Η άποψή μας: Ο ανασχηματισμός – ανακύκλωση των ά(χ)ρηστων

Ο ανασχηματισμός – ανακύκλωση των ά(χ)ρηστων

 –

Από τη στήλη “Η άποψή μας” της Εργατικής Πάλης Σεπτεμβρίου

 –

Ο ανασχηματισμός που έκανε ο Μητσοτάκης στις 31/8/21 (ο δεύτερος μέσα στο μήνα Αύγουστο!) (ξανα)έφεραν στην επιφάνεια όχι μόνο την κρίση της κυβέρνησής του αλλά και συνολικά τα αδιέξοδα της αστικής πολιτικής και των εκπροσώπων της. Ο πολυδιαφημισμένος ανασχηματισμός, ως μια τομή την είχαν εξαγγείλει τα αργυρώνητα ΜΜΕξαπάτησης, στην πράξη κατέληξε να γελάνε ακόμη και οι πέτρες. Αυτό το αποτέλεσμα δεν οφείλεται μόνο στους ά(χ)ρηστους νεοφιλελεύθερους του Μητσοτάκη, αλλά, κυρίως, είναι μια ακόμη απόδειξη των τρομακτικών αδιεξόδων και ολοφάνερης γύμνιας του ελληνικού αστισμού. Ο Μητσοτάκης και οι νεοφιλελεύθεροι είναι το σύμπτωμα αυτών των αδιεξόδων και της γύμνιας της αστικής πολιτικής γενικά και των εκπροσώπων της στο σύνολό τους. Αυτή είναι και η αιτία που η πολιτική των αστικών κομμάτων «αποτυχαίνει».

Ανίκανοι και επικίνδυνοι

Η «νέα» κυβέρνηση Μητσοτάκη περιλαμβάνει ακραίους νεοφιλελεύθερους, φανατικούς ακροδεξιούς, κορυφαία στελέχη του «ακραίου κέντρου», μερικούς «κεντροαριστερούς» και πάνω απ’ όλα ορκισμένους εχθρούς των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Ανεξάρτητα από το φιάσκο (μη αποδοχή της υπουργοποίησής του, την οποία αρχικά είχε αποδεχτεί και είχε χειροκροτήσει ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ!) της περίπτωσης Αποστολάκη – πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα στη συνέχεια. Η «νέα» κυβέρνηση είναι πιο αντιδραστική και αμοραλιστική. Οι στόχοι της που όχι μόνο δεν κρύβονται άλλα είναι και διακηρυγμένοι είναι, από τη μια μεριά, η χωρίς όριο και όρους υποστήριξη των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου ιδιαίτερα των πιο παρασιτικών κομματιών του και, από την άλλη, να εντείνει ακόμη περισσότερο την επίθεση ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η απομάκρυνση του Μ. Χρυσοχοϊδη δεν είναι καθόλου βέβαιο –παρά την απαξίωσή του από τους συνεχείς τραμπουκισμούς της ΕΛ.ΑΣ., τη Νέα Σμύρνη, τις καταστροφικές πυρκαγιές– ότι σηματοδοτεί αλλαγή πολιτικής στο τομέα της καταστολής, της αστυνομοκρατίας, της αστυνομοκρατίας κ.λπ., όπου είχε «αριστεύσει» με την προώθηση των πιο αντιδραστικών νομοθετημάτων της προηγούμενης περιόδου (π.χ. νόμος για τις διαδηλώσεις, αστυνομία στα πανεπιστήμια κ.ά.). Πολύ σύντομα –και μάλλον σίγουρα– μπορεί να τον δούμε να επιστρέφει στην κυβέρνηση, όπως έγινε με τον Τ. Θεοδωρικάκο που είχε απομακρυνθεί με τον προηγούμενο ανασχηματισμό.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποδείξει τα δυο χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία πόσο ανίκανη είναι. Η αποτυχία της είναι παροιμιώδης σε όλα τα θέματα, ιδιαίτερα της πανδημίας και των πυρκαγιών που κατέκαψαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα. Η συνολική, αλλά και αναμενόμενη, αποτυχία της, μεγαλώνουν την οργή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που καταγράφεται καθημερινά στις μικρές και μεγάλες εκδηλώσεις και βέβαια, ακόμη, και στις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, η πλήρης αποτυχία της πολιτικής των νεοφιλελεύθερων ά(χ)ρηστων και η αυξανόμενη οργή των μαζών, δεν σημαίνει ότι θα αλλάξουν πολιτική. Άλλωστε ετοιμάζονται να περάσουν πολλά νέα απίστευτης σκληρότητας αντεργατικά μέτρα, τα κυριότερα από τα οποία είναι:

1) «Μεταρρύθμιση» του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με στόχο τη μείωση των παροχών και των συντάξεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κ.ά.

2) «Αναμόρφωση» του Εθνικού Συστήματος υγείας (ΕΣΥ) με στόχο την περαιτέρω χειροτέρευση των παροχών του, την περαιτέρω λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή του κ.ά.

3) Νέα επίθεση στην εκπαίδευση με νέο νόμο που έχει δηλώσει ότι θα φέρει σύντομα η ακραία νεοφιλελεύθερη υπουργός παιδείας Κεραμέως.

4) Αλλαγή του Ν. 1264/82, μετά τον πρόσφατο αντεργατικό νόμο των σκλάβων του Χατζηδάκη, που θα βάζει τεράστια εμπόδια στην συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και θα προωθεί με όλα τα μέσα την ατομικοποίησή τους.

5) Ιδιωτικοποίηση σε ό,τι απομένει από τη δημόσια περιουσία, συνεχίζοντας την καταστροφή της οικονομίας και την όποια προοπτική για μια επανεκκίνησή της με μια άλλη πολιτική που θα έχει στο κέντρο της τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Να τους διώξουμε

Αν και τα πρόσωπα παίζουν ρόλο στα πράγματα και η υπουργοποίηση του ακροδεξιού και ρατσιστή Θ. Πλεύρη οπωσδήποτε δείχνει κάτι τέτοιο, ωστόσο δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μάλλον αυτή η επιλογή δείχνει τη φτώχεια των επιλογών του Μητσοτάκη, την οποία ο ίδιος ο Πλεύρης έσπευσε να επιβεβαιώσει, υποκύπτοντας στις αξιώσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος για παλαιότερες αντισημιτικές δηλώσεις του. Το πρόβλημα βρίσκεται στη συνολική πολιτική της ΝΔ αλλά και όλου του άλλου πολιτικού προσωπικού που ανακυκλώνεται διαρκώς στην εξουσία χωρίς το παραμικρό ενδοιασμό για την «προηγούμενη» κομματική του τοποθέτηση, για το τι έλεγε και υποστήριζε μόλις χθες κ.λπ. Αυτή η φτώχεια που δείχνει όλο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, αυτή η ευκολία με την οποία μεταπηδά από τον ένα πολιτικό «χώρο» σε ένα άλλο… αυτή αστραπιαία μετάλλαξη από αντιμνημονιακές πολιτικές σε μνημονιακές, δείχνει την ίδια την αδυναμία της αστικής τάξης που γίνεται πια ορατή με μια απλή ματιά.

Αυτό που εκμεταλλεύεται όλος αυτό ο εσμός των ά(χ)ρηστων, που φαίνεται να μην υπολογίζει τίποτα οφείλεται στη σύγχυση των εργαζομένων, για την οποία ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η μετάλλαξή του. Χρειάζεται να εντείνουμε τους αγώνες μας για να τους σταματήσουμε, χρειάζεται με διαρκείς κινητοποιήσεις και ενότητα στις δράσεις μας να τους απομακρύνουμε από την εξουσία. Όσο αυτοί οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί, «κεντροαριστεροί», μνημονιακοί παραμένουν στην εξουσία το βιοτικό μας επίπεδο θα χειροτερεύει. Όπως δείχνουν τα πολιτικά πράγματα αλλά και η ίδια μας η εμπειρία, είναι κυριολεκτικά θέμα επιβίωσης για τους εργαζόμενους τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία να διώξουμε αυτούς τους ανίκανους αλλά εξαιρετικά επικίνδυνους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη οργάνωση των αγώνων μας και την επιλογή των κατάλληλων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Χρειάζεται να γίνει μια τομή στην πολιτική και στη δράση όλων των κοινωνικών δυνάμεων που υποφέρουν από αυτούς και που σίγουρα πρόκειται να υποστούν περισσότερα δεινά, όσο αυτοί θα παραμένουν στην εξουσία και ανασχηματίζονται-ανακυκλώνονται. Είναι αδύναμοι όσο και η αστική τάξη που υπηρετούν. Η πρόσφατη ήττα των αμερικανών και όλων των ιμπεριαλιστών στο Αφγανιστάν είναι η καλύτερη απόδειξη.