Τηλεφωνικό κέντρο HOL: «ξαφνικός θάνατος» με μαζική υπεργολαβία
Στις 18/12 η διοίκηση της HOL (ανήκει στον όμιλο Ίντρακομ) ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά το κλείσιμο του τηλεφωνικού κέντρου και τη μεταφορά των 360 εργαζομένων σ’ αυτό σε μια «νέα», εργολαβική εταιρεία ονόματι 360Connect. Η συγκεκριμένη εταιρεία, που ανήκει σε συγκρότημα offshore εταιρειών, ιδρύθηκε σε χρόνο ρεκόρ και αποκλειστικά για την απορρόφηση αυτών των εργαζομένων.
Προσερχόμενοι για εργασία, οι εργαζόμενοι έκπληκτοι διάβαζαν στην κατάπτυστη ανακοίνωση–τελεσίγραφο της εργοδοσίας πως η εταιρεία το 2013 είχε λειτουργική κερδοφορία (στο 31% των εσόδων της) και την ίδια στιγμή πως μεταφέρονται στο κάτεργο της «νέας» εταιρείας, στο όνομα της ευελιξίας και της ανταγωνιστικότητας. Οι διευθυντάδες κινητοποιήθηκαν άμεσα, σαν συνεπή τσιράκια, βάζοντας το πιστόλι στον κρόταφο των εργαζομένων, εκβίαζοντάς τους να υπογράψουν την «οικειοθελή παραίτηση» απ’ τη HOL και νέα ατομική σύμβαση στην εργολαβική εταιρεία.
Αποζημιώσεις απόλυσης καταβλήθηκαν απ’ τη ΗΟL ως «οικειοθελής» αποζημίωση. Η δε νέα σύμβαση προβλέπει καθεστώς γαλέρας: μισθοί μικρότεροι ως και 200 ευρώ, ενώ το μέρος των μισθών που υπερβαίνει τα 586 ευρώ του κατώτερου μισθού θα δίνεται εξ’ ελευθεριότητας(!) της εργοδοσίας και σε κάθε περίπτωση θα συμψηφίζονται σ’ αυτό υπερωρίες, Σαββατοκύριακα, αργίες κ.λπ. Δηλαδή, όσο και να δουλεύουν, δε θα πληρώνονται παραπάνω απ’ τον κουτσουρεμένο ονομαστικό μισθό της νέας ατομικής σύμβασης (μόνο για τρεις μήνες διατηρούνται σ’ όλους οι παλιές αμοιβές). Mετά από τρεις μήνες, είναι στην ευχέρεια του νέου εργοδότη να μειώσει περαιτέρω το νέο κουτσουρεμένο μισθό.
Μ’ αυτή τη μαζική υπεργολαβία, στο δρόμο που άνοιξαν η χουντική συγκυβέρνηση και οι μνημονιακές πολιτικές, χρησιμοποιώντας την τακτική του «ξαφνικού θανάτου» αλά ΕΡΤ, η HOL απομάκρυνε τους 360 εργαζόμενους απ’ τον όμιλο της Ιντρακόμ και την κάλυψη του ενιαίου Σωματείου εργαζομένων στον όμιλο, ώστε στην εργολαβική εταιρία να μπορεί εύκολα να μειώσει τους μισθούς στα μνημονιακά επίπεδα, να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις (ωράρια, διαλείμματα, άδειες κ.λπ.) και ν’ απολύει κατά βούληση. Είναι χαρακτηριστική η σύγκριση με το σχέδιο των Vodafone και Wind για μεταφορά του τεχνικού προσωπικού σε μια «νέα» εργολαβική εταιρία.
Από πλευράς των εργαζομένων υπήρξε μια αυθόρμητη κινητικότητα, προσπαθώντας να καλέσουν έκτακτη συνέλευση. Η ΑΚΕ, πλειοψηφούσα παράταξη του ΔΣ του σωματείου της Ίντρακομ (αποτελείται κυρίως από τσοχατζοπουλικούς πασόκους), όντας ανοιχτά εργοδοτική, έβαλε ουσιαστικά πλάτη στην εργολαβία, υπονομεύοντας τη συνέλευση . Έφτασε να παροτρύνει τους εργαζόμενους να υπογράψουν «για να μη μείνουν χωρίς δουλειά» και να οργανωθούν συνδικαλιστικά στο νέο εργοδότη. Σε πρόταση για απεργιακή κινητοποίηση ήταν φυσικά αντίθετη.
Η παράταξη του ΠΑΜΕ δεν έκανε ουσιαστικά τίποτα ή και στήριξε –σε τελική ανάλυση– το σχέδιο της εργοδοσίας, μεταθέτοντας τη συζήτηση στους όρους μεταφοράς των εργαζομένων. Η θέση της ήταν πως δεν μπορεί να σταματήσει η υπεργολαβία (καθώς αυτή αποτελεί… νόμο κίνησης του καπιταλισμού) και πως η συνέλευση πρέπει να πάρει αγωνιστική(;) απόφαση για τους «καλύτερους δυνατούς» όρους μεταφοράς των εργαζομένων στην εργολαβική εταιρεία, όπου θα πρέπει να οργανωθούν συνδικαλιστικά και να κάνουν επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση. Μια πρόταση που δε διέφερε και πολύ απ’ αυτή του ανοιχτά εργοδοτικού συνδικαλισμού, που η ίδια καταγγέλλει.
Μόνο η παράταξη Πρωτοβουλία Γένοβα πρότεινε 48ωρη απεργία με αίτημα την άμεση ανάκληση του σχεδίου. Το ΠΑΜΕ τελικά στήριξε αυτή την πρόταση, υπό το βάρος των εξελίξεων. Ο συνδυασμός όμως της σύγχυση που δημιούργησε στους εργαζόμενους η πρώην στάση του, της υπονόμευσης της ΑΚΕ και της έλλειψης προηγούμενης οργάνωσης και εμπειρίας στο χώρο, ήταν καθοριστικός. Η συντριπτική πλειοψηφία είχε υπογράψει τις νέες ατομικές συμβάσεις και στη συνέλευση δεν υπήρξε συμμετοχή.
Το παράδειγμα της HOL αποτελεί εικόνα από το ζοφερό μέλλον που χτίζουν μέρα με τη μέρα συγκυβέρνηση και Τρόικα, αλλά και των ορίων των συνδικαλιστικών δυνάμεων – εκτός αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους, μέσα απ’ την οργάνωσή τους και ανυποχώρητους αγώνες, επιβάλλουν το δίκιο τους.
