Ταξίδι αναψυχής ή το κοινό ταξίδι της ζωής (του Δημήτρη Κατσορίδα)

«ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ» ή ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ της ΖΩΗΣ

 –

του Δημήτρη Κατσορίδα

–

Τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει ένα ταξίδι αναψυχής; Ίσως, ο λόγος που γίνεται; Ίσως, από ποιους γίνεται και γιατί;

O Τζον (Donald Sutherland)  και η Έλα (Helen Mirren), ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, που έχουν μοιραστεί περισσότερο από 50 χρόνια κοινής ζωής, αποφασίζουν να κάνουν ένα τελευταίο ταξίδι. O Τζον ήταν καθηγητής αγγλικής φιλολογίας και ο αγαπημένος του συγγραφέας είναι ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ, στου οποίου το σπίτι, στο Κι Γουέστ της Φλόριντα, είναι ο τελικός προορισμός του ταξιδιού τους, που πάντα ήταν το όνειρό του. Και οι δυο τους έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Εκείνος βρίσκεται στις αρχές άνοιας, με συνέπεια η μνήμη του να παρουσιάζει κενά, ενώ η Έλα έχει προχωρημένο καρκίνο και λαμβάνει αγωγή. 

Έτσι, αποφασίζουν να ζήσουν μια τελευταία μεγάλη περιπέτεια, κάνοντας το ταξίδι με το παλιό τους τροχόσπιτο, με το οποίο όταν ήταν νέοι ταξίδευαν κάποτε σε διάφορες περιοχές της Αμερικής. Φυσικά, γι’ αυτό το απαγορευμένο ταξίδι, το τόσο επικίνδυνο για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν, δεν λένε τίποτα στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους και στους γιατρούς τους.

Η ταινία, παρά το χιούμορ που διαθέτει, εντούτοις είναι τρυφερή και συγκινητική, ιδιαίτερα στα σημεία που δείχνει την απώλεια της μνήμης, της υγείας, τα σημάδια του επερχόμενου θανάτου και της οδύνης που αυτά ενέχουν. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά η Έλα στην απώλεια μνήμης του συζύγου της και ειδικά όταν προσπαθεί με διάφορες φωτογραφίες να του θυμίζει συνεχώς γεγονότα από τη ζωή τους: «Θέλω τον Τζον πίσω», λέει με αγωνία, ενώ ο Τζον σε μια αποστροφή του λόγου του, όσον αφορά τη θνητότητα, λέει: «Όταν κάποιος πεθαίνει παύει να υπάρχει. Είναι τόσο απλό». Επίσης, μια δυνατή στιγμή του έργου είναι όταν δείχνει το ηλικιωμένο και ερωτευμένο, μέχρι το τέλος, ζευγάρι, να χορεύει το «Baby/ My heart is full of love» («Μωρό / Η καρδιά μου είναι γεμάτη από αγάπη»).

Όμως, πάνω απ’ όλα, η ταινία δείχνει την ιστορία δύο ανθρώπων που συνάντησαν εμπόδια στην κοινή τους ζωή και τα ξεπέρασαν, που απέκτησαν κοινές εμπειρίες και  κοινούς φίλους, και το κυριότερο μοιράστηκαν την αγάπη. Όπως είπε η Helen Mirren, για την ταινία, είναι «Μια πανανθρώπινη ιστορία για την αληθινή αγάπη, για το τι συμβαίνει όταν ψιθυρίζεις στον άλλο: ‘’για πάντα μαζί’’». Είναι αυτά τα κοινά στοιχεία που, όπως λέει το ενημερωτικό σημείωμα, τους έκαναν «να διεκδικήσουν πίσω το δικαίωμά τους να ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους» και μπροστά στη φθορά τους σώματος και του πνεύματος να επιλέξουν αυτοί το τέλος τους.