Μέτρα “στήριξης και προστασίας” των εργαζομένων – Άλλη μια απάτη της κυβέρνησης της ΝΔ
Μέτρα “στήριξης και προστασίας” των εργαζομένων
Άλλη μια απάτη της κυβέρνησης της ΝΔ
–
Aπό την Εργατική Πάλη Μαΐου
–
Το συνδυασμένο ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού και της οικονομικής κρίσης, απειλούν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε όλο τον πλανήτη, φέρνοντας την παγκόσμια εργατική τάξη αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη κατάσταση, με καταγεγραμμένους 203.043 θανάτους και πολλές δεκάδες εκατομμύρια ανέργων, απολυμένων κ.λπ. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, όλα τα αστικά επιτελεία και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως προσπαθούν να προστατέψουν μόνο την περιβόητη αγορά!
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ΝΔ, από πολύ νωρίς επέβαλε «άπειρα» μέτρα που υποτίθεται προστατεύουν και στηρίζουν τους εργαζόμενους, αλλά ουσιαστικά στηρίζουν και προστατεύουν την αγορά και τις επιχειρήσεις. Κοντολογίς τα μέτρα δεν προστατεύουν ουσιαστικά την υγεία, την εργασία και το εργατικό εισόδημα ενώ ενισχύουν την λογική της φιλανθρωπίας, και μάλιστα όχι σε όλους. Ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, χειροτερεύουν τις συνθήκες εργασίας και περιορίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αποδεσμεύουν το λεγόμενο διευθυντικό δικαίωμα από κάθε περιορισμό ή έλεγχο, δίνοντας απεριόριστα εξουσία στους εργοδότες κ.λπ. Περιορίζουν ή αναστέλλουν (υποτίθεται προσωρινά, και μετρώντας αντιδράσεις) στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Πιο συγκεκριμένα:
— Στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και τα νοσοκομεία, αντί της άμεσης κάλυψης των αναγκών με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού είτε με επίταξη των ιδιωτικών δομών χωρίς αποζημίωση και κάτω από δημόσιο ή εργατικό έλεγχο, επέβαλλαν (α) την υποχρεωτική μετακίνηση για κάθε είδους προσωπικό, (β) την χρησιμοποίηση είτε εθελοντικού προσωπικού είτε έκτακτου προσωπικού, για χρονικό διάστημα έως τεσσάρων μηνών και (γ) την επί πληρωμή χρησιμοποίηση ιδιωτικών δομών υγείας!
— Σχετικά με την προστασία της υγείας των εργαζομένων δεν υπήρξε (εκτός από κάποιες γενικές οδηγίες του ΕΟΔΥ ) καμιά μέριμνα και κανένας μηχανισμός ελέγχου έστω κι αυτών των οδηγιών. Το θέμα αφέθηκε απλώς στην «καλή» θέληση της αγοράς και των επιχειρηματιών.
— Σε δήμους, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα επιβλήθηκαν σε όλους τους εργαζόμενους: α) Η εξ αποστάσεως εργασία, η άδεια ειδικού σκοπού (που «τρώει» και μέρος της κανονικής άδειας), η εκ περιτροπής ή μειωμένου ωραρίου εργασία, ο ορισμός κατ’ εξαίρεση προσωπικού ασφαλείας. β) Η δυνατότητα μεταφοράς των εργαζομένων, από χώρο εργασίας σε χώρο εργασίας, εντός οργανισμού του Δημοσίου, εντός ενός Δήμου ή εντός μιας ιδιωτικής επιχείρησης. Ταυτόχρονα, επέβαλαν στους Δήμους την προσωρινή και έκτακτη ανάθεση των υπηρεσιών καθαριότητας εσωτερικών/εξωτερικών χώρων και αποκομιδής απορριμμάτων σε ιδιώτες, με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης καθώς και την δυνατότητα να καταργούν την πενθήμερη εργασία ή να την μεταφέρουν.
— Σχετικά με την διασφάλιση των θέσεων εργασίας και του εργατικού εισοδήματος η κυβέρνηση της ΝΔ έκανε ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις εδώ και 100 χρόνια κάνουν στη χώρα μας. Την «χορήγησε» όσο γίνεται πιο φειδωλά, όσο γίνεται πιο «ανούσια», σε όσο γίνεται λιγότερους. Ο στόχος της είναι να καλλιεργεί αυταπάτες, εφησυχασμό, και να διαιρεί τους εργαζόμενους σε δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε απασχολούμενους και άνεργους, σε οχτάωρους και τετράωρους κ.α. Έτσι, στο Δημόσιο, δεν προχώρησαν, κι αυτό μέχρι στιγμής, σε απολύσεις ή σε μείωση μισθών. Στον ιδιωτικό τομέα αντί να απαγορεύσει όλες τις απολύσεις, απαγόρευσε μόνο όσες έγιναν μετά τις 18 Μάρτη. Και όπου απαγόρευσε τις απολύσεις «ξέχασε» και να προστατέψει τις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις, ατομικές συμβάσεις και συνθήκες εργασίας — έτσι οι εργοδότες για το μόνο που υποχρεώνονται (κι αυτό μόνο νομικά) είναι να διατηρούν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων. Οι εργοδότες μπορούν να επιλέγουν το πόσες και ποιες συμβάσεις θα μετατρέψουν σε εκ περιτροπής εργασία, με μείωση ωρών και μισθών έως και 50% ή θα αναστείλουν. Ταυτόχρονα οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτούς στην αποζημίωση ειδικού σκοπού, δηλαδή σε 800 ευρώ για ενάμιση μήνα ή περίπου 533 ευρώ μικτά/μήνα! Όμως την αποζημίωση ειδικού σκοπού ή το ταμείο ανεργίας δεν το παίρνουν όλοι όσοι απολύθηκαν ή έχασαν το εισόδημά τους. Πολύ περισσότερο που και τα 530 ευρώ/μήνα ή το ταμείο ανεργίας, δεν φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη κ.ο.κ., ενώ οι αναστολές σε δόσεις δανείων ή χρεών, μεταφέρουν στο μέλλον την πληρωμή αλλά δεν αναπληρώνουν την απώλεια εισοδήματος.
Η πραγματική κατάσταση για μισθωτούς και φτωχά λαϊκά στρώματα είναι χειρότερη από όσο δείχνουν όλα τα παραπάνω, γιατί ήδη η ελληνική κοινωνία είναι χτυπημένη από την προηγούμενη κρίση και τα 10ετή Μνημόνια. Δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χαμένες. Με επίσημα στοιχεία ΣΕΠΕ κ.λπ, από τις αρχές Μαρτίου υπάρχει αύξηση απολύσεων, «οικειοθελών αποχωρήσεων», λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου και μη ανανέωσή τους, μείωση των προσλήψεων κατά 50%, σε σχέση με τον Μάρτιο του 2019 (από 202.000 σε 103.000 φέτος) και 8.040 «αλλαγές»/μετατροπές ατομικών συμβάσεων εργασίας από πλήρη σε μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία.
Πολλές και κερδοφόρες παραγωγικές, μεταφορικές, εμπορικές επιχειρήσεις, έχουν προχωρήσει σε μειώσεις-απολύσεις, αναστολή συμβάσεων κ.λπ., και ταυτόχρονα έχουν εντατικοποιήσει σε ακραίο βαθμό την εργασία των εργαζομένων που εξακολουθούν να εργάζονται. Οι εργαζόμενοι είναι έρμαια στις ορέξεις, στους εκβιασμούς των εργοδοτών και στους αδηφάγους κανόνες της αγοράς.
Τα παραπάνω αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα συνοδεύονται και από αντιδημοκρατικά/αυταρχικά μέτρα, από περιστολή ή αναστολή ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών:
α) Έως τις 30-4-2020, επιτρέπεται πλέον η πολιτική επιστράτευση και η επίταξη κατά τη διάρκεια απεργίας.
β) Η ίδια η απαγόρευση της κυκλοφορίας, απαγορεύει προσωρινά, αλλά στοχεύει και μακροπρόθεσμα, κάθε συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Μιας που για την κυβέρνηση της ΝΔ και την αγορά, «η υπεράσπιση των στοιχειωδών εργατικών ή κοινωνικών δικαιωμάτων» δεν εμπίπτουν στις εξαιρέσεις από την απαγόρευση κυκλοφορίας.
Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πράγματι απειλούμαστε από έναν ορατό εχθρό: Την ανικανότητα και την επικινδυνότητα της ίδιας της αγοράς και της λογικής του καπιταλιστικού κέρδους. Την κυβέρνηση της ΝΔ, την όποια αντιπολίτευση ή την «ηγεσία» του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος. Έτσι, μοναδική μας διέξοδος να κατανοήσουμε ότι εμείς είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, εμείς λειτουργούμε την κοινωνία και την οικονομία και ότι πρώτιστη ανάγκη είναι να καλυφτούν πλήρως οι δικές μας ανθρώπινες ανάγκες και όχι οι ανάγκες της αγοράς.