Τα πολύ επικίνδυνα αντικινεζικά παιχνίδια των μαθητευόμενων μάγων που μας κυβερνούν…

–

του Γιώργου Μητραλιά 

–

Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι τόσο ότι ο Τραμπ δημιούργησε εκ του μηδενός μια Κίνα κατηγορούμενη πως « εξήγαγε » ή ακόμα και « κατασκεύασε » τον κοροναϊό. Προερχόμενοι από ένα μυθομανή και ρατσιστή κλόουν πασίγνωστο για την ικανότητά του να εφευρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους και ο οποίος κατάφερε να ανέβει αποδίδοντας συστηματικά στους άλλους τις δικές του κουταμάρες και λοιπές εγκληματικές πράξεις, τέτοιοι ισχυρισμοί δεν εκπλήσσουν. Αντίθετα, αυτό που θα μπορούσε να εκπλήξει είναι ότι τα ΜΜΕ και οι περισσότερες καγκελαρίες στην Ευρώπη σπεύδουν να ακολουθήσουν τον Τραμπ στην εξαιρετικά επικίνδυνη αντικινεζική εκστρατεία του, « ξεχνώντας » την πλήρη αναξιοπιστία αυτού του άθλιου υποκειμένου…(1)

Είναι λοιπόν τουλάχιστον περίεργο που τα ίδια ευρωπαϊκά ΜΜΕ που συνηθίζουν να εκστασιάζονται με τα κατορθώματα του άγριου κινέζικου καπιταλισμού και κυρίως, οι ίδιες ευρωπαϊκές καγκελαρίες που επικρίνονται εδώ και δεκαετίες για την επίμονη άρνησή τους “να ανακινήσουν το ζήτημα της (συστηματικής) παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων από το κινέζικο καθεστώς » στις συναντήσεις τους με τους ηγέτες του Πεκίνου, δείχνουν τώρα τέτοιο αντικινεζικό μένος.

Είναι επίσης εξίσου περίεργη η ευκολία με την οποία υιοθετούν ακόμα και τις πιο παραληρηματικές δηλώσεις αυτού του Τραμπ, του οποίου όμως δεν κρύβουν ούτε τον αντιευρωπαϊσμό, ούτε τις ψυχικές του διαταραχές. Πως λοιπόν εξηγούνται όλα αυτά ; Τι συμβαίνει και όλος αυτός ο καλός ευρωπαϊκός κόσμος αποφασίζει ξαφνικά να ευθυγραμμιστεί με τον Τραμπ για να καταγγείλει μια Κίνα που παρουσιάζει σαν πηγή όλων των σημερινών δεινών μας ; Γιατί αυτές οι σκανδαλώδεις συμπεριφορές που αγγίζουν τα όρια της επιστροφής στους καιρούς της διαβόητης… “κίτρινης απειλής” ;

Απλούστατα συμβαίνει ότι τόσο ο Τραμπ όσο και τα ΜΜΕ και οι καγκελαρίες της Ευρώπης θέλουν να φορτώσουν στη Κίνα τις δικές  τους γκάφες και ανοησίες και κυρίως, τις δικές τους εγκληματικές παραλήψεις κατά τη διαχείριση της πανδημίας του κοροναϊού! Και αυτό επειδή είναι πασιφανές ότι δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κάποια οποιαδήποτε παροδική κρίση, αλλά μπροστά σε κάτι το κατακλυσμικό με ιστορικά διακυβεύματα, που απειλεί -τουλάχιστον εν δυνάμει- τα διάφορα κατεστημένα καθώς αποκαλύπτει τις αμαρτίες των κυβερνώντων και τα σύμφυτα ελαττώματα του συστήματος που αυτοί υπηρετούν πιστά. Προσοχή λοιπόν επειδή, ανεξάρτητα από τις αρχικές προθέσεις των ευρωπαίων πρωταγωνιστών της, αυτή η αντικινεζική εκστρατεία έχει τη δικιά της δυναμική, μυρίζει μπαρούτι και μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο από τη στιγμή που -κι ας μην το ξεχνάμε- εμπνευστής της είναι αυτός ο Τραμπ που δεν είναι μόνο τρελός για δέσιμο και εκτός κάθε ελέγχου αλλά και παραπάνω από επικίνδυνος πολεμοκάπηλος…

Να λοιπόν γιατί αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και αυτοί οι Ευρωπαίοι κυβερνήτες επιμένουν να κατηγορούν την Κίνα για τα πάντα, όπως για παράδειγμα ότι κρύβει τον αληθινό αριθμό των νεκρών της από κοροναϊό, την ίδια ώρα που σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες -όπως εξάλλου και οι Ηνωμένες Πολιτείες– έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, και μάλιστα συχνά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα ! Και επίσης, να γιατί τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, και κυρίως εκείνα της Γαλλίας, δεν διστάζουν να αποσιωπήσουν και να λογοκρίνουνσυστηματικά τις πιο έγκυρες επιστημονικές φωνές μόνο και μόνο επειδή τολμούν να αντικρούσουν την αντικινεζική τους προπαγάνδα. Αρχής γενομένης από τις τοποθετήσεις εκείνων που αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως οι πιο αδιαμφισβήτητα σεβαστές και έγκυρες : η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) και τα ιατρικά περιοδικά μεγάλου κύρους The Lancet και Nature. Ιδού λοιπόν μια πρόσφατη ιδιαίτερα εύγλωττη δήλωση του αρχισυντάκτη του The Lancet Richard Horton που θα αγνοούσαμε αν, κάνοντας ζάπινγκ, δεν είχαμε πέσει εντελώς τυχαία στη συνέντευξη που του έπαιρνε στις 27 Απριλίου στο CNN η γνωστή δημοσιογράφος του Κριστίν Άμανπούρ : « Έπρεπε να ευγνωμονούμε τις κινεζικές αρχές και ακόμα πιο πολύ τον ΠΟΥ, επειδή έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προειδοποιήσουν τον κόσμο για τη σοβαρότητα αυτής της πανδημίας. Δυστυχώς, πολλές δυτικές δημοκρατίες δεν πήραν στα σοβαρά αυτές τις προειδοποιήσεις. Αυτά δεν είναι τα λόγια που ακούμε αυτή τη στιγμή, αλλά πιστεύω πως είναι αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια και όχι τα άλλα που ακούμε σήμερα”! (2)