Κάτω τα χέρια από την κουβάνικη Επανάσταση

Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Κούβας, έδωσαν την ευκαιρία στους ιμπεριαλιστές και κυρίως στις ΗΠΑ, να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον «πολύπαθο» λαό της. Κοντά σ’ αυτούς και όλοι οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι μαζί με τη μαφία του Μαϊάμι άρχισαν να ξερνούν το δηλητήριό τους για την κουβάνικη επανάσταση, για το εργατικό κίνημα και την αριστερά, και ώ δυστυχία μας, να μιλούν για «ελευθερία» και «δημοκρατία».

Δεν μας εκπλήσσει το μίσος τους και η διαρκής προσπάθεια τους να συκοφαντούν οτιδήποτε το λαϊκό, εργατικό, προοδευτικό και επαναστατικό. Είναι οι ίδιοι: Που χρόνια τώρα συκοφαντούν τον Μπολιβαριανή επανάσταση και τον Τσάβες και έχουν ονομάσει «πρόεδρο» την μαριονέτα τους, τον γελοίο Γουαϊδό. Που ανέτρεψαν με πραξικόπημα τον εκλεγμένο πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες. Που σιωπηρά υποστηρίζουν την αστυνομία και τον στρατό της δεξιάς κυβέρνησης της Χιλής που έχει δολοφονήσει εκατοντάδες αγωνιστές στις πρόσφατες κινητοποιήσεις. Που αποσιωπούν την πραγματική σφαγή του λαού της Κολομβίας από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές συμμορίες του δεξιού προέδρου Ιβάν Ντουκέ. Που θυμήθηκαν τον λαό, του φτωχότερου κράτους στον κόσμο, της μαρτυρικής Αϊτής, λόγω της δολοφονίας του πράκτορα «προέδρου» Ζοβενέλ Μοΐζ… Που κανένας από αυτούς δεν έχει ακούσει για το στρατόπεδο-βασανιστήριο του Γκουαντάναμο, όπου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός καλλιεργεί και προάγει τα «ανθρώπινα δικαιώματα».

Η Κούβα εδώ και έξι δεκαετίες βρίσκεται κάτω από το ασφυκτικό εμπάργκο των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια να στραγγαλίσουν την  επανάσταση και να την κάνουν να επιστρέψει στο παλιό καθεστώς, που ουσιαστικά ήταν ένα προτεκτοράτο τους. Οι κάθε είδους προσπάθειες – μεταξύ των οποίων και οι πολλές απόπειρες δολοφονίας των ηγετών της και κυρίως του Φιντέλ Κάστρο-για να επιτύχουν αυτό τον αντεπαναστατικό τους στόχο έχουν αποτύχει. Η κουβάνικη επανάσταση, παρά τα προβλήματά της, επέζησε γιατί τα ερείσματά της ήταν και παραμένουν ισχυρά στις εργατικές και λαϊκές μάζες του νησιού. Ακόμη και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των άλλων σταλινικών καθεστώτων, που αναμφισβήτητα προκάλεσε στο ΚΚ Κούβας νέα προβλήματα οικονομικά και πολιτικά και νέες πιέσεις από τους ιμπεριαλιστές, η επαναστατική Κούβα, κατόρθωσε να ξεπεράσει και αυτές τις δυσκολίες με ελάχιστες απώλειες.

Ο Τραμπ σκλήρυνε ακόμη περισσότερο το εμπάργκο, και ο νέος πρόεδρος Μπάιντεν, που ακολουθεί την ίδια πολιτική με τον ακροδεξιό προκάτοχό του, έσπευσε να αγκαλιάσει και να βοηθήσει με όλα τα μέσα τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, όλων αυτών των χουσάνος (σκουληκιών). Τώρα ο Μπάιντεν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα επιπλέον προβλήματα που προκάλεσε στην Κούβα η πανδημία, που έπληξε πολύ σοβαρά τον τουρισμό, που είναι μια πολύ σημαντική πηγή εσόδων για την οικονομία του νησιού. Για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό η επαναστατική Κούβα ήταν πάντοτε πίσω από όλους τους δημοκρατικούς αγώνες, τις εξεγέρσεις και τα προοδευτικά κινήματα των λαών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής και επομένως ένας θανάσιμος εχθρός των αντεπαναστατικών συμφερόντων του και των φίλων και πρακτόρων του σαν τον Γουαϊδό, Μοϊζ, Μπολσονάρου, Ντουκέ κ.λπ.

Σταθερά στο πλευρό της κουβάνικης επανάστασης

Είμαστε πάντοτε στο πλευρό της κουβάνικης επανάστασης, γιατί όπως λέει Ερνέστ Μαντέλ [1] είναι: «Μια επανάσταση που έχει μετατρέψει στρατώνες σε σχολεία. Που έχει δώσει τις πολυτελείς επαύλεις των πλουσίων για υποτροφίες φοιτητών. Που έχει ωθήσει ένα εκατομμύριο εφήβους και ενήλικες στην εκπαίδευση. Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει ριζικά τις φυλετικές ανισότητες και τους διαχωρισμούς. Που έχει καταφέρει ως θαύμα, μέσα σε τρία χρόνια, να εξαλείψει την ανεργία και την υποαπασχόληση στις αγροτικές περιοχές – ένα διαβόητο κακό σε όλες τις υπανάπτυκτες οικονομίες. Μια επανάσταση των οποίων υπουργοί και αξιωματούχοι ασκούν τα καθήκοντα φρουράς μπροστά από δημόσια κτίρια, όπως οι απλοί  πολιτοφύλακες. Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει από τον στρατό – που τώρα, εξάλλου, καλείται ‘Αντάρτικος Στρατός’! – όλες τις τάξεις πάνω από εκείνη του διοικητή (ο μόνος στρατός στον κόσμο, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στις τάξεις του συνταγματάρχες, στρατηγούς και στρατάρχες). Μια επανάσταση που, ακόμη και σύμφωνα με τις εκθέσεις των εχθρών της στις ΗΠΑ, διαβεβαιώθηκε, για πρώτη φορά, ότι όλα τα παιδιά έχουν να φάνε και να πάνε στο σχολείο. Ποιος σοσιαλιστής του οποίου η καρδιά είναι στη σωστή θέση δε θα μπορούσε να είναι ενθουσιασμένος από μια τέτοια επανάσταση;»

… «Πουθενά δεν μπορεί να δει κανείς περισσότερο από την Κούβα τις τεράστιες δυνατότητες της ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής, της ανθρώπινης απελευθέρωσης, που ο σοσιαλισμός προσφέρει στο ανθρώπινο γένος».

Οι γραφειοκρατικές παραμορφώσεις.

Βέβαια, στην Κούβα δεν υπήρχε κανένας σοσιαλισμός, όπως διακήρυτταν οι ηγέτες της, άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο γενικά σε μια μόνο χώρα, και ειδικά σε ένα απομονωμένο και καθυστερημένο νησί. Στην Κούβα αναμφίβολα εγκαταστάθηκε ένα Εργατικό Κράτος γραφειοκρατικά παραμορφωμένο από τη γέννησή του, μια μεταβατική κοινωνία πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποκλείεται η παλινόρθωση του καπιταλισμού. Η Κούβας προπαγανδίζει και διαδίδει και σήμερα ακόμη και έμπρακτα την επανάσταση και ως ένα βαθμό το «σοσιαλισμό».

Είναι αλήθεια, ότι η γραφειοκρατία στην Κούβα δεν είχε υλικό υπόβαθρο μεγάλο και επιπλέον είχε και την σκληρή αντίθεση  των ηγετών της επανάστασης, ιδιαίτερα του Τσε Γκεβάρα, απέναντι στα προνόμια, ήταν εξαιρετικά αυστηροί στην ισότητα των παροχών και απέρριπταν κάθε είδους αποκρουστικές «ειδικές μεταχειρίσεις» (ξεχωριστά καταστήματα, ντάτσες κ.λπ.), όπως είχαν και επεξέτειναν διαρκώς οι σταλινικοί γραφειοκράτες των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αλλά όσο σημαντικά και να είναι αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν υπήρχαν γραφειοκρατικές παραμορφώσεις στην Κούβα.

 Η 4η Διεθνής απέναντι στην Κούβα.

Η 4η Διεθνής συμπαραστάθηκε, χωρίς όρους, όσο κανένα άλλο ρεύμα της επαναστατικής αριστεράς και της αριστεράς γενικότερα στην κουβανική επανάσταση και στο καστρικό/γκεβαρικό ρεύμα. Σε υπεράσπιση της επανάστασης έθεσε όλες τις δυνάμεις που διέθετε εκείνη την εποχή. Ιδιαίτερα τα τμήματά της στη Λ. Αμερική και πάνω από όλα το αμερικάνικο τμήμα, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο κίνημα ενημέρωσης και αλληλεγγύης μέσα στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό , στην «κοιλιά του κτήνους». Πολλές νεολαίες τμημάτων της 4ης Διεθνούς πήραν μέρος στο συνέδριο της λατινοαμερικάνικης νεολαίας που έγινε στην Αβάνα σε μια κρίσιμη στιγμή της σύγκρουσης ανάμεσα στην κουβανική επανάσταση και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Ο Ε. Μαντέλ (1964) κλήθηκε επίσημα στην Κούβα, έγινε δεκτός από όλη την ηγεσία (Κάστρο, Τσε, Λουίς Αλβάρες-Υπουργός οικονομικών, κ.ά.), είχε πολλές συζητήσεις μαζί τους για οικονομικά θέματα, άρθρα και βιβλία του (Μαρξιστική Πραγματεία της Οικονομίας) μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε χιλιάδες αντίτυπα και έδωσε διαλέξεις σε πανεπιστήμια. Οι καλές σχέσεις με την κουβάνικη ηγεσία συνεχίστηκαν ακόμη και όταν η πολιτική της «ταυτίστηκε»/«προσδέθηκε» με εκείνη του Κρεμλίνου. Να σημειώσουμε ακόμη, ότι ο Κάστρο στο βιβλίο, «Η ζωή μου-Φιντέλ Κάστρο» αναφέρεται στους Στάλιν-Τρότσκι, κάνει ανοικτή κριτική για την πολιτική και πρακτική του Στάλιν και καταλήγει επαναλαμβάνοντας αυτό που είχε γράψει στην πολιτική διαθήκη του ο Λένιν: «Ο πιο ικανός από τους δύο, ήταν χωρίς αμφιβολία ο Τρότσκι». Ο Τσε, όπως γράφουν όλοι οι βιογράφοι του, μελετούσε τα έργα του Λ. Τρότσκι και είχε επηρεαστεί από αυτά. [2]

Τέλος, η επανάσταση στη Κούβα σημαδεύει την ιστορία της 4ης Διεθνούς, γιατί βοήθησε αποφασιστικά στην προσέγγιση των διαφόρων τροτσκιστικών οργανώσεων και λίγα χρόνια αργότερα το 1963, οι περισσότερες ενοποιήθηκαν, πράγμα που συνετέλεσε πολύ ώστε να ξεπεραστούν οι ολέθριες συνέπειες των διασπάσεων του 1953 και το ξεκίνημα μιας πορείας αναγέννησης και ισχυροποίησης του παγκόσμιου τροτσκιστικού κινήματος.

Θάνατος στον Ιμπεριαλισμό

Ζήτω η κουβάνικη επανάσταση

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

[1] Για μια να εμπεριστατωμένη ανάλυση της κουβάνικης επανάστασης, δες την μπροσούρα Τετράδια Εργατικής Πάλης Νο 28, εκδ. Εργατικής Πάλης: Ερνέστ Μαντέλ, Στην υπεράσπιση της Κουβανικής Επανάστασης. Σωφρόνης Παπαδόπουλος, O χαρακτήρας της κουβανικής επανάστασης

[2] Οι γνωστοί σταλινοζαχαριακοί αποσιωπούν και τα δυο γεγονότα.