Όλοι στην Απεργία στις 12/3 (προκήρυξη της Αντεπίθεσης των Εκπαιδευτικών)

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 12/3,

Αθήνα: 11πμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Θεσσαλονίκη: 11:30πμ στο Άγαλμα Βενιζέλου

και στις Γ.Σ των ΕΛΜΕ την Πέμπτη 13 ΜΑΡΤΗ

  • ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ 22 ΜΑΡΤΗ
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Κυβέρνηση και Τρόικα εξαπολύουν σφοδρή επίθεση στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Λίγες μέρες απομένουν πριν την οριστική απόλυση των 1845 εκπαιδευτικών, των 2.500 σχολικών φυλάκων, των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών που βρίσκονται εδώ και 7,5 μήνες σε καθεστώς «διαθεσιμότητας». Είμαστε λοιπόν μπροστά στις πρώτες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων -από το 1911- και η λίστα των απολύσεων θα διευρυνθεί με: α) «Διαθεσιμότητα» των 8.500 υπαλλήλων (γιατροί, διοικητικοί, βοηθητικό προσωπικό) και ξαφνικό θάνατο των ιατρείων του ΕΟΠΥΥ, β) Διαδημοτική «κινητικότητα», των 80.000 τακτικών υπαλλήλων(μόνιμοι και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) των δήμων και των περιφερειών, και προβλέπει μετά από ένα(;) μήνα διαθεσιμότητας το «διορισμό» με «εθελοντική» μετάταξη στην νέα θέση σε οποιοδήποτε δήμο ή περιφέρεια της Ελλάδας και γ) 1600 συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων που έχουν προαναγγείλει για την σχολική χρονιά 2014-15 και θα σημάνουν νέες απολύσεις εκπαιδευτικών.

Επίσης αυτό το διάστημα το υπουργείο παιδείας επιχειρεί να εφαρμόσει την αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, για να δικαιολογήσει την καταστροφή της δημόσιας παιδείας και να καταστήσει υπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς τους. Με αυτόν τον τρόπο θα κατηγοριοποιήσει τα σχολεία για να μπορεί να κλείνει ανά πάσα στιγμή όσα χρειάζεται, να πετά τους μαθητές έξω από την εκπαίδευση και να οδηγεί συνεχώς και άλλους εκπαιδευτικούς στην ανεργία.

Αν λάβει κανείς υπόψη ότι από τις απολύσεις στο δημόσιο εξαιρούνται τα σώματα ασφαλείας, οι δικαστικοί και ο στρατός καταλαβαίνει πολύ εύκολα ότι οι χώροι της παιδείας, της υγείας και των δήμων θα είναι αυτοί που θα εξοντωθούν, για να εκπληρωθεί ο στόχος των 150.000 λιγότερων δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2015.

Απέναντι σε όλη αυτή την επίθεση, οι ηγεσίες των ομοσπονδιών (ΔΟΕ – ΟΛΜΕ) καθώς και η ΑΔΕΔΥ συνολικά, όχι μόνο δεν είχαν προετοιμάσει τους εργαζόμενους αλλά έκαναν ότι μπορούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα για να μας καθησυχάσουν, ενώ από τον Μάη και μετά προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ανακόψουν κάθε αγωνιστικό βήμα τόσο με την επιστράτευση όσο και με την απεργία του Σεπτέμβρη. Δεν είχαν και δεν έχουν κανένα σχέδιο αγώνα, δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια να οργανώσουν τους αγώνες που ξεπηδούσαν και κυρίως εμπόδισαν την δημιουργία μετώπου μεταξύ δασκάλων και καθηγητών αλλά και μεταξύ όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Τέλος όποιες κινητοποιήσεις προκηρύσσουν (κυρίως κάτω από την πίεση των απολυμένων) είναι αποσπασματικές, χωρίς συνέχεια, οργάνωση και, κυρίως είναι απλά κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας που δεν έχουν σαν στόχο το σταμάτημα των απολύσεων.

Είναι αδύνατον να πάρεις έτσι πίσω οποιαδήποτε απόλυση. Γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν εφαρμόζονται τα μνημόνια, άρα δεν έχει λόγο ύπαρξης και η συγκυβέρνηση. Αυτά όμως απαιτούν να δώσουμε σκληρό, ανυποχώρητο και ενωτικό αγώνα διαρκείας.

Μετά την αποτυχία της απεργίας και την αδυναμία που έδειξαν οι εκπαιδευτικοί στην αυτοόργανωσή της, η διάθεση και η μαχητικότητά τους παρουσιάζει μεγάλη κάμψη. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν κατάφερε να σπάσει την λογική της ανάθεσης και έτσι η κρίση εμπιστοσύνης (που προϋπήρχε) στις ηγεσίες των σωματείων/ομοσπονδιών, πλέον μεταφράστηκε και σε κρίση εμπιστοσύνης στις ίδιες του τις δυνάμεις. Για αυτό το λόγο και κάτω από το φόβο που προκαλούν οι απολύσεις άλλα και οι συνεχείς απειλές των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ αλλά και των περισσότερων διευθυντών, δυσκολεύονται κάποιοι συνάδελφοι να εκφράσουν και έμπρακτα την άρνησή τους στην «αυτοαξιολόγηση». Ελάχιστοι πιστεύουν ότι αυτή θα βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης ή ότι θα τους βοηθήσει στην δουλειά τους.

Πρόταση αγώνα

Ο αγώνας που επιβάλλεται να δώσουμε πρέπει να είναι μακροχρόνιος με τους εξής άξονες: α) ενότητα διαθέσιμων – απολυμένων με τους εργαζόμενους, αυτήν την ενότητα που προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε μέσα στην απεργία πρέπει να άμεσα να την ξανακτίσουμε, β) δημιουργία μετώπου καθηγητών – δασκάλων και εκπαιδευτικών – μαθητών ενάντια στις καταργήσεις των ειδικοτήτων στα τεχνικά λύκεια, στις καταργήσεις- συγχωνεύσεις σχολείων αλλά και ενάντια στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων που θα οδηγήσει σε κλείσιμό χιλιάδων σχολείων, γ) ενότητα με όλους τους άλλους κλάδους που πλήττονται από τις απολύσεις.

Για να πραγματοποιηθούν αυτά δεν αρκεί να προκηρύξει μία ή δύο 48ωρες απεργίες η ΑΔΕΔΥ ή πενθήμερες η ΟΛΜΕ, χρειάζεται σοβαρή οργάνωση από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

A. Να συγκροτήσουμε άμεσα επιτροπές αγώνα διαθέσιμοι και εργαζόμενοι, ώστε να δουλέψουμε για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ (19-20/3) και των γενικών συνελεύσεων που θα προτείνουν την συνέχιση του απεργιακού αγώνα

Β. να απευθυνθούμε στις συνελεύσεις των σχολικών φυλάκων, των εργαζομένων των δήμων, των εργαζομένων του ΕΟΠΥΥ και να δημιουργήσουμε κοινές συνελεύσεις και κοινές επιτροπές αγώνα έτσι ώστε να οργανώσουμε κοινές κινητοποιήσεις και απεργίες,

Δ. να απαιτήσουμε χρήματα από τις ομοσπονδίες για τη δημιουργία απεργιακών ταμείων και ταμείων αλληλοβοήθειας για τους απολυμένους και να φροντίσουμε για την ενίσχυσή τους,

Ε. να προχωρήσουμε σε πιο ριζοσπαστικές μορφές πάλης όπως οι καταλήψεις πλατειών από τους εργαζόμενους όλων των κλάδων που απολύονται, που να καλούν εκεί όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νεολαίους για να αντισταθούμε όλοι μαζί.

Να προετοιμάσουμε δηλαδή γενική απεργία διαρκείας μέχρι να διώξουμε τη συγκυβέρνηση των δολοφόνων, που δεν διστάζει να δολοφονεί μετανάστες στο Φαρμακονήσι άλλα και ντόπιους που τους οδηγεί στην ανεργία, στην πείνα και στην εξαθλίωση.

  • Κατάργηση όλων των μνημονίων. Να φύγουν Συγκυβέρνηση – Τρόικα
  • Διαγραφή του χρέους, γιατί η πληρωμή του δεν αφήνει κανέναν πόρο για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας
  • Άμεση επαναλειτουργία όλων των τομέων και επαναπρόσληψη των συναδέλφων. Καμία διαθεσιμότητα – απόλυση
  • Ενιαία Δημόσια Δωρεάν Παιδεία. Αύξηση των δαπανών στο 15% του προϋπολογισμού
  • Καμία «αξιολόγηση» = απόλυση. Κατάργηση του αντιδημοκρατικού Πειθαρχικού Δικαίου
  • Κατάργηση του νόμου για το «νέο» Λύκειο
  • Όχι στις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ