Το τουρκικο γεωτρυπανο fatih νοτιοανατολικα της Κυπρου: πυκνωνουν τα συννεφα του πολεμου
Το τουρκικο γεωτρυπανο fatih νοτιοανατολικα της Κυπρου: πυκνωνουν τα συννεφα του πολεμου στην περιοχη μας
–
Από την Εργατική Πάλη Ιουνίου
–
Ένα νέο, και το πιο επικίνδυνο μέχρι στιγμής, επεισόδιο του ανταγωνισμού μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης εξελίσσεται τον τελευταίο μήνα, με αφορμή τον καθορισμό της κυπριακής ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και τις κινήσεις του τουρκικού κράτους.
Τα ελληνικά ΜΜΕ προβάλλουν το ζήτημα με τέτοιο τρόπο ώστε το «δίκιο» των Ελληνοκυπρίων και της Ελλάδας να φαίνεται αδιαμφισβήτητο. Ο Ερντογάν έχει στείλει δύο πλοία, το ερευνητικό Barbaros και το πλωτό γεωτρύπανο Fatih (Πορθητής), με ανακοινωμένη απόφαση να πραγματοποιήσουν γεωτρήσεις ακόμη και μέσα σε ένα τμήμα της «αμφισβητούμενης» ΑΟΖ της Κύπρου και πιθανόν και μέσα στην ΑΟΖ που η ελληνική αστική τάξη υποστηρίζει ότι είναι δική της.
Η απάντηση της Κύπρου ήταν να στείλει διάβημα διαμαρτυρίας στην ΕΕ, η οποία δηλώνει ότι τη στηρίζει πλήρως (άλλωστε είναι γνωστό ότι οι γεωτρήσεις στην Κύπρο γίνονται και από εταιρείες γαλλικών και ιταλικών συμφερόντων), καθώς και έναν χάρτη με τις συντεταγμένες της «δικής της» ΑΟΖ, στην οποία φυσικά περιλαμβάνει και το κομμάτι της βόρειας Κύπρου.
Η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο έχει γίνει αιτία για έναν νέο παροξυσμό των αντιπαραθέσεων μεταξύ των αστικών τάξεων της περιοχής, πάντοτε με την ώθηση των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ. Τα κράτη της περιοχής που διατηρούν προνομιακές σχέσεις με τους ιμπεριαλιστές (Ισραήλ, Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος) έχουν ανακηρύξει την ΑΟΖ τους (ή την πρόθεσή τους να την ανακηρύξουν) με τρόπο που συγκρούεται ευθέως με τα συμφέροντα των υπόλοιπων κρατών, και κυρίως της Τουρκίας, που είναι και η πιο σημαντική δύναμη στην περιοχή.
Αν η Τουρκία αποδεχτεί την ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και της ελληνικής (και μάλιστα με βάση το Καστελόριζο, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα τουρκικά παράλια), τότε τόσο το Αιγαίο όσο και η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου μετατρέπονται οριστικά σε ελληνική λίμνη και στην Τουρκία δεν απομένει προς εκμετάλλευση και αξιοποίηση παρά ένα ασήμαντο κομμάτι γύρω από τα παράλιά της. Άλλωστε, για το ζήτημα της κυπριακής ΑΟΖ, η κυπριακή κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν επεδίωξε καμία απολύτως συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους, με τους οποίους υποτίθεται ότι επιδιώκει να διαπραγματευτεί για το κοινό τους μέλλον.
Η απαίτηση της Ελλάδας και της Κύπρου προς την Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο (και κυρίως το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982) είναι κενό γράμμα, αφού για περιπτώσεις όπως αυτές της νοτιοανατολικής Μεσογείου δεν υπάρχει κάτι σαφές και κατηγορηματικό, παρά μόνο ότι η ΑΟΖ του κάθε κράτους πρέπει να καθορίζεται μετά από συνεννόηση και συμφωνία των εμπλεκόμενων μερών. Η ελληνική και ελληνοκυπριακή κυβέρνηση πιέζουν την Τουρκία να σεβαστεί όχι το διεθνές δίκαιο αλλά τους «συσχετισμούς δύναμης», όπως τους ερμηνεύουν αυτές, δηλαδή ότι έχουν αυτή την περίοδο τη στήριξη των ιμπεριαλιστών. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι στην περιοχή η Τουρκία είναι ο «μεγάλος παίκτης», γι’ αυτό και δεν παραλείπουν να την καλούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το μοίρασμα και την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων στην περιοχή.
Το ζήτημα των ΑΟΖ και των κοιτασμάτων, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, παρουσιάζεται από τις αστικές τάξεις ως υπέρτατο εθνικό ζήτημα. Ειδικά στην ελληνική πλευρά, καλλιεργείται η πεποίθηση ότι αυτά τα κοιτάσματα θα είναι η σωτηρία μας, θα βγούμε από το αδιέξοδο και τη φτώχεια και άρα αξίζει μέχρι και να πολεμήσουμε γι’ αυτά. Αντίστοιχος εθνικισμός σπέρνεται και από την τουρκική πλευρά, με τις δηλώσεις Ερντογάν για την υπεροπλία της Τουρκίας, την εισβολή του 1974 κ.λπ.
Είναι όμως ψέματα ότι τα κοιτάσματα θα μας σώσουν και κυρίως ότι, ακόμα και στο σενάριο η Ελλάδα να επιτύχει την πλήρη εκμετάλλευσή τους, θα έχει ο ελληνικός λαός το παραμικρό όφελος. Τεράστιο ποσοστό των κερδών θα πάνε κατευθείαν στις Total, ENI, Exxon κ.ά., καθώς και στις ελληνικές εταιρείες που θα συνεργαστούν μαζί τους. Τα υπόλοιπα, όπως κάθε δημόσια περιουσία, θα δεσμευτούν στο Υπερταμείο για την αποπληρωμή των χρεών. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός. Άλλωστε, δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος ότι οι χώρες σώζονται και οι λαοί τους πλουτίζουν αν στην επικράτειά τους υπάρχει φυσικός πλούτος. Αντίθετα, στον καπιταλισμό, και κυρίως στην εποχή του ιμπεριαλισμού, είναι συνήθως κατάρα για έναν λαό. Τα παραδείγματα αφθονούν: συνεχείς δικτατορίες στις αραβικές χώρες, αιμοσταγής διαμελισμός της Λιβύης, συνεχείς απόπειρες πραξικοπημάτων και ιμπεριαλιστικό οικονομικό εμπάργκο στη Βενεζουέλα, σκληρή δικτατορία στη Νιγηρία κ.ά.
Ο πραγματικός πλούτος και θησαυρός στην περιοχή μας είναι αυτός που καθημερινά καταστρέφεται από τα μνημόνια και την πολιτική του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, είναι τα εργοστάσια, οι υποδομές, η γη και κυρίως η ανθρώπινη εργασία, που κατασπαταλιέται καθημερινά με την ανεργία.
Προφανώς δεν χρειάζεται «αδιαφορία» για τον φυσικό πλούτο. Οτιδήποτε μπορεί να διευκολύνει τη ζωή μας είναι καλοδεχούμενο. Εθελοτυφλούμε όμως αν παρασυρθούμε από την εθνικιστική υστερία, ελληνική ή τουρκική, για τα κοιτάσματά «μας» και την ενέργειά «μας». Να μην πέσουμε στην παγίδα ότι θα μας σώσουν αυτοί που με την κρίση και τα μνημόνια μάς οδήγησαν σε απώλεια πλούτου εκατοντάδων δισ. ευρώ.
Κανένας πόλεμος και κανένα θερμό επεισόδιο για τα κοιτάσματα. Καμιά εμπλοκή των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου σε διαμάχες που δεν είναι για τα δικά τους συμφέροντα αλλά για αυτά των πολυεθνικών και των αστικών τάξεων. Ανειρήνευτη πάλη για την απαλλαγή της περιοχής μας από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ανειρήνευτη πάλη πρώτα-πρώτα ενάντια στα συμφέροντα της «δικής μας» αστικής τάξης. Αυτή είναι η μόνη επαναστατική πολιτική, άρα και η μόνη ρεαλιστική. Για να μη γίνουμε κρέας για τα κανόνια, για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί της περιοχής να αξιοποιήσουν τον πλούτο που παράγουν, αλλά και αυτόν που προσφέρει η φύση, για τα δικά τους συμφέροντα.
