Όλοι στην απεργία στις 7 Οκτώβρη

ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Το ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε και υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού με ψεύτικες υποσχέσεις, κατάκτησε την εξουσία και παραμένει σε αυτή διαπράττοντας ένα «πολιτικό πραξικόπημα» που προηγούμενο δεν έχει γνωρίσει η πολιτική ιστορία της χώρας. Έφερε το ΔΝΤ βάζοντας τη χώρα υπό ουσιαστική κατοχή καταργώντας το Σύνταγμα, τη Βουλή, τα κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων και γενικά κάθε είδους νομιμότητας. Και ακόμη οδηγεί τη χώρα στην χρεοκοπία και την πλήρη καταστροφή.

Το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2010 θα έχει φθάσει πάνω από 345 δις ευρώ και περίπου 140% του ΑΕΠ (από 300 δις ευρώ και 115% του ΑΕΠ που ήταν στο τέλος του 2009). Στο τέλος του 2013 (λήγει και η περίοδος του μηχανισμού στήριξης: ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) το χρέος της κεντρικής διοίκησης θα έχει φτάσει, τουλάχιστον, τα 450 δις και αν υπολογιστεί σε αυτά και το λεγόμενο «κρυφό χρέος» (ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, Νοσοκομεία κ.λπ.), όπως επιμένει η τρόικα, τότε θα φτάσει το ιλιγγιώδες ποσό των 500 δις ευρώ! Για να σταματήσει να ανεβαίνει το χρέος πρέπει η κυβέρνηση να καταφέρει ως το 2013 να εξασφαλίζει από δικούς της πόρους περίπου 13 δις ευρώ τον χρόνο για την πληρωμή των τόκων! Χωρίς ανάπτυξη αυτό είναι αδύνατο ακόμη και αν εκποιούσε όλη τη δημόσια περιουσία, ακόμη και αν μείωνε τις δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, επενδύσεις, λειτουργία του κράτους κλπ) στο 50% των σημερινών και αύξανε σημαντικά τους κάθε είδους φόρους. Όμως την ανάπτυξη την υπολογίζουν για φέτος στο -4% και -2,5% για το 2011 και για τα επόμενα χρόνια βλέπουμε. Εκεί που η κατάσταση είναι τραγική είναι στο τραπεζικό σύστημα, το οποίο ζει χάρις στις σκανδαλώδεις κρατικές ενισχύσεις. Μέσα σε μόλις 2 χρόνια οι τράπεζες ενισχύθηκαν με 78 δις ευρώ (28 δις από ΝΔ, 15 δις από ΠΑΣΟΚ μέσω Μνημονίου, 10 δις μέσω Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και 25 δις τώρα πάλι από το ΠΑΣΟΚ).

Το Μνημόνιο είναι ένα γενικό σχεδιάγραμμα. Ουσιαστικά κάθε 3-4 μήνες (χρόνος ελέγχου της οικονομίας από την τρόικα, πριν την εκταμίευση της νέας δόσης) θα έχουμε και ένα μίνι Μνημόνιο, όπου θα παίρνονται νέα σκληρά μέτρα. Έτσι ακόμη και μέσα στο 2010 θα έχουμε και νέα σκληρά μέτρα. Αν λόγω των δημοτικών εκλογών, κάποια από αυτά δεν ληφθούν τώρα, τότε θα παρθούν αμέσως μετά τις εκλογές με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα ενόψει του 2011 που έτσι και αλλιώς είναι ακόμη δυσκολότερη χρονιά.

Τα μέτρα θα περιλαμβάνουν: Α) Νέα περικοπή μισθών και συντάξεων και νέες φορολογικές αυξήσεις (ΦΠΑ, καύσιμα, τσιγάρα, ποτά κλπ), ώστε οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι να απολέσουν ακόμη μισό μισθό, πέρα από τους 4-5 μισθούς που έχασαν με τα προηγούμενα μέτρα. Β) Σε ακόμη πιο δραματική κατάσταση θα βρεθούν οι άνεργοι, λόγω του ότι θα δυσκολέψουν οι προϋποθέσεις για το επίδομα ανεργίας το οποίο θα μειωθεί δραματικά (ίσως και στο μισό από τα 430 ευρώ που είναι σήμερα) αν δεν καταργηθεί πλήρως (χρεοκοπία ΟΑΕΔ). Γ) Την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών που θα προκαλέσει αύξηση στις τιμές κατά 40-50%, του ΟΣΕ πολύ περισσότερο. Δ) Τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που θα επιφέρει μια μέση αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, άμεσα κατά 10% και την επόμενη τριετία κατά 40% που για την κατανάλωση των νοικοκυριών (ειδικά των φτωχών που έχουν χαμηλή κατανάλωση) και τους αγρότες μπορεί να φτάσει και το 100%. Ε) Τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αρχικά με υπονόμευση της μονιμότητας και σταδιακά με την κατάργησή της (ετοιμάζεται από πολλές πλευρές: κατάργηση των οργανικών θέσεων λόγω κατάργησης του οργανισμού ή της υπηρεσίας κ.λπ.) ώστε να διευκολυνθούν οι αθρόες απολύσεις (όχι μόνο συμβασιούχων, τουλάχιστον 300 χιλιάδων εργαζομένων).  Στ) Την περικοπή ή και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, διευθυντική και εργοδοτική αυθαιρεσία κ.λπ.) και άλλες περικοπές (υπερωρίες κ.λπ.). Ζ) Το νέο Ενιαίο Μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων (περικοπή της μισθολογικής δαπάνης κατά 3-5 δις ευρώ ετησίως) σημαίνει ότι οι αποδοχές των εργαζομένων και συνταξιούχων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα εξισωθούν με αυτούς του ιδιωτικού τομέα.

Ειδικότερα η επίθεση στο χώρο της εκπαίδευσης θα είναι σφοδρή. Δεν μπορούμε πλέον να θεωρούμε ότι η κυβέρνηση επιχειρεί απλά την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση κομματιών της δημόσιας εκπαίδευσης. Στόχος της είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση και διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Και αυτό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους χρεοκοπίας ολόκληρων κομματιών της εκπαίδευσης. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν ή θα επιχειρηθούν στις διάφορες βαθμίδες απλά θα επισπεύσουν τη διάλυσή της. Η δραστική περικοπή των δαπανών για την παιδεία θα μεγαλώσει σε απελπιστικό βαθμό την κατάστασή των σχολείων ώστε να αδυνατούν να πληρώσουν τα στοιχειώδη (φως, νερό, θέρμανση, απαραίτητα υλικά για να λειτουργήσουν κ.λπ.), για να έχουν το αναγκαίο προσωπικό για να λειτουργήσουν και θα οδηγήσει ακόμα και σε κλείσιμο πολλά σχολεία. Η ταφόπλακα στην εκπαίδευση, στην υγεία, στους λειτουργούς και στους χρήστες τους θα επέλθει όταν μεταφερθούν στις περιφέρειες και τους δήμους όπως σχεδιάζεται (προβλέπεται από τον «Καλλικράτη») όπου θα είναι ταυτόχρονα και ένα γιγαντιαίο βήμα ιδιωτικοποίησής τους. Πάνω από 50 δήμοι (οι μεγαλύτεροι της χώρας που έχουν πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας) είναι χρεοκοπημένοι ή στα όρια της χρεοκοπίας, μερικοί από αυτούς δεν έχουν να πληρώσουν ή με δυσκολία πληρώνουν ακόμη και τους μισθούς των εργαζομένων. Η άθλια οικονομική τους κατάσταση επιδεινώθηκε φέτος από την περικοπή της κρατικής επιδότησης στο μισό (από 1,6 δις ευρώ στα 800 εκ) και την παρακράτηση πόρων των δήμων από το κράτος. Μπορεί να φανταστεί κανένας τι θα γίνει αν φορτώσουν στους δήμους και τις περιφέρειες την εκπαίδευση, την υγεία κ.λπ. Ένα τεράστιο πρόβλημα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν άμεσα οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι γονείς, η κοινωνία γενικότερα είναι και η κατάργηση των δωρεάν βιβλίων που έρχεται και ενδεχόμενα η επιβολή διδάκτρων (με έμμεσο ή άμεσο τρόπο)τουλάχιστον στα Λύκεια. Ιδιωτικοποίηση της παιδείας σημαίνει κατακερματισμό της γνώσης, αντικατάσταση της γνώσης από δεξιότητες και αποσπασματικές χρηστικές «γνώσεις» και επομένως κατάργηση των ενιαίων αναλυτικών προγραμμάτων. Έτσι τα προβλήματα του αναλφαβητισμού, της μείωσης της τεχνικής ειδίκευσης, ήδη ορατά στην κοινωνία και ιδιαίτερα στις χώρες όπου εφαρμόστηκαν αυτές οι πολιτικές, θα ενταθούν ακόμη περισσότερο.

Δεν υπάρχει κανένας «Μεσσίας» που θα μας σώσει. Και βέβαια όχι οι επίσημοι γραφειοκράτες της ΑΔΕΔΥ και των ομοσπονδιών, που ενώ τάχα «αντιστέκονται» με καμιά απεργία-τουφεκιά στον αέρα, είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν. Η ηγεσία του συνδικαλιστικού μας κινήματος, όχι μόνο δεν μας προετοίμασαν για την οικονομική κρίση, αλλά αντίθετα έβαλαν πλάτη για να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα όλα τα προηγούμενα χρόνια και είναι έτοιμοι να το ξανακάνουν και σήμερα. Με αυτή την πολιτική τους υπέσκαψαν σε σημαντικό βαθμό την εμπιστοσύνη μας στα συνδικάτα και γραφειοκρατικοποίησαν τελείως τη λειτουργία τους.

Δεν κάνουμε καμιά θυσία για τα κέρδη και το χρεοκοπημένο σύστημά τους. Τα ελλείμματα, τα χρέη, την κρίση να τα πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν. Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, οι παραγωγοί του πλούτου. Δεν ζητιανεύουμε. Παλεύουμε για να επιβάλλουμε τη μόνη πραγματική εναλλακτική λύση: Μια άλλη διαχείριση της οικονομίας, ενάντια στη λογική και το σύστημα του κέρδους. Ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας, βασισμένο στον εργατικό έλεγχο, για να ικανοποιηθούν οι επείγουσες κοινωνικές ανάγκες.

Πρέπει να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις:

• Στην ενότητα των αγώνων μας, ενάντια σε κάθε διάσπαση και κατακερματισμό.
• Με αποφασιστικές μορφές πάλης: μαχητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, φτάνοντας μέχρι και σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
• Στην αυτοοργάνωσή μας: χτίζοντας επιτροπές και συντονιστικά, συμμετέχοντας ενεργά στις γενικές συνελεύσεις και τους αγώνες.

Στόχος μας πρέπει να είναι η Γενική Απεργία Διαρκείας, για το ξήλωμα των βάρβαρων μέτρων και την ανατροπή αυτής της άθλιας κυβέρνησης και της «τρόικας», τη διαγραφή του χρέους. Γι’ αυτό πρέπει να γίνουν: α) κινητοποιήσεις σε κάθε Σύλλογο-ΕΛΜΕ για να ανατραπεί ο νόμος Διαμαντοπούλου στην πράξη και να αντιμετωπισθούν οι επιπτώσεις της μείωσης των δαπανών στα σχολεία. Τοπικές πορείες, περικυκλώσεις σχολείων, στάσεις εργασίας στα 800 πιλοτικά σχολεία, καταλήψεις σχολείων. Πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις σε Περιφερειακές Διευθύνσεις και Δήμους για ελλείψεις προσωπικού και μείωση χρηματοδότησης αντίστοιχα. β) Γενικές συνελεύσεις σε όλους τους Συλλόγους-ΕΛΜΕ και αποφάσεις για τις παραπάνω κινητοποιήσεις. Επιτροπές Αγώνα σε όλους τους Συλλόγους-ΕΛΜΕ. γ) Κάλεσμα σε ανοιχτές συνελεύσεις γονέων-εκπαιδευτικών για ενημέρωση και οργάνωση των κινητοποιήσεων. δ) Συμμετοχή σε Γενικές Απεργίες με Γενικές Συνελεύσεις για λήψη αποφάσεων σε σχέση με τις διεκδικήσεις και Επιτροπές Αγώνα για την οργάνωσή τους. ε) Πανεκπαιδευτικό Μέτωπο εκπαιδευτικών –γονιών – εργαζομένων για Αγώνα Διαρκείας για τη Σωτηρία της Δημόσιας Εκπαίδευσης από την οικονομική κρίση και την πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. Αγώνας διαρκείας που θα περιλαμβάνει τις παραπάνω κινητοποιήσεις έως και απεργία διαρκείας, συλλαλητήρια, καταλήψεις.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ