Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Έφυγε ο “Θεός” του ποδοσφαίρου
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα: Έφυγε ο “Θεός” του ποδοσφαίρου
–
Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου του 2020, ο «Θεός» του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αφήνει την τελευταία του πνοή και όλον τον ποδοσφαιρικό κόσμο του πλανήτη σε μεγάλη θλίψη.
Ο Μαραντόνα στα ποδοσφαιρικά του χρόνια δεν κατάφερε μόνο να γίνει ένα σύμβολο του αθλήματος, αλλά κυρίως ένα μεγάλο σύμβολο για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής αφού για αυτούς ήταν κάτι παραπάνω από έναν ποδοσφαιριστή, όπως και το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, σύμφωνα και με τον Εδουάρδο Γκαλεάνο. Το μεγαλείο του Μαραντόνα είναι τόσο μεγάλο που το φέρετρο του μπήκε σε λαϊκό προσκύνημα και η Αργεντινή σε τριήμερο εθνικό πένθος. Βέβαια όλα αυτά δε γίνονται απλά για έναν άνθρωπο που κλωτσούσε μια μπάλα κάποτε. Ο “Ντιεγκίτο” ήταν κάτι ακόμη περισσότερο από αυτό.
Δεν αρκέστηκε στον να είναι απλά ένας πάρα πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά ήθελε να αποτελεί και είδωλο των φτωχών παιδιών του Μπουένος Άιρες και της Νάπολης. Επίσης, δε δίστασε ποτέ του να εκφράσει τις αδικίες που έβλεπε, ενώ είχε φτάσει και στο σημείο να τσακωθεί με τον Πάπα λέγοντας «Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες και μετά άκουσα τον Ποντίφικα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!»
Ποδοσφαιρικά έμεινε στην ιστορία και για το διάσημο αγώνα της εθνικής Αργεντινής με την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό, τέσσερα χρόνια μόλις μετά την ένταση και των πόλεμο των Φώκλαντ, σκόραρε χρησιμοποιώντας το χέρι του! Ο ίδιος τότε δήλωσε «Το γκολ αυτό μπήκε λίγο από το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο από το χέρι του Θεού». Έτσι απέκτησε και το παρατσούκλι «Το χέρι του Θεού».
Ποτέ του δεν έκρυψε τις πολιτικές του πεποιθήσεις, την συμπάθεια και την φιλία του με τους περισσότερους Αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, καθώς και το μεγάλο του μίσος για την ιμπεριαλιστική κτηνωδία των Η.Π.Α. Ήταν επίσης υποστηρικτής του μεγάλου επαναστάτη συμπατριώτη του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, καθώς και πολύ καλός φίλος του μεγάλου ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, με τον οποίον μοιράζονται και την ίδια μέρα θανάτου, μιας και ο Φιντέλ πέθανε την ίδια μέρα το 2016.
Αν και η προσωπικότητα του Μαραντόνα πολλές φορές επισκιαζόταν από τα πολλά χρόνια κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και του αλκοόλ, δεν έπαψε ποτέ να είναι ίνδαλμα των φτωχών παιδιών της Αργεντινής αλλά και ένας εκφραστής όλων αυτών των παιδιών που ζουν στην καταχθόνια.
