Η νίκη του κινήματος στη Γαλλία θα είναι ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης:

Δευτέρα 27/3

Αθήνα: 7 μμ, Γαλλική Πρεσβεία

Τρίτη 28/3

Θεσσαλονίκη: 6:30μμ, Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφόρος Στρατού 2)

Πάτρα: 7 μμ, Πλ. Γεωργίου

Εδώ και 2 μήνες, μια μεγάλη ταξική μάχη διεξάγεται στη Γαλλία, που η έκβασή της αφορά τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη. Εργαζόμενοι και νεολαία, με επιμονή και αυτοθυσία, παλεύουν για να μην περάσει η αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Μακρόν, που προβλέπει μια νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Έχουν γίνει 8 γενικές απεργίες και πολλές μεγάλες διαδηλώσεις σε εθνική κλίμακα, με τη συμμετοχή εκατομμυρίων κόσμου. Η συμμετοχή είναι μεγάλη σε κλάδους και επιχειρήσεις. Η νεολαία έχει μπει μαζικά στον αγώνα – ειδικά τα νεότερα στρώματα, που από πολύ νωρίς βιώνουν την υπερεκμετάλλευση σε μια «απελευθερωμένη» αγορά εργασίας που θυμίζει ζούγκλα.

Η κυβέρνηση του Μακρόν, με πρωθυπουργό τη Μπορν, είναι αδυνατισμένη και απομονωμένη. Αυτό είναι αποτέλεσμα των σκληρών, ακραία ταξικών πολιτικών της όλα τα προηγούμενα χρόνια – και κυρίως της διαρκούς αντίστασης που συναντούσε από τις κινητοποιήσεις εργαζόμενων και νέων, της φθοράς που της προκάλεσαν. Έχοντας ήδη μια ισχνή πλειοψηφία στη βουλή, δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες ψήφους για να περάσει τα μέτρα. Προσπάθησε να διαιρέσει τους εργαζόμενους με διακοσμητικές παραχωρήσεις σε ορισμένες κατηγορίες συνταξιούχων, ώστε να αποπροσανατολίσει το κίνημα. Όταν δεν τα κατάφερε, κατέφυγε για πολλοστή φορά σε ένα ειδικό άρθρο του συντάγματος, που επιτρέπει την χρήση προεδρικών υπερεξουσιών, για να περάσει τα μέτρα. Και ταυτόχρονα, χωρίς να έχει άλλα ερείσματα, προσπαθεί να κάμψει τις κινητοποιήσεις με την καταστολή.

Αυτός ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης έχει γίνει καθεστώς για τον Μακρόν. Αυτός ο «πρόεδρος των πλουσίων», όπως τον αποκαλούν οι γάλλοι εργαζόμενοι και νέοι, κυβερνά όπως και ο «δικός μας» Μητσοτάκης: δήθεν χωρίς να λογαριάζει το «πολιτικό κόστος», δηλαδή με απανωτά πολιτικά και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, τσαλαπατώντας διαρκώς τη βούληση του λαού, κρυμμένος πίσω από ορδές πραιτωριανών-ΜΑΤ. Και την ίδια στιγμή που η ακρίβεια τσακίζει τα λαϊκά στρώματα και τα κέρδη των καπιταλιστών και της πλούσιας ελίτ εκτινάσσονται, αυτός περηφανεύεται για τη «βοήθεια» της γαλλικής εξοπλιστικής βιομηχανίας προς το καθεστώς Ζελένσκι, στον βρώμικο πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Η εξέγερση στη Γαλλία είναι η κορυφή ενός κύματος αγώνων και απεργιών σε μεγάλες χώρες της Ευρώπης (Βρετανία, Γερμανία κ.ά.). Οι εργαζόμενοι απαιτούν το σταμάτημα των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων», αυξήσεις στους μισθούς ενάντια στην ακρίβεια, δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες αντί για ιδιωτικοποιήσεις. Το κίνημα στη Γαλλία δείχνει αξιοθαύμαστη αντοχή, διάρκεια, επιμονή: πρέπει να μας παραδειγματίσει, για να βρούμε διέξοδο στις κινητοποιήσεις χωρίς σχέδιο και κλιμάκωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η δύναμη του κινήματος δεν βγαίνει από τις αυταπάτες ρεφορμιστών και «προοδευτικών» μέσα στη γαλλική βουλή (και των «αντιπροσώπων» τους σε άλλες χώρες) – αλλά από τον δρόμο, την απεργία, τη διαδήλωση, την κατάληψη, τη σύγκρουση με τους μηχανισμούς καταστολής.

Οι Γάλλοι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να νικήσουν. Αυτή θα είναι νίκη όλων μας. Για να ξηλώσουμε τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ακρίβεια. Για να ρίξουμε τους «μονάρχες Λουδοβίκους» όπως Μακρόν και Μητσοτάκης και τις αυλές τους, να φράξουμε τον δρόμο σε κάθε επίδοξο διάδοχό τους. Για να μπει μπροστά η διάλυση της αντιδραστικής ΕΕ, αυτού του «στρατηγείου» νεοφιλελεύθερων αντεργατικών και αντιδημοκρατικών πολιτικών. Με την αποφασιστική ανάπτυξη όλων των αγώνων μας, την οικοδόμηση μιας μαχητικής ενότητας στον δρόμο, την ενίσχυση μιας Αριστεράς Επαναστατικής, μπορούμε να νικήσουμε – όπως έδειξε και η μαζική έκρηξη εργαζομενων και νέων μετά το έγκλημα στα Τέμπη.

ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Στον δρόμο που δείχνει η Γαλλία ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Νίκη στους Γάλλους εργαζόμενους – Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη

Κάτω η ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του κεφαλαίου, της καταστολής, του πολέμου

Μόνη διέξοδος η Ευρώπη των Εργαζομένων