Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ: Μετά την “άρση των περιορισμών”

Ο αγώνας για τη δημόσια υγεία συνεχίζεται

Ο αγώνας για να μην πληρώσουμε την κρίση πρέπει να φουντώσει

H κυβερνητική άρση κάποιων περιοριστικών μέτρων ανοίγει μια νέα φάση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που βρίσκονται αντιμέτωποι με το συνδυασμένο κίνδυνο της οικονομικής κρίσης, των αντεργατικών επιθέσεων, της υγειονομικής κρίσης.

«Μένουμε Ασφαλείς» = Υποκρισία και Ανικανότητα των Επικίνδυνων «Άριστων»

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στάθηκε «τυχερή». Ο ελληνικός λαός –που οι μνημονιακοί/νεοφιλελεύθεροι βρίζουν καθημερινά ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι είναι τέρας «αντικοινωνικής ανευθυνότητας»–, επέδειξε ψυχραιμία στην εφαρμογή των μέτρων αυτοπροστασίας. Σε κρίσιμους τομείς (υγεία, μεταφορές κ.ά.) η εργατική τάξη κυριολεκτικά κράτησε όρθια την κοινωνία με την εργασία της και κίνδυνο της ζωής της. Έτσι μπόρεσαν να επιδράσουν και άλλοι παράγοντες, σε μεγάλο βαθμό συγκυριακοί (τραγικό παράδειγμα άλλων χωρών, εφαρμογή αναγκαίων περιοριστικών μέτρων κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και μετά από επικίνδυνες παλινωδίες μην και θιχτεί η Εκκλησία και οι θρησκόληπτοι, γεωγραφία και οικονομική δομή μιας ολόκληρης περιοχής όπου εντάσσεται και η Ελλάδα κ.ά.). Αυτά επέτρεψαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, τον περιορισμό της εξάπλωσης της πανδημίας. Και όχι οποιαδήποτε ικανότητα της κυβέρνησης, που ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζουν ως παγκόσμιο πρότυπο, για να φουσκώσουν το ηγετικό προφίλ του Μητσοτάκη!

Τώρα, όσο προσεκτικά κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν το σύνθημα «Μένουμε Ασφαλείς», είναι ξεκάθαρο ότι με το «άνοιγμα της οικονομίας» ενδιαφέρονται μόνο να συμμαζέψουν ό,τι μπορούν από κρατικά έσοδα, να σώσουν τα κέρδη των καπιταλιστών και της ελίτ. Όπως άλλωστε είναι η κεντρική πολιτική των αστικών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό, η επιστημονικοφάνεια των κυβερνητικών «ειδικών» και υπουργών πέφτει σε γελοίες και εξοργιστικές αντιφάσεις, όταν προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει «όλοι μαζί» να πάρουμε ένα «λελογισμένο ρίσκο», υπακούοντας στην κυβερνητική καθοδήγηση.

Το κυβερνητικό «άνοιγμα» έχει μπόλικη δόση τυχοδιωκτισμού. Πίσω από την επικοινωνιακή διαχείριση, όλοι γνωρίζουν ότι: α) Το δημόσιο σύστημα υγείας παραμένει διαλυμένο, χωρίς την παραμικρή ουσιαστική βελτίωση. β) Η εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων προστασίας ανατίθεται, ξανά, στην «ατομική ευθύνη»  (στην προσπάθεια να κρυφτούν οι εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης και των μνημονιακών/νεοφιλελεύθερων πολιτικών). Και μάλιστα στην ανεμπόδιστη λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς», στην εμπιστοσύνη που καλούμαστε να δείξουμε σε κυβέρνηση και εργοδότες! γ) Εν μέσω της πανδημίας, η κυβέρνηση δεν σταμάτησε ούτε δευτερόλεπτο, αντίθετα βρήκε την ευκαιρία, να προχωρήσει σε νέα, σκληρότατα νεοφιλελεύθερα νομοσχέδια (π.χ. τα περιβαλλοντοκτόνα και αντιεκπαιδευτικά εκτρώματα), ενώ ετοιμάζει άμεσα σωρεία άλλων.

Τσιόρδας, Χαρδαλιάς, Πέτσας, Άδωνις, Κεραμέως κ.λπ., αφού χιλιοευχαριστούν την Εκκλησία για την «υπευθυνότητά» της(!), αφού προσπάθησαν –ανεπιτυχώς– να καταργήσουν τον πρωτομαγιάτικο γιορτασμό, θέλουν τώρα να καταπιούμε αμάσητες τις πιο αντικρουόμενες απόψεις ως μόνες επιστημονικές. Να μας καθησυχάσουν για την επαρκή θωράκιση του ΕΣΥ και το άνοιγμα των σχολείων. Να ξορκίσουν κάθε απαίτηση για πλαφόν τιμών, ώστε να μην θιχτεί η κερδοσκοπία των καπιταλιστών. Γι’ αυτό ήταν και παραμένουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ, ειδικά με το απειλητικό φάσμα μιας αναζωπύρωσης της πανδημίας.

Απάτη η κυβερνητική «στήριξη» των εργαζομένων

Ενώ ξεγυμνώθηκε η ανεπάρκεια της «στήριξης» των εργαζομένων, αυτή τώρα κόβεται – και ανοίγει, από κυβέρνηση και καπιταλιστές, επιθετικά η ατζέντα της «δίκαιης(!) κατανομή των βαρών» (νέες μειώσεις μισθών στο δημόσιο κ.ά.). Από την πρώτη στιγμή, με τις μισοδικτατορικές ΠΝΠ, πήραν «άπειρα» μέτρα, που ενώ δεν προστατεύουν ουσιαστικά την υγεία, την εργασία, το εργατικό εισόδημα, ενισχύουν μόνο τη λογική της φιλανθρωπίας – και μάλιστα όχι σε όλους. Ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, χειροτερεύουν τις συνθήκες εργασίας, περιορίζουν τα εργατικά δικαιώματα. Αποδεσμεύουν το λεγόμενο διευθυντικό δικαίωμα από κάθε περιορισμό ή έλεγχο. (βλ. αναλυτικά στο άρθρο της Εργατικής Πάλη Μαΐου https://www.okde.gr/archives/11568).

Δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν. Μόνο με τα επίσημα στοιχεία, από τις αρχές Μαρτίου υπάρχει αύξηση απολύσεων, «οικειοθελών αποχωρήσεων», λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου και μη ανανέωσή τους, μείωση προσλήψεων 50% (συγκρ. Μάρτιος 2019), 8.040 μετατροπές ατομικών συμβάσεων από πλήρη σε μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία κ.ο.κ. Πολλές και κερδοφόρες παραγωγικές, μεταφορικές, εμπορικές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε μειώσεις, απολύσεις, αναστολή συμβάσεων κ.λπ. και ακραία εντατικοποίηση. Μαζί με τις ΠΝΠ και την ουσιαστική απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, θεσμοθετήθηκε ξανά η πολιτική επιστράτευση και επίταξη απεργών.

Εμπρός για νέους σκληρούς αγώνες

Το οργανωμένο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα επιβεβαίωσε, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, την κρίση του. Η κλίκα Παναγόπουλου στη ΓΣΕΕ (ακολούθησαν με ασήμαντες διαφοροποιήσεις οι ηγεσίες στα περισσότερα εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες), αφού πρώτη διακήρυξε «το πρόβλημα δεν είναι ταξικό», σάλπισε γενικό σιωπητήριο, ευθυγραμμιζόμενη πλήρως με την κυβέρνηση, παρακαλώντας να μην παρθούν αντεργατικά μέτρα. Οι «ταξικές δυνάμεις» του ΠΑΜΕ, πίσω από επιμέρους αιτήματα και δράσεις, φρόντισαν επιμελώς να διατηρείται ο σαφής κεντρικός στόχος της ηγεσίας του ΚΚΕ: καμία αμφισβήτηση της «απαγόρευσης της κυκλοφορίας», επίδειξη «υπευθυνότητας» (με αποκορύφωμα τον «στρατιωτικοποιημένο» γιορτασμό τους στην Πρωτομαγιά). Η άκρα/ριζοσπαστική αριστερά, παρά τις κάποιες προσπάθειες, παρουσίασε ξανά σοβαρότατες αδυναμίες, ιδιαίτερα όσοι δεν τοποθετήθηκαν ξεκάθαρα ενάντια στη χουντική «απαγόρευση της κυκλοφορίας».

Η «επομένη μέρα» είναι εξαιρετικά σκληρή για όλους εμάς, τους εργαζόμενους, άνεργους, νέους, φτωχούς. Τα δισεκατομμύρια της κυβερνητικής γενναιοδωρίας σε καπιταλιστές–πλούσιους, μαζί με τη νέα κρίση, οδηγούν σε νέα έκρηξη του χρέους, που σημαίνει Νέο Μνημόνιο, ακόμα πιο σκληρό απ’ ό,τι έχουμε γνωρίσει, όπως κι αν το ονομάσουν. Πρέπει να νικήσουμε τον μαζικό εκφοβισμό και τρομοκράτηση, με τα οποία κυβέρνηση, μνημονιακές δυνάμεις και καπιταλιστές επιχειρούν –μάταια– να κουκουλώσουν την κατρακύλα του συστήματός τους, για να τσεπώνουν voucher και τηλεκατάρτιση. Πρέπει να ορθώσουμε ένα τείχος ενωτικών, μαζικών αγώνων, ενάντια στην αντιδραστική, επικίνδυνη προπαγάνδα της «ατομικής ευθύνης». Για να προστατέψουμε τη δημόσια υγεία και την ίδια τη ζωή μας. Για να αποκρούσουμε τα βάρβαρα μέτρα που μας φορτώνουν την κρίση. Σε κάθε χώρο δουλειάς, νοσοκομείο, σχολείο, γειτονιά, με Ενότητα και Αγώνα, Παλεύουμε και Απαιτούμε:

  • Δημόσια–Δωρεάν Υγεία για Όλους! Σήμερα, όχι «αύριο»: Μαζική δημιουργία ΜΕΘ – Μαζικές προσλήψεις γιατρών και προσωπικού – Δωρεάν τεστ και μέσα προστασίας για όλους – Επίταξη ιδιωτικής υγείας – Ειδική φροντίδα για τις ευάλωτες ομάδες – Άμεσο κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης των προσφύγων.
  • Μαζικές προσλήψεις και ριζική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, για να λειτουργήσουν με ασφάλεια οι αναγκαίες δομές: σχολεία, καθαριότητα, «βοήθεια στο σπίτι», μέσα μαζικής μεταφοράς, σούπερ μάρκετ κ.λπ.
  • Πλαφόν στις τιμές και δωρεάν διάθεση των βασικών προϊόντων.
  • Πλήρης–οριστική κατάργηση των πλειστηριασμών. Διαγραφή χρεών για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.
  • Να αποσυρθούν – Να μην κατατεθούν οι κυβερνητικοί νόμοι–εκτρώματα (νέος νόμος Κεραμέως, «περιβαλλοντοκτόνο» νομοσχέδιο, απαγόρευση διαδηλώσεων κ.ά.). Να επιστραφούν οι σκανδαλώδεις ενισχύσεις που δόθηκαν σε κεφάλαιο, πλούσιους, κυβερνητικούς «κολλητούς».
  • Άμεση κατάργηση των αντεργατικών ΠΝΠ – Δεν θα πληρώσουμε την κρίση – Έμπρακτη προστασία των εργαζομένων. Αυστηρή τήρηση της υποχρέωσης εργοδοτών και κράτους για πραγματικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Αναδρομική απαγόρευση των απολύσεων. Επίδομα ανεργίας για όλους, ίσο με το βασικό μισθό. Καμία μείωση μισθών, χειροτέρευση συμβάσεων και εργασιακών σχέσεων. Κάτω τα χέρια από τις δημοκρατικές ελευθερίες. Κανένας περιορισμός στη συνδικαλιστική και πολιτική δράση.

Για ένα ριζοσπαστικό, ταξικό Πρόγραμμα Σωτηρίας

Ο αγώνας πρέπει να φτάσει στη ρίζα του κακού. Η νέα, τεράστια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, όσο καταπίνει τρισεκατομμύρια κρατικού χρήματος υπέρ των καπιταλιστών και της πλούσιας ελίτ, τόσο απειλείται πολύ πιο καταστροφική και φονική για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα απ’ ό,τι η προηγούμενη. Ο ελληνικός καπιταλισμός, με οικονομία ξεθεμελιωμένη στην προηγούμενη 10ετία κρίσης και μνημονίων, με την φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα να περισφίγγουν ήδη περίπου τον μισό πληθυσμό, θα προσπαθήσει να διασωθεί –και να παραμείνει στην αποσυντιθέμενη Ευρωζώνη και ΕΕ– με το μόνο τρόπο που ξέρει, πάνω στα κόκκαλα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών μαζών.

Να πάρουμε τη μάχη για τη ζωή και το δίκιο στα δικά μας χέρια. Στηριγμένοι στις δυνάμεις μας, εμείς, οι εργάτες και φτωχοί, να γίνουμε οι πραγματικοί «ήρωες». Όχι για τα υποκριτικά χειροκροτήματα, τις ελεημοσύνες «βοηθημάτων» και «δωρεών» από κυβέρνηση, ΜΜΕ, πλούσιους. Αλλά για να προστατέψουμε την υγεία και τη ζωή μας, για να επιβάλλουμε τις κοινωνικές και ανθρώπινες ανάγκες, ενάντια στη δολοφονική βαρβαρότητα της «αγοράς» και του καπιταλισμού, των παλιών και νέων μνημονίων, της κυβέρνησης και των λοιπών του πολιτικού θιάσου. Να επιβάλλουμε: Άμεση Στάση Πληρωμών στους Δανειστές, Διαγραφή του Χρέους. Που μαζί με τη βαριά φορολογία σε κεφάλαιο–πλούσιους και την κατάργηση των υπέρογκων εξοπλισμών, είναι ο μόνος τρόπος να βρεθούν οι πόροι για πραγματική ενίσχυση της δημόσιας υγείας, δημόσιες παραγωγικές επενδύσεις, δουλειά για όλους. – Έξοδο από Ευρώ/ΕΕ, που έδειξαν ότι δεν είναι μόνο νεοαποικιοκράτες και τοκογλύφοι αλλά κυριολεκτικά δολοφόνοι, με την εγκληματική στάση τους ενώ πέθαιναν χιλιάδες κόσμου! – Πλατιά Εθνικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο των κρίσιμων τομέων. Να αποσπάσουμε από τα νύχια του κέρδους: τη βιομηχανία φαρμάκων, ιατρικού και παραϊατρικού εξοπλισμού, παραγωγής μέσων προστασίας – το εξωτερικό εμπόριο (εισαγωγές– εξαγωγές) – την εφοδιαστική αλυσίδα και τα κρίσιμα αποθέματα – τις τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα όσες κλείνουν ή απολύουν, παρά το «λεφτόδεντρο» που τους ταΐζει.

Κάθε μέρα που περνάει, όσο η κρίση και το φόρτωμά της στους εργαζόμενους αγριεύoυν, φαίνεται όλο και περισσότερο ότι πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτή την ακραία νεοφιλελεύθερη, επικίνδυνη κυβέρνηση – αλλά και από την κάλπικη «αντιπολίτευση», τα λιβανίσματα για «εθνική ομοψυχία» για να σωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός. Για να επιβάλλουμε έμπρακτα ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας, μόνη λύση είναι μέσα από τους αγώνες μας να εγκαθιδρύσουμε μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων. Να ανοίξουμε τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό, που είναι επείγον και αναγκαίος όσο ποτέ.

Αθήνα, 4 Μάη 2020

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ