Αντιμέτωπος με την «τελική λύση» ο παλαιστινιακός λαός, πεδίο σύγκρουσης Τουρκίας – Ισραήλ η Συρία

Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Μαΐου 2025

Χωρίς τρόφιμα, νερό, ηλεκτρικό, καύσιμα και φάρμακα, στερούμενος ακόμα και την ελάχιστη ανθρωπιστική βοήθεια που περνούσε από τα σημεία ελέγχου μέχρι πρόσφατα, βρίσκεται ο παλαιστινιακός πληθυσμός της Γάζας, αντιμέτωπος με μια πρωτοφανούς βαρβαρότητας επιχείρηση λιμοκτονίας και μαζικών δολοφονιών. Με ανάλογη ένταση συνεχίζονται οι επιθέσεις και η αρπαγή γης στη Δ. Όχθη και το γειτονικό Λίβανο. Στη Συρία, Τουρκία και Ισραήλ ξεδιπλώνουν την επεκτατική τους ατζέντα υπό τη σκέπη του Τραμπ, που επιδιώκει να κρατήσει ισορροπίες και να προωθήσει τα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για μια Νέα Μέση Ανατολή κάτω από τη δική του κυριαρχία.

Από τις 2 Μαρτίου, πολύ πριν κηρύξει τη λήξη της συμφωνηθείσας εκεχειρίας, το σιωνιστικό καθεστώς αποφάσισε την πλήρη απαγόρευση εισόδου των ανθρωπιστικών κονβόι καταδικάζοντας σε θάνατο από ασιτία τον παλαιστινιακό λαό. Υποστήριξε ότι η ανθρωπιστική βοήθεια που κατάφερε να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας τις έξι εβδομάδες της εκεχειρίας (μόλις το 50% της συμφωνηθείσας) είναι υπεραρκετή για να επιβιώσουν τα 2,3 εκατομμύρια του εξαθλιωμένου πληθυσμού της. Ισχυρίστηκε ακόμα πως έπρεπε να τερματιστεί γιατί ενισχύει τη Χαμάς. Ταυτόχρονα εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση πλήρους ισοπέδωσης όσων περιοχών έχουν γλιτώσει, και εξολόθρευσης όσων αμάχων, δημοσιογράφων, διασωστών, γιατρών και νοσηλευτών έχουν επιβιώσει. Δεν υπάρχει ούτε ένα τετραγωνικό γης στη Λωρίδα που να μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές.

Τα νούμερα είναι ασύλληπτα: κοντά 52.000 νεκροί, πάνω από 116.000 οι τραυματίες, 65.000 παιδιά με σοβαρό υποσιτισμό και 56.000 ορφανά. Πέρα όμως από τα νούμερα, που μοιάζει να έχουν χάσει το νόημά τους, φαίνεται πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εκδοχή του σχεδίου γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης, αποτέλεσμα της αδυναμίας του σιωνιστικού καθεστώτος να εξολοθρεύσει την αντίσταση, να εξωθήσει τον παλαιστινιακό λαό σε «οικειοθελή» αποχώρηση και να επιβάλλει στις γειτονικές χώρες μια μαζική εισροή προσφύγων.

Η τελευταία εκδοχή της τελικής λύσης

Η υπό εξέλιξη επιχείρηση, που με κυνική απανθρωπιά διαφημίζουν ακροδεξιά στοιχεία της κυβέρνησης Νετανιάχου όπως ο Κατς, ο Σμότριτς ή ο Μπεν Γκβίρ, στοχεύει καταρχήν στην κατάληψη του 50% της Λωρίδας της Γάζας, τη βίαιη εκκένωσή της και τη μετατροπή της σε νεκρή ζώνη που θα ελέγχεται από τον ισραηλινό στρατό έως ότου προσαρτηθεί στο Ισραήλ. Το σύνολο των 2,3 εκατομμυρίων κατοίκων του θύλακα θα εγκλωβιστεί στο υπόλοιπο 50%, που θα μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, έως ότου η ασιτία, η εξαθλίωση και οι αρρώστιες αναγκάσουν όσους επιβιώσουν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Οι γειτονικές χώρες που σήμερα αρνούνται, δεν θα μπορούν τότε παρά να τους δεχτούν κάτω από το βάρος της ανθρωπιστικής κρίσης.

Υπό αυτό το πρίσμα, τα νέα σχέδια εκεχειρίας που πέφτουν στο τραπέζι, είτε από τον εκπρόσωπο του Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, είτε από τις διαμεσολαβήτριες χώρες (Αίγυπτο, Κατάρ) λίγη σημασία έχουν. Από την πλευρά του Ισραήλ, η συμμετοχή στις συζητήσεις είναι εντελώς προσχηματική εφόσον εμμένει στην άρνησή του να αποδεχτεί την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα και τον τερματισμό του πολέμου. Αυτά είναι που θέτει ως προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε νέα συμφωνία και για την απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων η Χαμάς, η οποία παρά τα ισχυρά πλήγματα που έχει δεχτεί εξακολουθεί να διατηρεί σημαντικές δυνάμεις. Οι όποιες πιέσεις στο σιωνιστικό καθεστώς προέρχονται από το κίνημα γύρω από τους συγγενείς των ομήρων που ζητά τον τερματισμό του πολέμου, τις σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις και τις αυξανόμενες αντιδράσεις των εξουθενωμένων εφέδρων.

Στον αντίποδα, υπάρχει η αναμφισβήτητη αποδυνάμωση του Άξονα της Αντίστασης (Χεζμπολάχ, Ιράν, Συρία), στον οποίο στηριζόταν η παλαιστινιακή αντίσταση και η αμέριστη στήριξη του Τραμπ – πολιτική, στρατιωτική και οικονομική – στα σχέδια Νετανιάχου, τουλάχιστον στο σκέλος που αφορά στο παλαιστινιακό ζήτημα. Μετά τα σενάρια περί Ριβιέρας της Ανατολής και τα νέα εξοπλιστικά πακέτα προς το Ισραήλ που ενέκρινε, έτεινε νέα χείρα βοηθείας εξαπολύοντας τη φονικότερη επίθεση που έχει δεχτεί μέχρι σήμερα η Υεμένη και αυξάνοντας τις πιέσεις προς το Ιράν (δύο μήνες διορία για να υπογράψει μια νέα συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα ώστε να αποφύγει στρατιωτικές και οικονομικές κυρώσεις).

Όσον αφορά στη Δ. Όχθη, προετοιμάζεται και εκεί η διάδοχη κατάσταση. Οι διωγμοί, οι δολοφονίες, οι καταστροφές και οι απαλλοτριώσεις γης έχουν πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι εποικισμοί αυξάνουν και εξαπλώνονται μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη καθιστώντας αδύνατο ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος. Η δε Φατάχ, κύρια δύναμη της Παλαιστινιακής Αρχής, παίζει τον πιο βρώμικο ρόλο στην πολύχρονη προδοτική ιστορία της: Σα να μην έφτανε το ότι έχει γίνει το μακρύ χέρι των Αμερικανών και των Σιωνιστών στη Δ. Όχθη και έχει αφήσει τον παλαιστινιακό λαό ανυπεράσπιστο στη σιωνιστική βαρβαρότητα, δεν διστάζει να καλεί τη Χαμάς (ουσιαστικά τις δυνάμεις της αντίστασης) να παραιτηθεί. Οργανώνει, μάλιστα, μαζί με τους Αμερικανούς δήθεν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της στη Γάζα. Ταυτόχρονα, προαλείφει για διάδοχο του 89χρονου Αμπάς, τον Χουσείν αλ Σέιχ, «ρεαλιστή» στενό συνεργάτη του νυν προέδρου με στενές σχέσεις με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Η νέα Παλαιστινιακή Αρχή, κομμένη και ραμμένη στις αμερικανο-σιωνιστικές προδιαγραφές, που θα κληθεί να επιβάλλει το επόμενο καθεστώς κατοχής σε ό,τι απομείνει από την Παλαιστίνη, είναι ήδη στα σκαριά.

Πεδίο αντιπαράθεσης η Συρία

Στη Συρία, το δεύτερο από τα πολλά μέτωπα που έχουν αναζωπυρωθεί στην περιοχή, Ισραήλ και Τουρκία διασταυρώνουν τα ξίφη τους. Μετά τη συνεργασία τους για την ανατροπή του Άσαντ, τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους τούς έχουν φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση που απειλεί να εξελιχθεί σε ένοπλη σύρραξη στα πολύπαθα συριακά εδάφη. Η Τουρκία του Ερντογάν, χορηγός και υποστηρικτής των τζιχαντιστικών δυνάμεων του νέου καθεστώτος του Αλ Τζολάνι, έσπευσε να ελέγξει στρατιωτικά το βόρειο και κεντρικό τμήμα της χώρας, ενορχήστρωσε τη συμφωνία εκεχειρίας του νέου καθεστώτος με του Κούρδους (με τη συναίνεση του Τραμπ που δε δίστασε να «πουλήσει» τους μέχρι πρότινος συμμάχους του) και ξεκίνησε συνομιλίες για μια αμυντική συμφωνία που ανοίγει το δρόμο για μετατροπή της Συρίας σε τουρκικό προτεκτοράτο.

Η αντίδραση του σιωνιστικού καθεστώτος ήταν αναμενόμενη. Φρόντισε άμεσα να επεκτείνει την κατοχή συριακών εδαφών στο νότο, αύξησε τα φυλάκια και τις υποδομές του εκεί και έχει εγκρίνει τα κονδύλια που απαιτούνται για να αυξήσει τους εποίκους που διατηρεί στην περιοχή από 31.000 σε 50.000 μέσα στο 2025. Δεν μπορούσε, όμως, να ανεχτεί τη διαφαινόμενη επικράτηση της Τουρκίας. Από τις αρχές Απρίλη ξεκίνησαν καταιγιστικές ισραηλινές επιθέσεις στις περιοχές της Χάμα και της Χομς καταστρέφοντας αεροπορικές βάσεις και υποδομές που σκόπευε να χρησιμοποιήσει ο τουρκικός στρατός. Η τουρκική απάντηση ήταν η ανάπτυξη ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στην τουρκο-συριακή μεθόριο με στόχο το επικείμενο πέρασμα των συνόρων.