Η Άποψή μας | Δικαιώματα και οι νεοφιλελεύθεροι αγριάνθρωποι
Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Φεβρουαρίου 2024
Ο νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης το τελευταίο διάστημα κόπτεται για τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Ωστόσο αυτός ο ξαφνικός δικαιωματισμός του αφορά – αν αφορά – τον γάμο των ομόφυλων που ήδη κατέθεσε στη Βουλή στις 25/1 με τον τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα και άλλες διατάξεις» και προβλέπεται να εισαχθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια στις 14 και 15 Φεβρουαρίου. Αλλά ενώ επικαλείται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» για τους ομόφυλους, αυτός και οι υπουργοί του εξαπέλυσαν μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στους αγρότες (κομματικά υποκινούμενους τους χαρακτήρισε ο υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αυγενάκης) και κυρίως στους φοιτητές. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε την κατάληψη «παράνομη πράξη» και τους χιλιάδες φοιτητές που κινητοποιούνται πάνω από ένα μήνα σε όλη τη χώρα κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων και την παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος: προβοκάτορες, δολιοφθορείς, θλιβερές μειοψηφίες, ληστές και εγκληματίες. Ο δε υπουργός Παιδείας Κ. Πιερρακάκης (ΑΝΤ1, 29 Ιαν 2024), είπε τα εξής αμίμητα: «… δεν πρόκειται από την άλλη να ρίξουμε νερό στο μύλο όσων ψάχνουν προβοκάτσιες … τελικά ποιος απειλεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, η κυβέρνηση που το υποστηρίζει αναφανδόν ή … εκείνοι που το υπονομεύουν με τις καταλήψεις;»!
Σε παγκόσμιο επίπεδο στα ανθρώπινα δικαιώματα (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, αξιακά κ.λπ.) ο νεοφιλελευθερισμός έχει προκαλέσει μια τρομερή διαστροφή και κακοποίηση. Μονάχα με το κακό που προκάλεσε ο φασισμός μπορεί να συγκριθεί. Στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα, όπως η αξιοπρέπεια, η ανάπτυξη προσωπικότητας, η επιλογή επαγγέλματος, το δικαίωμα πληροφόρησης, το άσυλο κατοικίας, η ιδιωτική ζωή, η προσωπική ελευθερία, η ελευθερία έκφρασης, η ελευθερία συλλογικής δράσης κ.ά., παραβιάζονται και καταπατώνται διαρκώς. Το ίδιο και περισσότερο συμβαίνει με τα πιο βασικά και ουσιαστικά κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, όπως της εργασίας, των καλών και αξιοπρεπών εργασιακών σχέσεων, της Υγείας, της Παιδείας και της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, της κοινωνικής ασφάλισης, της απεργίας, των δημοκρατικών ελευθεριών, δικαιωμάτων και διαδικασιών, του ελεύθερου συνδικαλισμού κ.λπ., προς όφελος των κοινωνικών ανισοτήτων και των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Ατομισμός και Δικαιώματα
Σε μια κοινωνία που ο καπιταλισμός και μάλιστα στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παρακμής του, όπου κυριαρχούν κάθε είδους ανισότητες, όπου μόνο το άτομο υπάρχει σαν τη βάση μιας ατομικοποιημένης και ατομιστικής κοινωνίας, το να μιλάει κάποιος για δικαιώματα είναι σα να θέλει να κοροϊδέψει τον εαυτό του. Αυτή η ουσιαστική και τυπική κατάργηση των θεμελιωδών ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών, από τον νεοφιλελευθερισμό και τους νεοφιλελεύθερους επιχειρείται όλο και περισσότερο να μην γίνεται μόνο με ένα ευθύ και άμεσο τρόπο, αλλά και με ανάδυση και υιοθέτηση «δικαιωμάτων» ειδικού τύπου και πολλαπλών χρήσεων, τα οποία αφορούν πολλαπλασιαζόμενες ομαδοποιημένες κοινωνικές κατηγορίες, η υποβοηθούμενη ανάπτυξη και δράση των οποίων υπονομεύει διαρκώς τα θεμελιώδη κοινωνικά, ανθρώπινα και ταξικά δικαιώματα που προκύπτουν από το συλλογικό συμφέρον. Η τόση μεγάλη ανάπτυξη των λεγόμενων «ταυτοτικών κινημάτων» που βασίζονται σ’ αυτά τα ειδικού τύπου δικαιώματα ή «δικαιώματα», οφείλεται στην παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος και στην νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της ελίτ της αστικής τάξης, η οποία επιθυμεί να εγκαθιδρύσει μια ατομικοποιημένη και ατομικίστικη κοινωνία προκειμένου να κάνει πιο εύκολο το έργο του ακραίου εκμεταλλευτικού συστήματος που υπηρετεί. Όλα τα άλλα δικαιώματα της κοινωνικής, συλλογικής ακόμη και συνειδητής και αξιακής ύπαρξης των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών, μπαίνουν στο στόχαστρο ως μη συμβατά, ως αναχρονιστικά ακόμη με τη νέα μεταμοντέρνα αναδιάρθρωση της κοινωνίας, τις νέες εργασιακές σχέσεις, το νέο σύστημα εκμετάλλευσης, των ιδιωτικών πανεπιστημίων, του διευθυντικού δικαιώματος, της διαφθοράς και της σήψης, που τη διέπουν. Αυτό το στόχο εξυπηρετεί η τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που συστηματικά προσπαθεί να διαμορφώσει ή/και να διαστρέψει στην συνείδηση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών μαζών και της νεολαίας την ακύρωση βιολογικών, ιστορικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και κατακτήσεων. Οι αξίες, η τάξη, τα δύο φύλα, η μητρότητα και η πατρότητα μοιάζουν με εμπόδια που οι νέες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας πρέπει να «υπερβούν» διαλύοντάς τα ή διαστρέφοντάς τα.
Αυτές οι τάσεις που αναπτύσσονται στις δυτικές αστικές κοινωνίες και σ’ ένα μεγάλο τμήμα της ρεφορμιστικής αριστεράς και όχι μόνο, ανοίγουν την πόρτα για σοβαρά χτυπήματα στο εργατικό κίνημα και κατ’ επέκταση στην κοινωνία, προσφέροντας καταφύγιο σ’ ένα χωρίς όρια δικαιωματισμό, κατ’ ουσία ατομισμό, αποκομμένο από την εργατική τάξη και την ταξική πάλη. Σήμερα ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός οδηγούν τον άνθρωπο σ’ ένα άφυλο όν (ή πολλαπλών «φύλων», με όχημα τις «θεωρίες» του «αυτοπροσδιορισμού» και του «κοινωνικού» φύλου) με στόχο να δημιουργήσουν πειθήνια όντα, με τελείως αλλοτριωμένη συνείδηση, χωρίς καμιά ταξική και κοινωνική ένταξη.
Απέναντι σ’ αυτή την απειλή του καπιταλισμού της παρακμής και του απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού, οφείλουμε να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Όσο μένουν μόνοι τους με την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕξαπάτησης, μιας σημαντικής μερίδας αργυρώνητων δημοσιογράφων και διαφόρων χωρίς κανένα ηθικό φραγμό τηλεοπτικών περσόνων να διαδίδουν ανιστόρητες ανοησίες, να συκοφαντούν, να βρίζουν και να εκφοβίζουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, ο κίνδυνος του εκμαυλισμού της κοινωνίας μελώνει. Σήμερα, ο αγώνας για την ανθρώπινη διάσταση και την χειραφέτηση περνάει και μέσα από την καταπολέμηση αυτών των αντιδραστικών, αντεργατικών, ανιστόρητων και αντιεπιστημονικών «θεωριών». Είναι ένας αγώνας για την ανύψωση των εργαζομένων στο επίπεδο μιας τάξης που θέλει και μπορεί να παλέψει για την απελευθέρωσή της από την σάπια και διεφθαρμένη αστική τάξη και το σύστημά της. Είναι ένας αγώνας που αποτελεί μια βασική προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του εργατικού κινήματος, για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας της ευτυχίας, της κατάργησης των ανισοτήτων, των δικαιωμάτων, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της εργατικής δημοκρατίας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
