4 Απρίλη 1949: ίδρυση του ΝΑΤΟ
Στις 4 Απρίλη ιδρύθηκε ο παγκόσμιος τρομοκράτης, το ΝΑΤΟ
Από την Εργατική Πάλη Απρίλη
Στις 4 Απριλίου 1949 με αφορμή την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου δημιουργήθηκε το κύριο όργανο στην υπηρεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο πιο ισχυρός παγκόσμιος τρομοκράτης, το ΝΑΤΟ. Δημιουργήθηκε από 12 κράτη: ΗΠΑ, Καναδά, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισλανδία, Νορβηγία και Δανία. Το 1952 εντάχθηκαν Ελλάδα και Τουρκία, το 1955 η Δυτική Γερμανία και το 1982 η Ισπανία. Κύριο καθήκον της συμμαχίας του ΝΑΤΟ ήταν ο στρατιωτικός εξοπλισμός απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και οποιασδήποτε απόπειρας ανατροπής του καπιταλισμού, ενισχύοντας τις αστικές τάξεις ενάντια στα εργατικά κινήματα που αναπτύσσονταν μετά τον Β΄ Π.Π.
Η πρώτη ανάμειξή του ήταν στον πόλεμο της Κορέας το 1950 (η Ελλάδα στα πλαίσια του ΟΗΕ θα στείλει στρατό ξηράς και αεροπορίας), προχώρησε σε αρκετές άμεσες ή έμμεσες επεμβάσεις σε ξένα εδάφη σχεδόν πάντα υπό την μαεστρία των ΗΠΑ και σε συνεργασία με τις μυστικές τους υπηρεσίες. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος: στην Αίγυπτο το 1951-1956, το 1952 στην Τυνησία και στο Μαρόκο, το 1953 στο Ιράν με την ανατροπή της κυβέρνησης Μοσαντέκ, το 1954 στην Γουατεμάλα με την βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης, στο Λίβανο, το Ιράκ και στα Αραβικά Εμιράτα το 1958, στο Κονγκό το 1960 με την δολοφονία του ηγέτη Λουμούμπα. Το 1962 απείλησε τον πλανήτη με πυρηνικό όλεθρο με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Το 1964 ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός εισβάλει στο Βιετνάμ και ύστερα από 9 χρόνια ηττήθηκε. Το 1966 στον Παναμά, ξανά στη Γουατεμάλα το 1966-67, στην Ελλάδα το 1967 εμπλέκεται στη χούντα, την ίδια χρονιά στον πόλεμο των έξι ημερών στις αραβικές χώρες, στην Καμπότζη το 1969-1975, στο πραξικόπημα και στην δολοφονία του Αλιέντε στην Χιλή το 1973, το 1973 στην Αίγυπτο και την Συρία, το 1974 με το πραξικόπημα στην Κύπρο, το 1978 στήριξε την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο, το 1981-1990 στηρίζοντας τους αντικαθεστωτικούς στη Νικαράγουα, το 1981 προσπαθούν να δολοφονήσουν τον Καντάφι στην Λιβύη, το 1982 εισβάλουν ξανά στο Λίβανο, το 1983 στη Γρανάδα, το 1987 οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ – Ιράν και το 1989 εισβάλουν στον Παναμά. Το 1991 εξαπολύουν επίθεση κατά του Ιράκ με τον πόλεμο του Κόλπου.
Έπειτα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά, απεναντίας, ισχυροποιήθηκε στον μέγιστο βαθμό με την ένταξη χωρών που ανήκαν στο διαλυμένο πια Σύμφωνο της Βαρσοβίας ή ακόμη και στην ΕΣΣΔ. Το 1999, η Πολωνία, η Τσεχία και η Ουγγαρία, έγιναν πλήρη μέλη του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια Ρουμανία, Εσθονία, Βουλγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία και Λετονία (2004), Κροατία και Αλβανία (2009), το Μαυροβούνιο (2017) και η Βόρεια Μακεδονία (2020).
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προχώρησαν στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, καθώς το καθεστώς –παρά τα προβλήματά του– δεν έπεσε σαν χάρτινος πύργος όπως στην ΕΣΣΔ. Η εισβολή στην Γιουγκοσλαβία, έγινε με πρόσχημα το σταμάτημα του «εμφυλίου πολέμου» (1992-1995) που οι ίδιοι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δημιούργησαν. Το ΝΑΤΟ προχώρησε σε εννιαήμερη επιχείρηση αεροπορικών βομβαρδισμών που τελείωσε τον Σεπτέμβριο του 1995. Από την άλλοτε ισχυρή ενωμένη Γιουγκοσλαβία απέμειναν μόνο η Σερβία και το Μαυροβούνιο. Τον Δεκέμβριο, το ΝΑΤΟ ανέπτυξε στη χώρα μια πολυεθνική δύναμη 60.000 στρατιωτών και προχώρησε στη δεύτερη και πιο αιματηρή επέμβαση στη Σερβία το 1999. Οι βομβαρδισμοί ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου του 1999 και διήρκεσαν 78 μέρες. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και άλλοι «δημοκρατικοί» ηγέτες της Δύσης ισχυρίζονταν ότι ο πόλεμος ήταν «ανθρωπιστικός». Οι ιμπεριαλιστές φονιάδες βομβάρδισαν πάνω από 200 γιουγκοσλαβικές πόλεις, Το Βελιγράδι δέχθηκε 212 επιθέσεις και από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι νεκροί υπολογίζονται σε πάνω από 5.000 και σε δεκάδες χιλιάδες οι τραυματίες.
Έπειτα από τις επιθέσεις στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ εισβάλουν στο Αφγανιστάν το φθινόπωρο του 2001. Τον Αύγουστο του 2021 τα στρατεύματα αποσύρονται ταπεινωμένα και ηττημένα από τους Ταλιμπάν.
Από το 2014 το ΝΑΤΟ προσπαθεί πραξικοπηματικά να εντάξει την Ουκρανία. Εξόπλισε φασιστικές οργανώσεις για να καθαρίσει τον φιλορώσο πρόεδρο. Η Ρωσία αποφάσισε να επέμβει ενισχύοντας τις αποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και να προσαρτήσει την περιοχή της Κριμαίας.
Τα πρόσφατα γεγονότα
Στις 10/12, με επιστολή του υπουργείου Εξωτερικών της, η Ρωσία κατήγγειλε τη «Δύση» ότι προετοιμάζεται, μέσω του καθεστώτος του Κιέβου, να επιτεθεί στρατιωτικά στο Ντονμπάς, τις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας. Το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε ένα σχέδιο επέκτασής του προς τα σύνορα της Ρωσίας. Είχε ήδη υπάρξει νατοϊκή πρόσκληση ένταξης το 2008 προς τη Γεωργία και την Ουκρανία. Στις 17/12, η Ρωσία παρέδωσε στις ΗΠΑ και στις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ δύο σχετικά προσχέδια συνθηκών, ζητώντας «εποικοδομητική απάντηση» σ’ αυτές τις «εγγυήσεις ασφαλείας». Στις 26/1, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ απάντησαν αρνητικά, κατηγορώντας τη Ρωσία ότι ετοιμάζεται να εισβάλει στην Ουκρανία. Στις 29/1, η Ρωσία απάντησε με επιστολή, υπενθυμίζοντας τις συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης (1999) και Αστάνα (Καζακστάν, 2010) και κατηγόρησε τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, όπως είναι αλήθεια, ότι την εξαπάτησαν καταπατώντας τις προφορικές υποσχέσεις του 1990 ότι δεν θα διευρυνθεί το ΝΑΤΟ.
Ο Πούτιν, με αντικομμουνιστικά και αντιμπολσεβίκικα συνθήματα, διέταξε την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στις 24/02 εγκαινιάζοντας μια νέα ιστορική περίοδο αμφισβήτησης του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ευρώπη. Η ταπεινωτική ήττα των ΗΠΑ-ΕΕ στο Αφγανιστάν, η οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει ιδιαίτερα έντονα στις χώρες των δυτικών ιμπεριαλιστών, η μετατόπιση των συσχετισμών σε βάρος τους (άνοδος Κίνας, ήττες τους σε Λ. Αμερική, Μ. Ανατολή κ.ά.), τους σπρώχνουν να προσπαθήσουν να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και να αντιστρέψουν την υποβάθμισή τους. Η κατάσταση αυτή βάζει τους λαούς όλου του κόσμου μπροστά σε νέους τρομακτικούς κινδύνους, φέρνοντας όλο και πιο κοντά τον κίνδυνο μιας γενικευμένης αντιπαράθεσης και σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας.
70 χρόνια από την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ
Στις 18 Φεβρουαρίου 1952, η συμμαχία διευρύνεται με την προσθήκη της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο ελληνικός καπιταλισμός είχε μόλις βγει νικητής από το πρώτο θερμό επεισόδιο στην ψυχροπολεμική περίοδο του εμφυλίου, βοηθούμενος από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές και την σταλινική τακτική της Σοβιετικής Ένωσης. Η απώλεια της Ελλάδας θα στοίχιζε αρκετά στους δυτικούς ιμπεριαλιστές αλλά και τη σοβιετική γραφειοκρατία. Για την σταλινική ηγεσία, μία νίκη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα θα έθετε σε αμφισβήτηση την κυριαρχία της μετά και την νίκη του γιουγκοσλάβικου αντάρτικου με την δημιουργία της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Η νίκη του ελληνικού εργατικού κινήματος θα ήταν εφικτή μόνο με μία ρήξη με την σταλινική γραφειοκρατία και οι προϋποθέσεις για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Βαλκάνια θα ήταν ένα χτύπημα, τόσο για τους γραφειοκράτες, όσο φυσικά και για τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Ο Στάλιν ήταν ο νεκροθάφτης της επανάστασης για την Σοβιετική Ένωση αλλά και για όλες τις χώρες του πλανήτη. Η ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας δημιούργησε ένα ορμητήριο στη Μέση Ανατολή, ένα προπύργιο για την περικύκλωση στης Σοβιετικής Ένωσης.
Εβδομήντα χρόνια μετά, η χώρα μας έχει γίνει ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Ενώ οι εξοπλισμοί θεριεύουν σε όλη την Ευρώπη και η φωτιά του πολέμου απειλεί να εξαπλωθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι τυχοδιώκτες όλων των αστικών κομμάτων και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε προπύργιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ ενάντια στη Ρωσία. Κατασκοπευτικά αεροπλάνα απογειώθηκαν από τη βάση της Σούδας και της Αλεξανδρούπολης. Ξεκίνησε η μεγάλη στρατιωτική άσκηση «Ηνίοχος», με τη συμμετοχή πάνω από 140.000 ΝΑΤΟϊκών στρατιωτών, 130 αεροσκαφών, 140 πλοίων, 5 αεροπλανοφόρων σε διάταξη μάχης.
Στη χώρα μας, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα ούτε των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ούτε της ντόπιας ελίτ, που σπέρνει φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και θάνατο! Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και φτωχοί να οργανώσουμε ένα ισχυρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Με απεργίες και διαδηλώσεις, με αντιπολεμικές επιτροπές και συνελεύσεις, σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή, χρησιμοποιώντας όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας και ασφαλείας μας, πρέπει να πολεμήσουμε για να κλείσουμε τις βάσεις του ΝΑΤΟ. Να πολεμήσουμε για να μπλοκάρουμε κάθε συμμετοχή στις πολεμικές συρράξεις των ιμπεριαλιστών! Αυτός ο αγώνας, μέσα στην ίδια μας τη χώρα, είναι η καλύτερη εγγύηση ενάντια στην φρίκη του πολέμου. Θα είναι η πιο μεγάλη συμβολή στον αγώνα όλων των λαών που απειλούνται και δοκιμάζονται από τον πόλεμο.
