Μάθε τα δικαιώματά σου: Η στάση μας στην Απεργία

Αναδημοσίευση από την Αντεπίθεση των Εργαζομένων Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023 (εκτεταμένη εκδοχή)

Όλοι στην απεργία! Όσοι εργαζόμαστε με ελαστικές συνθήκες, όπως συμβάσεις ορισμένου χρόνου, επιδιώκουμε να βρούμε πρόφαση απουσίας ώστε να συμμετέχουμε μαζικά στις διαδηλώσεις.

Ένα από τα πιο σημαντικά όπλα που έχουμε ως εργαζόμενοι είναι η απεργία. Η απεργία, μαχητικό μέσο πάλης και υπεράσπισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων, αποτελεί ένα κεκτημένο αλλά υπό αμφισβήτηση συνδικαλιστικό δικαίωμα. Έχουν δοθεί -και δίνονται ακόμα- σκληρές μάχες από το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα προκειμένου να διαφυλαχτεί από την λυσσαλέα επίθεση κράτους και εργοδοτών. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην απεργία, ανεξάρτητα από το εάν ανήκουν σε κάποια συνδικαλιστική οργάνωση ή όχι. Ωστόσο, για την καλύτερη αποτελεσματικότητα της απεργίας, είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στην οργάνωση και υλοποίησή της. Στη χώρα μας, η απεργία θεμελιώθηκε με τους αγώνες της Μεταπολίτευσης, η επιρροή των οποίων αποτυπώθηκε στον νόμο 1264/1982 (βλ. τεύχος 2). 40 χρόνια μετά, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στο εργατοκτόνο πρόγραμμά της, θέλει να πετσοκόψει (και) αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα και να κάνει καθεστώς το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης της Εργασίας.

Ο αντιδραστικός νόμος Χατζηδάκη (4808/2021), ως συνέχεια των προηγούμενων αντεργατικών νόμων των μνημονιακών κυβερνήσεων, θεσπίζει μεταξύ άλλων τις εξής αντι-μεταρρυθμίσεις: α) την υποχρεωτική γνωστοποίηση των απεργιών και των στάσεων εργασίας, β) τον υποχρεωτικό «διάλογο» πριν την πραγματοποίηση της απεργίας, γ) τη θέσπιση του προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας, το οποίο ορίζεται ως το ⅓ του συνόλου των εργαζομένων και δ) ότι το σωματείο πρέπει να προστατεύει όσους επιθυμούν να δουλέψουν εν ώρα απεργίας. Σε αντίθετη περίπτωση, η εργοδοσία έχει δικαίωμα να διακόψει την απεργία και να προβεί σε διώξεις των απεργών και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ) της συνδικαλιστικής οργάνωσης που κήρυξε την απεργία. Τέλος, εάν ένα πρωτοβάθμιο σωματείο πάρει απόφαση για απεργία και κριθεί παράνομη, τότε δεν μπορεί η δευτεροβάθμια/τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση να κηρύξει απόφαση κατά του ίδιου εργοδότη.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Οι εργαζόμενοι έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Πρέπει με κάθε τρόπο να συμμετέχουμε στην απεργία και δεν έχουμε καμία υποχρέωση να τη δηλώνουμε ποτέ και σε κανέναν! Είτε δηλώνοντας ότι δεν πάμε για δουλειά, είτε με κάποια πρόφαση απουσίας, σε μέρα απεργίας δεν πρέπει να δουλεύουμε αλλά να απεργούμε. Να προπαγανδίσουμε την απεργία και να συμμετέχουμε από κοινού όλοι μαζί στις διαδηλώσεις για να στείλουμε ένα μήνυμα στα αφεντικά ότι δεν λυγίζουμε. Οι εργοδότες μας θέλουν μόνους και απροστάτευτους. Γι’αυτό καλλιεργούν την ατομικοποίηση και ένα κλίμα τρομοκρατίας μέσα στους χώρους δουλειάς. Δεν πρέπει να λυγίσουμε στις πιέσεις των εργοδοτών και των εκπροσώπων τους (υπεύθυνους, μάνατζερ κ.ά) αλλά να αγωνιστούμε αποφασιστικά. Μέσα από τις δομές αυτοοργάνωσης που έχουμε ως εργαζόμενοι (σωματεία, επιτροπές,  πρωτοβουλίες κ.ά) πρέπει να προετοιμάζουμε και να συμμετέχουμε στην απεργία. Κάνοντας κινητοποιήσεις έξω από χώρους δουλειάς και πηγαίνοντας στις απεργιακές συγκεντρώσεις που προκηρύσσει το σωματείο ή η ομοσπονδία μας, από κοινού με άλλους κλάδους, όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να πετύχουμε σημαντικές κατακτήσεις. Να προετοιμάσουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια σε κυβέρνηση-εργοδοσία, που σε αγαστή συνεργασία θέλουν να μας μετατρέψουν σε δούλους του 21ου αιώνα.

Τα αφεντικά δεν θέλουν να συζητάμε για τα προβλήματά μας και να αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντά μας, που έχουν κοινή ρίζα, δηλαδή την εκμετάλλευση που ζούμε εντός κι εκτός εργασίας. Γι’αυτό θέλουν, είτε νόμιμα είτε παράνομα, να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση. Πάντα με τις κυβερνήσεις που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Προσπαθούν να διαλύσουν τα σωματεία, γιατί τα φοβούνται. Αλλά δεν θα τους περάσει! Για εμάς νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και αυτόν θα υπερασπιστούμε.