Βεβήλωσαν τον τάφο του Μαρξ στο κοιμητήριο Χάιγκεϊτ του Λονδίνου!

Τον τάφο του Καρλ Μαρξ βανδάλισαν άγνωστοι (σύμφωνα με τους υπευθύνους) στο κοιμητήριο Χάιγκεϊτ του Λονδίνου, χτυπώντας μάλλον με σφυρί το πιο παλιό και εύθραυστο τμήμα του μνημείου, μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα όσων είναι θαμμένοι εκεί.

Ο Μαρξ είχε ταφεί εκεί το 1883 (ημερομηνία θανάτου 14 Μαρτίου), πλάι στην πολυαγαπημένη σύζυγο και σύντροφό του Τζένι φον Βεστφάλεν. Ο επιστήθιος φίλος και σταθερός σύντροφός του στον αγώνα, μαζί του συνιδρυτής του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο Φρίντριχ Ένγκελς είχε εκφωνήσει τον επικήδειο. Η μαρμάρινη πλάκα είχε μεταφερθεί από την αρχική της θέση το 1956 (την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου). Στο νέο μνημείο που φτιάχτηκε αργότερα περιλαμβάνεται μια μεγάλη προτομή και το αιώνιο σύνθημα «Εργάτες όλου του κόσμου, ενωθείτε!», ενώ τοποθετήθηκε σε πιο ορατό σημείο και αναφέρεται στην ιστοσελίδα του κοιμητηρίου.

Το μνημείο είχε αποτελέσει στόχο επίθεσης και τη δεκαετία του 1970, όταν η προτομή αποσπάστηκε, δέχθηκε επίθεση με αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό και πασαλείφτηκε με μπογιά και συνθήματα.

«Το όνομα του Καρλ Μαρξ φαίνεται αποτέλεσε ιδιαίτερα στόχο, άρα δεν πρόκειται απλώς για μια πράξη βανδαλισμού εναντίον ενός μνημείου αλλά για στοχευμένη επίθεση εναντίον του Καρλ Μαρξ», υποστήριξε ο Ίαν Ντάνγκαβελ, διευθυντής του Friends of Highgate CemeteyTrust (οργάνωση που ασχολείται με τη συντήρηση του κοιμητηρίου). «Η ζημιά δεν είναι ανεπανόρθωτη αλλά το μνημείο δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο», είπε.

Ο Μαρξ, ο άφταστος θεωρητικός, ο κορυφαίος επαναστάτης κομμουνιστής, ο συγγραφέας του Κεφαλαίου και του Κομμουνιστικού Μανιφέστου (και τόσων άλλων λαμπρών έργων), και νεκρός στοιχειώνει τον ύπνο των αστών. Όσο η κρίση του καπιταλισμού ξερνάει παντού αποσύνθεση και σαπίλα. Όσο η αντιδημοκρατική αναδίπλωση γίνεται όλο και ζοφερή. Όσο η ιδεολογική επίθεση στην εργατική τάξη, στο επαναστατικό και κομμουνιστικό κίνημα, γίνεται όλο και πιο λυσσασμένη για να σβήσει την ίδια την ιστορία, τις αξίες, την υπόστασή τους. Τόσο θα βλέπουμε τέτοιες επιθέσεις, ένα νέο μεσαιωνικό σκοταδισμό.

Είναι όμως τα σημάδια πανικού ενός συστήματος καταδικασμένου από την ιστορία. Που καταφεύγει σε λωποδύτες και συμμορίτες κάθε λογής, όπως άλλωστε μεταμορφώνεται όλο και περισσότερο και η ίδια η «καλή» αστική κοινωνία. Που οι απολογητές και οι «ειδικοί» του, αν και «κυρίαρχοι», στέκουν άναυδοι μπροστά στην αναρχία και καταστροφικότητα της κρίσης του συστήματος που υπερασπίζονται. Που βλέπουν το αειθαλές έργο του Μαρξ ακόμα να εξηγεί και να προβλέπει, ακόμα να αναπτύσσεται, ακόμα να εκπαιδεύει και να εξοπλίζει τους προλετάριους, τους αγωνιστές και κομμουνιστές για την ανατροπή του καπιταλισμού. Γι’ αυτό τρέμουν τον Μαρξ, γι’ αυτό τους κατατρέχουν τα «φαντάσματά» του, της προλεταριακής επανάστασης και του κομμουνισμού.

Πέρα κι από την αποκατάσταση του ίδιου του μνημείου, το μεγαλύτερο μνημείο που δεν θα μπορέσουν να αγγίξουν ποτέ είναι αυτό που έχει στήσει για τον Μαρξ μέσα στο νου και στην καρδιά της, μέσα στους αγώνες της η παγκόσμια εργατική τάξη, οι καταπιεσμένοι και κολασμένοι όλης της γης. Η νέα άνοδος των εργατικών αγώνων και επαναστατικών κινημάτων θα στείλει τα σκουπίδια του σάπιου καπιταλισμού, τους άμεσους και ηθικούς αυτουργούς της βεβήλωσης στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας – και θα αποκαταστήσει σαρωτικά την παγκόσμια, πανανθρώπινη, αθάνατη αξία του Καρλ Μαρξ.