Ένας χρόνος από το μεγαλειώδες κίνημα των πλατειών

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΛΥΣΕΙΣ

Το κίνημα της 25 Μάη 2011 με αποκορύφωμα τα «ιουνιανά» (απεργία 15 Ιούνη και απεργία 28-29 Ιούνη) ήταν μια χαμηλής έντασης εξέγερση, συνέχεια του παρατεταμένου κοινωνικού πολέμου που ξέσπασε από την εφαρμογή των μνημονίων αλλά και επηρεασμένο από την «αραβική άνοιξη» και τους αγανακτισμένους της Ισπανίας.

Το μεγαλειώδες κίνημα των αγανακτισμένων στις πλατείες όλης της χώρας με προεξέχουσα  την πλατεία συντάγματος, αν και τυπικά δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο του, δηλαδή κυρίως την αποτροπή της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, αποτέλεσε μια σημαντική τομή στους αγώνες και επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις:

α) Διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, έκανε την παραμονή του στην εξουσία αδύνατη, απονομιμοποίησε όλο το πολιτικό σκηνικό και την «φαρσοκωμωδία» της δημοκρατίας και όξυνε την πολιτική κρίση σε αφάνταστο βαθμό, κατάφερε ισχυρά πλήγματα στην κυρίαρχη αστική ιδεολογία, προκάλεσε σοβαρά ρήγματα στις σχέσεις του κεφαλαίου με τα μεσαία και κατώτερα αστικά και μικροαστικά στρώματα,βοήθησε στην προσέγγιση μερικών κομματιών αυτών των στρωμάτων με τους εργαζόμενους, β) Διατύπωσε ένα πρόγραμμα απλών αιτημάτων, γ) ξεπέρασε σε μεγάλο βαθμό τις αντικομματικές και εθνικιστικές απόψεις, δ) αντιστάθηκε με σθένος στους μηχανισμούς καταστολής ε) έδωσε αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα που με έναν ορμητικό τρόπο «εισέβαλλαν» στις πολιτικές εξελίξεις, ζ) κατέδειξε την κρίση της ρεφορμιστικής αριστεράς που είτε λοιδώρησε (ΚΚΕ) είτε συμμετείχε με μια αμηχανία (Σύριζα), στ) συνέβαλε στην αυτοοργάνωση και στην αυτενέργεια των ίδιων των μαζών κατά τη διάρκεια του κινήματος και στη δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων και δομών κοινωνικής αλληλεγγύης σε γειτονιές της Αθήνας και άλλων πόλεων. Παρά τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις που είχε, το κίνημα της 25 Μάης αποτέλεσε μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη και αυτό φαίνεται και από τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μάη έδωσαν μια γερή γροθιά στο σάπιο πολιτικό σύστημα, στην αστική τάξη και σ’ όλα τα κόμματά της, στους κάθε είδους «σωτήρες» και επίδοξους διαχειριστές του χρεοκοπημένου ελληνικού καπιταλισμού. Η χωρίς προηγούμενο προεκλογική τρομοκρατία από την χούντα της συγκυβέρνησης και τα κόμματα της χρεοκοπίας («ευρώ ή δραχμή», «Βόρεια Κορέα», «δεν θα υπάρχουν γάλατα στα ράφια, δεν θα έχουμε ψωμί και πετρέλαιο»!) όχι μόνο δεν έπιασε τόπο, αλλά οδήγησε στην εκλογική και πολιτική τους συντριβή. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα γύρισαν την πλάτη σ’ αυτά τα εκβιαστικά, φασιστικά διλήμματα και απειλές.

Μπαίνουμε σε ανοιχτή και ίσως παρατεταμένη πολιτική/κυβερνητική κρίση, που δείχνει την εξαιρετική αδυναμία του πολιτικού συστήματος να σταθεροποιηθεί, έστω και προσωρινά, για να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο. Όλα βρίσκονται στον αέρα: τα μνημόνια, οι δανειακές συνθήκες, τα βάρβαρα μέτρα τους, οι πολιτικές της υποτέλειας…και ακόμη «η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και του ευρώ», δηλ. βασικοί πυλώνες του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Η χαρά, η ανάταση, οι ελπίδες είναι δίκαιες, για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στώματα, τη νεολαία, που θέλουν μια ανακούφιση ή απαλλαγή από τις μνημονιακές δυνάμεις και πολιτικές της καταστροφής. Όμως, κανένα εκλογικό αποτέλεσμα και αναμέτρηση δεν μπορεί να σταματήσει την χρεοκοπία και κατάρρευση του ελληνικού καπιταλισμού, την καταστροφή χιλιάδων θέσεων εργασίας καθημερινά (η επίσημη ανεργία έφτασε το 21,27% και στους νέους (15-24 χρονών) αγγίζει το 54%), την ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, τον αρμαγεδώνα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, αν δεν πάρουμε οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια μας με μαζικούς και αποφασιστικούς αγώνες.

Καμία «αριστερή» ή άλλη κυβέρνηση, ιδιαίτερα από ρεφορμιστικές δυνάμεις, που είναι έτοιμες για κάθε κωλοτούμπα και συμβιβασμό με την ΕΕ και τους καπιταλιστές, που δεν θέλουν να θίξουν τα «ιερά και όσια» του συστήματος, δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Καμία διέξοδος δεν υπάρχει με την διασπαστική, σεχταριστική πολιτική του ΚΚΕ.

Μόνη λύση είναι οι εργαζόμενοι και η νεολαία να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, στη ριζοσπαστικοποίηση που απλώνεται στην ελληνική κοινωνία, την αναζήτηση για κάτι ριζικά διαφορετικό. Να οργανωθούμε παντού, να στήσουμε Επιτροπές Δράσης για την καταγγελία και κατάργηση των Μνημονίων και όλων των βάρβαρων μέτρων, για τη διαγραφή του χρέους – και να εξαπολύσουμε ένα νέο κύμα αγώνων, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στην πλατεία συντάγματος και σε όλες τις πλατείες για να επιβάλλουμε τις δικές μας λύσεις. Ανοίγοντας τον δρόμο για την οριστική ανατροπή, μέσα από μια κυβέρνηση και εξουσία των εργαζομένων, τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Οικοδομώντας μια νέα επαναστατική δύναμη, για να βγούμε νικητές στην σκληρή, ανελέητη σύγκρουση που ανοίγεται μπροστά μας.

  • Άμεση κατάργηση των Μνημονίων, της Δανειακής Σύμβασης, των βάρβαρων μέτρων
  • Διαγραφή του Χρέους
  • Έξω από Ευρώ και Ε.Ε. Όχι στους εκβιασμούς «ευρώ ή χρεοκοπία και δραχμή 
  • Εθνικοποίηση των τραπεζών και τομέων-κλειδιά της οικονομίας με Εργατικό-Κοινωνικό Έλεγχο