ΗΠΑ: Mαστιγωμένοι από τη θύελλα (του Νταν λα Μποτζ)
8 Απριλίου 2020 – μετάφραση από το www.internationalviewpoint.org
Οι ΗΠΑ πλέον βρίσκονται στο έλεος της θύελλας από την πανδημία του κοροναϊου, με εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις και 8.400 θανάτους (μέχρι τις 5 Απριλίου), εκατομμύρια να είναι άνεργοι και τα ομοσπονδιακά πακέτα οικονομικής βοήθειας να μην έχουν φτάσει ακόμα, με αποτέλεσμα εκατομμύρια πολίτες να μη μπορούν να πληρώσουν τις υποθήκες των ενοικίων τους. Σήμερα πλέον, η πόλη της Νέας Υόρκης είναι το επίκεντρο με πάνω από 63.000 επιβεβαιωμένα περιστατικά και 2.254 θανάτους. Η διάδοση του ιού εδώ στη Νέα Υόρκη αυξάνεται εκθετικά και αναμένεται να κορυφωθεί μεταξύ 9 Απριλίου και 15 Απριλίου. Ωστόσο, παρά τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι οργανώνονται και περνούν στην αντεπίθεση.
Συνολικά, 41 από τις 50 πολιτείες, η περιφέρεια της Κολούμπια, τρεις κομητείες, 8 πόλεις και το Πουέρτο Ρίκο έχουν εφαρμόσει εντολές προς τον πληθυσμό για παραμονή στο σπίτι, επηρεάζοντας έτσ 311 από τα περίπου 330 εκατομμύρια Αμερικανούς. Τα κλεισίματα επιχειρήσεων και η καραντίνα έχουν θέσει εκτός εργασίας περί τα 12 εκατομμύρια εργαζομένων, γεγονός που αυξάνει το ποσοστό ανεργίας στο 12%, δηλαδή δύο μονάδες υψηλότερο απ’ αυτό κατά τη διάρκεια της ύφεσης του 2008 – και η οικονομική κρίση μόλις ξεκινά. Οι ΗΠΑ εισέρχονται σε μια ακόμα μεγάλη οικονομική ύφεση, που θα μπορούσε να είναι χειρότερη από αυτή της δεκαετίας του 1930. Ταυτόχρονα, εκατομμύρια “αναγκαίων εργαζομένων”, συχνά χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι, απελπισμένοι για ένα μισθό, συνεχίζουν να εργάζονται θέτοντας τον εαυτό τους σε κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο.
Η φυλετική και οικονομική ανισότητα στην αμερικανική κοινωνία σημαίνει ότι ο ιός έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στους έγχρωμους και τους φτωχούς. Οι φτωχοί στην Αμερική είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα υγείας -διαβήτη, άσθμα και καρδιαγγειακές παθήσεις- που τους καθιστούν πιο ευάλωτους στον Covid-19. Στατιστικά ζουν επίσης σε πιο πυκνά κατοικημένες συνοικίες, όπου ο κοροναϊός εξαπλώνεται πιο γρήγορα. Οι χάρτες δείχνουν ότι οι περιοχές με αφροαμερικανούς και λατινοαμερικάνους στη Νέα Υόρκη και σε άλλες πόλεις πλήττονται περισσότερο, με αναλογικά περισσότερα περιστατικά. Οι κοινότητες λευκών είχαν και έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε κλινικές εξετάσεις από τις αφροαμερικανικές και τις λατινοαμερικανικές κοινότητες.
Το Κογκρέσο θα εξετάσει ένα ακόμα πακέτο διάσωσης πέρα από τα 2 τρισ. δολάρια που έχουν ήδη διατεθεί για την υποστήριξη μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά και για την υγειονομική περίθαλψη και την οικονομική στήριξη των εργαζομένων. [Σημείωση του μεταφραστή: εκτιμάται ότι τα 2/3 πάνε στο κεφάλαιο, μόνο το 1/3 έχει τη μορφή μιας επιδότησης των εργαζομένων και των νοικοκυριών.] Από τους νόμους που έχουν περάσει μέχρι στιγμής, εκατομμύρια εργαζόμενοι θα πρέπει να λάβουν τις πρώτες έξι εβδομάδες πληρωμών στις 17 Απριλίου, αν και άλλοι θα τις πάρουν αργότερα – αλλά το ενοίκιο για τους περισσότερους θα έπρεπε να έχει πληρωθεί την 1η Απριλίου. Ο εργαζόμενος θα πάρει $600 την εβδομάδα πάνω από τα κρατικά επιδόματα ανεργίας, αλλά αυτά κυμαίνονται από 275 έως 713 δολάρια.
Οι ΗΠΑ έχουν επίσης 8 εκ. μετανάστες εργαζόμενους χωρίς έγγραφα, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα είναι επιλέξιμοι για οποιαδήποτε ομοσπονδιακή πληρωμή στήριξης. Και οι μετανάστες που έχουν άδεια παραμονής, η οποία τους επιτρέπει να εργάζονται, θα λαμβάνουν επίδομα ανεργίας και ομοσπονδιακές πληρωμές για μόνο 60 ημέρες, μετά τις οποίες χάνουν τις άδειες παραμονής τους εάν είναι άνεργοι.
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνέχισε να παρέχει παραπλανητικές ή συγκεχυμένες πληροφορίες σε αντίθεση με τις υγειονομικές αρχές. Όταν τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών πρότειναν στους ανθρώπους να φορούν μάσκα όταν πηγαίνουν έξω για να εμποδίσουν τους μη-συμπτωματικούς να διαδώσουν τη νόσο , ο Τραμπ είπε ότι το μέτρο ήταν σε εθελοντική βάση και ότι ο ίδιος δε θα το έκανε. Οι κυβερνήτες σε Ντέλαγουερ, Φλόριντα, Μίσιγκαν, Νέο Μεξικό, Οχάιο, Τέξας και Δυτική Βιρτζίνια έχουν συγχύσει επίσης την κατάσταση, ζητώντας κοινωνική αποστασιοποίηση, αλλά επιτρέποντας τη λειτουργία των εκκλησιών.
Οι εργαζόμενοι -με ή χωρίς συνδικάτα- προχώρησαν σε μεγάλες και μικρές απεργίες, κυρίως για θέματα υγείας και ασφάλειας που προέκυψαν από την πανδημία. Οι εργάτες αυτοκινητοβιομηχανίας στο Ντιτρόιτ, οι συλλέκτες απορριμμάτων στη Φιλαδέλφεια, οι εργάτες επεξεργασίας κοτόπουλων στη Τζόρτζια, οι εργάτες ναυπηγείων στο Μέιν, οι εργάτες αποθήκης τροφίμων στο Μέμφις και το προσωπικό εστίασης σε μπαρ και εστιατόριο στο Πόρτλαντ του Όρεγκον έκαναν μαχητικές απεργίες. Στην Amazon, μια μη-συνδικαλισμένη εταιρεία με 750.000 εργαζόμενους, σημειώθηκαν πολλές απεργίες στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και την περιοχή του Ντιτρόιτ.
[…]
