Η αισθητική των εντύπων και πως η Τέχνη συνομιλεί με την Ιστορία

«ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗ» ή Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΕΧΝΗΣ & ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Του Δημήτρη Κατσορίδα

Πολύ πρωτότυπο να παρουσιάζεται μόνιμη έκθεση σε δημόσιο χώρο. Πρόκειται για την Έκθεση Ζωγραφικής, του Γιάννη Ψυχοπαίδη, με τίτλο, «Σταθμός Ειρήνη».

Αρχικά ήταν στον ομώνυμο σταθμό του μετρό, από το 2004, αλλά μετά τους βανδαλισμούς που υπέστη από οπαδούς ποδοσφαιρικής ομάδας και αφότου αποκαταστάθηκε, μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση.

Σε ένα μήκος 40 μέτρων, περίπου, εκτίθενται 333 μικροί ζωγραφικοί πίνακες, που περιλαμβάνουν διάφορα τοπία και προσωπογραφίες (Σολωμός, Γκόγια, Σεφέρης, Καβάφης, Τσιτσάνης, Λαμπράκης, Πέτρουλας, Παναγούλης κλπ.), αλλά και αρχαιοελληνικές αναπαραστάσεις, καθώς επίσης αναπαραστάσεις και από σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες (π.χ. ΕΑΜική Αντίσταση, εξόριστοι, η «Γενιά του 114» που συνδέεται με τα Ιουλιανά του 1965 και τη Νεολαία Λαμπράκη και αναφερόταν στον αριθμό του τελευταίου άρθρου του Συντάγματος της Ελλάδας, του 1952, όπου έλεγε ότι η τήρησή του επαφίεται στον «πατριωτισμό των Ελλήνων», κλπ.), ή πίνακες με θέμα τον αντιδικτατορικό αγώνα, την προσφυγιά και τη μετανάστευση, παλαιά και σύγχρονη.

Είναι ένας διάλογος μεταξύ ιστορίας και τέχνης, του χθες με το σήμερα, αλλά και ένας διάλογος του ζωγράφου με τον εαυτό του και ότι προσωπικά σημάδεψε τον ίδιο και τη γενιά του, αλλά και τους νεότερους.

Τελικά, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η χρησιμότητα της Δημόσιας Τέχνης και η συνομιλία μαζί της, ενώ η συγκεκριμένη αποτελεί τόσο μια βουτιά στην αναμόχλευση της ιστορικής μνήμης όσο και μια ανάσα από την καθημερινότητα.