Οι φετινές φοιτητικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στον απόηχο των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων για τα Τέμπη και, πιο συγκεκριμένα, μετά την 26η Γενάρη και την 28η Φλεβάρη, με τη 2η να αποτελεί ιστορικό ορόσημο. Ταυτόχρονα, διεξήχθησαν μέσα σε ένα κλίμα κυβερνητικών δηλώσεων για το προχώρημα σφοδρών αντι-εκπαιδευτικών επιθέσεων: α) η περίφημη «ρύθμιση» της νέας υπουργού Παιδείας, Ζαχαράκη, που επιδιώκει την εφαρμογή των διαγραφών πάνω από 300.000 φοιτητών, β) το προχώρημα της ίδρυσης των ιδιωτικών «Πανεπιστημίων», γ) τις πρόσφατες ανακοινώσεις της Συνόδου Πρυτάνεων για πειθαρχικές διώξεις σε κάθε φοιτητή που αγωνίζεται και δ) το μπαράζ των βίαιων κατασταλτικών επιθέσεων των συμμοριών ΜΑΤ-ΟΠΚΕ-ΔΡΑΣΗ στις σχολές, τις εκκενώσεις καταλήψεων, πολιτικών χώρων και στεκιών.
Παρότι μετά τις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις των Τεμπών θα θεωρούταν λογικό και αναμενόμενο να υπάρξει μια σημαντική αύξηση της συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογική διαδικασία και να αποτυπωθούν έτσι και οι ποιοτικές αλλαγές – τομές στη συνείδηση της νεολαίας που συντελέστηκαν, παρατηρήθηκε μία στασιμότητα. Πρώτον, γιατί το κίνημα ενάντια στο νεοφιλελεύθερο έγκλημα των Τεμπών και την κυβερνητική συγκάλυψη πέρασε θολά και συγχυσμένα στις σχολές, με κύρια ευθύνη των αυτόκλητων «ηγετών» του φοιτητικού κινήματος. Η ΠΚΣ όχι μόνο δεν προσπάθησε να εφαρμόσει ένα στοιχειώδες σχέδιο πάλης, αλλά πολέμησε με μανία όποιον καλούσε σε έναν αγώνα διάρκειας. Δεύτερον, γιατί το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων, αποπροσανατόλιζαν την συζήτηση από τα ουσιαστικά ζητήματα (πως θα ρίξουμε την κυβέρνηση των δολοφόνων, πως συνεχίζουμε, ποια είναι τα καθήκοντα της περιόδου) και εξαντλούσαν τις προσπάθειές στους στο να μεταφραστεί η άνοδος της συνείδησης των φοιτητών σε μία ψήφο στις εκλογές.
Σε καμία περίπτωση τα αποτελέσματα δεν πρέπει να ερμηνευτούν ως ένα πισωγύρισμα. Προφανώς τα συμπεράσματα της νεολαίας ακόμα είναι μερικά και ανεπαρκή. Υπάρχει ακόμα δρόμος να διανυθεί και αρκετές προϋποθέσεις μέχρι να αποκρυσταλλωθούν τα προχωρήματα σε μία ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Ωστόσο η πτώση της ΔΑΠ σε συνδυασμό με την άνοδο – διατήρηση των δυνάμεων που έθεταν καθαρά το ζήτημα της πτώσης/τιμωρίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι προβληματισμοί της νεολαίας για το πως συνεχίζουμε, η απαξίωση των δυνάμεων που αποπροσανατόλιζαν και διαιρούσαν, αποτελούν σημάδια της δυναμικής που αποτυπώθηκε στις κινητοποιήσεις των Τεμπών. Επομένως οι προϋποθέσεις, για σημαντικούς αγώνες και εξελίξεις που θα αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις που έχει ανακοινώσει ο Μητσοτάκης (διαγραφές φοιτητών, πειθαρχικά, ιδιωτικοποίηση της μέριμνας κ.ά.) είναι υπαρκτές.
Τελικά, η συμμετοχή στις εκλογές διατηρήθηκε περίπου στα περσινά δεδομένα, σημειώνοντας μια μικρή πτώση (φέτος ψήφισαν γύρω στις 52.600, ενώ το 2024 είχαν ψηφίσει περίπου 53.600). Τα εκλογικά αποτελέσματα για ακόμη μία φορά αποτυπώνουν μία ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση του καθεστώτος Μητσοτάκη με την πτώση της ΔΑΠ για 3η συνεχόμενη φορά, αλλά και την βαθιά κρίση του φοιτητικού κινήματος και συγκεκριμένα των δυνάμεων της άκρας αριστεράς. Ταυτόχρονα δείχνουν το πόσο αναγκαία είναι σήμερα η ανασύνθεση του φοιτητικού κινήματος.
Η ΠΚΣ παραμένει στην 1ηθέση για 4η συνεχόμενη χρονιά, καταγράφοντας μικρή πτώση περίπου 100 ψήφων (16.693 ψήφοι πέρυσι, 16.598 φέτος. Παρά το γεγονός ότι μεσολάβησαν σημαντικά πολιτικά γεγονότα, η ΔΑΠ έπεσε, το πολιτικό σκηνικό αποσαθρώνεται, δεν κατάφερε να καρπωθεί μία αύξηση της επιρροής της. Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται στην όλο και πιο συντηρητική πολιτικής της. Συνοπτικά αναφέρουμε μόνο τα εξής: α) την «λύσσα» της απέναντι σε συνθήματα για παραδειγματική τιμωρία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, να γυρίσουν τα τρένα στο δημόσιο. β) την διάκριση των φοιτητών ανάμεσα σε «ενεργούς και μη». γ) την αδρανοποίηση των συλλογών παρά τις καταιγιστικές αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις. Η ψήφος στην ΠΚΣ χρόνο με τον χρόνο παίρνει όλο και πιο απολίτικα χαρακτηριστικά, μετατρέπεται σε μια ψήφο βολικής «ανάθεσης» και έλλειψης ενεργής δράσης.
Η ΔΑΠβρέθηκε ακόμη μία χρονιά βρίσκεται στη 2η θέση, με περίπου 800 λιγότερες ψήφους (12.321 ψήφους φέτος, 13.161 πέρσι. Η συνεχόμενη πτώση της και η διαλυτική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της αποτυπώνει την απομόνωση της ΝΔ σε κοινωνικό επίπεδο, ωστόσο είναι σχετικά μικρή σε σχέση με το τι θα αναλογούσε στην παράταξη της δολοφονική κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη. Οι κινητοποιήσεις των Τεμπών συνέβαλαν καθοριστικά στην διατήρησή της στην 2η θέση, αν όμως οι άλλες δυνάμεις δεν έκλειναν τον αγώνα και αυτός περνούσε μέσα από τις σχολές, η τιμωρία της και η απόρριψη από την νεολαία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Φέτος, όμως, δεν έλλειψαν και τα δείγματα της οργανωτικής κατάρρευσης που οδήγησε και σε ελεύθερη πτώση στις εκλογές όπως π.χ. στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο ΑΠΘ, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κ.ά.
Η ΠΑΣΠ σημειώνει μια μικρή άνοδο 300 ψήφων, φτάνοντας φέτος τις 5.600 ψήφους και παίρνει την 3ηθέση, κυρίως λόγω της διάλυσης των ΕΑΑΚ. Σε μικρό βαθμό απορροφά ένα τμήμα των ψηφοφόρων της ΔΑΠ, αλλά σε καμία περίπτωση αυτή η άνοδος δεν αποτελεί ένδειξη «αναγέννησης» της. Είναι εξαιρετικά περιθωριοποιημένη μέσα στις σχολές και συνυπεύθυνη με την ΔΑΠ για την υπεράσπιση όλων των αντιεκπαιδευτικών επιθέσεων.
Τα ΕΑΑΚ (ΑΡΑΣ/ΛΑΕ) παραμένουν στην 4η θέση και βγαίνουν σημαντικά ενισχυμένα. Φαίνεται να είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι μετά την διάσπαση των ΕΑΑΚ. Φέτος, φτάνουν τις 4.790, ενώ πέρσι είχαν πάρει 4.037. Η άνοδός είναι ένα αποτέλεσμα της επιμονής τους στα συνθήματα της πτώσης/τιμωρίας της κυβέρνησης των δολοφόνων. Παρόλα αυτά δεν αποτελεί κάποια σημαντική εξέλιξη για τις δυνάμεις της άκρας αριστεράς στο φοιτητικό κίνημα, πόσο μάλλον στην ανασύνθεση – ανασυγκρότηση του Φ.Κ., καθώς η προσκόλληση – ενσωμάτωση στην αστική πολιτική του ΜΕΡΑ 25 διέπει σε μεγάλο βαθμό και την δράση τους στα πανεπιστήμια. Μπροστά και στις κινητοποιήσεις των Τεμπών, αλλά και στις διαγραφές στάθηκε εξαιρετικά άτολμη, ενώ φέτος δεν συνέβαλλε ουσιαστικά στην ενίσχυση των αντιστάσεων – αγώνων μέσα στο φοιτητικό κίνημα.
Το ΔΙΚΤΥΟ, παράταξη της Νέας Αριστεράς, συνεχίζει και φέτος την ελεύθερη πτώση φτάνοντας στα όρια της εξαφάνισης (ειδικά για μία δύναμη που ποντάρει κυρίως στην κοινοβουλευτική παρουσία). Από 519 πέρσι, φέτος προσγειώνεται ανώμαλα στις 330 ψήφους και την 10η θέση πανελλαδικά. Μέσα σε 2 χρόνια έχασε τα 4/5 των ψήφων του ακολουθώντας την διαλυτική πορεία της ΝεΑρ. Πληρώνει επί της ουσίας τις νεοφιλελεύθερες μνημονικές πολίτικες που υποστηρίζει.
Στην 5ηθέση καταγράφεται η Attack (νΚΑ), σημειώνοντας μια μικρή πτώση (περίπου 100 ψήφους). Οι αδυναμίες και τα αδιέξοδα καταγράφονται ως μια πρώτη φθορά. Στην 6η Θέση ακολουθεί η ΡΕΒΑΝΣ (πρώην εκλογική συνεργασία ΑΡΕΝ) με 1500 ψήφους, από 1736 πέρσι. Σημειώνει μια πτώση που αποτυπώνει την απουσία της μέσα στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Σήμερα, αποτελεί κυρίως μια παράταξη των ταυτοτικών κινημάτων και του νεοφιλελεύθερου ατομικού δικαιωματισμού, ένα πεδίο διάβρωσης για κάθε νέο αγωνιστή.
Η ΣΣΠφέτος κατέβηκε σε 33 Συλλόγους (από 30 το 2024), παίρνοντας 376 ψήφους = (-40 από πέρσι, χωρίς να υπολογίζεται το τμήμα της Γεωλογίας όπου οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 21/6) και 23 έδρες στα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων, καταλαμβάνοντας έτσι για πρώτη φορά την 7η θέση (ξεπερνώντας της ΑΡΙΣ, Δίκτυο, και Αγωνιστικές Κινήσεις) πανελλαδικά, διατηρώντας τις δυνάμεις της. Είναι η μόνη δύναμη από τις υπόλοιπες παρατάξεις των οργανώσεων της Άκρας Αριστεράς που δεν σημειώνει εκλογική πτώση (εκτός από την ΑΡΑΣ) και μάλιστα εμφανίζει ποιοτικά στοιχεία που αποτελούν βάσεις για μία περαιτέρω ενίσχυση: η διατήρηση της πρωτιάς στο Ιστορικό Αρχαιολογικό Ιωαννίνων, η ενίσχυση μας στην Αθήνα όπου καταφέραμε να διπλασιάσουμε της ψήφους μας (από 20 πέρσι, 43 φέτος), η αύξησή μας στην Θεσσαλονίκη, παίρνοντας φέτος 78 ψήφους, χωρίς ακόμη να έχουν πραγματοποιηθεί εκλογές στο Γεωλογικό ΑΠΘ, ενώ πέρσι πήραμε 77 συνολικά και η σταθεροποίησή μας στην Πάτρα. Τέλος, συνεχίζουμε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων να διατηρούμε την 3η θέση παίρνοντας 241 ψήφους. Ευχαριστούμε κάθε φοιτήτρια και φοιτητή που έδωσε μαζί μας την μάχη των εκλογών και μας στήριξε με την ψήφο του.
Ως ΣΣΠ, θα δώσουμεόλες μας τις δυνάμεις στην προσπάθεια ανασυγκρότησης των Συλλόγων και στην ανάπτυξη ενός μαζικού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος, πατώντας πάνω στην πολύτιμη εμπειρία που αποκομίσαμε όλοι μας από την φετινή 28η Φλεβάρη και την τομή την οποία επέφερε συλλογικά στην συνείδηση των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Κόντρα στην λογική της ανάθεσης και των φτηνών – «εύκολων εκλογικών λύσεων», που αποσκοπούν στο να παγιδέψουν την αγωνιστική διάθεση της νεολαίας και των εργαζομένων στους εκλογικούς σχεδιασμούς τους. Ο αγώνας για «ΟΞΥΓΟΝΟ» συνεχίζεται όσο ασφυκτιούμε από την ακρίβεια, την απειλή του πολέμου, την φτώχεια και την εξαθλίωση, τους πλειστηριασμούς, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση των πάντων, την διάλυση-εμπορευματοποίηση της παιδείας, υγείας, ασφάλισης, την όξυνση της καταστολής και του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης. Παίρνουμε οξυγόνο μέσα από τους αγώνες μας, με την ενίσχυση της επαναστατικής πολιτικής μέσα στις σχολές, που αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την ανασυγκρότηση των συλλόγων και των δομών του φοιτητικού κινήματος. Οργανώνουμε από σήμερα τον αγώνα μας για να επιβάλουμε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και σε κάθε υπηρέτη της μέσα στις σχολές ότι: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ», «ΟΧΙ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ», «ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ» και «ΚΑΤΩ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ». Καλούμε κάθε συμφοιτητή, κάθε αγωνιστή, κάθε νέο που συμφωνεί με αυτά αιτήματα να έρθει και να παλέψει μαζί μαςγια την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και για μια ζωή με αξιοπρέπεια, μέλλον, για μια άλλη κοινωνία χωρίς πολέμους, κρίσεις, γενοκτονίες και εκμετάλλευση, μια κοινωνία Σοσιαλιστική!
