Ιδιωτικά νηπιαγωγεία: κατακρεούργηση εκπαιδευτικού συστήματος και εργασιακών κατακτήσεων
Σε μια εποχή όπου η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα παλεύουν να επιβιώσουν λόγω της ακρίβειας και των επικίνδυνων νεοφιλελεύθερων πολιτικών της κυβέρνησης, οι εκπτώσεις των ηθικών αξιών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι πια εμφανείς ακόμα και σε χώρους προσχολικής αγωγής. Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα υποβαθμίζεται συνεχώς, χάνει διαρκώς των δημόσιο και ενιαίο χαρακτήρα του, με το υπουργείο παιδείας να αφήνει πλήρη ελευθερία κινήσεων σε ιδιώτες να διευθύνουν σχολικές μονάδες – κολαστήρια με μόνο στόχο την αύξηση των κερδών τους.
Αυτήν την φορά τα φώτα στρέφονται, επιτέλους, προς τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία. Στην Ελευσίνα αγανακτισμένοι εργαζόμενοι προχώρησαν σε υπογεγραμμένη καταγγελία ενάντια στην διεύθυνση ιδιωτικού νηπιαγωγείου κατηγορώντας τους για καταχρηστική και κακοποιητική συμπεριφορά κατ’ εξακολούθηση. Στο εν λόγο εργασιακό χώρο το προσωπικό υπό την απειλή της απόλυσης εξαναγκάζεται να παρέχει τις υπηρεσίες του και εκτός του ατομικού του ωραρίου εργασίας (σχεδόν σε κάθε τέτοια περίπτωση η απασχόληση των εργαζομένων δεν δηλώνεται άρα ούτε αμείβεται) όταν αυτό ζητηθεί, να αναλαμβάνει πόστα άσχετα με το αντικείμενο για το οποίο προσλήφθηκε, να υφίστανται πετσοκόμματα σε μισθούς, δώρα αδείες, επιδόματα. Κλίμα φόβου και εκβιασμού επικρατεί τόσο για το προσωπικό όσο και για τα παιδιά. Οι αναίτιες απολύσεις και προσωπικές επιθέσεις όχι μόνο στο εργατικό δυναμικό της επιχείρησης αλλά και στους μαθητές προσχολικής ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στο πλευρό των εκπαιδευτικών βρίσκονται ακόμα και γονείς παιδιών οι οποίοι επιβεβαιώνουν τα περιστατικά σωματικής και ψυχολογικής βίας από την ιδιοκτήτρια και από μερίδα εργοδοτικών εργαζομένων.
Δυστυχώς, η συγκεκριμένη είδηση δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ο συγκεκριμένος εργασιακός κλάδος έχει πλέον ταυτιστεί με την εκμετάλλευση των εργαζομένων, την κερδοσκοπία, την αρπαγή δημοσίων πόρων και επιχορηγήσεων (μέσω Υπουργείου Παιδείας και ΕΣΠΑ) που σπάνια επενδύονται είτε προς όφελος του προσωπικού είτε με στόχο την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού περιεχομένου είτε προς την διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας και των υποδομών του σχολείου.
Η εγγραφή στο σωματείο και η καταγγελία παράνομων εργασιακών συνθήκων είναι ένα από τα δυναμικά βήματα που διαχρονικά, είναι επιτακτική ανάγκη να ακολουθηθούν προκειμένου να διασφαλίσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και να ζούμε με αξιοπρέπεια. Το νηπιαγωγείο είναι ο θεμέλιος λίθος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης γι’ αυτό όλοι έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε ενάντια στην βαρβαρότητα των νεοφιλελεύθερων πολίτικων της εκάστοτε κυβέρνησης. Η λογική του “διαίρει και βασίλευε” με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχει ανοίξει τον δρόμο στους κερδοσκόπους επιχειρηματίες να εκμεταλλεύονται τον κάθε εργαζόμενο μέχρις εσχάτων. Ορίζοντας διαφορετικούς όρους εργασίας για κάθε εργαζόμενο παρεμποδίζεται κάθε ευκαιρία ελεύθερης συναδελφικής αλληλεπίδρασης και συντονισμένης συνδικαλιστικής δράσης. Η άνοδος των τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες ταυτόχρονα με τις περικοπές στους μισθούς, οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδευόμενες από εισφορές και το σπάσιμο του δημόσιου, δωρεάν, ενιαίου για όλους χαρακτήρα που θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον οι παροχές ζωτικής σημασίας όπως η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα και το νερό έχουν οδηγήσει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού σε αδιέξοδο.
Όλοι μαζί πρέπει να παλέψουμε ενάντια στο βάρβαρο νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό πρόγραμμα για την εκπαίδευση που σκοπό έχει την διασφάλιση την κερδών των πλουσίων χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες στις ζωές μας πρέπει να μπλοκάρουμε την διαδικασία υλοποίησης μιας εξ ολοκλήρου ελεύθερης, άναρχης, ανταγωνιστικής αγοράς σε κάθε κλάδο που σχετίζεται με την διαβίωση μας μέσα στο κοινωνό σύνολό. Ήδη, το πρόσφατο αντί παράδειγμα στην Ελευσίνα μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η ασυδοσία, η καταχρηστικότητα, ο ανελέητος ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο καραδοκούν σε κάθε κλάδο όσο ωραιοποιημένες εικόνες και αν προσπαθούν να προβάλλουν προς τα έξω.
Τα σχολεία δεν είναι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που αναπτύσσουν πελατειακές σχέσεις με γονείς και κυρίως μικρά παιδία, ούτε οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί δεν είναι αναλώσιμα φθηνά εργατικά χέρια που μπορούν να αντικατασταθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Η αντίσταση των εκπαιδευτικών μέσα από τις στάσεις εργασίας και τις απεργίες δίνουν κάθε φορά ένα ηχηρό μήνυμα τόσο στην εργοδοσία όσο και στη κυβέρνηση. Με κάθε αγώνα υπερασπιζόμαστε τα αιτήματά μας τα οποία αφορούν την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, τις συνδικαλιστικές μας ελευθέριες την διασφάλιση της ποιότητας των παροχών και των υπηρεσιών που θα προσφέρουμε στους μαθητές μας.
Παρόλο που η επανεκλογή της ΝΔ δημιουργεί ένα σκληρό τοπίο για τους εργαζομένους φόβου και απογοήτευσης είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ατομικές λύσεις δεν οφείλουν πουθενά. Οι εργαζόμενοι έχουμε την δύναμη να προστατεύσουμε τις ιστορικές κατακτήσεις μακροχρόνιων αγώνων (8ωρη, πενθήμερη εργασία, κοινωνική ασφάλιση, δημοσιά υγεία και παιδεία για όλους), να επαναφέρουμε τους μισθούς στο προ μνημονίων επίπεδο και να παλέψουμε για νέα επίκαιρα ζητήματα ώσπου να μην υπάρχει πια εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
