Η Άποψή μας: Δημοψήφισμα 2015, 5 Χρόνια μετά τη Μεγάλη Προδοσία

5 Χρόνια μετά τη Μεγάλη Προδοσία

 –

Από τη στήλη “Η Άποψή μας” της Εργατικής Πάλης Ιουλίου-Αυγούστου

 –

Πέντε χρόνια μετά το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και τα πάντα έχουν ανατραπεί σε σχέση με ότι έδειχνε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, η εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού. Αποκλειστικός υπεύθυνος αυτής της ανατροπής, που ισοδυναμεί με μια από τις μεγαλύτερες προδοσίες στη σύγχρονη πολιτική ιστορία και στην ιστορία του εργατικού κινήματος, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

Ξαναθυμίζοντας τα γεγονότα

  1. Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος (ΟΧΙ 61,31%, ΝΑΙ 38,69%) κάτω από συνθήκες πρωτοφανών εκβιασμών, τρομοκρατίας, συκοφαντίας, κλεισίματος των τραπεζών, απειλών για λιμό κ.α., ήταν ένας μεγαλειώδης θρίαμβος της θέλησης και της αντίστασης του ελληνικού λαού. Σίγουρα, αν εξέλειπαν αυτά ή περιορίζονταν έστω και λίγο, το ΟΧΙ θα κέρδιζε ακόμη 10 ποσοστιαίες μονάδες.
  2. Το 61,31% ήταν ένα ποσοστό που είχε παλλαϊκά χαρακτηριστικά, μέσα στο οποίο βέβαια κυρίαρχο ήταν το ποσοστό του ΟΧΙ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, που κινήθηκε σε ασύλληπτα ποσοστά. Αποτύπωσε τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μετατοπίσεις που ξεκίνησαν με τα μνημόνια μεγάλωσαν και βάθαιναν σε μια προοδευτική και αριστερή πορεία, από τον παρατεταμένο κοινωνικό πόλεμο της καυτής διετίας 2010-12, στο Δημοψήφισμα, όπου αντιπαρατέθηκαν, όχι μόνο δυο διαφορετικές πολιτικές αλλά δυο διαφορετικοί κόσμοι.
  3. Οι μνημονιακές δυνάμεις εκείνης της εποχής, ντόπιες και ξένες, υπέστησαν μια συντριπτική ήττα, το μέγεθος της οποίας δεν βρισκόταν και δεν περιοριζόταν μόνο στο πολιτικό επίπεδο. Έδωσαν τη μάχη του ΝΑΙ με ότι δυνάμεις διέθεταν πολιτικές και κυρίως κοινωνικές. Κινητοποίησαν βιομήχανους, εμπορικά, οικονομικά, επιχειρηματικά, «επιστημονικά» επιμελητήρια και συλλόγους, Εκκλησία, Δήμους, δημάρχους, περιφερειάρχες …. φυσικά τους καναλάρχες και τους αργυρώνητους δημοσιογράφους, τους ξεχασμένους αστικοποιημένους γραφειοκράτες της ΓΣΣΕ και της ΟΤΟΕ. Με λίγα λόγια, το αστικό σύστημα σαν σύνολο και σαν σύστημα, έδωσε τη μάχη του ΝΑΙ και την έχασε ολοκληρωτικά.
  4. Οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. με επικεφαλής τους Μέρκελ–Σόιμπλε σχεδίασαν και οργάνωσαν μεθοδικά –εκμεταλλευόμενοι και τα εγκληματικά λάθη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ– την αντεπίθεση και σύγκρουση με στόχο να υποτάξουν τον ελληνικό λαό (όπως είχαν επιχειρήσει προηγούμενα με άλλους λαούς: Σκωτία, Καταλονία), να σώσουν τα υποταχτικά καθεστώτα που κατέρρεαν (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία κ.λπ.) και να «συμμορφώσουν» τους άλλους λαούς, σε μια προσπάθεια να τους αποτρέψουν από το ελληνικό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Το αποτέλεσμα του ΟΧΙ δεν ήταν μόνο ενάντια στην πρόταση των δανειστών/κερδοσκόπων της Ε.Ε., ήταν και ενάντια στο ευρώ (οι ίδιοι είχαν καθορίσει αυτό το πεδίο σύγκρουσης!) και ένα σημαντικό μέρος αυτού του ποσοστού ανήκει στη ρήξη και την έξοδο από Ε.Ε. και ευρώ – και αυτό όλοι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι το καταλαβαίνουν.
  5. Ηττήθηκαν σαν σύστημα, όχι μόνο κοινωνικά, πολιτικά αλλά και ιδεολογικά στο πεδίο που αποτελεί τον βασικό πυλώνα της αστικής ιδεολογίας τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα της μνημονιακής εποχής, δηλαδή την Ε.Ε./Ευρωζώνη και το ευρώ, όπου μετατόπισαν όλη την αντιπαράθεση νομίζοντας ότι είναι το «ισχυρό χαρτί» τους.
  6. Αυτό που έζησε ο ελληνικός λαός τις εφτά μέρες του δημοψηφίσματος, ήταν μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου, μια «ελληνική Μαϊντάν» (με διαφοροποιήσεις στην κλίμακα και τις μεθόδους που επέβαλλαν οι ταξικοί συσχετισμοί, η παρουσία και οι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας). Οι ιμπεριαλιστές απέτυχαν, αλλά αυτό δε σήμαινε ότι θα δέχονταν την ήττα τους. Ούτε επρόκειτο να σεβαστούν τίποτα, ούτε να αναγνωρίσουν ποτέ τη θέληση και την αντίσταση ενός λαού που άντεξε στο «θάλαμο βασανιστηρίων» του Γιούρογκρουπ και τους νίκησε στα ΑΤΜ και στη κάλπη.
  7. Η τεράστια νίκη στο Δημοψήφισμα δεν ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής της 5μηνης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ίσα–ίσα αυτή περιόρισε το εύρος της. Επίσης, το αποτέλεσμα ήταν μια ήττα στην πολιτική του «άκυρου» που πρότεινε η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ.

Προδοσία και Μετάλλαξη

Η νίκη των εργαζομένων, των λαϊκών μαζών και της νεολαίας στο Δημοψήφισμα άνοιξε ένα «παράθυρο στην ιστορία» που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας φρόντισαν να το κλείσουν το ίδιο μόλις βράδυ που έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα, μετατρέποντας το τεράστιο ΟΧΙ, σε άθλιο και προδοτικό ΝΑΙ («δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι»), ανοίγοντας την «κερκόπορτα» και ικανοποιώντας τη συμμορία του «Μένουμε Ευρώπη» και των ιμπεριαλιστών. Αυτό το πρωτοφανές γεγονός, όχι μόνο νεκρανάστησε τις μνημονιακές δυνάμεις τις οποίες είχε οδηγήσει σε αποσύνθεση ο ελληνικός λαός, άλλα έγιναν και οι ίδιοι ακραίοι μνημονιακοί και νεοφιλελεύθεροι, εισπράττοντας τους επαίνους των εκπροσώπων των δανειστών/τοκογλύφων. Εφάρμοσαν στη θητεία τους δυο μνημόνια, το 3ο και το 4ο, και έστρωσαν τον δρόμο στη ΝΔ του Μητσοτάκη, του Άδωνι, του Βορίδη κ.λπ.

Σήμερα, δεν πρέπει, η σύγκριση με τους ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους της ΝΔ να οδηγεί σε παραπειστικά συμπεράσματα. Χρειάζεται να θυμόμαστε μερικά παραδείγματα: α) Οι μνημονιακές περικοπές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πετσόκοψαν κατά 40-50% τις συντάξεις. Είχαν όμως επιβληθεί ως έκτακτα μέτρα, «θεσμικά», υποτίθεται, είχαν προσωρινό χαρακτήρα. Ο νόμος Κατρούγκαλου μετέτρεψε τις μνημονιακές περικοπές σε πάγιο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, τις έκανε μόνιμες και διαρκείς. β) Οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, επί των ημερών Αχτσιόγλου στο υπουργείο Εργασίας, έφτασαν σε πρωτοφανές ρεκόρ όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης. γ) Πέραν της οικονομίας, στο προσφυγικό ο απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα πιο καταθλιπτικός, οι Μόριες είναι η αιώνια ντροπή του (και κατ’ ανάγκην ντροπή ολόκληρου του ελληνικού λαού). δ) Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταπολεμικά υπήρξε η πιο φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική δύναμη κατά γενική ομολογία και το κόμμα που αναγόρευσε τον Τζέφρι Πάϊατ σε ύπατο αρμοστή της χώρας.

Η Ο.Κ.Δ.Ε. πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της για την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Στις δύσκολες μέρες που επακολούθησαν της προδοσίας/μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και της ανόδου στην εξουσία της ΝΔ. πρέπει να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα. Το ΟΧΙ και οι ελπίδες που γέννησε, θα ξανάρθουν μόνο με τους αγώνες μας. Πρέπει να ετοιμαστούμε γι’ αυτό. Η βαρβαρότητα και η άναρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ και των άλλων μνημονιακών θα αποτύχουν και μάλιστα σύντομα. Πρέπει να αρχίσουμε το αγώνα ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές, γιατί η καταστροφή που έρχεται θα είναι πολύ χειρότερη από την προηγούμενη δεκαετία.