1 ΜΑΗ 2011 – προκήρυξη της ΟΚΔΕ

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ,

ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε – ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ

Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη παγκοσμίως και στη χώρα μας μέσα στη βαθιά οικονομική κρίση-κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος. Οι ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές κυβερνήσεις διεθνώς εξαπέλυσαν ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς μια βάρβαρη επίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά τους για να σωθούν από την κρίση του συστήματός τους. Παρά τις θυσίες στις οποίες εξαναγκάστηκαν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, καμιά διέξοδος δεν φαίνεται για το καπιταλιστικό σύστημα.

Αντίθετα η κρίση βαθαίνει, με μεγάλο ασθενή τις ΗΠΑ, που μόνο εξαιτίας της στρατιωτικής τους υπεροπλίας διατηρούν τη θέση τους στην παγκόσμια σκακιέρα. Την ίδια στιγμή, η Ιαπωνία καταποντίζεται, μετά και την πρόσφατη οικολογική καταστροφή, και η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις της οικονομικής κρίσης, μιας και μετά την Ιρλανδία και την Ελλάδα ακολούθησε και η Πορτογαλία την προσφυγή στο ΔΝΤ και θα ακολουθήσει με μαθηματική ακρίβεια και η Ισπανία. Από την άλλη οξύνονται οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών μεταξύ τους και κυρίως μεταξύ αυτών και των αναδυόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία κ.τ.λ.), θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη την ανθρωπότητα με εξάπλωση των πολέμων και των επεμβάσεων.

Η επέμβαση των ιμπεριαλιστών στη Λιβύη ενάντια στην αραβική επανάσταση και η συμμετοχή της δωσίλογης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε αυτήν αποτελεί ένα θανάσιμο κίνδυνο για το προλεταριάτο και τις φτωχές λαϊκές μάζες στην περιοχή και απειλεί να μετατραπεί σε μια μόνιμη εστία έντασης.

Η Ελλάδα ολοταχώς προς την αναδιάρθρωση του χρέους

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, παρά τα απανωτά μνημόνια, χειροτερεύει διαρκώς. Η αποτυχία των μνημονίων είναι πλέον ολοφάνερη και ομολογείται από όλες τις πλευρές. Αν και η οικονομική κρίση ευθύνεται για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα που πάρθηκαν οδήγησαν σε μεγαλύτερη συρρίκνωση της παραγωγής και χειροτέρευση της κρίσης.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πάρει νέα σκληρότερα μέτρα, που και αυτά δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε κανενός είδους «ανάπτυξη». Αντίθετα θα διαλύσουν κυριολεκτικά την ελληνική οικονομία. Και με τα νέα μέτρα το μόνο που επιδιώκουν είναι η κατάργηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και η καταβαράθρωση των στάνταρ ζωής της, η αρπαγή και το ξεπούλημα αντί «πινακίου φακής» της δημόσιας περιουσίας, για να ικανοποιηθεί η δίψα για πλούτο των τραπεζιτών, Ελλήνων και ευρωπαίων, που δάνεισαν το ελληνικό κράτος.
Έρχονται τρία νέα πακέτα μέτρων: 1) Έκτακτα μέτρα 2011, 5-8 δις ευρώ λόγω του ελλείμματος του 2010 (από 9,1% του ΑΕΠ πήγε στο 10,6%) και της υστέρησης εσόδων (θα φτάσει τα 4,5 δις το 2011). 2) Μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα 2012-2015, 23 δις (9 δις φόροι και 14 δις μείωση δαπανών, τα μισά από το Υπ. Εργασίας). 3) 50 δις μέχρι το 2015, από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Οι επιπτώσεις από τα νέα αυτά μέτρα θα είναι δραματικές για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα περικοπούν δραματικά, οι συλλογικές συμβάσεις θα αντικατασταθούν από ατομικές, οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ θα κάνουν απλησίαστα τα κοινωνικά αγαθά (ρεύμα, νερό, τηλέφωνο κτλ.) για όλο και περισσότερους εργαζόμενους, η νέα μείωση της κατανάλωσης, που θα επιφέρουν αυτά τα μέτρα, θα οδηγήσει σε νέα κλεισίματα επιχειρήσεων και κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, που ήδη τα επίσημα στοιχεία την ανεβάζουν στο 15,1% και η ΓΣΕΕ εκτιμά ότι οι άνεργοι θα ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο στο τέλος του 2011. Από την άλλη, τα μέτρα θα σημάνουν μια δραματική περικοπή των δαπανών για υγεία, παιδεία, πρόνοια και καταστροφή ολόκληρων κομματιών της δημόσιας παιδείας και υγείας, μέσω των συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων, σχολών και νοσοκομείων, αποκλεισμό ανέργων, υποαπασχολούμενων, μεγάλων τμημάτων των εργαζομένων και των φτωχών από την υγεία και την παιδεία, καθώς και πλήρως ιδιωτικοποιημένη λειτουργία τους (δίδακτρα σε σχολεία και σχολές, πληρωμή εισιτηρίου, εξετάσεων κτλ. στα νοσοκομεία).

Οι αποφάσεις της ΕΕ στις 25 Μαρτίου βάζουν την Ελλάδα σε μια κατάσταση ελεγχόμενης χρεοκοπίας και φέρνουν πολύ κοντά την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας, πιθανότατα και μέσα στο καλοκαίρι του 2011. Είναι πια φανερό ότι δεν πρόκειται η Ε.Ε. και κυρίως η Γερμανία να κρατά τον ελληνικό καπιταλισμό στην «εντατική» και ότι θα προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που σημαίνει και τυπικά χρεοκοπία της Ελλάδας, καθώς ουσιαστικά η ελληνική οικονομία και το κράτος είναι χρεοκοπημένα. Η αναδιάρθρωση θα σημάνει, εκτός από τα παραπάνω μέτρα και μια νέα υποτίμηση μισθών και συντάξεων, κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών, καθώς κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 60 δις, και παρακράτηση από μεριάς τους των αποταμιεύσεων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία που κατέχουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 40-45 δις θα αδυνατούν να καταβάλουν συντάξεις.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,

Πρώτα απ’ όλα απαιτείται η οργή, η αγανάκτηση και η αηδία των εργαζομένων απέναντι στους πολιτικούς υπηρέτες (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) της τρόικας και των επιχειρηματιών να μετατραπεί σε αγωνιστικότητα και μαχητικότητα. Απαιτείται να απορριφθεί από τους εργαζόμενους η πολιτική των ρεφορμιστών (ΚΚΕ, ΣΥΝ), που όχι μόνο δεν προετοίμασαν τους εργαζόμενους για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αντίθετα καλλιεργούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τις αυταπάτες για διαρκή ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ακόμη και σήμερα καλλιεργούν την προοπτική για λύσεις εντός του καπιταλισμού, (διαπραγμάτευση για το χρέος, Λαϊκή συμμαχία για διακυβέρνηση κτλ.), καθαρά ουτοπικές και καταστροφικές για τους εργαζόμενους. Κυρίως όμως δεν οργανώνουν την αντίσταση των εργαζομένων και τους αγώνες τους, αντίθετα τους διασπούν (ΚΚΕ), περιοριζόμενοι στις απλές διαμαρτυρίες εδώ κι εκεί και πάντα με στόχο την εκλογική τους ενίσχυση.

Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι αναστρέψιμη. Απειλεί να ρίξει τους εργαζόμενους και τις νέες γενιές στη βαρβαρότητα. Είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε επίκαιρο το δίλημμα Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και αναγκαίο να ανασυγκροτηθούν οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος, του μοναδικού που μπορεί να σώσει την κοινωνία με τους αγώνες του. Με ενότητα, με τις αποφάσεις στα χέρια των εργαζομένων μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, με αυτοοργάνωση, επιτροπές αγώνα, απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς, στους ανέργους, στις γειτονιές να οργανώσουμε την αντεπίθεση των εργαζομένων στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, πάνω σε ένα πρόγραμμα αιτημάτων σωτηρίας της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η αραβική επανάσταση, οι αυτοοργανωμένοι αγώνες των νέων σωματείων, καθώς και ολόκληρων περιοχών όπως στην Κερατέα δείχνουν το δρόμο.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να εξασφαλίσει την επιβίωση και την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Γι’ αυτό καθήκον του εργατικού κινήματος είναι η πλήρης αμφισβήτηση της λογικής της λειτουργίας της οικονομίας με βάση το κέρδος δηλ. του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η πάλη για μια οικονομία και κοινωνία, που θα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων δηλ. μια σοσιαλιστική κοινωνία, είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρη.

– Κάτω η δωσίλογη κυβέρνηση της Τρόικας

– Όχι στο μνημόνιο και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.  Διαγραφή του Χρέους – Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε!

– Εθνικοποίηση των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο

– Απαγόρευση των Απολύσεων. Κατάργηση κάθε ελαστικής εργασίας. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, με 35ωρο-5ήμερο-7ωρο.

– Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Εργατικός έλεγχος και μείωση στις τιμές. Αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις. 1.400 ευρώ κατώτερος βασικός μισθός για όλους. Αύξηση των κοινωνικών δαπανών, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ