Ο Λίβανος μετά την εκεχειρία – Αμείωτος ο σιωνιστικός επεκτατισμός
Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Ιανουαρίου 2025
Η πραγματικότητα ήρθε γρήγορα να διαψεύσει τις ελπίδες και τις προσδοκίες που γέννησε στον λιβανέζικο λαό η εκεχειρίας της 27ης Νοεμβρίου μεταξύ ισραηλινής κυβέρνησης και Χεζμπολάχ. Οι παραβιάσεις από τα ισραηλινά στρατεύματα ξεκίνησαν από την επόμενη κιόλας μέρα της υπογραφής της, με τον Νετανιάχου να τις δικαιολογεί με τη γνωστή τακτική μετάθεσης της ευθύνης στον αντίπαλο. Δίπλα, στη μαρτυρική Παλαιστίνη, το ξεκλήρισμα του λαού στη Γάζα, αλλά και τη Δυτική Όχθη, συνεχίζεται ακατάπαυστα, ενώ οι εξελίξεις στη Συρία αλλάζουν τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή.
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η αρπαγή του νότιου τμήματος του Λιβάνου, του τμήματος που είχε καταλάβει το Ισραήλ τις δεκαετίες του 1980-90, αποτελεί σταθερή επιδίωξη του σιωνιστικού καθεστώτος. Η τελευταία απόπειρα το 2006 είχε καταστροφικά αποτελέσματα καθώς έληξε με τη συντριπτική ήττα του πάνοπλου Ισραήλ και την μεγάλη ενίσχυση-εδραίωση της Χεζμπολάχ. Από τον Οκτώβρη του 2023, παράλληλα σχεδόν με την εισβολή στη Γάζα, η προσπάθεια αυτή έχει αναζωπυρωθεί και, από τον Αύγουστο του 2024, έχει κορυφωθεί. Τα σιωνιστικά στρατεύματα επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια νεκρή ζώνη νότια του ποταμού Λιτάνι ισοπεδώνοντας χωριά και υποδομές, καταστρέφοντας καλλιέργειες, ρίχνοντας βόμβες φωσφόρου, δολοφονώντας αμάχους – τις 5.000 πλησιάζουν τα θύματα – και εκτοπίζοντας σχεδόν ένα εκατομμύριο Λιβανέζους κατά την προσφιλή τους μέθοδο. Ο νότιος Λίβανος κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια δεύτερη Γάζα.
Στρατηγική ήττα για το Ισραήλ η εκεχειρία
Και παρόλ’ αυτά, παρά τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα και την κάθε είδους ενίσχυση των ΗΠΑ και των δυτικών ιμπεριαλιστών, παρά τα ισχυρά πλήγματα που κατάφεραν στη σιιτική οργάνωση σε ηγετικό δυναμικό (Νασράλα και 13 ακόμη κορυφαία στελέχη), μαχητές και στρατιωτικό υλικό, 14 μήνες μετά, το σιωνιστικό καθεστώς δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει εδάφη στο νότιο Λίβανο ούτε, πολύ περισσότερο, να εξολοθρεύσει τη Χεζμπολάχ. Αντίθετα μετράει το ίδιο σημαντικές απώλειες σε εφέδρους, έχει 60.000 εκτοπισμένους εποίκους από το βόρειο Ισραήλ, που δεν τολμάει να προτρέψει να γυρίσουν στα σπίτια τους γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά τους, και σημαντικά οικονομικά προβλήματα από τον παρατεταμένο πολυμέτωπο πόλεμο. Υποχρεώθηκε λοιπόν σε ένα επώδυνο συμβιβασμό που επιχείρησε να περάσει στην ισραηλινή κοινή γνώμη ως θρίαμβο, αν και γίνεται πλέον σαφές ότι χωρίς την ενεργή αμερικανική παρέμβαση επί του πεδίου, το σιωνιστικό καθεστώς δεν μπορεί να επιβάλει κανένα σκέλος από το σχέδιό του για το Μεγάλο Ισραήλ.
Αναγκαία υποχώρηση της Χεζμπολάχ
Σε συμβιβασμό, βέβαια, υποχρεώθηκε και η Χεζμπολάχ. Καταρχάς γιατί υπέστη τεράστιες απώλειες και χρειαζόταν μια ανάπαυλα για να αναπληρώσει τις δυνάμεις της σε όλα τα επίπεδα (μαχητές, οπλισμό, πολεμοφόδια) και να ανασυνταχθεί. Επίσης γιατί ο φόρος τιμής σε άμαχο πληθυσμό ήταν δυσβάσταχτος, όπως δυσβάστακτο ήταν το βάρος της αναμέτρησης με το Ισραήλ για τη λιβανέζικη οικονομία που βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, με το ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί κατά 40% από το 2018, την ανεργία να φτάνει το 30% και την απόλυτη φτώχεια να ξεπερνά το 50% του πληθυσμού.
Επιπλέον, η ανατροπή του Άσαντ και η επικράτηση των τζιχαντιστών του αλ-Τζολάνι στη Συρία – εξελίξεις για τις οποίες σημαντικό ρόλο έπαιξε η στροφή στα εσωτερικά τους μέτωπα από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, οι οποίες είχαν στηρίξει το καθεστώς του έκπτωτου ηγέτη στον εμφύλιο επιτρέποντάς του να επιβιώσει και να κρατήσει υπό τον έλεγχό του μεγάλα τμήματα της Συρίας – δημιουργεί νέα, εξαιρετικά δυσμενή δεδομένα για τη σιιτική οργάνωση και το αδελφό της, το ιρανικό καθεστώς. Το έδαφος της Συρίας δεν μπορεί να αποτελεί πια χώρο ανεφοδιασμού της Χεζμπολάχ από το Ιράν, του οποίου οι δυνάμεις ήδη αποχωρούν και η επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή κινδυνεύει.
Ανακατατάξεις από τις εξελίξεις στη Συρία
Αντίθετα κερδισμένο βγαίνει, εκτός από τη Τουρκία, το Ισραήλ που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη νέα κατάσταση: δεν έχασε την ευκαιρία να βάλει πόδι στα υψίπεδα του Γκολάν, να αρπάξει δηλαδή κομμάτι από τη Συρία, προχώρησε στην Υεμένη βομβαρδίζοντας, κατά το σύνηθες, αμάχους και υποδομές και συνεχίζει, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, τη διείσδυση στον Λίβανο αγνοώντας επιδεικτικά την κατάπαυση του πυρός.
Βασίζεται στη δύσκολη θέση της Χεζμπολάχ και την αδυναμία του λιβανικού στρατού που δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα πέρα από το να διαμαρτύρεται και να περιμένει από τον ΟΗΕ, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για υλική βοήθεια και επίβλεψη της συμφωνίας. Εκμεταλλεύεται, επίσης, το πολιτικό κενό (υπάρχει υπηρεσιακή κυβέρνηση από το 2022) και υπολογίζει στη δυνατότητα των ΗΠΑ να επηρεάσουν την επιλογή του νέου προέδρου (έχει οριστεί για τις 9 Ιανουαρίου) και τη σύνθεση του νέου κοινοβουλίου, ιδιαίτερα μετά τις αρνητικές για τη φιλοϊρανική Χεζμπολάχ εξελίξεις στη Συρία. Επιτίθεται από στεριά και αέρα – ιδίως στα νότια προάστια της Βυρηττού, στα χωριά του νότου και στην κοιλάδα Μπεκάα – απαγορεύει στους εκτοπισμένους, που γυρίζουν κατά χιλιάδες, να επιστρέψουν στα ρημαγμένα χωριά τους και ουσιαστικά επιβάλει τη νεκρή ζώνη που θέλει. Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, που δεν βλέπουν καμιά παραβίαση της εκεχειρίας, ανακοίνωσαν καινούριο πακέτο 680 εκατομμυρίων δολαρίων σε όπλα για να επιβραβεύουν τη σύναψη της εκεχειρίας. Και αυτά πριν ακόμα αναλάβει ο Τραμπ…
