Μητσοτάκης: Προεκλογικές απατεωνιές και επιδοματική πολιτική πτωχοκομείου

Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Μαρτίου

Οι νεοφιλελεύθεροι εγκληματίες του Μητσοτάκη ετοιμάζουν να πετάξουν επιδόματα-ψίχουλα, καθώς πλησιάζουμε στην οριστική ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Μετά το φιάσκο με τις συντάξεις, όπου μεγάλο μέρος των συνταξιούχων δεν είδαν καμία αύξηση στον λογαριασμό τους, εξαιτίας της προσωπικής διαφοράς (βλ. προηγούμενο φύλλο ΕΠ), η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο γύρο αυξήσεων, χωρίς βέβαια να είναι και πάλι σίγουρο ότι αυτές οι αυξήσεις θα υπερκεράσουν τον πληθωρισμό. Πέρα από τον «μποναμά» του market pass που αναμένεται να καταβληθεί και δεν θα φτάνει ούτε για την κάλυψη των εβδομαδιαίων εξόδων για το σούπερ μάρκετ, η κυβέρνηση έχει βρει την λύση σε κάθε σοβαρό κοινωνικό-οικονομικό ζήτημα: για την ενέργεια, αρκεί να πάρουμε συσκευές που εξοικονομούν με την επιδότηση «ανακαινίζω/αλλάζω» (και πάλι το κόστος παραμένει πολύ μεγάλο για την αγορά νέου ηλεκτρικού εξοπλισμού) και το πρόβλημα επιλύθηκε! Για το σημαντικό κόστος των ενοικίων, καμία συζήτηση δεν τίθενται για ένα δημόσιο πρόγραμμα μαζικής κατασκευής φτηνών – ποιοτικών εργατικών και λαϊκών κατοικιών, και εντέλει επικρατεί η εξής απερίγραπτη κατάσταση: να δίνουν νέα δάνεια με δήθεν «διευκολύνσεις» στην αποπληρωμή τους και από την άλλη να παίρνουν τα σπίτια από όσους πήραν δάνεια για να αγοράσουν σπίτι!

Ως προς την πολυαναμενόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού, που μάλλον θα ξεπεράσει τα 751 ευρώ μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, θα είναι μια αύξηση που θα πάει κατευθείαν στο σούπερ μάρκετ, στα τιμολόγια του ρεύματος και σε πολύ βασικές ανάγκες. Αν σκεφτεί κανείς ότι η αφαίμαξη που επήλθε λόγω της ακρίβειας μείωσε την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων κατά 40%, η αύξηση είναι πραγματικά μια ψηφοθηρική «χρυσόσκονη», που θα έρθει απροκάλυπτα εντός προεκλογικής περιόδου (μάλλον από 1η Απριλίου). Αλλά ακόμα και μετά από την αύξηση, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα θα παραμένει από τους χαμηλότερους σε όλη την ΕΕ και δεν θα ακολουθεί τον ρυθμό αύξησης των μισθών στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης (παρόλο που και σε αυτές τις χώρες η αύξηση δεν θεωρείται ικανοποιητική). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να υπολογίσουμε και άλλους παράγοντες όπως: α) Καμία αύξηση δεν έχουν δει και ούτε θα δουν οι εργαζόμενοι που δεν βρίσκονται στο κατώτατο όριο μισθολογικής βαθμίδας. β) Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μένει στον «πάγο» από το 2010, με τον κατώτατο μισθό να μην ορίζεται από συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ μισθωτών και εργοδοτών, αλλά από το κράτος, όπως ακριβώς στην περίοδο της Χούντας. γ) Οι «παγωμένες» τριετίες παραμένουν, στερώντας 1 με 4,5 μισθούς ετησίως στους εργαζόμενους με τις χαμηλότερες αμοιβές. δ) Συνολικά στην δεκαετία 2012-2022, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν χάσει 12 δισ. ευρώ από τις μνημονιακές πολιτικές. Αυτά δεν επιστρέφονται σε καμία περίπτωση με αυξήσεις «του σταγονόμετρου».

Ερωτηματικό παραμένει για πόσο θα κρατάει η κυβέρνηση τις επιδοτήσεις ρεύματος στα τιμολόγια ενέργειας. Το πρόσφατο πολύνεκρο σιδηροδρομικό τροχαίο στα Τέμπη έδειξε το αποτρόπαιο πρόσωπο των ιδιωτικοποιήσεων: δολοφονίες, αρπαγή δημόσιου πλούτου, επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των φτωχών. Από αυτό δεν ξεφεύγει ούτε η ενέργεια. Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έχει βάλει χέρι στα υπερκέρδη των ιδιωτών παρόχων ενέργειας όπως δήλωνε ότι θα κάνει, αλλά στην ουσία τους επιδοτεί να κρατάνε τις τιμές ψηλά. Κάπως δειλά ο Μητσοτάκης αναφέρει ότι «τα επιδόματα τελείωσαν», θέλοντας να μας προϊδεάσει για όσα γίνουν μετά τις εκλογές: την τιμή του ρεύματος θα την καθορίζει το «αόρατο χέρι της αγοράς», κάτι που θα σημαίνει μια άμεση και δυσβάσταχτη επιβάρυνση των νοικοκυριών.

Η «πολιτική των pass» δεν επιλύει το πρόβλημα της επιταχυνόμενης φτώχειας των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Διαιωνίζει το καθεστώς των ιδιωτικοποιήσεων, της ανεργίας και των χαμηλών μισθών και δίνεται ίσα-ίσα για να μην πέσει η κατανάλωση στο ναδίρ και καταρρεύσει μονομιάς η οικονομία. Αλλά το μοτίβο είναι τρομακτικά ίδιο: οι «μεσαίοι» θα γίνονται φτωχοί, οι εργαζόμενοι ακόμα φτωχότεροι και οι πολύ φτωχοί θα (μισο)συντηρούνται πρόσκαιρα από τα «επιδόματα ελεημοσύνης» με το μέλλον άγνωστο. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Πρώτα απ’ όλα, να πάρουμε τα κέρδη των καπιταλιστών τα οποία βγαίνουν από το αίμα των εργαζομένων και που καμία κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να βάλει «χέρι» εκεί. Να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα εθνικοποιήσεων των βασικών κομματιών της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο και να διώξουμε τους κερδοσκόπους που είναι ικανοί για τα χειρότερα εγκλήματα. Με μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων όπου θα χτίζει μια οικονομία που θα λειτουργεί για τις ανθρώπινες ανάγκες. Διαφορετικά, μας περιμένουν πολύ χειρότερες μέρες, μια επανάληψη τραγωδιών όπως αυτή στα Τέμπη. Να μην συνηθίσουμε στο έγκλημα και στην υποβάθμιση της αξιοπρέπειάς μας.