Συνέδριο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: «Ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ;» ή αυταπάτες…
Από την Εργατική Πάλη Ιουνίου
Στις 20-23/05 πραγματοποιήθηκε το 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και παρουσιάστηκε το νέο σήμα του με τον πράσινο ήλιο του παλιού ΠΑΣΟΚ. Στο Συνέδριο συμμετείχε όλη η παλιά ηγεσία του κόμματος, με τους τρεις πρώην προέδρους Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου και Ευάγγελο Βενιζέλο. Με τις ομιλίες τους επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ενότητας και συνέχειας του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου κράτησε τη γραμμή των ίσων αποστάσεων από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ευθυγραμμιζόμενος με τον Ανδρουλάκη: «Οι συντηρητικές δυνάμεις βολεύονται στο δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και θέλουν να μας παγιδέψουν στο δίλημμα με ποιους θα πάμε». Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που είχε να εμφανιστεί σε κομματική εκδήλωση από το 2019, χαρακτήρισε «θετικά τα πρώτα δείγματα γραφής» του νέου αρχηγού, είπε ότι η επόμενη περίοδος θα χαρακτηρίζεται από κρίση και αβεβαιότητα και ότι η επόμενη κυβέρνηση όποια κι αν είναι, θα έχει πολλές «δυσκολίες» και «μέτωπα» και έτσι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να φέρει τη συζήτηση «εντός θέματος». Ο έτερος αντίπαλος του Ν. Ανδρουλάκη για την προεδρία, ο Ανδρέας Λοβέρδος, αφού είπε ότι οι «πολίτες έδωσαν μια ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ», επεσήμανε ότι οι επόμενες εκλογές είναι «ίσως η τελευταία μεγάλη ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ».
Στην ομιλία του ο Νίκος Ανδρουλάκης τόνισε ότι το σοσιαλδημοκρατικό όραμα για την Ευρώπη δεν είναι η στρατιωτική εξάρτησή της από τις ΗΠΑ και η ενεργειακή εξάρτησή της από τη Ρωσία, αλλά μια Ευρώπη αυτοδύναμη. Μίλησε για μια Ευρώπη που πρέπει να ενοποιηθεί, με κοινούς εξοπλισμούς και ευρωστρατό, με κοινή εξωτερική πολιτική. Σε αυτή την περίπτωση θα προστατεύει και την Ελλάδα μη πουλώντας όπλα στην Τουρκία, όπως κάνουν σήμερα πολλές ευρωπαϊκές χώρες που εξοπλίζουν μια χώρα «διεθνή ταραξία». Από εκεί και πέρα, μίλησε για τα προβλήματα της νεολαίας και τις συνεχείς κρίσεις που ζει, για «σχέση εμπιστοσύνης» προς τη νεολαία, που θα στηρίζεται «στην ειλικρίνεια και τον ρεαλισμό».
Οι λύσεις που πρότεινε είναι, η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 771 ευρώ, μια πολιτική «φθηνής στέγης» για τη νεολαία χρηματοδοτούμενη από το Ταμείο Ανάπτυξης, για να μην πληρώνουν το μισό μισθό σε ενοίκιο, ένα νέο ΕΚΑΣ και το πλαφόν στη λιανική τιμή των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος.
Για τις μετεκλογικές συμμαχίες και τον σχηματισμό κυβέρνησης είπε ότι δεν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ «κομπάρσος» της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε για μια κυβέρνηση με «σοσιαλδημοκρατικό κορμό, πρόγραμμα και αντίστοιχη στελέχωση».
Κατ’ αρχήν μόνο ρεαλισμό δεν έχει το «όραμα» του Νίκου Ανδρουλάκη για την Ευρώπη. Η ΕΕ είναι το επίκεντρο της οικονομικής κρίσης εδώ και πολλά χρόνια, ενώ ήδη το ΔΝΤ αναθεωρεί τις προβλέψεις του για ανάπτυξη στην ευρωζώνη στο 2,8% από 5,3%. Είναι σίγουρο ότι οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία και κυρίως του οικονομικού πολέμου που μαίνεται μεταξύ των παλιών ιμπεριαλιστών και Ρωσίας-Κίνας, η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, δημιουργούν ακόμη σοβαρότερα προβλήματα στην οικονομία της ΕΕ, φυσικά και της Γερμανίας. Τα σχέδια για στρατιωτική και πολιτική ενοποίηση της ΕΕ ουσιαστικά έχουν αποτύχει. Η πολιτική της ΕΕ στον πόλεμο στην Ουκρανία, με την υποταγή της στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, απειλεί να τη μετατρέψει σε έναν επαρχιώτη ακόλουθο των ΗΠΑ. Σε αυτές τις συνθήκες, τα σχέδια Ανδρουλάκη είναι σχεδόν ουτοπίες. Η μόνη πραγματικότητα που επιμελώς κρύβει ο Ανδρουλάκης είναι ότι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και των εξοπλισμών που σχεδιάζονται από τις κυβερνήσεις και των σοσιαλδημοκρατών (βλ. Γερμανία) με μια πρωτόγνωρη φτωχοποίηση ή ακόμη και επισιτιστική κρίση.
Δεν τίθεται θέμα ότι η Ελλάδα αποτελεί τον αδύναμο κρίκο, με την οικονομία να βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την εποχή που μπήκε στα μνημόνια. Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος έχει εκτοξευτεί στα 400 δισ., η «ανάπτυξη» περιορίζεται δραστικά, ο πληθωρισμός ανεβαίνει μήνα με το μήνα, η ανεργία σκαρφάλωσε στο 24%, οι μισθοί έπεσαν κατά 30% από την έναρξη της κρίσης. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δικαιολογεί την είσοδο στα μνημόνια και την εφαρμογή τους «ως δικαίωσή του», και αυτή είναι η πραγματική συνέχεια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του. Τα μνημόνια βέβαια, απέτυχαν να «σώσουν» την ελληνική οικονομία και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ το πλήρωσε ακριβά και έπαψε να αποτελεί το δεύτερο κόμμα του δικομματικού πολιτικού συστήματος. Και βέβαια, δεν έχει καμιά άλλη πρόταση, παρά τη συνέχιση των μνημονιακών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Μόνο πετάει ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών, προγράμματα στέγης, που μπροστά στη βίαιη φτωχοποίηση που ήδη έχει αρχίσει για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν θα είναι ούτε αντίδωρο, έστω κι αν εφαρμοστούν.
Το μόνο που ενδιαφέρει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι να υφαρπάξει την ψήφο, καθώς βλέπει στα ποσοστά του στα γκάλοπ να μην έχει συνέχεια η αρχική του άνοδος με την εκλογή Ανδρουλάκη. Από τις επόμενες εκλογές, το πλέον πιθανό είναι να προκύψει και κυβερνητική κρίση. Σε αυτή την περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ συμμετέχοντας σε κυβέρνηση «χωρίς σοσιαλδημοκρατικό κορμό», θα συνδράμει στο ξεπέρασμα της πολιτικής και κυβερνητικής κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με την «αυτονομία» του να πάει περίπατο.
