία της καταστροφής του αγγλικού τμήματος της 4ης Διεθνούς, και Το εθνικό ζήτημα στην Κύπρο του Σταύρου Τομπάζου κάνουν μια μαρξιστική προσέγγιση του Κυπριακού, προσφέρουν μια πολύτιμη βοήθεια στον αναγνώστη να κατανοήσει το πρόβλημα και να έχει μια πυξίδα εξήγησης των γεγονότων. Το τρίτο κείμενο είναι ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της ΟΚΔΕ, Εργατική Πάλη (φύλλο 273, Απρίλης 2004) και ασχολείται με το “σχέδιο Ανάν” βάζοντάς το στο μικροσκόπιο του μαρξισμού. Και αυτό το κείμενο πιστεύουμε βοηθάει πολύ τον αναγνώστη ειδικά τους αγωνιστές του εργατικού κινήματος για να κατανοήσουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, που παρά το γεγονός της πρόσφατης συντριπτικής απόρριψης από τον ελληνοκυπριακό λαό του εκτρώματος Άναν, φαίνεται ότι πολύ σύντομα θα το επαναφέρουν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σύγχυση που επικράτησε και τις λανθασμένες και τις λανθασμένες θέσεις που πήραν μεγάλα κομμάτια τόσο της ρεφορμιστικής αριστεράς όσο και της άκρας αριστεράς.

Ο ΣΥΝ τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ του “σχεδίου Ανάν” επειδή ήταν σχέδιο του ΟΗΕ των ΗΠΑ, της Ε. Ένωσης κλπ, δηλαδή της “διεθνούς κοινότητας”!

Στην Ά­κρας Α­ρι­στε­ρά υπήρχαν δυο θέσεις. Η μειο­ψη­φι­κή που υ­πο­στή­ρι­ζε έ­στω και με ε­πι­φυ­λά­ξεις το “ναι” και η πλειο­ψη­φι­κή που υ­πο­στή­ρι­ζε το “ό­χι”. Και οι δύ­ο αυ­τές πο­λι­τι­κές, πο­λύ περισ­σό­τε­ρο αυ­τή του “ναι”, εί­ναι λά­θος.

Ό­σοι υ­πο­στή­ρι­ξαν το “ναι” υ­πο­τι­μούν ε­πι­κίν­δυ­να τον ι­μπε­ρια­λι­σμό και σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση θε­ω­ρούν σαν το μο­να­δι­κό υ­πεύ­θυ­νο της κα­τά­στα­σης στην Κύ­προ τον ελ­λη­νο­κυ­πρια­κό και τουρ­κο­κυ­πρια­κό ε­θνι­κι­σμό και τις λα­ϊ­κές μά­ζες που πα­γι­δεύ­τη­καν σε αυ­τόν. Αυ­τό ό­μως πα­ρα­γνω­ρί­ζει αν δεν α­παλ­λάσ­σει α­πό κά­θε ευ­θύ­νη τους ι­μπε­ρια­λι­στές. Και ό­ποιος ξέ­ρει την ι­στο­ρί­α της Κύπρου γνω­ρί­ζει ό­τι αυ­τό εί­ναι α­νι­στό­ρη­το, α­νό­η­το και ε­πι­κίν­δυ­νο.

Α­πό την άλ­λη με­ριά η πλειο­ψη­φί­α των ορ­γα­νώ­σε­ων και α­γω­νι­στών της Ά­κρας Α­ρι­στε­ράς που υ­πο­στή­ρι­ξαν το “ό­χι” στο σχέ­διο Α­νάν δεν μπό­ρε­σαν να ξε­φύ­γουν α­πό έ­να κού­φιο α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­σμό. Μπο­ρεί την ε­να­ντί­ω­σή τους στο σχέ­διο Α­νάν να τη συ­νό­δευαν με “ε­να­ντί­ω­ση στα σχέ­δια των ι­μπε­ρια­λι­στών”, με γε­νι­κό­λο­γες δια­κη­ρύ­ξεις πε­ρί “α­γώ­νων των ερ­γα­ζο­μέ­νων”, “αλ­λη­λεγ­γύ­ης των λα­ών”, “πά­λη για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων”, ωστό­σο δεν μπό­ρε­σαν ξε­φύ­γουν α­πό την πα­γί­δα της υ­πο­τα­γής στο ε­θνι­κό – αστι­κό κρά­τος και στην κυ­πρια­κή μπουρ­ζουα­ζί­α. Η ερ­γα­τι­κή τά­ξη της Κύ­πρου δεν εί­ναι α­νή­λι­κο παι­δί που ο­φεί­λει να πα­λέ­ψει ε­νά­ντια στα ι­μπε­ρια­λι­στικά σχέ­δια κά­τω α­πό τη κα­θο­δή­γη­ση της κυ­πρια­κής μπουρ­ζουα­ζί­ας. Για­τί το σύνθη­μα πε­ρί “ε­νιαί­ας, α­νε­ξάρ­τη­της, δη­μο­κρα­τι­κής, κυ­ρί­αρ­χης Κύ­πρου” δεν υ­πο­νο­εί τί­πο­τε άλ­λο πα­ρά μια α­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση, έ­να α­στι­κό κρά­τος, μια κα­πι­τα­λι­στι­κή οι­κο­νο­μί­α. Και αν μέ­νει κα­νείς σε αυ­τό το σύν­θη­μα τό­τε ό­χι μό­νο δεν μπο­ρεί να α­ντι­με­τω­πί­σει τη δι­κτα­το­ρί­α που ευαγ­γε­λί­ζε­ται το ευ­ρωσύ­νταγ­μα της Ε­Ε αλ­λά πα­ρα­βλέ­πει και την ι­στο­ρί­α της τα­ξι­κής πά­λης στην Κύ­προ. Με την κυ­ριαρ­χί­α της κυ­πρια­κής μπουρ­ζουα­ζί­ας δεν πρό­κει­ται πο­τέ να υ­πάρ­ξει έ­νω­ση των κυ­πρια­κών ερ­γα­τι­κών και λα­ϊ­κών μα­ζών.

Στο ίδιο μοτίβο ενός γενικόλογου αντιϊμπεριαλισμού κινήθηκαν και οι θέσεις του ΚΚΕ

Μό­νο η ερ­γα­τι­κή τά­ξη με την υ­πε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της α­πό τους μι­σθούς μέ­χρι τα πολι­τι­κά της δι­καιώ­μα­τα, μό­νο με τους α­γώ­νες της και την α­νε­ξάρ­τη­τη ορ­γά­νωσή της, μό­νο με την ε­πι­βο­λή του προ­γράμ­μα­τός της δη­λα­δή τη δια­φο­ρε­τι­κή ορ­γά­νω­ση (δη­λα­δή τη σο­σια­λι­στι­κή) της οι­κο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας της Κύ­πρου μπο­ρεί να δώ­σει ο­ρι­στι­κή λύ­ση τό­σο στην ε­θνι­κή δι­χο­τό­μη­ση της Κύ­πρου ό­σο και στα προ­βλή­μα­τα που α­ντι­με­τω­πί­ζει.