Κατάληψη σε σχολείο στην Καλαμαριά (Θεσσαλονίκη) για να διώξουν μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες
Θυμό και ντροπή προκαλεί γεγονός που συνέβη πρόσφατα σε σχολείο της Καλαμαριάς Θεσαλλονίκης. Μαθητές Γυμνασίου προχώρησαν σε κατάληψη με αίτημα απομάκρυνση 12χρονου μαθητή, ο οποίος εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες. Μια μερίδα συμμαθητών του 12χρονου, σε μεγάλο βαθμό υποκινούμενοι από γονείς, σαν «δικαστές», επιθυμούν να αποφασίζουν σε ποιον επιτρέπεται να είναι στην τάξη και σε ποιόν όχι, στοχοποιώντας μάλιστα έναν συμμαθητή τους.
Τέτοιες ρατσιστικές ενέργειες στοχοποίησης και αποκλεισμού και μάλιστα των πιο αδύναμων μελών της κοινωνίας, ειδικά μαθητών, είναι μία έκφραση του κοινωνικού κανιβαλισμού που προσπαθούν να επιβάλουν ο καπιταλισμός, η κρίση του, τα μνημόνια και οι αστοί στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Είναι μέρος της αντιδραστικής ιδεολογίας των σάπιων ελίτ και μνημονιακών που ορίζει πως ο φτωχός, αδύναμος, όποιος δεν πληρεί τα δικά τους κοινωνικά «πρότυπα», όποιος διαφέρει, όποιος δεν αποδίδει τα βέλτιστα, δεν χωράει σε αυτό το σύστημα και πρέπει να περιθωριοποιείται. Από τους ανέργους, τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους κοινωνικά αδύναμους, μέχρι ακόμα και έναν μαθητή που εμφανίζει δυσκολίες στη συμπεριφορά του. Αντί η σχολική κοινότητα (συμμαθητές, καθηγητές και γονείς) να βοηθήσει τον μαθητή να ξεπεράσει τα μαθησιακά του προβλήματα και να ενταχθεί κανονικά στην σχολική ζωή, παρακολουθούμε την αποθέωση του ατομικοποιημένου «νοικοκυραίου» γονέα, ο οποίος ξερνάει δηλητήριο και ρατσισμό, στην ιδέα ότι το παιδί του βρίσκεται στην ίδια τάξη με τον προβληματικό μαθητή. Το εξοργιστικό στην περίπτωση όμως αυτή, είναι πως αποδέκτες της προπαγάνδας και θύτες γίνονται 12χρονοι μαθητές.
Είναι χρέος των μαθητών και της νεολαίας να αντισταθεί και να παλέψει ενάντια σε αυτόν κοινωνικό κανιβαλισμό! Μόνο με τους αγώνες μας μπορούμε να υπερασπίσουμε αποτελεσματικά τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα και να αποτρέψουμε το βούλιαγμα στην κοινωνική αποσύνθεση. Προωθώντας τις αρχές της ταξικής αλληλεγγύης, του αλληλοσεβασμού, της συλλογικής φροντίδας, ειδικά των πιο αδύναμων. Είναι πλέον πιο αναγκαία από ποτέ μια άλλη κοινωνία χωρίς φτώχεια, ρατσισμό, πολέμους και βαρβαρότητα. Μίας κοινωνίας δίκαιης και χρήσιμης, όπου η αξία του ανθρώπου θα αποκατασταθεί και ο αδύναμος θα ενισχύεται από το σύνολο. Μίας κοινωνίας Σοσιαλιστικής.
ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
