Πόλεμος κατά του Πολέμου – Νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Εργατική Πάλη

Πόλεμος κατά του Πολέμου – Αποφάσεις του πρώτου Πανελλήνιου Συνεδρίου Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού

Αθήνα 5-9 του Μάη 1924

Χρονολογία Έκδοσης: Μάης 2022
Σελίδες: 118
Τιμή: 5

Στις θέσεις αυτές της  Ο.Π.Π.Θ.Σ. γίνεται μια αναφορά στους πολέμους της εποχής (στους βαλκανικούς πολέμους 1912-13, στην ανθρωποσφαγή του Α΄.Π.Π. 1914-18 που είχε 18 εκατομμύρια θύματα, στην μικρασιατική καταστροφή, στην επαίσχυντη «εκστρατεία της Ουκρανία» το 1919 της κυβέρνησης Βενιζέλου ενάντια στην Οκτωβριανή επανάσταση) και αναλύονται οι γενεσιουργές αιτίες του πολέμου. Επιπλέον διατυπώνονται άξονες πάλης ενάντια στον πόλεμο και ένα πρόγραμμα διεκδικήσεων για τις εργατικές και αγροτικές μάζες  και για τα θύματά του.

Αυτές οι αποφάσεις που γράφτηκαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή (φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια) δεν αποτελούν μόνο ή απλά ένα ιστορικό ντοκουμέντο που γράφτηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα (Μάιος του 1924), αλλά κυρίως έναν οδηγό μνήμης και διδαγμάτων και πάνω απ’ όλα δράσης ενάντια στην παραφροσύνη και στο έγκλημα σε βάρος των εργατικών και λαϊκών μαζών και γενικότερα του ανθρώπινου γένους, δηλαδή τον πόλεμο.

Οι θέσεις που περιέχονται στο μικρό βιβλίο, Πόλεμος Κατά του Πολέμου είναι επίκαιρες και σήμερα. Τα πολεμικά σύννεφα πυκνώνουν επικίνδυνα ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης δομικής κρίσης του καπιταλισμού που όχι μόνο δεν αμβλύνεται, αλλά έχει περάσει σε νέα φάση όξυνσης από το 2008 (με την εκτίναξη του παγκόσμιου χρέους, των ελλειμμάτων, των κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχειας… της επιδείνωσης της κλιματικής αλλαγής κ.ά.) και χειροτέρευσε ακόμη περισσότερο με την πανδημία του κορονοϊού. Σημαντικό στοιχείο των νέων εξελίξεων η σύγκρουση γύρω από την Ουκρανία και ο όλο και εντεινόμενος ανταγωνισμός των ΗΠΑ με Ρωσία και Κίνα που με την άνοδο του Μπάιντεν και των Δημοκρατικών στην εξουσία έχουν πάρει τον χαρακτήρα ενός «εφιάλτη» και έχει ανοιχτεί μια «σκοτεινή περίοδος» με απρόβλεπτο μέλλον για την ανθρωπότητα. Οι πολεμικές συρράξεις και ιδιαίτερα οι γενικευμένες-όπως αυτή που έχουμε σήμερα-αποτελούν το οξύτερο σημείο έκρηξης των θεμελιωδών αντιφάσεων του καπιταλισμού και, πέρα από την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των δυνάμεων που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής τους, στοχεύουν στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων που επιβάλλει η κρίση του συστήματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυριότερη παραγωγική δύναμη είναι οι ίδιες οι εργαζόμενες και λαϊκές μάζες, που αποτελούν την τεράστια πλειοψηφία όλων των κοινωνιών.

 

Από τον πρόλογο