Σχετικά με την κυβερνητική “αύξηση του κατώτατου μισθού”: Ο Τσίπρας-Πινόκιο στη χώρα της ευτυχίας και της εξαπάτησης!

Η εικονική πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Η προμελετημένη ψευδολογία της κυβέρνησης απέναντι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα συνεχίζεται, με τον Τσίπρα, σαν άλλος ψευτο-θόδωρος, να καλεί τους υπουργούς του να εγκρίνουν(!) την απόφασή του για αύξηση του κατώτατου μισθού: «Σας καλώ, λοιπόν, σήμερα, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια μειώσεων μισθών, να προβούμε σε ένα ακόμη ιστορικής σημασίας βήμα. Να εγκρίνετε την πρότασή μου να διαμορφωθεί ο κατώτατος μισθός στα 650 ευρώ μηνιαίως». Χωρίς καμιά ντροπή συνέχισε το θέατρο λέγοντας ότι «αυτό είναι ένα μόνο βήμα στη μεγάλη πορεία για την αποκατάσταση των αδικιών και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης», κάνοντας λόγο «για περιορισμό των ανισοτήτων»,  που φέρνει η «κυβέρνηση των πολλών και όχι των λίγων».

H σκληρή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους

1) Η ονομαστική «αύξηση του κατώτατου μισθού» είναι μείωση του πραγματικού μισθού.

Η αύξηση από τα 586 στα 650 ευρώ μηνιαίως (μικτά) υπερκαλύπτεται από τη μείωση του αφορολόγητου από το 2020 (από 8.636 σε 5.681 ευρώ). Όλοι οι εργαζόμενοι, ακόμη και οι μερικά απασχολούμενοι, καθώς και οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και από 1/1/2020 και θα επιστρέψουν πάνω από ένα ολόκληρο μισθό στην εφορία!

Την ίδια στιγμή, πολλοί εργοδότες προσπαθούν να παρουσιάσουν την αύξηση σαν δική τους ελεημοσύνη προς τους εργαζόμενους «τους», λέγοντας ότι τη δίνουν αυτοί και όχι η κυβέρνηση! Προσπαθούν να αξιοποιήσουν την κρίση του συνδικαλισμού, την απουσία οργάνωσης στους χώρους δουλειάς και τη σύγχυση των εργαζομένων, ώστε να επιβάλλουν μια νοοτροπία ότι πουθενά ο εργαζόμενος δεν μπορεί να έχει έστω και το πιο μηδαμινό κατοχυρωμένο δικαίωμα, αλλά ότι βρίσκεται απόλυτα εξαρτώμενος από την καλοσύνη του αφεντικού.

2) Η «κατάργηση του υποκατώτατου μισθού» σημαίνει νέα δώρα–επιδοτήσεις στους επιχειρηματίες.

Για κάθε νέο/νέα έως 25 ετών, το κράτος, (δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα) θα επιδοτεί τους εργοδότες με 165 ευρώ περίπου κάθε μήνα.

Η «δοκιμαστική περίοδος» των 12 μηνών, όπου η απόλυση δεν αποζημιώνεται παραμένει κανονικά. Προφανώς αυτή η ρύθμιση δεν αφορά μόνο νέους εργαζόμενους, αλλά διευκολύνει τις απολύσεις και για νέους και για παλιούς εργαζόμενους.

Όχι μόνο άθικτο, αλλά όλο και πιο αδίστακτο το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης

Ο Τσίπρας φαίνεται ότι ζήλεψε τον Μακρόν, που για να καλμάρει τα πράγματα από το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων, έχει εξαγγείλει μια παρόμοια αύξηση του κατώτατου μισθού, που ουσιαστικά θα χρηματοδοτηθεί από τους εργαζόμενους (μέσω μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών).

Αν αφήσουμε κατά μέρος το “success story” του Τσίπρα, διαπιστώνουμε ότι μόνη αλήθεια στις δηλώσεις του, είναι o εμφανής εκλογικός του πυρετός. Ξεχνώντας βέβαια τις παλιότερες υποσχέσεις–απάτες του για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (μικτά), όπως ήταν πριν την ψήφιση του 2^ου Μνημονίου (ν. 4093/2012).

Το νέο κύμα της αντεργατικής μνημονιακής επίθεσης έχει στο επίκεντρό του και ένα τέτοιο τεράστιο ξανατάισμα του κεφαλαίου με ζεστό χρήμα (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις κ.λπ.). Στο όνομα της «μείωσης της φορολογίας», της «μείωσης του κράτους», του «εξορθολογισμού των πλεονασμάτων» κ.λπ. που προωθούν από κοινού οι μνημονιακοί, Τσίπρας, Μητσοτάκης και λοιποί.

Eπίσης, η κυβέρνηση πασχίζει να κρύψει ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις αφήνουν εκτός τους εκατοντάδες χιλιάδες που βρίσκονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης (1 στις 3 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι  μερικής απασχόλησης με μισθούς 200–400 ευρώ μηνιαίως), ενώ προφανώς πολλοί εργοδότες θα σπεύσουν να αλλάξουν τις συμβάσεις από πλήρους σε μερικής απασχόλησης.

Τέλος, και εξαιρετικά σημαντικό, με την «αύξηση» παγιώνεται το μνημονιακό καθεστώς (νόμος Βρούτση) όπου το αστικό κράτος ορίζει τον κατώτατο μισθό –όπως γινόταν στη χούντα!–, αντί να υπάρχουν ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και τις οργανώσεις των εργοδοτών. Πρόκειται ίσως για το πιο σκληρό χτύπημα, πέρα από το ύψους του μισθού, γιατί θέλει να κάνει μόνιμη τον εξοβελισμό της οργανωμένης εργατικής τάξης από κάθε διαπραγμάτευση με το κεφάλαιο, προωθώντας (και) έτσι τη διάλυση ουσιαστικά του συνδικαλιστικού κινήματος και την πλήρη διαίρεση – εξατομίκευση των εργαζομένων.

Εννέα χρόνια μετά την υπογραφή του 1^ου Μνημονίου, και 4 χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ να εδραιώνει ακόμη περισσότερο ένα νέο σύστημα εκμετάλλευσης, έχει περάσει κυριολεκτικά ένας οδοστρωτήρας πάνω από τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ισοπεδώνοντας τις εργασιακές σχέσεις, την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση, χτυπώντας σκληρότατα τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες. Η μόνη αύξηση που φέρνουν τα μνημόνια δεν είναι του μισθού, αλλά του ποσοστού φτώχειας, που από 20% που ήταν το 2008 στη χώρα μας έφτασε στο 46%, η αύξηση των θανατηφόρων ατυχημάτων-δολοφονιών που κάθε εβδομάδα έχουμε και από ένα νεκρό εργάτη, η αύξηση στην πραγματική ανεργία στους νέους εργαζόμενους που ξεπερνάει το 45% και η αύξηση της  μετανάστευσης καθώς 1 στους 3 νέους φεύγουν για το εξωτερικό.

Καμία ανάπτυξη και καμία «κανονικότητα» δεν υπάρχει μπροστά μας, παρά μόνο νέα σοκ υφέσεων, φτωχοποίησης και αντεργατικών μέτρων, όλο και πιο «έκτακτων», όλο και πιο «σοκαριστικών». Εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούμε και πρέπει να βάλουμε ένα φρένο, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας! Να οργανωθούμε παντού με επιτροπές και συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω! Με μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες να διεκδικήσουμε ό, τι μας στερούν τόσα χρόνια και ακόμα παραπάνω. Να ανατρέψουμε την άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το υπόλοιπο πολιτικό μνημονιακό τσίρκο (ΝΔ, Ποτάμια, Λεβέντηδες, Καμμένους κ.λπ.) που παζαρεύουν και κοροϊδεύουν με τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Εθνική γενική συλλογική σύμβαση υποχρεωτική για όλους, με 751 ευρώ βασικό μισθό, επιδόματα, τριετίες κ.τ.λ.

Πραγματική επαναφορά των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων.

Κλαδικές ΣΣΕ υποχρεωτικές για όλους.

Ενότητα – Οργάνωση – Αγώνας στους χώρους δουλειάς. Εμπρός για Απεργίες που θα επιβάλλουν στα αφεντικά και στους μνημομιακούς πραγματικές αυξήσεις.

ANTEΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ