Η Μεγάλη Παραίτηση: Ένα εργατικό κίνημα στην Αμερική (του Dan La Botz)

Η Μεγάλη Παραίτηση: Ένα εργατικό κίνημα στην Αμερική

 

του Dan La Botz

23 Οκτωβρίου – μετάφραση από το internationalviewpoint.org

 
Οι ΗΠΑ βιώνουν ένα από τα μεγαλύτερα εργατικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών. Παρ’ όλο που δεν οργανώθηκε από τα εργατικά συνδικάτα, δεν περιλαμβάνει απεργίες, δεν έχει πολλές φανφάρες, είναι μια κοινή δράση –αν και όχι ακριβώς μια συνειδητή συλλογική δράση– στην οποία συμμετέχουν εκατομμύρια. Εδώ και μερικούς μήνες, εκατομμύρια αμερικανοί εργάτες παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους: περίπου 4 εκ. κάθε μήνα στο διάστημα από την άνοιξη. Και η τάση να λες « παραιτούμαι» συνεχίζεται. Κάποιοι λένε πως αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια «ανεπίσημη γενική απεργία». Αν και κάτι τέτοιο θα ήταν μια υπερβολή, παρόλα αυτά έχει μια δόση αλήθειας.

Οι εργάτες παραιτούνται λόγω των χαμηλών μισθών, των επισφαλών εργασιακών συνθηκών ή απλά γιατί θέλουν μια διαφορετική ζωή, μια καλύτερη ζωή. Θέλουν να είναι χαρούμενοι.

Η αιτία της Μεγάλης Παραίτησης, όπως αποκαλείται, ήταν η ύφεση του Covid το 2020καθώς η οικονομία συρρικνώθηκε 35% και η επίσημη ανεργία έφτασε το 15%, όμως μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν κοντά στο 20 %. Αυτοί που είχαν ακόμα δουλειές, μερικές φορές δούλευαν σε ανθυγιεινές συνθήκες, χωρίς σωστό προστατευτικό οπλισμό ή κοινωνική αποστασιοποίηση, ενώ άλλοι δούλευαν από το σπίτι συχνά περικυκλωμένοι από παιδιά σχολικής ηλικίας στον δικό τους υπολογιστή, το παιδί που έχει ανάγκες και θέλει τη προσοχή, ή ένα βρέφος που κλαίει. Κάποιοι εργάτες σε τομείς όπου υπήρχε υψηλή ζήτηση, είτε στην υψηλής τεχνολογίας δουλειές είτε ντελιβεράδες, απλά εξαντλήθηκαν και παραιτήθηκαν. Άλλοι σιχάθηκαν τη δουλειά τους και συνταξιοδοτήθηκαν νωρίς. Κάποιοι δούλευαν μέσω τηλεργασίας και δεν ήταν πλέον δεμένοι με το γραφείο, μετακόμισαν εκτός πόλης και προς τα προάστια ή και σε μακρινές πολιτείες. Όταν οι εργοδότες κάλεσαν τους εργαζόμενους πίσω στο γραφείο, οι εργαζόμενοι παραιτήθηκαν.

Για αρκετούς μήνες, κάποιοι άνεργοι έλαβαν τα επιδόματα ανεργίας της πολιτείας τους και τη βοήθεια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τα οποία μερικές φορές ανέρχονταν στο μέγεθος ή και παραπάνω από αυτό του μισθού τους. Επομένως, μερικοί για πρώτη φορά βρίσκονταν σε αμειβόμενες διακοπές. Οι ΗΠΑ δεν έχουν εθνικό νόμο που να ρυθμίζει τις διακοπές. Χαρακτηριστικά, οι εργάτες πρέπει να δουλέψουν 1 χρόνο για να έχουν διακοπές 1 εβδομάδας. Μετά, ας πούμε, από 3 χρόνια ίσως να έχουν διακοπές 2 εβδομάδων, ίσως μετά από 10 χρόνια να έχουν διακοπές 3 εβδομάδων, και αρκετό καιρό μετά από αυτό, στα 15 ή 20 χρόνια να έχουν 4 εβδομάδες. Μερικοί εργάτες δεν έχουν αναρρωτικές και συνεπώς χρησιμοποιούν τις περιορισμένες μέρες διακοπών τους, όταν αυτοί ή τα παιδιά τους αρρωσταίνουν. Όσο τρομακτικό και αν είναι, η ύφεση του Covid και τα επιδόματα των πολιτειών και της ομοσπονδίας έδωσαν σε κάποιους εργάτες τις πρώτες πραγματικές διακοπές τους, μια γεύση ελευθερίας.

Για εκατομμύρια εργάτες στις ΗΠΑοι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Για αρκετά χρόνιακάποια συνδικάτα μπήκαν στη μάχη για 15 δολάρια την ώρα. Τα αιτήματα που απευθύνθηκαν στα αφεντικά συγκεκριμένων εταιριών συνδυάστηκαν με καμπάνιες για νομοθέτηση της αύξησης του κατώτατου ωρομίσθιου στα 15 δολάρια και παραπάνω σε κάποιες πολιτείες και πόλεις, με αρκετές καμπάνιες να είναι πετυχημένες. Όμως ακόμα οι χαμηλοί μισθοί είναι η κύρια πηγή δυσαρέσκειας, που οδηγεί τους εργάτες να παρατούν τη δουλειά τους.

Ποιοι παραιτούνται; Πριν την πανδημία, αυτό ήταν χαρακτηριστικό των νέων εργατών, εικοσάρηδων, αλλά από το 2020 και 2021, στους εργάτες μεταξύ 30 και 45 ετών οι εθελούσιες παραιτήσεις ανέβηκαν κατά 20%. Οι παραιτήσεις είναι πολλές στον τεχνολογικό τομέα, στην υγεία και στα ξενοδοχεία και εστιατόρια, προφανώς για αρκετά διαφορετικούς λόγους στο καθένα. Όπου πάει κάποιος, θα δει σημάνσεις «ζητείται ενίσχυση» [δηλ. προσωπικό].

Το μεγαλύτερο αποτέλεσμα της Μεγάλης Παραίτησης είναι οι αυξήσεις των μισθών, καθώς οι εργοδότες προσπαθούν να δελεάσουν τους εργάτες. Τα ωρομίσθια έφτασαν ένα μ.ό. 31 δολαρίων την ώρα τον Αύγουστο, μια ετήσια 4,3 % αύξηση και ρεκόρ όλων των εποχών. Για 25 χρόνια , οι εργοδότες δεν έκαναν αυξήσεις, αλλά τώρα από τα McDonaldως την Bank of America κάνουν αυξήσεις.

Ο Covid έχει μεταμορφώσει την αμερικάνικη εργασιακή κουλτούρα με πολλούς τρόπους, και μένει να δούμε τα επακόλουθα. Το τέλος των ομοσπονδιακών προγραμμάτων στήριξης και ίσως μια μέρα το τέλος του Covid μπορεί να τη μεταμορφώσει ξανά. Για την ώρα, οι εργάτες παρατούν τις δουλειές τους επειδή θέλουν να είναι πιο χαρούμενοι στη δουλειά. Ίσως τίποτα να μην είναι πιο ριζοσπαστικό, αν αυτή η επιθυμία μπορέσει να μεταφραστεί σε πιο συνειδητή, πιο συλλογική μαζική δράση.