Χαράγματα μνήμης ως ασπίδα μνήμης (του Δημήτρη Κατσορίδα)

ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ ΜΝΗΜΗΣ ως ΑΣΠΙΔΑ ΜΝΗΜΗΣ

Πρόκειται κυριολεκτικά για χαράγματα, δηλαδή για έργα χαρακτικής (ξυλογραφίες και λιθογραφίες) από καλλιτέχνες, οι οποίοι βίωσαν την περίοδο της Κατοχής και χάραξαν σκηνές από την πείνα, γυναίκες και παιδιά να λιμοκτονούν, τις μάνες σε απόγνωση, τους μαυραγορίτες που θησαύριζαν σε βάρος του λαού, τις διώξεις, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις, αλλά και την Αντίσταση του λαού στον ναζισμό και τον φασισμό.

Ταυ­τό­χρο­να, είναι χα­ράγ­μα­τα στη μνήμη μας, τα οποία συ­ντε­λούν στη δια­τή­ρη­ση της ιστο­ρι­κής μνή­μης, ώστε να λει­τουρ­γή­σουν απο­τρε­πτι­κά στην επα­νά­λη­ψη πα­ρό­μοιων φαι­νο­μέ­νων, που στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες είναι η άσκη­ση βίας απέ­να­ντι στις πιο αδύ­να­τες κοι­νω­νι­κές ομά­δες (π.χ. πρό­σφυ­γες), καθώς και στον οποιο­δή­πο­τε «άλλο» και «δια­φο­ρε­τι­κό».

Η Έκ­θε­ση, με τίτλο, «Χα­ράγ­μα­τα Μνή­μης 1941-1944», πραγ­μα­το­ποιεί­ται στη Βίλα Ζω­γρά­φου, στον Δήμο Ζω­γρά­φου (από 18 Μαρ­τί­ου μέχρι 10 Νο­εμ­βρί­ου 2019), και ανή­κει στη συλ­λο­γή του Χρή­στου Μο­σχαν­δρέ­ου. Συ­νο­λι­κά, πε­ρι­λαμ­βά­νει 120 χα­ρα­κτι­κά και ζω­γρα­φι­κά έργα πολύ ση­μα­ντι­κών δη­μιουρ­γών (π.χ. Αντώ­νης Κανάς, Βάσω Κα­τρά­κη, Αλέ­κος Κο­ντό­που­λος, Α. Τάσ­σος κ.ά.), που δη­μιουρ­γή­θη­καν μέσα στην Κα­το­χή ή λίγο αρ­γό­τε­ρα, αλλά και αφί­σες της Αντί­στα­σης, λευ­κώ­μα­τα, φυλ­λά­δια, σχέ­δια, βι­βλία, πε­ριο­δι­κά, εφη­με­ρί­δες κλπ., εκεί­νης της επο­χής.

Ιδιαί­τε­ρη εντύ­πω­ση μου έκανε μια αφίσα, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, η οποία είναι γραμ­μέ­νη στα γερ­μα­νι­κά, και δεί­χνει ένα ρολόι, όπου η ώρα πλη­σιά­ζει δώ­δε­κα ακρι­βώς, να προει­δο­ποιεί τους Γερ­μα­νούς στρα­τιώ­τες ότι ο Χί­τλερ οδη­γεί τη χώρα τους στην κα­τα­στρο­φή, και από κάτω ένα Γερ­μα­νό στρα­τιώ­τη να τρυπά με την ξι­φο­λόγ­χη του τη λερ­ναία ύδρα του αγκυ­λω­τού σταυ­ρού.

Για την ακρί­βεια η αφίσα έγρα­φε:

«Deutsche Soldaten!

Hitler furht Deutschland zur Katastrophe!

– Gebt Hire waffen dem E.L.AS.!

– Kaempft mit dem E.L.A.S. 

GEGEN HITLER!».

Ου­σια­στι­κά, κα­λού­σε τους Γερ­μα­νούς στρα­τιώ­τες σε ανυ­πα­κοή για να πο­λε­μή­σουν ενα­ντί­ον του Χί­τλερ.

Τέλος, να πούμε ότι η τέχνη δεν κα­τέ­γρα­ψε μόνο τα δεινά, αλλά λει­τούρ­γη­σε και ως τρό­πος αντί­στα­σης απέ­να­ντι στους κα­τα­κτη­τές και είχε ως σκοπό να εμπνεύ­σει τον κόσμο, ενι­σχύ­ο­ντας το ηθικό του, για να ξε­ση­κω­θεί.