Η κατοχή του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ το μόνο που κατάφερε είναι να πάρει ανθρώπινες ζωές: Η νίκη των Ταλιμπάν δεν είναι ένδειξη ειρήνης. (του Farooq Tariq)
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Η κατοχή του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ το μόνο που κατάφερε είναι να πάρει ανθρώπινες ζωές: Η νίκη των Ταλιμπάν δεν είναι ένδειξη ειρήνης.
–
Δευτέρα 16 Αυγούστου 2021, του FarooqTariq[1]
–
Είναι πια προφανές πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει χάσει κάθε του επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικούς πόρους στο Αφγανιστάν.
Οι Ταλιμπάν έχουν σχεδόν καταλάβει όλο το Αφγανιστάν αμαχητί. Αυτό που έχει δαπανηθεί στο Αφγανιστάν στο όνομα της ανάπτυξης, της «δημοκρατίας» και της εκπαίδευσης των ενόπλων δυνάμεων τα τελευταία 20 χρόνια,είναι πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Σύμφωνα με την έρευνα ‘Costsof War Project’ , οι ΗΠΑ έχουν δαπανήσει 2,226 τρις. δολάρια για το Αφγανιστάν. Αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να παρέχουν βασική εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2020 από το αμερικάνικο Υπουργείο Άμυνας, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν 815,7 δις. δολάρια για πολεμικές δαπάνες. Το συνολικό εξωτερικό χρέος του Πακιστάν είναι σήμερα 116 δις. δολάρια, δηλαδή οι πολεμικές δαπάνες των ΗΠΑ είναι 7 φορές μεγαλύτερο από αυτό του συνολικού εξωτερικού χρέους του Πακιστάν.
Παρόλη την έντονη ανάμειξη των Αμερικανών, η άμεση απόσυρση τους από το Αφγανιστάν, και η επακόλουθη κατάρρευση της κυβέρνησης του Ασράφ Γκάνι αναδεικνύει ότι όλα όσα είχαν επενδύσει οι Αμερικανοί, τα παραδίδουν τώρα στους Ταλιμπάν, χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα.
Οι απώλειες σε αυτόν τον πόλεμο μπορούν να εκτιμηθούν από το γεγονός ότι μέχρι τον Απρίλιο του 2021, 47.235 άμαχοι, 72 δημοσιογράφοι και 444 εθελοντές ανθρωπιστικής βοήθειας είχαν σκοτωθεί. 66.000 Αφγανοί στρατιώτες έπεσαν επίσης θύματα αυτού του πολέμου. Οι απώλειες των Ηνωμένων Πολιτειών ανέρχονται σε 2.442 θανάτους στρατιωτών και 20.666 τραυματισμένους. Επιπλέον, σκοτώθηκαν 3.800 ιδιωτικοί υπάλληλοι ασφαλείας και 1.144 στρατιώτες, από τις 40 χώρες που συμμετείχαν στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Ο αριθμός των ανθρώπων που ζήτησαν καταφύγιο εκτός της χώρας είναι 2,7 εκ., ενώ 4 εκ. έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δανείστηκε υπερβολικά ποσά για να χρηματοδοτήσει αυτόν τον πόλεμο. Χρεώθηκε περίπου 536 δις. δολάρια μόνο σε τόκους. Επιπλέον, ξόδεψε 296 δις. δολάρια για ιατρικά και άλλα έξοδα για την επιστροφή στρατιωτικών στρατευμάτων. 88 δις. δολάρια δαπανήθηκαν για την εκπαίδευση των 300.000 Αφγανών στρατιωτών που παραδόθηκαν αμαχητί και 36 δις. δολάρια δαπανήθηκαν για έργα ανοικοδόμησης όπως φράγματα, αυτοκινητόδρομοι κλπ., 9 δις. δολάρια δόθηκαν ως αποζημίωση, έτσι ώστε οι Αφγανοί να σταματήσουν την καλλιέργεια παπαρούνας και την συμμετοχή τους στο εμπόριο ηρωίνης.
Οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η ‘ανάπτυξη’ θα έπειθε τους Αφγανούς να μην σταθούν στο πλευρό των Ταλιμπάν. Αλλά αυτό δεν συνέβη (αν και η δημοτικότητα των Ταλιμπάν ήταν επίσης αμφισβητήσιμη) και ούτε εξάλειψε τη φτώχεια. Επί του παρόντος, το ποσοστό ανεργίας στο Αφγανιστάν είναι 25% και το ποσοστό φτώχειας είναι 47%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Παρόλα αυτά έχει σημειωθεί κάποια ανθρώπινη πρόοδος. Για παράδειγμα, ο μέσος όρος ηλικίας αυξήθηκε από 56 σε 64 χρόνια και ο αριθμός των παιδιών που πεθαίνουν πριν από την ηλικία των 5 ετών μειώθηκε στο μισό. Ο αλφαβητισμός αυξήθηκε από 8% σε 43%. Το 89% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό στις πόλεις, ενώ πριν είχε μόνο το 16%.
Πλέον ό,τι έχουν επενδύσει οι Αμερικανοί θα πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν. Οι Αφγανοί στρατιώτες αφήνουν τα όπλα τους και φεύγουν, τα οποία έχουν πέσει στα χέρια των Ταλιμπάν. Οι Ταλιμπάν δεν καταλαμβάνουν πλέον το Αφγανιστάν του 1996 αλλά το Αφγανιστάν του 2021, όπου έχουν επενδυθεί τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η ήττα των Αμερικανών δεν μπορεί να συγκριθεί με την αποχώρηση της Σοβιετικής Ένωσης από το Αφγανιστάν μετά τις Συμφωνίες της Γενεύης του 1986. Οι εκπαιδευμένες δυνάμεις της ΕΣΣΔ και το προσωπικό της επιβίωσαν για άλλα 3 χρόνια στην διακυβέρνηση μετά την αναχώρησή τους από τη χώρα. Ο Ασράφ Γκάνι και το επιτελείο του έπεσαν λίγες μέρες μετά από την έναρξη της επίθεσης των Ταλιμπάν, που ακολούθησε ύστερα από την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Το ιστορικό μάθημα του Αφγανιστάν είναι ότι οι δυνάμεις (δηλ. αφγανοί στρατιώτες) που σχηματίστηκαν από την άμεση στρατιωτική επέμβαση και κατοχή ξένων δυνάμεων δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη χώρα.
Η παραμονή των δυνάμεων της ΕΣΣΔ κράτησε 10 χρόνια και απέτυχε. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ παρέμειναν στο Αφγανιστάν για 20 χρόνια, ωστόσο ο εκπαιδευμένος αφγανικός στρατός τους παραδόθηκε χωρίς να δώσει την παραμικρή μάχη.
Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: ο αφγανικός λαός και οι στρατιώτες δεν είχαν κάποια ιδεολογική βάση για να πολεμήσουν. Ο Ασράφ Γκάνι και το επιτελείο του ήταν βουτηγμένοι στην διαφθορά. Οι ταξικές ανισότητες ήταν έντονες. Επομένως, αφού οι Αφγανοί δεν πολέμησαν για τους Αμερικανούς, πώς θα μπορούσαν να πολεμήσουν για την διεφθαρμένη κυβέρνηση του Γκάνι, που αντιπροσωπεύει την χειρότερη μορφή του καπιταλισμού.
Οι Ταλιμπάν, από την άλλη, παρά τη βαρβαρότητα τους, μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν έξυπνα τη θρησκεία. Είχαν την ιδέα ενός θρησκευτικού κράτους. Ο Ασράφ Γκάνι δεν μπόρεσε ποτέ να ξεκαθαρίσει τι είδος κράτους ήθελε.
Η νίκη των Ταλιμπάν αποτελεί άσχημη εξέλιξη για τους προοδευτικούς σε όλο τον κόσμο. Η κριτική στους Αμερικανούς πράκτορες δεν αποσκοπεί στη στήριξη των Ταλιμπάν. Η αντιπολιτευτική στάση και στις δύο πλευρές θα συνεχιστεί. Μόνο η νίκη μιας πραγματικά δημοκρατικής σοσιαλιστικής ιδεολογίας μπορεί να σταματήσει τη μελλοντική αιματοχυσία στο Αφγανιστάν.
Η νίκη των Ταλιμπάν δεν είναι ένδειξη ειρήνης, αλλά ένα μήνυμα αέναου εμφυλίου πολέμου. Η ίδρυση ενός άλλου φανατικού θρησκευτικού κράτους στη Νότια Ασία θα προωθήσει τον θρησκευτικό σεχταρισμό και αντι-ειρηνικές πολιτικές σε όλη την περιοχή .
–
[1] Ο Farooq Tariq ήταν μέχρι το 2019 διαδοχικά γενικός γραμματέας και στη συνέχεια εθνικός εκπρόσωπος του Awami Workers’ Party (Λαϊκό Εργατικό Κόμμα του Πακιστάν) που σχηματίστηκε το 2012 από τη συνεργασία τριών υφιστάμενων κομμάτων. Στο παρελθόν υπήρξε και εθνικός εκπρόσωπος του Labour Party Pakistan (Εργατικό Κόμμα του Πακιστάν), http://www.laborpakistan.org/.
