Οι εργαζόμενοι στην WIND μας δείχνουν τον δρόμο
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΗΣ WIND ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Η μαχητική κινητοποίηση των εργαζομένων στην WIND
Η εταιρία ήδη χρωστά 3,5 δις ευρώ, βρίσκεται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία και ίσα, ίσα καλύπτει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της. Γι’ αυτό και θέλει να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων που είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την κατάσταση, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μεγαλοστελέχη της. Προτού όμως προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις προσπαθεί να διερευνήσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων με σποραδικές απολύσεις.
Έτσι στα μέσα Αυγούστου η εταιρεία προχώρησε στην απόλυση ενός μέλος του Δ.Σ. του σωματείου αλλά οι εργαζόμενοι ανταπάντησαν με μια υποδειγματική απεργία και τελικά επέτυχαν την επαναπρόσληψη της συνδικαλίστριας.
Ωστόσο η εταιρία ξαναπροχώρησε πριν από μερικές ημέρες στην απόλυση 3 εργαζομένων. Μόλις το έμαθαν οι συνάδελφοί τους παράτησαν αμέσως την δουλειά και 40-50 απ’ αυτούς μαζί με τη διοίκηση του σωματείου εισβάλανε στο γραφείο του διευθυντή απαιτώντας να πάρει πίσω τις απολύσεις των συναδέλφων τους. Ταυτόχρονα το σωματείο όρισε μαζική κινητοποίηση για την επόμενη μέρα.
Πράγματι, την επόμενη μέρα συγκεντρώθηκαν 150 εργαζόμενοι έξω από το κτίριο της διοίκησης. Ανεβαίνουν επάνω να δουν τον διευθύνοντα σύμβουλο αλλά βρίσκουν κλειστές τις πόρτες και τους σεκιουριτάδες να μην τους επιτρέπουν την είσοδο. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι εργαζόμενοι φωνάζοντας «πάρτε πίσω τις απολύσεις» εξαγριώνονται και εισβάλλουν στο γραφείο του διευθύνοντα συμβούλου. Αυτός βέβαια μαθαίνοντας την κατάσταση είχε εξαφανιστεί εντελώς ενώ κανένας από την διοίκηση της εταιρείας δεν τολμά να συνομιλήσει με τους εργαζόμενους. Στο τέλος, και αφού οι εργαζόμενοι αυξάνονται με άλλους 100 συναδέλφους που έχουν σταματήσει την εργασία τους ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του σωματείου, η διευθύντρια προσωπικού αναγκάζεται να συναντηθεί με τους εργαζόμενους και φυσικά αναγκάζεται να ανακαλέσει και τις τρεις απολύσεις.
Λίγες μέρες μετά, ωστόσο, η εταιρία στέλνει με εξώδικο την απόλυση στον έναν εργαζόμενο. Έτσι το σωματείο, αποφάσισε να προκηρύξει απεργία για τις 15/10 με κύριο αίτημα την επαναπρόσληψη του εργαζομένου αλλά και την υπογραφή 100 ευρώ αύξηση για όλους, στην Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση του 2009, και την αποτροπή άλλων απολύσεων.
Αυτή η μαχητική κινητοποίηση είχε τεράστια απήχηση στους εργαζόμενους των άλλων εταιρειών και ειδικά στην Vοdafon, όπου πλέον γράφονται μαζικά στο σωματείο και έχοντας αποκτήσει αυτοπεποίθηση προχωρούν κι αυτοί, για πρώτη φορά σε απεργία, την Τετάρτη 14/10, απαιτώντας να σταματήσει η μεταφορά 30 συναδέλφων τους σε άλλη θυγατρική εταιρεία της Vοdafon, όπου φυσικά θα εργάζονται με πολύ χειρότερους όρους.
Η τεράστια σημασία της επιτυχίας των εργαζόμενων στην WIND
Οι μέχρι στιγμής επιτυχίες των εργαζομένων στην WIND έχουν τεράστια σημασία για το εργατικό κίνημα της χώρας μας. Είναι πολύ σπάνιο την τελευταία δεκαετία ένα σωματείο (και μάλιστα που πρόσφατα δημιουργήθηκε και αποτελούμενο από νέους εργαζόμενους) να συγκρούεται με μία επιχείρηση με τα προβλήματα της WIND και να πετυχαίνει την επαναπρόσληψη μιας συνδικαλίστριας και την ανάκληση των άλλων απολύσεων, όταν άλλα πολύ παλαιότερα και έμπειρα σωματεία δεν το έχουν κατορθώσει. Ειδικά η τελευταία μαχητική κινητοποίηση των εργαζομένων στην WIND έχει ανοίξει μια νέα σελίδα στο ελληνικό εργατικό κίνημα.Κι όμως, οι συνάδελφοι στην WIND δεν είναι πιο μαχητικοί ή πιο ριζοσπαστικοποιημένοι από τους άλλους εργαζόμενους ή νεολαίους, απ’ όλους εμάς τους υπόλοιπους. Το ακριβώς αντίθετο. Έχουν τις ίδιες αμφιβολίες για την δύναμή τους, τις ίδιες φοβίες μην απολυθούν ή μην κλείσει η εταιρεία, τις ίδιες «καχυποψίες» για τον διπλανό τους κ.α. που έχουμε όλοι. Η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στο ότι οι εργαζόμενοι στην WIND αποφάσισαν να οργανωθούν παρόλους τους φόβους τους, και να δημιουργήσουν το σωματείο τους. Και σιγά, σιγά ενώθηκαν, προχώρησαν σε κινητοποιήσεις (ήδη έχουν πραγματοποιήσει δύο 24ωρες απεργίες), ανέπτυξαν βήμα, βήμα και σφυρηλάτησαν την αλληλεγγύη τους, ξεπερνώντας έτσι τους φόβους τους και τις αμφιβολίες τους. Και έτσι κατάφεραν μέχρι στιγμής να επιτύχουν δύο πολύ σημαντικές νίκες. Αυτή η επιτυχία δεν έπεσε από τον ουρανό, δεν ήταν θέμα τύχης ή συγκυρίας. Το έναυσμα γι’ αυτήν την επιτυχία ήταν μια χούφτα εργαζόμενοι και μια σωστή πολιτική. Απ’ εδώ προέρχεται η σημερινή διαφορά. Γι’ αυτό:α) Xρειάζεται να έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη στην δύναμη των εργαζομένων. Να μην επικαλούμαστε την «άσχημη συγκυρία» για να αναβάλλουμε την δράση μας. Η «άσχημη συγκυρία» δεν πρόκειται να γίνει «όμορφη» αν εμείς οι ίδιοι δεν ξεκινήσουμε από σήμερα να την αλλάζουμε.β) Nα οργανώνουμε όπου είναι δυνατόν νέα σωματεία ή να ξαναζωντανεύουμε τα παλιά. Χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση δεν γίνεται τίποτα.γ) Kανένα σωματείο δεν θα αντισταθεί στην λαίλαπα των εργοδοτικών και κυβερνητικών επιθέσεων αν δεν διαπερνάται από την εργατική δημοκρατία και την αυτοοργάνωση των ίδιων των εργαζομένων. Κάθε σύνθημα, κάθε δράση, κάθε κινητοποίηση του σωματείου πρέπει να συμβαδίζει με τις επιθυμίες των ίδιων των εργαζομένων και να βρίσκεται κάτω από τον απόλυτο έλεγχό τους. Εδώ δεν χωρούν «ανυπομονησίες» ούτε «δειλίες».
δ) Nα ενώσουμε τις αντιστάσεις των εργαζομένων. Η ενότητα των νέων σωματείων έχει τεράστια αξία και πρόκειται να παίξει καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα κινητοποιήσεις — όπως ήδη έπαιξε στην επιτυχία της απεργίας στην WIND στις αρχές Σεπτέμβρη.
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ