Έφυγε ο αιωνόβιος ηθοποιός Κέρκ Ντάγκλας

Πέθανε 103 ετών ο αιωνόβιος Κέρκ Ντάγκλας

–

Ο Κέρκ Ντάγκλας  γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1916 στο Άμστερνταμ της Νέας Υόρκης. Παιδί πολυμελούς φτωχής οικογένειας μεταναστών (ο πατέρας του ήταν ρακοσυλλέκτης), έκανε σαράντα διαφορετικές δουλειές μέχρις ότου αναγνωρισθεί το ταλέντο του στην υποκριτική. Το 1941 κατετάγη στο Ναυτικό και πολέμησε στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πήρε απαλλαγή το 1944 ως τραυματίας πολέμου, η εμπειρία του αυτή σίγουρα τον στιγμάτισε. Ο Kirk Douglas είχε γίνει γνωστός για επιτυχημένες ερμηνείες του, καθώς αποτύπωνε στη μεγάλη οθόνη ιδίως το αίσθημα της οργής και της εξέγερσης εναντίον «της αδικίας», όπως έλεγε ο ίδιος. Μετατράπηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.

Με «χρυσά» γράμματα στο βιβλίο της ζωής του θα γραφτεί και η προσπάθειά του, την περίοδο του «Μακαρθισμού» τη δεκαετία του 1950, να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, τον αποκλεισμό ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων που συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και θεωρούνταν «ύποπτοι». Ο ίδιος ο Kirk Douglas είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.

Το 1946, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία “Αμαρτωλές γυναίκες”, του Λουίς Μάιλστοουν κι έγινε διάσημος αρχικά ερμηνεύοντας τον αδίστακτο πυγμάχο στην ταινία του Μαρκ Ρόμπσον “Φλογισμένα Πάθη” (1949), ερμηνεία που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το ταλέντο του επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια σε πολλές ταινίες, ανάμεσά στις οποίες είναι: «Οι σταυροφόροι της Δύσης» («The Big Sky», 1952) του Χάουορντ Χοκς, «Η ωραία και το κτήνος» («The Bad and the Beautiful») του Βινσέντε Μινέλι, όπου ήταν και πάλι υποψήφιος για Όσκαρ, «Χωρίς συρματοπλέγματα» («Man Without a Star», 1955) του Κινγκ Βίντορ, «Η ζωή ενός ανθρώπου» (Lust for Life, 1956) του Βινσέντε Μινέλι, όπου υποδύθηκε τον ζωγράφο Βαν Γκογκ και ήταν για τρίτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ, «Ασύλληπτος επαναστάτης» («Lonely Are the Brave», 1962) του Ντέιβιντ Μίλερ, «Οι ακατανίκητοι» (The War Wagon, 1967) του Μπερτ Κένεντι, «Ο συμβιβασμός (The Arrangement, 1969) του Ηλία Καζάν, «Ήταν ένας παλιάνθρωπος («There Was a Crooked Man…»,1969) του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς κ.ά.

Το 1955 δημιούργησε την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Bryna Productions. Ανάμεσα στις ταινίες που χρηματοδότησε και πρωταγωνίστησε ήταν το πολεμικό δράμα «Σταυροί στο Μέτωπο» («Paths of Glory», 1957) και το ιστορικό δράμα «Σπάρτακος» («Spartacus», 1960), που βοήθησαν στην ανάδειξη του Στάνλεϊ Κιούμπρικ ως σκηνοθέτη πρώτης γραμμής. μα

Στο «Σταυροί στο Μέτωπο» η φράση «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων» – που ακούγεται στην ταινία από τα χείλη του Κερκ Ντάγκλας (και αποδίδεται στον Samuel Johnson), είναι ένας μόνο από τους λόγους που το σπουδαίο αυτό φιλμ, απαγορεύτηκε αρχικά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στις δύο εμπλεκόμενες δυνάμεις του Ά Παγκοσμίου Πολέμου, Γαλλία και Γερμανία, χωρίς ευτυχώς να εμποδίσει την εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία του έργου.

Στον «Σπάρτακο», ο Ντάγκλας ως παραγωγός έσπασε τη λίστα του γερουσιαστή Μακάρθι με τους απαγορευμένους κινηματογραφιστές του Χόλιγουντ κι έβαλαν το όνομα του σεναριογράφου Ντάλτον Τράμπο στους τίτλους της ταινίας. Ο Σπάρτακος είναι μια από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών, μαρξιστικών καταβολών. Φυσικά πραγματεύεται την μεγάλη ιστορική φυσιογνωμία της αρχαίας Ρώμης τον Σπάρτακο. Ήταν αρχηγός των δούλων που επαναστατήσανε για ν’ αποτινάξουνε το ζυγό των Ρωμαίων κυρίων τους στον πρώτο αιώνα της χρονολογίας μας. Οργάνωσε στρατό από 80.000 άνδρες και απείλησε να καταλάβει την Ρώμη, μα βρέθηκε μπροστά σε ανώτερες εχθρικές δυνάμεις και νικήθηκε το έτος 71. Ο Ντάγκλας ενσαρκώνει μοναδικά τον Σπάρτακο στην καλύτερη ερμηνεία του.

Το 1963 έπαιξε στο Μπρόντγουεϊ στο θεατρικό έργο του Κεν Κέσεϊ «Στην Φωλιά του Κούκου» («One Flew Over the Cuckoo’s Nest»). Εντυπωσιάστηκε από τη δύναμη του έργου, ώστε αγόρασε τα δικαιώματά του, τα οποία αξιοποίησε το 1975 ο γιος του Μάικλ Ντάγκλας, μεταφέροντάς το στη μεγάλη οθόνη με σκηνοθέτη τον Μίλος Φόρμαν και πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον κερδίζοντας πέντε Όσκαρ.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’60 άρχισε να περιορίζει τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Εμφανίστηκε στο πλευρό του γιου του Μάικλ Ντάγκλας στην ταινία του 2003 Δεσμοί Οικογένειας (It Runs in the Family). Τελευταία του ταινία ήταν το Trumbo το 2007.