Έφυγε ο δημοσιογράφος και εκδότης Θύμιος Παπανικολάου

Θύμιος Παπανικολάου

Στις 31/12/20 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο Θύμιος Παπανικολάου, αφού πάλεψε με τον καρκίνο εδώ και μερικούς μήνες. Ο Θυμιος ήταν μια προσωπικότητα αντιφατική και πολυσχιδής, γνωστός δημοσιογράφος και εκδότης.

Στην περίοδο της δικτατορίας αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των ΔΕΑ, συνελήφθηκε μαζί με άλλους 38 αγωνιστές (Οκτώβριος 1967) και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του (λόγω της αμνηστίας που έδωσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος το Δεκέμβριο του 1967), θα ασχοληθεί με τις εκδόσεις. Στα αρχές του 1970 θα πρωτοστατήσει στη δημιουργία των εκδόσεων «Νέοι Στόχοι», που ήταν ένας από τους  πέντε πρώτους ιστορικούς εκδοτικούς οίκους που σπάσανε τη χουντική τρομοκρατία στο βιβλίο (οι άλλοι τέσσερεις ήταν: «Κάλβος» το 1968, «Στοχαστής» και «Κείμενα» το 1969, «Επικαιρότητα» το 1970). Οι «Νέοι Στόχοι» ήταν εκδοτικός οίκος  που είχε, κυρίως,  ένα πρόγραμμα ανοικτά πολιτικό, προσανατολισμένο σε συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση (κυρίως του τροτσκιστικού χώρου), με κείμενα κλασσικών και σύγχρονων μαρξιστών: Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Βάις, Πουλιόπουλο, Μαντέλ, Τζ. Νόβακ κλπ. Τον Ιούλιο του  1971 θα κυκλοφορήσει και το μηνιαίο περιοδικό «Νέοι Στόχοι» με εκδότη τον ίδιο (ήταν το πρώτο πολιτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στα χρόνια της Χούντας) που είχε μια πλούσια αρθογραφία πολλών μαρξιστών, αλλά και όσων αγωνιστών/μαρξιστών αναδείχθηκαν τον Μάη του ’68: Αλαίν Κριβίν, Ντανιέλ Μπεν Σαΐντ,  Ταρίκ Αλί. Το περιοδικό κάτω από τις πολλαπλές και ποικίλες μορφές διώξεων και τρομοκρατίας (αστυνομικών, δικαστικών κλπ)  της χούντας δεν μπόρεσε να συνεχίσει παραπάνω από ένα χρόνο.

Μετά την Μεταπολίτευση θα συνεχίσει την εκδοτική προσπάθεια για λίγο ακόμη αλλά όχι με την ίδια επιτυχία.

Ο Θύμιος Παπανικολάου πάλευε τα πιστεύω του όπως ο ίδιος πίστευε, γι’ αυτό έκανε και πάρα πολλά και σοβαρά λάθη. Ίσως ακόμη ήταν και η αφορμή πολλών παρεξηγήσεων γύρω από το πρόσωπό του, όπως και της αποξένωσής του από, σχεδόν, όλους τους παλιούς του φίλους, συντρόφους κ.λπ.

Πολιτικά παραπλανήθηκε σε πολλά μικροαστικά μορφώματα. Τέλος, η ενασχόλησή του με το περιοδικό «Ρεσάλτο» (περιοδικό της λεγόμενης πατριωτικής «αριστεράς»!), του οποίου υπήρξε εκδότης, είναι ένα από τα δείγματα του αντιφατικού του χαρακτήρα.

Πάντως, για τη συμβολή του στον αγώνα ενάντια στη Δικτατορία και για την μεγάλη του προσπάθεια, την ίδια περίοδο, της διάδοσης των ιδεών, ιδιαίτερα των μαρξιστικών και αυτών που αναπτύχτηκαν στο Μάη του ’68, αξίζει να τον θυμόμαστε. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του, στους συγγενείς και φίλους του.