Αθλιότητα Αρείου Πάγου: Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Επίσχεση εργασίας ίσον με λύση σύμβασης εργασίας.
Με νέα αντιδραστική απόφασή του ο Άρειος Πάγος, στην ουσία επιδεινώνει για ακόμη μια φορά τη θέση των εργαζομένων, καθώς σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 114/2017 απόφαση του Β2 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου «…από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 5 παρ . 3 του ν. 2112/1920 και 173, 200 και 288 ΑΚ συνάγεται ότι σε περίπτωση αποχής του μισθωτού από την εργασία του, που δεν οφείλεται σε ασθένεια βραχείας διάρκειας ή λοχεία ή στην κατά το νόμο 3514/1928 στράτευσή του, αλλά σε άλλη αιτία, όπως σε επίσχεση της εργασίας του, το δικαστήριο, εκτιμώντας γενικά τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα η αποχή, κρίνει σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης και αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, αν η αποχή αυτή, κατά κρίση αντικειμενική, πρέπει να θεωρηθεί ως σιωπηρή δήλωση βούλησης του εργαζόμενου να λύσει τη σύμβαση εργασίας του, δηλαδή ως σιωπηρή εκ μέρους του καταγγελία αυτής, με όλες τις δυσμενείς γι’ αυτόν επιπτώσεις».
Αυτή τη αισχρή και πρωτοφανή απόφαση έβγαλε ο Άρειος Πάγος στην περίπτωση εργαζόμενης σε αλυσίδα κομμωτηρίων, η οποία προχώρησε μαζί με 8 συναδέλφους της σε επίσχεση εργασίας αφού ήταν 3 με 4 μήνες απλήρωτοι, ενώ είχε δικαιωθεί στο Εφετείο Αθηνών. Μετά την ολοκλήρωση της επίσχεσης, η εργοδοσία έδιωξε την εργαζόμενη χωρίς αποζημίωση, με το «επιχείρημα» ότι με την επίσχεση εργασίας αποχώρησε… «οικειοθελώς».
Στο σκεπτικό της απόφασης/αναίρεσης του Άρειου Πάγου αναφέρονται όλες οι προηγούμενες αντιδραστικές αποφάσεις (π.χ., η καθυστέρηση πληρωμής του μισθού δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή!) αναφέρεται ότι «δεν δικαιολογείται η σχετική κρίση της (σ.σ. της απόφασης του Εφετείου) ότι η άσκηση του δικαιώματος επισχέσεως της ενάγουσας (σ.σ. της εργαζόμενης) δεν παρίσταται καταχρηστική», και συνεχίζει ότι η απόφαση του Εφετείου δεν εξέτασε με σαφήνεια τρία «δεδομένα, τρεις προηγούμενες αποφάσεις του (!):
Α. «Αν μπορούσε η αναιρεσίουσα – εργοδοσία να είναι εμπρόθεσμη στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της, παρά τις οικονομικές αντιξοότητες που προήλθαν από την οικονομική κρίση».
Β. «Αν η καθυστέρηση στην πληρωμή των ανωτέρω αναφερόμενων αποδοχών οφείλεται σε υπαιτιότητα της αναιρεσείουσας – εργοδοσίας και όχι σε δικαιολογημένη ταμειακή της δυσχέρεια».
Γ. «Αν είναι χρονικά αξιόλογη η καθυστέρηση καταβολής».
Σίγουρα αυτά τα αντιδραστικά σκουπίδια του Άρειου Πάγου θα κατείχαν εξέχουσα θέση στην Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα. Είναι βέβαιο ότι η επόμενη απόφασή τους θα χαρακτηρίζει τους εργαζόμενους δουλοπάροικους, σε εκτέλεση των εντολών των δανειστών/τοκογλύφων και της άθλιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
–
Αντεπίθεση των Εργαζομένων