Παλαιστίνη: η κόλαση της Γάζας, τα σχέδια για εκεχειρία και το αδιέξοδο Νετανιάχου
Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Ιουνίου 2024
Στον ένατο μήνα μπήκε η ισραηλινή εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας και οι φρικαλεότητες του σιωνιστικού καθεστώτος ξεπερνούν και την πιο άρρωστη φαντασία. Τους 37.000 πλησιάζουν οι νεκροί Παλαιστίνιοι, τους 11.000 ξεπερνούν οι αγνοούμενοι (νεκροί που δεν έχουν ανασυρθεί από τα ερείπια) και τους 84.000 οι τραυματίες, στην πλειοψηφία τους παιδιά και άμαχοι. Το 55% των κατοικημένων περιοχών έχει ισοπεδωθεί, από τα 36 νοσοκομεία μόνο τα 14 είναι στοιχειωδώς λειτουργικά, και το πέρασμα από την Αίγυπτο στη Ράφα έχει σφραγιστεί από τον ισραηλινό στρατό με αποτέλεσμα ακόμα και η μικρή ανθρωπιστική βοήθεια που έμπαινε (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα, πόσιμο νερό) να έχει ελαχιστοποιηθεί αφήνοντας τον πληθυσμό της Γάζας έρμαιο στην πείνα, τη δίψα και τις αρρώστιες.
Τις τελευταίες εβδομάδες, και ενώ οι πιέσεις για εκεχειρία αυξάνουν τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ, όσο και από το εξωτερικό, το σιωνιστικό καθεστώς έχει αποδυθεί σε ένα μπαράζ επιθετικότητας και βαρβαρότητας χτυπώντας τη Γάζα παντού: Αρχικά, διέταξε την εκκένωση της Ράφα ωθώντας σχεδόν ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιους που είχαν καταφύγει εκεί να μετακινηθούν ξανά, σε περιοχές βέβαια ερειπωμένες, χωρίς καμιά υποδομή και χωρίς δυνατότητα παροχής βοήθειας. Στη συνέχεια, σε μια νέα επίδειξη αγριανθρωπισμού, οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις προχώρησαν, χωρίς καμιά προειδοποίηση, στο βομβαρδισμό περιοχών που οι ίδιοι είχαν χαρακτηρίσει ασφαλείς, καίγοντας ζωντανά δεκάδες παιδιά και αμάχους στον προσφυγικό καταυλισμό Ταλ ασ-Σουλτάν της Ράφα και προκαλώντας λουτρό αίματος σε σχολείο του ΟΗΕ (της UNRWA), στο αλ-Νουσεϊράτ στην κεντρική Γάζα, όπου είχαν προσπαθήσει να βρουν λίγη ασφάλεια εκατοντάδες εκτοπισμένοι. Το, έτσι κι αλλιώς προσχηματικό, επιχείρημα της κυβέρνησης Νετανιάχου, ότι δηλαδή επρόκειτο για στοχευμένα πλήγματα σε περιοχές που αποτελούσαν ορμητήρια των τρομοκρατών της Χαμάς, διαψεύδεται με το χειρότερο τρόπο από τη φρίκη στα βίντεο που έκαναν το γύρο του διαδικτύου. Και ενώ όλη η ανθρωπότητα παρακολουθεί παγωμένη τη θηριωδία, η αμερικανική κυβέρνηση εξακολουθεί να χαρακτηρίζει αυτές τις επιχειρήσεις «περιορισμένης κλίμακας» που «δεν παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές» των ΗΠΑ, και να ρίχνει την ευθύνη στη Χαμάς που δήθεν μπλοκάρει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Η νέα πρόταση εκεχειρίας
Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, πως η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν αναγνωρίζει και δεν προσπαθεί να περιορίσει τη ζημιά που έχει υποστεί τόσο η δημοτικότητά της ενόψει των αμερικανικών εκλογών, όσο και τα σχέδιά της για την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, που τίναξε στον αέρα η επίθεση της 7ης Οκτώβρη. Αυτός είναι ο λόγος που, δια στόματος Μπάιντεν, έκανε ξανά την εμφάνισή του τις τελευταίες μέρες, ως δήθεν πρόταση της σιωνιστικής κυβέρνησης, ένα σχέδιο εκεχειρίας — περίπου το ίδιο με αυτό που είχε απορριφθεί από το Ισραήλ πριν μερικούς μήνες. Αποτελείται από τρεις φάσεις, με την πρώτη να διαρκεί έξι εβδομάδες και να περιλαμβάνει κατάπαυση του πυρός, την απελευθέρωση μέρους των αμάχων ισραηλινών ομήρων με αντάλλαγμα την απελευθέρωση παλαιστινίων κρατουμένων, κατακόρυφη αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας που εισέρχεται στη Γάζα και την επιστροφή των Παλαιστινίων στις περιοχές από τις οποίες έχουν εκτοπιστεί. Στις επόμενες δύο φάσεις, που ωστόσο δεν αναμένεται να υλοποιηθούν ακόμα και στην περίπτωση που εφαρμοστεί η πρώτη, προβλέπεται πλήρης απελευθέρωση των ομήρων, μόνιμη κατάπαυση πυρός, αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Γάζα, ανοικοδόμησή της, και εγκαθίδρυση κάποιου είδους παλαιστινιακού κράτους.
Η επιβολή αυτής της πρότασης θα χρησιμοποιηθεί για να κατευνάσει – εξαπατήσει τους αραβικούς λαούς και θα επιτρέψει να ξαναζωντανέψει το σχέδιο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για δημιουργία μιας φιλοαμερικανικής συμμαχίας μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και πρόθυμων αραβικών καθεστώτων (Σαουδική Αραβία, Μαρόκο, Αίγυπτος, Εμιράτα, Ιορδανία). Ενδεικτική της πίεσης που ασκείται από τις ΗΠΑ είναι η κατάθεση σχετικού σχεδίου ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (όπου μέχρι τώρα μπλόκαραν κάθε σχετικό ψήφισμα). Εξυπακούεται ότι ΕΕ, G7, έσπευσαν να χαιρετήσουν την αμερικανική πρωτοβουλία.
Ο Νετανιάχου μεταξύ δύο πυρών
Από την πλευρά της Χαμάς η πρόταση έχει γίνει αποδεκτή εδώ και τρεις μήνες. Θέτουν όμως ως προϋπόθεση την απρόσκοπτη εισροή της ανθρωπιστικής βοήθειας και την πλήρη αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Γάζα, που αποκλείεται να γίνει δεκτή.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός, από την άλλη, βρέθηκε κυριολεκτικά παγιδευμένος και έσπευσε να πάρει τις αποστάσεις του από την υποτιθέμενη δική του πρόταση εκεχειρίας, προβάλλοντας το γνωστό επιχείρημα ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να σταματήσει πριν επιτευχθούν οι στόχοι της απελευθέρωσης των ομήρων και της πλήρους εξάλειψης της Χαμάς. Στόχοι, βέβαια, στους οποίους έχουν αποτύχει παταγωδώς παρά την εκατόμβη νεκρών και καταστροφής που έχουν σπείρει: ενέδρες και επιθέσεις των παλαιστίνων μαχητών επιφέρουν βαριά πλήγματα στις πάνοπλες ισραηλινές δυνάμεις που δεν καταφέρνουν να ελέγξουν ούτε τις περιοχές που καταλαμβάνουν, ενώ οι όμηροι, που ήταν και το επίδικο της εισβολής, δολοφονούνται εντέλει από ισραηλινά πυρά. Ακόμα και στην πρόσφατη ανέλπιστα επιτυχημένη επιχείρηση απελευθέρωσης τεσσάρων από τους 100 εναπομείναντες ομήρους – που φαίνεται να προσφέρει μια προσωρινή ανάσα στην κυβέρνηση Νετανιάχου – άφησαν πίσω τους 250 νεκρούς Παλαιστίνιους και άγνωστο αριθμό νεκρών ομήρων.
Ο Νετανιάχου έχει επιπλέον να διαχειριστεί ένα διπλό εσωτερικό μέτωπο: Από τη μία τα ακροδεξιά κόμματα με τα οποία συμμάχησε για να μείνει στην εξουσία, τώρα απειλούν να αποσύρουν τη στήριξή τους αν υποκύψει στις αμερικανικές πιέσεις. Για αυτά, οι όμηροι οφείλουν να θυσιαστούν και ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την πλήρη εθνοκάθαρση, τον εκτοπισμό όλων των Παλαιστινίων και την προσάρτηση της Γάζας στο κράτος του Ισραήλ. Από την άλλη, υπάρχει ένα ογκούμενο κίνημα, με τους συγγενείς των ομήρων στην προμετωπίδα, που ζητά παραίτηση Νετανιάχου και άμεση εκεχειρία. Δίπλα σε αυτό, η αντιπολίτευση (τα κόμματα των Γκαντζ και Λαπίντ) αλλά και στελέχη του ίδιου του κόμματός του (με ηγέτη τον υπουργό Άμυνας Γκάλαντ) τον κατηγορούν για έλλειψη σχεδίου και τυχοδιωκτική διαιώνιση του πολέμου προκειμένου να μείνει στην εξουσία και τον καλούν να αποδεχτεί την εκεχειρία.
Φυγή προς τα εμπρός
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο ο Νετανιάχου επιχειρεί και πάλι να ξεφύγει ανοίγοντας νέα μέτωπα και ευελπιστώντας να παρασύρει τις ΗΠΑ σε αυτά. Οι βομβαρδισμοί στη Συρία συνεχίζονται και εντείνονται (πρόσφατα πλήγματα στο Χαλέπι). Με την κατάληψη της Ράφα οι ισραηλινές δυνάμεις παραβίασαν τη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ και απειλούν να τινάξουν στον αέρα μισό αιώνα ειρήνης με την Αίγυπτο (ήδη το καθεστώς Σίσι συγκεντρώνει στρατιωτικές δυνάμεις στο Σινά). Στο μέτωπο του Λιβάνου, ετοιμάζουν επίσης μια μεγάλης κλίμακας χερσαία εισβολή (γι’ αυτό και η επιστράτευση 50.000 επιπλέον ανδρών και γυναικών) παρόλο που η Χεζμπολάχ έχει απαντήσει με επιτυχία σε όλες τις μέχρι τώρα ισραηλινές επιθέσεις και διατηρεί άθικτο το πολεμικό της οπλοστάσιο.
Απέναντι στο δυσοίωνο αυτό σκηνικό, προβάλλει το διεθνές κίνημα συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό που με μπροστάρηδες τους φοιτητές σε Αμερική και Ευρώπη απαιτεί τη δικαίωση του αγώνα των Παλαιστινίων για ζωή, ελευθερία και ανεξαρτησία. Στον απόηχό του, αν και συμβολικές, οι πρόσφατες αναγνωρίσεις του Παλαιστινιακού Κράτους από την Ισπανία, τη Νορβηγία, την Ιρλανδία και τη Σλοβενία αποτελούν μια νίκη του κινήματος. Αυτό το κίνημα οφείλουμε να δυναμώσουμε και να εξαπλώσουμε μέχρι τη νίκη του παλαιστινιακού αγώνα, που θα είναι νίκη των λαών και των εργαζομένων όλου του κόσμου.
