«Κόλαση του Δάντη» το 2014
Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Σαμαρά ήταν ένα παραλήρημα, όμως αυτή τη φορά πιο έντονο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Αυτή την παραληρηματική κατάσταση την επέτεινε εκείνο το μισο–πονηρό, μισο–κουτσαβακίστικο ύφος του. Τούτος ξεπέρασε κι εκείνον τον αξέχαστο Γ. Παπανδρέου, που έλεγε το αμίμητο «το πιστόλι είναι πάνω στο τραπέζι», όπου τελικά αποδείχτηκε ότι «μπλόφαρε». Φαίνεται ότι του Σαμαρά του αρέσει να διηγείται μπροστά στις τηλεοράσεις απίθανες ιστορίες, «μεγάλες επιτυχίες» και “success story”. Έτσι, στο μήνυμά του μίλησε για έξοδο από το Μνημόνιο με διασκελισμούς, για βιωσιμότητα του χρέους, για επάνοδο στις αγορές και για ευημερία ενόψει πρωτογενούς πλεονάσματος! Είπε ότι το πλεόνασμα είναι το θεμέλιο «της ανεξαρτησίας μας από δω και μπρος»(!) και επανέλαβε αυτό που έχει υποσχεθεί πολλές φορές, την επιστροφή «μέρους απ’ αυτό στους πιο αδύναμους και στους πιο αδικημένους». Για την ανεργία που έχει φτάσει στα ύψη, αρκέστηκε να εκφράσει τον πόνο του για να συμπληρώσει ότι με την ανάκαμψη που θα έρθει τον επόμενο χρόνο (2015), «θα αρχίσουν σιγά σιγά να δημιουργούνται θέσεις εργασίας και αυξήσεις μισθών». Επιπλέον επικαλέστηκε την κλαδική σύμβαση που υπεγράφη στα τουριστικά επαγγέλματα, χωρίς όμως να αναφερθεί ότι είναι μόλις +1% και αυτό από 2015(!), ότι το 2012 είχαν μειωθεί οι μισθοί κατά 15%, είχαν πετσοκοφτεί όλα τα επιδόματα, είχαν ελαστικοποηθεί οι εργασιακές σχέσεις κ.λπ. Για τον Σαμαρά και την ακροδεξιά ομάδα του, όλα τα υπόλοιπα «βαίνουν καλώς», δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην παιδεία, στην υγεία, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και γενικά στην καθημερινότητα του ελληνικού λαού.
Από ένα τέτοιο παραλήρημα δεν μπορούσε να λείπουν και οι «άλλοι», αυτοί που προσπαθούν να καταστρέψουν ό,τι δημιουργεί(!) αυτός και οι θυσίες του ελληνικού λαού. Εκτός από εκείνους που αντιδρούν με αγώνες στο «δημιουργικό» του έργο, έκανε αρκετά μεγάλη αναφορά στην επίθεση με Καλάσνικοφ έξω από το σπίτι του γερμανού πρέσβη και τη συνέδεσε με την επικείμενη ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας, λέγοντας συγκεκριμένα: «Οι εχθροί της Ελλάδας προσπαθούν να πλήξουν την εικόνα μας διεθνώς. Προσπαθούν να τραυματίσουν την ελληνική προεδρία στην Ευρώπη που ξεκινάει σε δύο μέρες. Δεν θα τα καταφέρουν». Μίλησε λίγο για τη διαφθορά, την οποία σύνδεσε με την γραφειοκρατία, και προανήγγειλε ότι το 2014 οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης θα συνεχιστούν ώστε η οικονομία να γίνει ανταγωνιστική «χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς διαφθορά». Ως προς το πολιτικό σύστημα, ο κ. Σαμαράς επανέλαβε την πρόθεσή του να δρομολογήσει τη διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και έκλεισε το μήνυμά του με μια έμμεση έκκληση ενότητας, λέγοντας ότι «νικάμε όταν στα δύσκολα είμαστε ενωμένοι», ένα σύνθημα που φαίνεται να είναι το κύριο σλόγκαν των μνημονιακών την επόμενη περίοδο.
Το παραλήρημα του Σαμαρά δεν το συμμερίζεται ούτε ο Στουρνάρας, ο οποίος στο «Βήμα» είχε δηλώσει ότι «Κόλαση θα είναι ως τον Ιούνιο!» του 2014, χωρίς βέβαια να υπονοεί ότι το υπόλοιπο του έτους θα είναι υποφερτό. Απλά άφηνε και αυτός μια χαραμάδα ελπίδας για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Γιατί ο Στουρνάρας όπως και ο Σαμαράς, γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι απελπιστική και αυτά που λένε για πρωτογενή πλεονάσματα είναι αερολογίες. Άλλωστε, πως μπορεί να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα όταν πρέπει να δοθούν μέσα στο 2014 στους δανειστές και τοκογλύφους για τοκοχρεολύσια 28,7 δις Ευρώ(!), τα περισσότερα απ’ τα οποία, περίπου 16 δις ευρώ, στο α΄ εξάμηνο. Αυτό το χρηματοδοτικό κενό (10–12 δις Ευρώ το υπολογίζουν) πρέπει να καλυφθεί με νέο δάνειο, που θα συνοδεύεται από νέο Μνημόνιο ή όπως αλλιώς το ονομάσουν. Πριν απ’ αυτό θα υπάρξει και νέο Μεσοπρόθεσμο για το δημοσιονομικό κενό, το οποίο υπολογίζεται σε 1–2 δις ευρώ. Οι Σαμαράς–Βενιζέλος και ολόκληρος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός των μνημονιακών δυνάμεων λέει ότι δεν θα υπάρξει «νέο μνημόνιο», γιατί απ’ ό,τι φαίνεται απλά σκέπτονται να το ονομάσουν κάπως αλλιώς. Πριν ένα μήνα, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ο ίδιος Σαμαράς υπαινίχθηκε κάτι τέτοιο κάνοντας λόγο για «συνέχιση του παλιού Μνημονίου»! Κατά πάσα πιθανότητα, τα πιο σκληρά μέτρα και το νέο Μνημόνιο τα έχουν μεταθέσει για μετά τις εκλογές του Μαΐου, σε μια ακόμη προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζόμενων, για να περιορίσουν τις εκλογικές τους απώλειες και να κερδίσουν λίγο χρόνο παραμονής στην εξουσία. Πάντως, για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία το 2014 θα είναι μια κόλαση από νέα μέτρα, μια μικρή πρόγευση των οποίων θα υπάρχει στο νέο Μεσοπρόθεσμο, που πιθανότατα θα έρθει το Φλεβάρη–Μάρτη.
Ήδη από την αρχή του χρόνου μια σειρά από μέτρα, που είχαν ψηφιστεί προηγούμενα, τίθενται σε ισχύ, μερικά είναι:
1. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα γνωρίσουν ακόμη ένα έτος «αποκάλυψης» –το χειρότερο έως τώρα– μιας και θα υπάρξουν 15.000 χιλιάδες απολύσεις ως το τέλος του έτους, απ’ τις οποίες οι 4.000 μέσα στο Γενάρη και άλλοι 12.500 θα «μπουν» σε διαθεσιμότητα στους επόμενους 2–3 μήνες!
2. Αυξάνονται κάποια όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες ασφαλισμένες του ΙΚΑ, καθώς και για εργαζόμενους με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.
3. Σταματάει η χορήγηση του ΕΚΑΣ για όσους είναι κάτω των 65 ετών, εκτός και αν έχουν αναπηρία πάνω από 80%. Για τη χορήγησή του, σ’ όλες τις περιπτώσεις, ισχύουν εισοδηματικά κριτήρια.
4. Μειώνονται οι συντάξεις για μια σειρά συνταξιούχων λόγω αλλαγής του τρόπου αναπλήρωσης της σύνταξης.
5. Τίθεται σε εφαρμογή ο νέος μαθηματικός τύπος για τον υπολογισμό του εφάπαξ, γεγονός που θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις έως και 30%.
6. Μειώνονται οι επικουρικές συντάξεις συγκεκριμένων Ταμείων, προκειμένου «να μην απειλείται η βιωσιμότητά τους».
7. Αυξάνεται κατακόρυφα η φορολογική αφαίμαξη, λόγω: α) Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) (βλ. Εργατική Πάλη, Δεκέμβριος 2013), β) Καταργείται το κουτσουρεμένο αφορολόγητο όριο 5.000 ευρώ, καθιερώνεται νέα φορολογική κλίμακα–καρμανιόλα για μισθωτούς και συνταξιούχους, που συμπιέζεται μόλις σε 3 φορολογικά κλιμάκια (από 8), γ) Καταργείται το αφορολόγητο όριο για τα προστατευόμενα μέλη (παιδιά) της οικογένειας, δ) Καταργούνται σειρά φοροελαφρύνσεων, που αφορούσαν στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης, όπως έξοδα για βασικά είδη διατροφής, τόκους στεγαστικών δανείων, νοίκια, φροντιστήρια παιδιών κ.α.
8. Άγρια φορολογία αρχίζει και για τους αγρότες.
9. Τέλος μπαίνουν σε ισχύ: α) το μέτρο της κράτησης του 1 ευρώ για την εκτέλεση κάθε ιατρικής συνταγής στα φαρμακεία, β) για κάθε νοσηλεία στα Νοσοκομεία του ΕΣΥ θα υπάρχει «εισιτήριο» 25 ευρώ!
Το 2014 πρέπει και μπορούμε να είναι το τέλος τους
Το 2014 βρίσκει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία να έχουν χάσει το μισό περίπου από το εισόδημά τους και να έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος απ’ το βιοτικό επίπεδο, τα συστήματα παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ. που είχαν οικοδομήσει με αγώνες, αίμα και θυσίες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως από τη Μεταπολίτευση και μετά. Όσο και αν αυτό είναι πραγματικά τρομερό, δεν θα είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που περιμένει τους εργαζόμενους, αν αυτοί (κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις) που οδήγησαν την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα στην καταστροφή παραμείνουν στην εξουσία. Ακόμη πιο τρομερό, όλα αυτά έγιναν όχι μόνο χωρίς να βελτιωθεί τίποτα, αλλά η κατάσταση χειροτέρευσε περισσότερο από τότε που μας έβαλαν στα Μνημόνια, υποτίθεται για να μας «σώσουν». Τι να πρωτοαναφέρουμε, το χρέος που είναι μεγαλύτερο από το 2010 και θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, την ανεργία των 2 εκ., τη φτώχεια, τους άστεγους… το νέο κύμα μετανάστευσης, τις αυτοκτονίες. Για την χρεοκοπία (την τυπική, η ουσιαστική έχει συντελεστεί) και την έξοδο από το Ευρώ, που έχουν έρθει πάλι στην επικαιρότητα, ή για την «αποκατάσταση του κύρους της χώρας στο εξωτερικό», που οι πηχυαίοι τίτλοι των γερμανικών εφημερίδων «Ένας ζητιάνος στο Θρόνο»(!), με αφορμή την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας, δείχνουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο.
Το 2014, με την πάλη και τους αγώνες μας πρέπει και μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από την κατοχική συγκυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου, από το ζουρλομανδύα του Ευρώ και την Ε.Ε. Πρέπει ν’ ανατρέψουμε τις μνημονιακές πολιτικές και ν’ ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, την αιτία όλων των δεινών μας, και να εγκαθιδρύσουμε μια κυβέρνηση των εργαζομένων που θα ικανοποιήσει όλες τις βασικές ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
