Η άποψή μας: «Metro-boulot-tombeau»

«Metro-boulot-tombeau», δηλαδή «Μετρό-δουλειά-τάφος», αυτό το σύνθημα φωνάζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι όλων των κατηγοριών και νέοι απ’ άκρου εις άκρον της Γαλλίας, αντιδρώντας στην (αντι)μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού Μακρόν. Ωστόσο, όσο και αν αυτό το σύνθημα φαίνεται μακάβριο, δίνει πλήρως το πραγματικό περιεχόμενο της (αντι)μεταρρύθμισης του «προέδρου των πλουσίων», όπως αποκαλεί σύσσωμος ο γαλλικός λαός τον Μακρόν. Στη Γαλλία το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης με πλήρη σύνταξη ήταν τα 62 χρόνια με 41,5 χρόνια ασφάλισης (χειρότερα από ότι είναι σήμερα στην Ελλάδα, όπου το κατώτατο όριο με πλήρη σύνταξη είναι τα 62 χρόνια με 40 χρόνια ασφάλισης). Με την (αντι)μεταρρύθμιση Μακρόν το κατώτερο όριο για πλήρη σύνταξη γίνεται τα 64 έτη και με 43 χρόνια ασφάλισης. Δεν είναι όμως μόνο ότι τα 62 χρόνια για πλήρη σύνταξη γίνονται σταδιακά 64 και τα 41,5 έτη ασφάλισης 43, αλλά και ότι σταδιακά θα μειώνονται οι συντάξεις! Με λίγα λόγια, η (αντι)μεταρρύθμιση Μακρόν οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της φτωχοποίησης των συνταξιούχων (το 2019, 1,4 εκ. συνταξιούχοι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας) και των προϋποθέσεων πλήρους σύνταξης (43 χρόνια ασφάλισης και 70 ετών τουλάχιστον) για να βγει κάποιος στη σύνταξη από τους σημερινούς εργαζόμενους.

Φαραωνικές ανισότητες

Όμως, δεν είναι μόνο ο Μακρόν «ο πρόεδρος των πλουσίων» που δικαίως συγκεντρώνει το μίσος των γάλλων εργαζομένων, της νεολαίας και ευρύτερων λαϊκών μαζών. Οι αδικίες, η διαφθορά των διαφόρων ελίτ που κυβερνούν και που έχουν ταυτιστεί πλήρως με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, των τραπεζών και των διαφόρων κερδοσκόπων έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Μια εικόνα αυτής της κατάστασης μας δίνει η πρόσφατη ετήσια έκθεση της Oxfam, που αποκαλύπτει ότι:

1. Το πλουσιότερο 1% της ανθρωπότητας άρπαξε σχεδόν τα 2/3 του νέου πλούτου που δημιουργήθηκε από την έναρξη της πανδημίας (2020) αφήνοντας ό,τι «περίσσεψε» για το υπόλοιπο 99% του παγκόσμιου πληθυσμού.
2. Για κάθε δολάριο που κέρδισε ένα άτομο του φτωχότερου 90% της ανθρωπότητας σε αυτή την περίοδο, ένας δισεκατομμυριούχος κέρδισε αντίστοιχα 1,7 εκατομμύριο δολάρια.
3. Ο συνολικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε με ρυθμό 2,7 δισ. δολαρίων ημερησίως. Η υπερσυσσώρευση ήλθε μάλιστα έπειτα από μια δεκαετία κατά την οποία τόσο ο αριθμός όσο και ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων διπλασιάστηκαν.

Όπως πολλές φορές έχουμε γράψει στην «Εργατική Πάλη» η ακρίβεια, ιδιαίτερα στα αγαθά πρώτης ανάγκης, χτυπάει τα λαϊκά στρώματα και προκαλεί υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο, ωστόσο δεν φανταζόμασταν και εμείς ότι θα είχε τόσο τερατώδεις διαστάσεις. Να τι αποκαλύπτει η έκθεση Oxfam:

4. Ενενήντα πέντε εταιρείες τροφίμων και ενέργειας υπερδιπλασίασαν πέρυσι (2022) τα κέρδη τους. Τα τεράστια κέρδη τους άγγιξαν συνολικά τα 306 δισ. δολάρια και από αυτά τα 257 δισ. δολάρια (84%) διανεμήθηκαν στους πλούσιους μετόχους τους. Ένα παράδειγμα μιας πάμπτωχης χώρας, ενδεικτικό των φαραωνικών ανισοτήτων είναι του Ινδού δισεκατομμυριούχου Γκοτάμ Αντάνι (ιδιοκτήτης μεγάλων εταιρειών ενέργειας που αύξησε τον πλούτο του (2022) κατά 42 δισ. δολάρια.
5. Την ίδια περίοδο, που οι «από πάνω» είχαν αυτά τα αμύθητα κέρδη, τουλάχιστον 1,7 δισεκατομμύριο εργαζόμενοι ζουν σε χώρες όπου ο πληθωρισμός ξεπερνά τριψήφιους αριθμούς και πάνω από 820 εκατομμύρια άνθρωποι –περίπου ένας στους δέκα ανθρώπους στη Γη– πεινούν.
6. Τέλος, όπως λέει η Παγκόσμια Τράπεζα αυτό που βλέπουμε σήμερα στον κόσμο είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη αύξηση της παγκόσμιας ανισότητας και φτώχειας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ότι ολόκληρες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με τη χρεοκοπία, ενώ οι πιο φτωχές ξοδεύουν τέσσερις φορές περισσότερα για την αποπληρωμή χρεών προς τους πλούσιους πιστωτές απ’ όσα δαπανούν για τη δημόσια υγεία. Το 75% των κυβερνήσεων παγκοσμίως σχεδιάζει λιτότητα για την επόμενη πενταετία και περικοπές των δημόσιων δαπανών κατά 7,8 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Ωστόσο, παρά αυτή την άθλια κατάσταση και δυσοίωνη προοπτική, όπως τονίζει η έκθεση, οι διάφορες κυβερνήσεις όχι μόνο δεν τολμούν να φορολογήσουν τους πλούσιους, αλλά κάθε χρόνο θεσπίζουν και περισσότερες φοροαπαλλαγές. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ενδεικτικά και εξοργιστικά ταυτόχρονα: α) Ο Ιλον Μασκ (ίσως ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου), φορολογήθηκε μεταξύ 2014 και 2018 με πραγματικό φορολογικό συντελεστή 3%, ενώ αντίθετα ο Αμπέρ Κριστίν που πουλάει αλεύρια, ρύζι και άλλα δημητριακά στην Ουγκάντα, βγάζοντας 80 δολάρια τον μήνα, φορολογείται με συντελεστή 40%.

Παγκοσμίως, μόλις τέσσερα λεπτά σε κάθε δολάριο φόρου προέρχονται από φόρους περιουσίας. Οι μισοί δισεκατομμυριούχοι του κόσμου ζουν σε χώρες που δεν έχουν φόρο κληρονομιάς για τους άμεσους απογόνους τους. Θα μεταβιβάσουν αφορολόγητα στους κληρονόμους τους έναν θησαυρό 5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, περισσότερο από το ΑΕΠ της Αφρικής, που θα οδηγήσει τελικά σε μια μελλοντική γενιά αριστοκρατικών ελίτ.

7. Και για να σημειώσει το σημαντικό ρόλο των φοροαπαλλαγών για το κεφάλαιο αποκαλύπτει ότι: Ένας ετήσιος φόρος περιουσίας έως και 5% στους δισεκατομμυριούχους της υφηλίου θα απέφερε 1,7 τρισ. δολάρια ετησίως. Αυτό το ποσό θα αρκούσε για να βγάλει 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, να χρηματοδοτήσει πλήρως τις ελλείψεις στις υπάρχουσες ανθρωπιστικές εκκλήσεις, να παραδώσει ένα 10ετές σχέδιο για τον τερματισμό της πείνας, να στηρίξει τις φτωχότερες χώρες που πλήττονται από τις κλιματικές επιπτώσεις και να παράσχει καθολική υγειονομική περίθαλψη και κοινωνική προστασία για όλους όσοι ζουν σε χώρες χαμηλού και χαμηλότερου μεσαίου εισοδήματος.

Και στη «μικρή» Ελλάδα

Την ίδια περίοδο στη χώρα μας όπου σύμφωνα με την φετινή ετήσια έκθεση της ΓΣΕΒΕΕ: α) το 52,4% των νοικοκυριών δηλώνουν ότι το μηνιαίο εισόδημά τους επαρκεί για 18 ημέρες, πράγμα που οφείλεται στις αυξήσεις των τιμών και στους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, β) για 6 στα 10 νοικοκυριά οι αυξήσεις στα βασικά αγαθά έχουν τη μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στο εισόδημά τους, δυο μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες είχαν υπερκέρδη που σοκάρουν. Η HelleniQ Energy (πρώην ΕΛ.ΠΕ) είχε 1,3 δισ. ευρώ κέρδη το 2022 (αύξηση περίπου 57% σε σχέση με το 2021). Η δε Motor Oil πήγε ακόμη καλύτερα με υπερκέρδη 1,7 δισ ευρώ το 2022, αυξημένα κατά 65% σε σχέση με το 2021.

Όσο και αν αυτά τα στοιχεία (διεθνή και εσωτερικά) σοκάρουν και εξοργίζουν, αυτή είναι η λειτουργία του καπιταλισμού στη νεοφιλελεύθερη παρακμή του. Αυτόν τον παλιό διεφθαρμένο κόσμο με τις φαραωνικές ανισότητες και αδικίες αγωνίζεται να συντρίψει η ΟΚΔΕ με την πολιτική, το πρόγραμμα, τους αγώνες της και να εγκαθιδρύσει μια σοσιαλιστική δημοκρατία των εργαζομένων και όλων των «από κάτω» χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς ανθρώπους που πεινούν και δυστυχούν. Σ’ αυτή την πολιτική και ωραίο αγώνα η ΟΚΔΕ ζητάει στις εκλογές της 21ης Μαΐου τη στήριξη και την ψήφο των εργαζομένων της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.